Maandasr 14
Maart 1887.
Politieke Revue.
FEUILLETON.
t) siol Een voorgenomen
morganatisch huwelijk,
M 3592.
Uitgever
A. H. VAN CLBEFF
te Amersfoort.
l)it bind .anchitnt ManwUg «in DonrUrdaymiiLUf Abmumtnant par 8 mrwnrfr* <1.— Kranen pat
pott/I.Id. Adrort.ntirn I -0 regelt «I Cl». elke regel meer Ml Ola. gfonte >"it«ri iimu
plnntaruimte roor randen en under* eitra inrigtiag geeehiedt liougrre prijeiwrekming. Legale
offlriedle en onteigen. Ad*, per regel II Cta. Heclaaea per regel Sb Cl». AJt. mmmmrn III Cl». hOOR KOTtOIZr&Ctlt Wyk li 00
Bureau
NOUilHUIZKN
De Russische Kabinetshoofden hebben laat
stelijk wedt'i' veel op hun geweten geladen.
De «roebelde «eerzucht" en de «verlei
ding" naar militair avanceinent veroorzaakten
we«ler iu Bulgarije veel ellende.
Zij hebben weder veel bloed gekost.
De nadere bijzonderhedeu over de terecht
stelling van de veroordeelden te Kutschuk luiden
als volgt: Zondagmorgen Ie drie uur werd hun
gezegd tint bun laatste uur gekomen was. Men
bracht lien per rijtuig op vijl kilonieter afstand
van dc stad op een stuk land dat aan den weg
naar Rusgrad grenst De president der rechtbank,
kapitein \ndraei. las bet vonnis voor. De ver
oordeelden omhelsden elkander en schreven hun
laatslcn wil met potlood op. Zij werden vervol
gens voor de pulten gebracht, vooraf voor hen
gegraven, een pope zegende hen en zij wer
den geblinddoekt. Drie soldaten trud«m voor
iederen veroordeelde en op hel bevel «vuur!»
loste ieder twee revolverschoten Burgers
werden niet toegelaten De pulten dragen geen
tecken en worden niet bewaakt, terwijl bel den
bloedverwanten is toegestaan de lijken naar het
kerkhof over te brengen.
Het Bulgaarsche regentschap h'*cft willens en
wetens de Bussen gekrenkt door do Russischge-
zinde samenzweerders te lusillecren op de wallen
van Roeslsjoek en Silislria. Het recht daartoe
kan niet worden ontkend. Slamboelof, de in
vloedrijkste der regenten, is een tegenstander van
de doodstraf en bij vroegere oproeren verzette hij
zich tegen cene executie der revolutionnairen.
Maar dal moedigde deze aan omdat zij zijne
houding verklaarden uit vrees. Zij werden
ernstig tegen die opvalling gewaarschuwd.
Toen in Januari de samenzweerders het land
overstroomden met oproerige pamfletten, dreigde
de SlobodaAls weer een opstand uitbreekt
zullen de oproermakers op gcene genade hebben
te rekenen. Niemand zal hen reddennoch
Kaulbars noch zijn meesternoch een ander.
Slamboelol heelt thans gevolg gegeven aan
zijne bedreiging.
Hij heeft gewetenwat hij deed en blijkbaar
met opzet snel en onmeedoogend recht gedaan
IV.
Den volgenden dag verscheen de «graaf v.
Hohenzollernniet in liet huis van baron Re-
nard de Courcelles. Den daarop volgenden
dag ook niet.
Adéle weende beide avonden zeer. Maar
toen de tweede avond voorbij was, zonder dat
de koning kwam, schreei zij hem een brief,
waarin zij hem verzocht, toch nog eenmaal
te komen, om afscheid te nemen.
De bediende, wien zij den volgenden morgen
den brief ter bezorging gaf, ontmoette aen
baron in de voorkamer, toen deze op het punt
stond, zich in de gemeenschappelijke ontbijt
kamer te begeven om met zijne echtgenoote
chocolade te drinken. Hij nam hem den brief
afIns het adres en gaf hem teryg.
Toen hij mevrouw vervolgens goeden morgen
had gowenscht, zoide hij met een fijnen glim
lach «Men tracht een wapenstilstand te slui
ten. de bemiddelaar is zooeven vertrokken."
