M 2010.
Y r ij d a g 9 jgSiS Augustus 1872.
iiirsfoom!
Zomerdio»! .«njtr.nj.a 1 Jun.j 1872. g^. BlLIGÏKCE-DlEKSTE»
NEDF.RLANDSCHB CENTRAAL-SPOORWEG. MB
Vertrek *ail Amersfoort naar Utrecht |1 fl II Lj A ÏÏI iTI ~SZ
B.05,11.54 snelt, f en 2 kL, 2.37, 8.06. I II II liv III I naar Arnhem, Utrecht, Amsterdam en
Vertrek van Aroerafoort naar Zwolle II li. M III I JoUenlam; en namiddag 6 nor.
Ï.41, 1.51, 5.54 snelt.en 2 kl., 8.30. U A U A A Al Al ruSmU.
Dit blad «enckijnt Maandag en Donderdagavond. AbonnemenUprij» per kwartaal f\.francoperp.it 1.15- Prij» der Adverteatiën van I tot 6 regelt 00 Cts; elke regel
meerder 10 Ctilegale, officiëele en Mteigen. Adrertenliën per regel IS Cto. Reclame» per regel 20 cent». Aft. nummert 10 cent» Beitelli.geo bij den Uitg. A. H. aam CUeffte
Amersfoort Uur earn Amert/oorttck* Courant, Langeitraat, Wijk F, N*. 43, .rer de Oude Titcbmarkt, en bij alle Boekbandelaren en Postdirecteuren in het Bijk. Brieven franco.
Adrerteotiën voor dit blad nit Botterdam «orden aangenomen door het Algemeen Ad verten lub uraeu van Niicn en via Dim*Wijnstraat, Rotterdam.
Spaarbank.
Het Bestuur tal xijae eerstvolgende titling honden
op MAANDAG 12 AUGUSTUS e. k. ten Raadhuite
te Amersfoort, des namiddags van 12 Ut 1 ore
A. i. BOSSecretarie.
Politieke Revue.
We tijn achteruitl
En dat tegenwoordig, nu bijna allen zoo
vlug vooruit willen.
Achteruit zijn we met de politieke revuewe
gens plaatsgebrek van bet vorig nummer tot dat
van heden uitgesteld en 't welk thans regelma
tigheids halve hier volgt:
De zitting van het Fransche Parlement is
gesloten.
De leden en ook Thiert hebben nu vacanlie,
maar bezwaarlijk zou de meerderheid der ver
gadering op miserabier wijze hare hielen kun
nen laten zien.
De royalisten begeven zich naar hunne de
partementen terugmet gebukte hoofden
onverstaanbare excuses uitstotterende, zich ver
nederende langs de mnren als boetelingen
heensluipendedie van den president der
republiek vergiffenis voor hunne parlementaire
zonden kregenvergiffenis van hemdie van
de hoogte zijner vijf-en-veertig milliarden, als
met welgevallige gelukzaligheid, ziet hoe zij
wegdraven.
De zittingdie weder in November aanvangt,
zal vermoedelijk kort van dnur zijn.
Welligt zal zij eindigen met de ontbinding van
dat Parlement.
Immers, de partgen aldaar zijn veelvuldig en
bestoken elkander, zonder nat, zonder heil
voor Frankrijk.
Wordt het Parlement ontbonden, dan volgt
weder den binnenlandschen verkiezings-oorlog.
'i Schijnt dat de Franschen nog niet genoeg
geleerd hebben, door de ongelukkendie Frank
rijk troffen.
Monte-Christo*s, Perus en tndies schatten-glans
verbleekt bij den geldglans der fransche leening.
Men duizelt van het miraculeus cijfer der
milioenen, die voor deze leening werden inge
schreven.
Voor de majesteit van dit cijfer heeft de taal
geen woorden.
Zclft in Duitschland was de inschrijvings-
rage als wonderdadig.
Één bankiershuis te Frankfort schreef in
voor vier duizend millioen; Bleichröder te Berlijn
voor 500 millioenen Oppenheim te Keulen voor
490 millioen.
