m 2966. «at| Y r ij d a g 26 Augustus 188L FEUILLETON. 6) SE STOMME. mBncown. Uitgover Dit blad Tsnehfjnt Maandag en Donderdag atom J. AbonnsmenUprija por S maanden BtlFO&U A. H. VAN CLEEFF fl~ tnnCO P*' 1,0,1 ^118- Pr^' ier Ad»ert«ntiea1-6 regelt 60 Cta.elk. 1VT TT TT T) TT Tl T 7 I? fU o AmaMfnnvt r*8el '"6*1® onteigen. Ad», pn» rngel 16 oU. MecUmet te Amersfoort rege| 85 CU. Afaonderlijka nnmmare 10 eta. hOGk KortegrachtWijk B 60. Fublicatie. Do COMMISSARIS des KONINGS in de PROVINCIE UTRECHT, Gezien het besluit van hecren Gedeputeerde Stalen der provincie Utrecht, dd. 18 Augustus 1881, No. 11 Gelet op art. 11 der wet van 13 Junij 1857 (Staatsblad No. 87^; Brengt ter kennis van de belanghebbenden dat de opening der jagt in de provincie Utrecht is bepaald op Zaterdag den 3. September aan staande, en dat de lange jagt alleen des Dings- dags en Vrijdags van iedere week zal mogen worden uitgeoefend dal het jagen in ongemaaid te veld staand koren, peulvruchten en klaver zaad welke nog in 1881 moeten geoogst wor den verboden is even als het jagen in tabak zoolang het zoogenaamd best goed niet is geoogst. Enten einde niemand ecnigc onwetendheid hiervan kunne voorwendenzal deze worden afgekondigd en aangeplaktwaar zulks te doen gebruikelijk is. Utrecht, den 20. Augustus, 1881. De Commissaris des Konings voornoemd, DE VOS VAN STEEN WIJK. Politieke Revue. Zondag was het de verkiezingsdag in Frankrijk. Gambella is niet meer voor zijne kiezers op getreden zooals men verwacht had niet alleen maar waarvan ook door enkelen de noodzakelijk heid werd aangetoond. Hij heelt zich echter op eene andere wijze tot hen gerigt en wel door middel van een manifest. Hij vernieuwde daarin zijn vroegere verklaring dat hij alleen uit handen van de kiezers van Belleville cn van hen alleen hel mandaat wenscht te ontvangen, dat hem ver oorloofde zijne politieke werkzaamheden voort te zetten, terwijl hij hen vraagt door hunne stem ming die politiek te bekrachtigen ter verdedi ging van welke hij voor 12 jaren is opgetreden en voortdurend heelt trachten te handhaven, eene politiekwelke ten doel heeft vooruit gang zonder schokken en zonder geweldpleging aan de republikeinsche beginselen en verheffing van het vaderland. Het verbod der ministers aan hunne onderhoo- rige ambtenaren zich niet in den verkiezingsstrijd te mengen schijnt in sommige plaatsen slecht te zijn nagekomen. In den jongslen ministerraad alwaar over de verkiezings-quaestie gesproken werdbleek dat het Kabinet niet gerust was ten opzigle van tal van feilenwelke getuigden van adminislratieven dwang, welke later ter tafel zullen komen. De definitieve uitslag der verkiezingen van Zondag jl. in Frankrijk is als volgtGekozen zijn 483 van de 548 ledenwaaruit de Kamer moet beslaanzoodat C5 herstemmingen noodig zijn. Onder de gekozenen bevinden zich 384, die in de vorige Kamer zitting haddenen van welke bl tot de regterzijde en 303 tot de linkerzijde behooren. Gekozen zijn398 repu blikeinen 85 monarchalen of bonapartisten. De republikeinen winnen 54 zetelswaarvan 14 aan de monarchalen en 27 aan de bonapar tisten ontnomen zijn. In de nieuwe kiesdistric ten hebben de bonapartisten 2 en de monar chalen 7 zetels op de republikeinen gewonnen. Dientengevolge is het getalwaarmede de repu blikeinsche meerderheid wordt versterkt, tot 45 verminderd. De monarchalen hebben nu 2 zetels meer dan de bonapartisten. Van de 398 gekozenen behooren 41 tot het linker-centrum 159 tot de linkerzijde170 tot de Republikein sche Unie en 28 tot de uiterste linkerzijde. Uit Tunis wordt