«Geheel vergeelsclie moeite, mijn gemaal
de zaak is beslist, de hoofdzaak is geschied
voor ons en onze plannen."
«Zijn uwe berichten zeker, mevrouw, zeer
zeker
«Beslist zeker
«VoortreffelijkAndré zal zijn doel nu ge
makkelijk kunnen bereiken, als hij eenigszins
handig te werk gaat."
eer de olliciêele Russische wereld lusschenbeide
kon komen. Het heeldatdeFransche vertegen
woordiger Flesch geprotesteerd heelt tegen de
naar het heette zeer strenge behandeling van
Karawelolmaar voor andere protesten was
geen tijd. Panof was gefusilleerd eer de Kussen
eene poging konden doen om hem te redden.
De Wjedomostihet orgaan van Kalkolf, is
een en al bewondering voor de muitende Bul-
gaarsche officieren die ter wille der Bus-ische
zaak hun eed hebben verbroken. «Eeuwige
eer" roept Kalkoff uit«aan de heldhaltige
trouwe mannen die hun leven voor hunne
vrienden ludihen opgeofferd Hun bloed dal
ten hemel roept, zal eene kostbare traditie
worden in de jaarboeken van hun land. Het
is het eerste bewijs van den geest des levens
bij liet ongelukkige Bulgaarsche volkwier
politiek bestaan onder zooveel moeielijkheden
een aanvang nam Hun bloed zal niet vruch
teloos zijn vergoten. Zij waren voorbestemd
tot slachtoflers ilun eervolle dood zal gebeur
tenissen voortbrengen en eene geschiedenis
scheppen Deze vleselijke moord is gepleegd
onder het masker der gerechtigheidvoor de
oogen van Europamet de goedkeuring der
mogendheilenzooal niet met hare openlijke
en uitdrukkelijke, dan toch met hare heimelijke
goedkeuring."
Het Septennaat is door den Duitschcn Rijks
dag bij tweede lezing met 433 tegen 48 slem-
men aangenomen Bismarck woonde de zitting
bij. doch voerde het woord niet
De overige artikelen der legerwet werden
bij acclamatie aangenomen.
Prins Bismarck heeft dus weder schitterend
gezegevierd.
Het aantal vereenigingen in Elzas-Lotharingen,
hetwelk de politie van plan is te ontbinden,
omdat hare strekking anti-Duitsch is, beloopt
ongeveer tweehonderd.
De politie te Metz heeft huiszoeking gedaan
bij al de tabaksverkoopers der stad. Bij bijna
allen zijn aarden pijpen in beslag genomen
waarvan de kop generaal Boulanger voorstelt
en het mooist van alles was dat de pijpen alle
«Duitsch" fabrikaat waren.
's Avonds kwam de koning bij de freule. Hij
had langen tijd geaarzeld en er over nagedacht,
of hij niet liever een weerzien zou vermijden
maar de groote ervaringen, waaraan zijn leven
zoo rijk was. staalden zijn hart, om ook de
smart van dit afscheid te dragen.
Hij trad op de gewone wijze bij de freule
binnen. Zij vloog hem tegemoet met tranen
in de oogen en legde in smart haar hoofd
tegen zijne borst.
«Heb medelijden met een ongelukkige, mijn
koning," riep zij snikkend, «er is een schan
delijk spel gedreven, maar bij God, ik ben on
schuldig I"
«Dal heb ik geen oogenblik betwijfeld," ant
woordde de koning goedig, terwijl hij haar
zacht opbeurde. «Laten wij de dingen, die
slechts onaangenaam op u inwerken, geheel
rusten en geloof mij dal ik alles nauwkeurig
weel. Ik ben in de laatste «legen, dal ik u
niet zag, lieve freule, ging hij .«p openhartigen
toon voort, «met mijn hart en mijn verstand
le rade gegaan en ben lol hel moeilijke besluit
gekomen, dat ik mijne liefde aan het welzijn
van het volk ten offer moet brengen."
