Dingsdag 26 gagg September 1882. F E U I L I.ETON. Een Kasteel aan Zee. M 3094. ggiu., Uitgever A. H. VAN CLEEFF te Amersfoort. Uit klad verarlii'int Mamdaj t poit/1.16. AdverU-nli'-n1 0 pl.utUruimte «oor randen en ai (iflii.ieéle en onleiifen. Adv. ;.«r r Dnndtrdagavond. Abonnement per 3 maanden f 1.—Franco per resell 00 Cta.elke re|(el meer 10 Ct» groote l«U*r« naar lere eatra inrigting gewliiedt boogere prij»l.ereken,nir Legale gel IS Cta. Reclame» per regel SS Cta. A/e. nnmmTt 10 '4 Bureau MUURHUIZEN hoek EortegraohtWijk B 00. Politieke Itevue. In Cairo openbaart zich nu en dan onderdo lage volksklassen een vijandige geest tegen de redders van het landen bij een van die gele genheden toen een oploop was ontslaan inoet generaal Wolseley gedreigd hebben hel vuur van de citadel le openen indien de ongeregeld heden herhaald mogten worden. In de nabijheid der hoofdstad maken de Bedouinen hel den Kngelschen lastig zooals nog ondei vonden werd door eenige officieren die de pyramiden wil den bezoeken enna te zijn aangevallenge noodzaakt waren naar Cairo terug te keeren. Bij voortduring worden in de stad handlangers van Arahi in hechtenis genomen onder hen bevindt zich de lieer Ninetde Zwitserdie een der vertrouwelingen van Arahi en ook zijn particulieren secretaris was. Be ex-dictator zelf vreest voor sluipmoord en nuttigt geen ander voedsel dan dat hetwelk door zijne bloedver wanten is bereid. Ook Bainanhur en andere plaatsen waren het tooneel van buitensporigheden, die het bewijs leveren dat de vijandelijke gezindheid d< r be volking legen de Kuiopeam-n nog niet lot liet verledene behoort, in bainanhurmei ver van Kalr-el-Dowar was Ibrahim Bey Teluik gouver neur, doch Arahi had hem ontslagen en nu is hij door den Khedive in zijn ambt hersteld, her waarts teruggekeerd, werd hij door het gepeupel smadelijk bejegenden bij deze gelegenheid verloren drie Europeanen die toevallig zich in de nabijheid van den gouverneur bevonden het leven. Wal de tegenover Egypte te volgen politiek bctrell, een telegram ui'l kon^lantmopel zegt, dat «de Porte dienaangaande nog niet tol eenig besluit is gekomen maar afwacht wal Engeland doen zal." In den Kranschen ministerraad ver klaarde de lieer Du< lerc dat hel denkbeeld van een congresdoor Buitscliland en Busland ge opperd nu geheel was opgegeven en dat de mogendheden liever de zaak direct zouden regelen. Aanvankelijk bestond het voornemendat geen gevangenedoor de Kngelschen aan de Kgyptische autoriteiten overgeleverd zou wor den ter dood gebragt zonder toestemming van Engeland. Hiervan is men teruggekomen en nu is bepaald dat de Kngelsche hoofdofficieren zul len zitting nemen in de krijgsraden le Cairo. Een decreet van den Khedive iverschenen waarhij een commissie benoemd wordtwelke in last heeft een onderzoek in te stellen met betrekking lol de moordenplunderingen en brandstichtingen te Alexandria gepleegd van 11 tot 10 Junij |l. De commissie bi-Maat uit Euro peanen en inboorlingen, haar voorzitter is een der laatstgenoemden Be commissie zal ook te Tantah werkzaam zijn, wal b'-trcll de misdaden in hel overige gedeelte van Kgvplc tijdens den Opstand bedreven. liet decreet, waarhij het Kgyptische leger ontbonden wordt. i« algekondigd. Aangaande een toekomstig nieuw leger moet nog niets be slist zijn, maar hel voornemen is niet, Kngel schen met de gendarmerie te belasten«daar men zegt I'all Mali begrijpt dat het corps door zulk een maatregel een KngcUcli corps zou worden." Ken telegram van den Gouverneur-Generaal van Nederlandsrh-lndié hij onze Begering ont vangen. meldt