gemeldDe troepen lijden geducht door hel kampeeren in de open lucht. De Sirocco is een ware geesel Het sterltecijfer is ontzettend. De tolk van het Spaansche con sulaat, uitgezonden om berigten in te winnen aangaande de plundering van Sfax door de Fran- sche troepen is onverrigter zake teruggekeerd. Men begint aan de kaart van Europa te tornen. Lotharingen zou bij Pruissen worden ingelijfd. Den Elzas wil men bij het Hertogdom Baden voegen'twelk dan den titel moet verkrijgen van het Koninkrijk Rijnland Allerlei. De politie is het gelukt ook den helper van den beruchten Jan Pouwels bij de brutale in braak ten huize van J. J. Westenbrink te Ruinen (zie ons vorig nummer)in handen te krijgen. Wij vernamen omtrent dien persoon een man van 35jarigen leeftijd wiens uiterlijk niet ongunstig ishet volgende Tengevolge van een manslag, in dronkenschap gepleegdheeft hij 8 jaren in het tuchthuis te Leeuwarden doorgebragt en werd daaruit in 't laatst van Mei dezes jaars eenige dagen vroeger dan Pouwels ontslagen. Hij ging naar zijne moeder, eene 70jarige weduwe te Ambt Hardenberghen poogde daar met arbeiden zijn brood te verdienen. Doch, dair komt Pouwels den gewezen makker uit het tuchthuis hem opzoeken, brengt hem aan 't versland dat er een veel gemakkelijker middel is om meer geld te verdienenkortom, Boshoven zoo heet de 35jarige man be zwijkt voor den aandrang en verlaat met Pouwels zijne woonplaats. Spoedig plegen zij' nu gezamenlijk den diefstal van spek en worst bij Rommelts te Ruinerwold daarna de inbraak bij Westenbrink'zijne raedepligtigheid aan beide feiten heeft Boshoven volledig erkend. In den nacht van Zaturdag op Zondag barstte in de bakkerij van v. d. Berg te Rotterdam, een brand uit. De heer v. d. B. was evenals zooveele dui zenden gedurende dien nacht, met zijne fami lie uitgeweest, tot halftwee uur, waarna hij zich op de 4e verdieping, in eene voorkamer ter ruste begaf. Alles bleef in diepe rust, tot het nichtje dat gewoon is in den winkel de klanten te bedienen en daar in huis iste om streeks kwart vóór drieën wakker werd en haar slaapvertrekachter den winkel boven de bak kerij gelegen, verlatendeeen sterke brandlucht waarnam. Onmiddellijk riep zij den bakkerdie naar beneden kwam en de bakkerij opende. Thans zag hij dat hij zich haasten moest om nog te redden wat te redden was. «Ga jij naar buiten en roep brand moet hij tot zijn nichtje gezegd hebben«dan ga ik naar boven om de kinderen te wekken en mijn effectentrommel te halen." Zooals hij zeidedeed hijzijn nicht redde zich zij zag hem echter niet levend wedernoch de kinderen een meisje van 17 en een jongen van 15 jaar, welke op de achter kamer van de eerste verdieping sliepen. lntusschen waren spuiten aangekomenmaar 't was Zaturdagnacht van de kermis Men klom de bovenverdieping binnen en vond daar drie lijken, in houdingen die dui delijk toonden dat zij nog tot hel laatste oogen- blik pogingen hadden gedaan om het brandende huis te verlaten. De bakker lag voor het raam met een trommeltje in de hand op den grond. Dwars over zijn lijk lag dat van zijn zoonnaar men ons meldtwaren aan beide lijken geen brandwonden te zienhet lijk van het meisje was gedeeltelijk verkoold. De vrouw des huizes was met twee harer kin deren te Neerboschtijdens 't onheil plaatsgreep. Het aantal dooden bij de ramp te Marseille, het instorten eener tribunebedraagt volgens een nadere opgave 27dal der gewonden 306. wilden, ruwen mensch met het trouwe hart? Wie van zijne lieden zou destijds hel liefste dat hij bezataan den feilen vuurgloed hebben ontworsteld