Maandag 10 October 1887.
M 5654. ggn-
«SPOORTSCHE DOURAIT.
Dit bliul «•■nchijnt VaniJaj in DonderdagmUUg. Abowmant per 3 munirita f\. Kr.nro per BliroaU
A. H. VAN CL EEFF »J* J!'1,5 nu ln« ca MÜÜRHÜIZEN
tö A mersloort °*tr* inrigtioif g »cliiu<!t prijili«rakeni'i< i.le
«iHIciefle e., onteigen, Adv. per regel 15 Ou. KecUrae. ,*r regel Ï5 Cu. - Af,. n.,mm,r, 10 Of. hoek XortGgraCht Wijk B 60
In hel anlwoord op de laatste voorstellen
der Poile weigert itusland de zending van twee
personen naar Bulgarije omdat dit allerlei moei
lijkheden te weeg zou brengen wel echter
dringt het, er op aandal een commissaris
van wege de Porie generaal Khrenroth vergezelle.
Itusland vraagtdat den generaal eenc zekere
male van vrijheid worde gelalen voor het zamen-
stellen van een nieuw Hulgaarsch ministerie
en «lat hij niel gedwongen zij het tegenwoordige
Kabinet te laten bestaan Voorts wenschl Itusland,
dal er onmiddellijk verkiezingen voor de iobranje
plaats bebhen.
Als dwangmiddel zal hel voor het oogenblik
voldoende zijn dat de Sultan Prins Ferdinand
vervallen verklaart van den troon op grond dal
zijne verkiezing in strijd was met het trarlaal
van Berlijn.
Volgens de laatste berichten is de Sultan
van Marokko hoogst ernstig ziek en bestaal er
zeer weinig hoop hem te behouden.
Volgens ecnen brief uit Tanger, zou de Sul
tan vergiftigd zijn uil persoonlijke wraakneming.
Frankrijk wordt met nieuwe mocielijklieden
op Madagascar bedreigd, lie hovas willen ol
kunnen het traclaat niet ten uitvoer leggen dat
hun is afgedwongen en de Fransche resident
heeft de hooldslad verlaten.
Het vestigen en behouden van koloniën heeft
Frankrijk groote schatten gekost. Zelfs de sedert
eeuwen bezette, door eene Christelijke, beschaalde
bevolking bewoonde eilanden Martinique, Guade
loupe en Reunion zijn niet in staat hunne uit
gaven te bestrijden. Het moederland moei jaar
lijks 7,2.V»,OOÜ fres. bijdragen.
Ook de oude bezittingen aan den Senegal
kosten Frankrijk jaarlijks 7$ millioen en met
bet in de laatste jaren verworven gebied zelfs
11 millioen. Merkwaardig is, dat het aangren
zend Gambia den Engelschen niets kosL
Uit Zwitserland is bericht ontvangen, dat er
veil week in Sl Gallen eene geheime bij
eenkomst van Duilsche socialisten is geopend,
die Maandag en Dinsdag is voortgezel. Er
waren 80 vertegenwoordigers der partij opge
komen. De vergadering verwierp ae opportu
nistische politiek der socialistische leden van
dun rijksdag, die door hun coquettecren met
andere partijen het revolulionnair karakter van
hel socialisme in gevaar brachten. Volgens het
financieel rapport is er sedert de vorige bij-
e i;komst 17(1 0(10 mark uil de kas der partij
besleed lot de bevordering van partijbewegin
gen, enz.
De Neue Freie Pre-se bespreekt de reis van
den heer Crispi.
Hul blad gaat uit van dc onderstelling dat
de onderhandelingen te Friedrichsruh gevoerd,
hel rechtstreeksch gevolg zijn van 't mislukken
der pogingen door den lieer von Bismarck aan
gewend om Rusland te verzoenen en eene
coalitie tusschen hel rijk van den czaar en de
Fransche republiek te vooi komen. «Vorst Bis-
mat ck is beurtelings ootmoedig en brutaal ge
weest hij heelt gebeden en gedreigd gestreeld
en geslagen, maar alles was tevergeefs. Rusland
bleef koeltoen men in Duitschland beproefde
zijn crediet te vernietigenhet bleef onver
schillig toen Duitschland beproefde in Bulga
rije dun toon van een Russisch generaal aan te
slaan De oudu keizer verliet zijn ziekbed om
zich naar Sletlin Ie haasten, maar de czaar
kwam nietom don mond te ..ussen van den
grijzen oud-ooindie aan den rand van het
gral staat.
Vorst Rismarck toonde zich hier wellicht voor
dc eerste ma..l beperkt door de grenzen van
het menschelijk kunnen maar hij is niet de
man van het werkeloos bejammeren. Plotseling
verandert bij van frontde nederlaag doet zich
voor als eene eeiste schrede tot het succès
tegenover de coalilie der vijanden sielt hij het
verbond van machtige vrienden. Wanneer de
reis van Crispi werkelijk de nauwste aanslui
ting van Italië bij Duitschland beduidt, dan
heeft vorst Bismark een zijner grootste over
winningen behaald."