dat op l'l September le Sama- langjn door de (linke houding van leger en vloot een belangrijk succes behaald is op de Aljehers. Be vijand wiens getalsterkte zeer aanzienlijk wa«. werd met groole verliezen uil zijne stelling verdreven. Onzerzijds telde men 10 gekwetsten. Samalangani'a>sangan en Palenk werden door onze marine getuchtigd. In Grool-Atjeh werd de bende van het oproerige lioold Njakassar door een patrouille van ons uiteengedreven en hij zelf zwaar gewond. Be vijand riuglle met achterlating van f> dooden terwijl de patrouille zes gewonden telde. Be toestand is over het geheel door de betoonde dapperheid veel ver beterd. Allerlei. Ben 20 Julij jl. huwde een jong notaris tc Branssal zijn nichtje en ging voor zijn huwelijks- reisje naar Parijs. Baar hadden zij een vriend wo nen. Het drietal amuseerde zich uitstekend, vooral de jonge echtgenootdie wel een beetje wat 5) Marion vond in hare droefheid eene vriendin die haar vol liefde tegemoet kwam die Marion geloofde verongelijkt tc hehhen hoewel builen nare schuld. Dal lieve meisje was de voor llenri Larochc bestemde bruid Clara du Plessis eene zeer bekoorlijke jonge damewelke llenri met die innige liefde beminde, welke tot het brengen der grootste offers in staat ismits de gehelde man sleehls daardoor gelukkig is. En nu zag zijdat Marion hem hare weder liefde niet kon schenken en dat Larochc daar onder leed Zij beproefde Marions vertrouwen te winnen om daardoor al hel mogelijke in het werk te stellen om Marionhaar wijzende op llenri's goede hoedanigheden, van besluit te doen veranderen. Wat het meisje gevoelde wanneer zij zulks beproefdekan men gemak kelijk begrijpendoch waarloc is ware liefde niet in staal? Op zekeren dag ontving Marion het bevel om hij de koningin tc komen. Deze zeide tot het bevende meisjedat liet haar uitdrukkelijke wil was dat binnen twee dagen hare verloving met graal Larochc gevierd zou worden terwijl zij ook tot graal Lamarquc eenige uren later haren wensch te kennen gaf, dat ook zijne verloving met gravin Célia weldra plaats zou hehhen. Do wenschcn der koningin waren be velen voor hare onderdanen, dus zij moesten gehoorzamen. Maria Antoinette was niet bard- men noemt een bon vivantwas, en zich, toen men der. 27aten Julij hij Aullier was, zeer op zijn gemak gi-voelde en niettegenstaande du tegenwoordigheid zijner vrouwmet verschei dene mannelijke en vrouwelijke bezoekers van verdacht allooi kennis aanknoopte. Toch had mevrouw ook heel veel pleizier gehad en uiterst voldaan over hel uitstapje, zou hel jonge echt paar den volgenden middag Parijs verlaten, s Morgensterwijl mevrouw no" te bed lag ging mijnheer een eindje wandelen en hij kuijerl nog Tevergeefs zijn alle nasporingen geweest; men vreest dal hij naar zijn vrienden n vriendinnen van den vorigen avond gewan deld en daaimede in handen van deugnieten ge- vullen is. Hij had veel geld in zijne portefeuille. Heeds normalen werd er op gewezen hoe wini. de Belgische rfegering zich bekreunt orn «ie oud-slrijdei- van Itf.'JU. Ken correspondent, die zrgl Hollander le zijnschrijft aan de Gazette van Brussel, dal hij le Luikin de passage Le- uionnit r. een goed gekleed grijsaard ontmoet heeltdie het herinneringskruis van 1&K) droeg i hem een aalmoes vroeg en zeide dat hij een ge- I wezen officier was van het eerste Belgische legeren door den nood gedwongen was thans de openbare liefdadigheid in le roepen. De ezeldie in het eerste bedrijf van la Kille du Tambour Major optreedtweigerde Maan- dagavond te 's-llage den hein toegedachten drank i ie gebruiken. De gevierde zanger