En trouwer dan een hond had deze over het kind gewaakt op deszelfs levensweg van schrede tot schrede. Dat hij het zachte lieve meisje had leeren beminnen was immers natuurlijk en slechts de grens, die Marie zelfs door haar huwelijk om hem had gelrokken had zijn? liefde in haren ganschen omvang doen ontbranden in hare onbedwingbare hartstochte lijkheid. Op zijn grooten misstap was de vloek van den moord gevolgdde doodsfeg des veld wachters. Dat hij sluipmoordelijk naai Werner's leven had gestaan, was geheim gebleven tus- scheu dezen en Marie. Het openlijk verhoor van Frans ving aan, ofschoon het aanvankelijk tamelijk nutteloos kon worden geacht; -- hij was immersslotn. De verklaringen van Marie en van de knechten kwamen daarop nederdat zijne ijverzuchtige liefde de oorzaak van zjjuen nachlelijken overval was geweest en de doodslag des veldwachters vond verontschuldiging in dc woedewaarmede hij legen ziine vermeende nachtelijke vervolgers was bezield. Ten opzichte dezer daad getuigden de wachters. Het onderzoek of Frans deel had aan den moordaanval op Werner bij de lijkbaar der vrouw in de schuur van Siegert bleef vruch- Frans rendeals van een woedenden vijand vervolgdwild voort. En werkelijk werd hij' vervolgd. Naast zijne eigene schaduwzag hij eene tweede daarnevensdie hem soms voor was. Hoe sneller hij liep, des te sneller zag hij zich vervolgd. Bijna liet zijne bovcnmensche- lijke inspanning om den vervolger te ontkomen hem bijna niet tot adem komen. Hij zocht het bosch te bereikendat Siegerts bezittingen van de naburige scheidde. Een diepe kloof moest aldaar worden overgesprongenhij struikelde en viel duizelend in de' moerassige diepte neder. Toen hoorde hij zich van alle zijden omsin- f;eldzag gestalten om zich heen die zich op lem nederbogen om hem te binden. Vier mannen waren hetdie trachtten hem uit de diepte op- tetrekken. Frans bruiste van woede. Met reu zenkracht weerstond hij de vervolgers en wilde zich uit het moeras opheffen. Met een bliksem snellen worp slingerde hij een zijner vervolgers tegen een met boomstammen bedekte boschrand, zoodat deze bewegingloos bleef liggen. De on gelukkige was juist met de slapen op een nardenhoekigen boomwortel gevallen. Uit de gapende wonde stroomde het bloed hevig. Binnen weinige seconden gaf hij den geest. Het ontsnappen van Frans werd echter belet. Hij moest zich aan de overmagt onderwerpen werd gebonden op eene kar gelegd, die zich in een nabijgelegen wachthuis bevond. Ook aldaar had men den doode gebrachtdie door zijn reuzensterkeit arm was nedergeslingerd. Wat hij gemeend had zijn schaduw te zijn, waren de 'veldwachters van het naburig gebied die in de omstreken kruisten om op het spoor der steeds herhaalde houtdiefstallen te komen. Zij waren bij den hevigen val van Frans toegeijld. De zamenhang daarvan was voor Frans niet helder; hij zal woedend in de kar, totdat de gevangenisdeuren der nabijgelegen stad zich voor hem openden. IV. HET VERHOOR. De winter was voorbij. In Siegerts huis was de vroegere vroolijkheid nog niet teruggekeerd ofschoon Werner von Ruhl reeds sedert geruimen tijd genezen en met zijne vrouw genoegelijk leefde. Van het geluk hunner kinderen waren de oude lieden verzekerd. Enkel hel verdriet over Frans wondde hunne hartendie zoo trouw voor liera hadden geklopt Had Siegert met de helR van zyn vermogen de schanddaad van Frans uit diens leven kunnen verbannendan gewis zou hij dal hebben gedaan. Was zijn kind niet uil de vlammen gedragen door den

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1881 | | pagina 1