De chef eener Gnancieële firma, die een paar
millioen beneden de 400 millioen inschreef, trok
zich bijna de haren uit het hoofd en vloog als in
wanhoop over zijne kale inschrijving van de beurs.
Bat is geen geld.
Spreekt uit het duizelingwekkend cijfer van
ruim vier en veertig maal duizend millioen de wezen
lijke grootte van Frankrijk's crediet?
Fluistert ook uit dien schat, op dit oogenblik
nog maar op 't papier te aanschouwen«gij
hebt voor u eene reusachtige speculatie en dc
sluyer, die haar omgeeft, verbergt finantie-gehei-
zaendie gij niet of niet juist kent
Zegt niet het onverbiddelijk proza der cijfers,
't welk in oogcnblikken van opgewondenheid
dikwijls slechts vlugtige lezers vindtnu reeds
wissels die waarde hebben, door het crcdiet
'twelk de onderteekening geniet spelen in
deze finantiele operatie eene groole rol en
daaromals gij een waarachtige maatstaf wilt
hebben van Frankrijk* credietheb dan geduld
tot dat het fonds van hand tol hand gekomen
is bg renteniersbij de lieden die effecten
koopen voor geldbelegging, 'l Zou kunnen ge
beuren dat de prijs der Fransche fondsen dan
niet meer zoo hoog is als op dit oogenblik 1"
De Fransche Nationale Vergadering beeft met
313 tegen 159 stemmen aangenomen het ont
werp van wet, waarbij aan den Staat wordt
toegekend het monopolie van den handel in
lucifer».
's Is wel curieus dat republikeinen het zoo
duur moeten beulen om zich vlammetje» te
maken tot het verkrijgen van verlichting.
Alweder kraamnieuwtzijnde thans de kroon
prinses van Benemarken bevallen van een' zoon,
welke tijding per telegraaf wereldkundig is ge
maakt.
Vorsten, diplomaten en veel andere politieke
personen zijn thans op spoorwegreizen of aan
de badenvan daar ook dat bet wereldnieuws
tegenwoordig seer vlugtig of waterach
tig i».
(Vervolg hierachter.)
Helden en slagtoffers.
Praten en handelen
De fransche publicist Saint-Genest geeft onder
het opschriftHelden en slagtoffer»een nieuw
bewijs van politieke eerlijkheid en van zgn on-
beneveld gezond verstand.
Saint-Genestdie even plastisch toestanden
weet voor te stellenals ze streng logisch te
beredeneren, schrijft thans aldus «Dezer dagen
passeerde ik een der voorstedenen zag een
grooten oploop van volk. Ik werd nieuwsgierig
en drong meê vooruit om in het centrum ie
komen. Een colporteur stond daar met de Ré-
publique frangaise in de handen las een woedend
artikel tegen Jules Favre voor. Be menigte juichte
die heftige Ual in de grootste opgewondenheid
toe, en naauwelijks waren de woorden «verraad"
en «verraders," de schering en inslag van
het artikel, uitgesproken, of 9e massa kende
palen noch perken van wel voege] ijkheid meer.
Niet alleen tegen Jules Favre, maar tegen al de
mannen van 4 September brak het verzamelde
volk m beleedigingen en verwenschingen los.
De colporteur werd overschreeuwd en Trochu,
Ferry, Picard, PicardSimon, allen werden
op de meest verbitterde wijs door duizend mon
den beschimpt en uitgekreten."
«Ik dacht," gaat Saint-Genest voort, «terwijl
ik al die uitbarstingen van den haat gadesloeg,
hoe ik diezelfde mannen, welke daar nu zoo
door het volk werden bespuwdop dien onge-
lukkigen 4 September en aanvankelijk daarna
had zien toejuichen bewierooken en vergoden.