De Beer wist er dadelijk een aardigheid op en fluisterde I graauwijc toe: «Wees maar niet bang, wc hebben vergunning." Toevallig slorpte langoor daarop hei vocht naar binnen onder luid gelagch van hel publiek. De Duitsche referendaris L. is verl. week in den nacht van Zondag op Maandag door een hond uit een groot gevaar gered. De jonge inan kwam tegen elf uren des avonds te huisstak een sigaar op en ging nog een uurtje werken. Vervolgens begaf hij zich ter ruste en sliep in. Omstreeks 3 uren ontwaakte hij plotseling en voelde nog slaapdronken langs zijn gelaat iets vochtigs strijken. Terstond vochtigo neenzij verheugde zichwanneer zij de lijdenden vertroosten konwanneer zij anderen gelukkig kon maken doch alleen slechts wanneer zij in eene goede luim was. Eenige dagen later wandelde graal Lamarquc in den slottuin. In eene der lanen bemciklc hij zijne bruid Célia. Een plan kwain hem voor den geest en haar ijlings naderendevraagde hij haar lachend verlof om eenige dagen na.ir Parijs te mogen vertrekken. Célia stond hem zulks gaarne ;oete meerdaar zij geloofde dat hij geschenken te Parijs voor haar wilde koopen om haar met het aanslaande hoffeest daarmede tc verrassen. Hij wilde nog denzelfden avond vertrekken doch voor dien tijd begaf hij zich naar die zijde van den tuinwaar Marions vertrekken waren. Het meisje hield sedert eenige dagen wegens eene lichte ongesteldheid hare kamer. Zij zat aan het venster droefgeestig te peinzentoen zij eensklaps de Lamarque bemerktedie op eene opvallende wijze naar een rozeknopjo wees. Daarop vervolgde hij zijne wandeling alsof hij voor niets oogen had dan voor den prachligen aanleg der vele bloemperken. Marion had zijne beweging gezien. Hoe zou zij echter dat bloempje in haar bezit krijgen. Daar kwam een plan bij haar op. Zij schelde hare kamenier, die eenige oogenhlikkcn later verscheen. «Annagij moest hij den tuinier eens een bouquet rozen voor mij halen." «Ik zoude het zeer gaarne doengravindoch u weel, slechts de koningin alleen"... «Hier hebt gij eenige gaudslukkengeef den tuinier de helft van liet geldbehoudt gij de rest en ik weddat ik binnen een kwartier eenige zeer fraaie rozen zal hebben"zeide Marion lachend. Het meisje nam het geld aan, en werkelijk na eenen korten tijd trad zij binnen met eene kleine doch prachtige bouquet van de begeerde bloemen. Marion verzocht Anna om haar te klecden en weldra verliet zij hare kamer, schooner d;.n ooit, de rozen in de hand houdende, om zkh naar den tuin te begeven. Aan den ing.uig stond haren broederdie verwonderd op haar loetrad. «Hé. Marion, gij hier! Men zeide mij«lat gij ziek waarttoen ik u gisteren avond wilde bezoeken. Wat beduidt zulks?" «Niets anders, lieve broeder," antwoordde Marion onbevangen, «dan dal ik mij vetlbeter gevoel en mij zoo dadelijk bij do koningin aan melden zal laten." Inlusschen waren zij verder gewandeld en hadden zij nu de plaats bereikt waar het door Marion zoo vurig hegeerde rozo- knopje lag. «0. wee, Arthur," riep zij eensklaps ver schrikt uit«daar gaal hel handje van mijnen bouquet los. Zie daar liggen al mijne heerlijke rozen reeds op den grond." Arthur bukte zich dadelijk oin lien op te rapen en nam daarbij natuurlijk ook het bewuste rozeknopje op. Marion dankte hem voor zijne vriendelijkheid.' Ilij vraagde haar, terwijl hij haar zijne hand toestak: «Liet zusje, gij ziel bleek; ik geloof, dal een verblijf bij Tante Aurora u goed zoude doen. Zeg 't gerustlief kindwilt gij gaan Arthuruw plan lacht mij wel toe doch

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1882 | | pagina 1