«En wat zal van mij worden, majesteit
riep het meisje buiten zich zelf, «wat van het
arme wezen, dal met eiken vezel van haar hart
aan u hangt? Gij stoot mij van u, ik ben
veroordeeld, hen verloren I"
«Gij moet trachten, lieve freule, dat, waar
naar uw hart verlangt, aan het algemeen welzijn
op le offeren en het voorbeeld van uwen vriend
l te volgen. Wij moeten beiden onzen hartstocht
vergeten en onze lielde hegraven. Dat is het nood-
.11loluer koningen, 'twolk de geschiedenis predikt."
J. D. DOORMAN.
Een kloek en dapper journalistiek kampioen.
J. D. Doorman, hoofdredacteur van 't Ikujblad
van Zn'ul-lluU'tnd cn \t Gravenhage, is ons
ontvallen.
Hij is de vierde overledene van de sommi-
teiten der oude garde onzer nationale dagbla-
dcnarmce.
Eerst overleed Mr. L Keijzer.
Toen I/.. I. Lion.
Daarna Mr. II. il. Tels.
Thans J. D. Doorman.
Hoofdredacteuren onzer drie grootste, in
vloedrijkste, sedert 1830 opgerezen politieke,
i alzóó oudste dagbladenkwelen zij zich met
i ijver en talent van hunne moeielijke taak.
Wij hebben 't Handelsblad, de Nieuwe Rot-
terdammer en het tegenwoordige Dagblad zien
geboren worden en meesttijds hunne polemiek
i met aandacht gevolgd.
Evenwel van alle vier torschte Doorman de
zwaarste taak, zwaarder dan die van zijnen
voorganger Lion.
Lion kon homogeen zijn met en veeltijds
steunen op een parlementair keurcorps der
conservatieve richting.
I Doch Doorman moest behalve de inge-
I treden worsteling op locaal journalistiek ge
bied met droefenis man na man van dit
I conservatieve keurcorps in electorale balailles
zien sneven.
Hij stond op de conservatieve bres ten laatste
veeltijds «alleen
Toch versaagde hij niet
Vooral de laatste jaargangen van zim dagblad
hebben bewezen hoe hoog verdienstelijk hij
één tegen zoo velenden strijd om beginselen
en voor de nationale belangen, met onbezwe
ken toewijding en onverdroten wist te voeren.
Hij heefl ruim een kwart eeuw eervol aan
zijn blad gewerkt.
Derhalve eere aan zijne nagedachtenis
Doorman was Dinsdag il. nog op zijn bureau
werkziam verliet hetklagende over pijn in
de borst, en overleed den volgenden avond.
Aanvankelijk te Utrecht als boekhandelaar
gevestigdwas hij vervolgens werkzaam aan
«Welnu Gij zult de vrouw, die gij waardig
acht aan uw hart te drukken, niet kleiner
vinden dan gij zelf zijt," antwoordde het jonge
meisje, zich herstellende. «Ik zie in, dal wij
scheiden moeten, majesteit, als gij het zoo be
sloten hebt. Ik heb alleen mijn hart, maar
gij hebt uw verstand^geraadpleegd en dit heefl
tegen mij beslist. Laten wij ons aan deze
beslissing houdenWat hebt gij over mij
besloten
«Ik heb mijnheer uwen vader geschreven en
hem uiteengezet, welke redenen mij nopen,
van de voorgenomen verbintenis af te zien.
Hij zal deze redenen weten te waardeeren en
I u daarover later schrijven. Ik zal dan ook in
uwe oogen meer gerechtvaardigd zijn dan op
dit oogenblik
j «Dut is dus het laatste beeld van den droom
mijner liefde."
«Ik bid God, dat Hij u in Zijne bescherming
moge nemen en u aan Zijne hand op al uwe
wegen moge leidenVergeet mij en wees
gelukkig
Hij hief de hand boven haar hoofd op, met
tranen in de oogen. Dan wilde hij gaan. Hare
I lippen bewogen zich, maar zij sprak geen woord
meerhet hart was te vol, dan dat zij had
I kunnen spreken
Maar toen zijne hooge gestalte de deur had
bereikt, slaakte zij een wilden sinailkreet.
j Zit strekte de armen naar hem uit en ïonk
bewusteloos ter aarde.
Toen zij onlwnakte. was haar tante bij haar;
de koning was verdwenen.
I Zij heelt hom nooit weergezien. Weinige
dogen later kwam haar vader van Dresden «n