Ik had bunnen triomf bijgewoondgelijk thans
hunne vernederinghunne executieen ik
die meer dan eens in levensgevaar geweest was
en met de laagste scheldnamen was begioet
gewordenomdat ik in de clubs en op de
straat niet in de geestdrift, destijds, voor de
mannen van 4 September, welke ik als rampen
voor het vaderland beschouwdewilde of kon
deelen ik kreeg toen medelijden met de
slagtoffers der volksverblinding. «Maar wat hebt
ge hun dan toch te verwijten f Wat hebt ge
dan nu toch tegen hen F" vroeg ik eindelijk
aan een schreeuwer diebijna met het schuim
op de lippen, naast mij stond. Wat, vraagt
ge dat nog f" kreeg ik ten antwoord. «Dat weet
ge immers nog veel beter dan ik; zij hebben
ons verraden de canailles 1"
Ik ging mijns weegs. Verraden, verraden,
en nog eens verradendat is altijd het groote
woord. Neende mannen van 4 September
hebben het volk niet verraden integendeel
zy zijn zoo goed als hnn woord geweest en zgn
zich gelijk gebleven. Zij hebben zich met Ijjf
en ziel aan de zaak des volks overgegeven.
Maarwij moeten elkander goed verstaan. Hnn
vak, hun dagelyksch bedrijf, hunne sterke
zijde, hun eenig talent, hunne eenige kracht
was: redevoeren en dagbladartikelen schrijven
zij waren advocaten en journalisten.
«Welnn, het volk wist het, want het hoorde
hen dagelijks oreten en las dagelijks hunne
artikelen. Zij bedrogen het volk niet, door zich
voor iets anders uit te geven dan zij waren.
Zg hebben zich niet aan het volk voorgedaan
of opgedragen als mannen van ondervinding
in staatszakenals mannen gewoon te kandelen
en de practnk der regering op hunnen daim
kennende. Neen, zij zijn opgetreden als niets
anders dan wat zg werkelijk waren: sprekers,
wier dagelyksch beroep was altyd en altijd
weer hen te critseren, die de magt in handen
hadden.
«En het volk vond dat mooi en goed. Het
volk heeft gewild dat die prater» en niemand
anders 's lands zaken zouden besturen. Dat
was zoo de souvereine wil van het sonvereine
volk. Wat heeft het volk hun dan nu te ver
wijten F De mannen van 4 September hebben
niet meer, niet minder en niet anders gedaan
dan datgene wat zij konden doen en wat men
van hen verwachten kon.
Zij zijn ellendige ministère geweest 1 krijscht
de een.
Zij hebben de staalshulk op de klippen ge
stuurd 1 verwijt een ander.
Maar wat zouden zy anders hebben kunnen
doen, vraag ik. Waar zouden die parleurt het
regeren geleerd hebben Hoe zouden zij die
niets dan club-helden, tribune-bestormers, wijd
monden en kraaijende dagbladschrijvers waren,
aaa de noodige praclische kennis, om de zaken
des lands te besturengekomen zijn
«Jules Favre heeft de vredesonderhandelingen
niet als een wakker en bekwaam diplomaat,
maar als een sukkel gevoerd; hij-heeft dejam-
merlijkste flaters begaan. Maar wat hadt gij
anders van hem kunnen verwachten F Hoe en
waar zou hij hel wezen der diplomatiezoowel
als het krijgswezen hebben geleerd F Hij heeft
gedaan wat hg kon. Hij was een bewonderens
waardig redenaar, en net volk heeft hem op
grond zijner fraaije discoursen gekozen en ver
heven. Welnu hg heeft prachtige ontiën
gehouden als minister; hg heeft zijnen roem
als spreker gehandhaafdwaarlijk. Maar meer
mogt het volk van hem niet vergen niet ver
gen niet verwachtenwant hg had zich nooit
anders dan als redenaar doen kennen. Hij was
nooit iels anders geweest. Wat spreekt gij dan
van «verraad"
Saint-Genest gaat aldus met onverbiddelijke
logica voort de mannen van 4 September te
monsteren. Zij waren allen van één deeg maar
dit was waarlijk niet hel deeg waarvan de
echte staatsman gekneed wordt. Doch het volk
heeft dat gewetenalthans kon het weten. Het
heeft fraaije pratersstuurlién aan den wal
gekozenhet heeft mooije woordenprocla-
mariën enz. enz. in overvloed gekregen, en is