Vorst Ferdinand zou de eerste proeve van
slaatsmanswijsheid afleggenals het hem gelukte,
de vijandige groepen der nationale partij te ver
zoenen. De grondslagen van zijn vorstelijk be
staan moeten daarom van voren af aan onveilig
geacht worden, omdat de keuze van den Koburger
als een tusschenkomend geval in de worsteling
der beide vijandige groepen beschouwd moet
K ti ti i s v i Hjr
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
AMERSFOORT
Gezien art 5 der wet tot regeling van dun
kleinhandel in sterken drank en lot beteugeling
van openbare dronkenschap;
Brengen ter openbare kennisdat een ver
zoekschrift oin vergunning mi vcrkoc.p van ster
ken drank in het klein hij hen is ingekomen
van II A. VAN' BEKKI'M in hel perceel wijk
n" Wen A. WKRY Az. in hel perceel
wijk F n°. 2'»0.
Amersfoort, den 7. October 18B7.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
De Burgemeester
T. A. J. VAN ASCII VAN WIJCK.
De Secretaris
W. L SCIIKLTUS.
Politieke Revue.
F.en mooie politieke herfst
Geen enkel nieuwe zwarte Oostersehe stip.
Dc Fransche revanchewoede bedaard.
De Russische beer brommende - niet bijtende.
Oostenrijk in slaap.
Rismarck en Crispi elkander liclkoozendc.
John Buil enkel worstelende met Paddy.
Broeder Jonathan feestvierende met Cleveland.
Be groothandel met minder malaise.
Dc stoomvaart in volle drukte.
Geen Pa rij «erWeener of Rerlijncr krach.
Weinig gioolc handclsfaillisemenlen.
Het «algemeen vertrouwen" knapjes herleefd.
F rme effectenbeurs en kooplust.
De pers zoet en zonder, dus met goed nieuws.
De algemecne gezondheidstoestand best.
0lieve wereldburgers, wat wilt gij nog meer?
Vergelijkt men dien toestand met vele herfst-
toeslanden van vorige jaren, dan mag men den
tegen woo rdigen gunstig noemen.
Wel zijn er genoeg mopperaars, die u op
Bulgarije en enkele andere kleine miseriën
of op Atehin zullen wijzen maar die lui zijn
nooit tevreden en zouden alles in de wereld
wel «perfect» willen zien, ofschoon zij zelf
zoo erg onvolmaakt zijn.
FEÜIL LETON.
TOONEEL en WERELD.
(31 door S.
«Ja, ik moet u ook eerlijk bekennen. Ange,"
zoo brak Annie een oogenblik het verhaal barer
vriendin al, «dat mij ook dikwijls den bitteren
toon grieft, wanneer uwe mama over uwen
overleden vader spreekt, doch ik stelde dat op
rekening van haren ziekclijken toestand."
«Misschien is dat ook wel gedeeltelijk het
geval," hernam Ange. «want haar zenuwstelsel
is zeer prikkelbaar. Doch al wil ik aannemen,
dat eene dusdanige verandering van omstan
digheden zeer treurig is, zoo past het dc
vrouw niel om de nagedachtenis van den
echtgenoot te smalen. Waarom heeft mama mij
niet toegestaan om door hel afleggen van examen,
als onderwijzeres mijn brood te verdienenWijl
haar trots het niet gedoogt dat ik werk
zaam ben."
«Het zou haar en u in staat stellen omunu
en dan een weinig levensgenot te gunnen dal
gij u nu geheel ontzeggen moet.»
«Dat heb ik mama niel eensmaar honderd
maal voor oogen gehoudendoch vruchteloos,
en nu, Annie, heb ik alle pogingen opgegeven.
Niet, dat het mijne illusie is om de kinderen
het «A B C» in te pompen of om van hen. nadat
men een uur daarover gepraat heeft, lot ant
woord te ent vangen, dat men een overhoudt
als men van nulnul allroklnogmaals du is
mijne illusie volstiekl niet, maar ik zou dat
middel aangrijpen, als eenige uitkomst.^
«Ja, uw leven is treurig, lieve Ange, zcidc
Annie hartelijk, terwijl zij zich nog dichter
tegen de vriendin aanvlijde, «uwe jeugd levert
een groote tegenstelling bij de mijne op. Waar
ik mij omringd zie door de teederste lielile
eens vaders, vindt gij slechts onverschilligheid,
waar ik slechts een woord te uiten heb om
mijne wenschen vervuld te zien, moet gij alle
kracht aanwenden om ze in het diepste uwer
ziel te smoren. 0, Ange, ik wilde, dat ik u
helpen konIloe dikwijls heb ik u niet ge
vraagd om met mij de opéra, de comedie te
bezoeken om u tenminste gedurende een paar
uren de zoo hoog noodige afleiding te ver
schaften, maar ik ontving op al mijne drin
gende beden slechts een aiwijzend antwoord.
Ja, het schijnt mij zelfs toe, alsol mijn aan
houden u verdrietig stemde, zoodat ik dat
onderwerp niet meer durf ter sprake brengen."
«Dank, dank, Annie, voor uwe vriendschap,
voor uwe liefde Meen niet, lielste, dat het
mij geen strijd kost om uw verzoek af te slaan,
maar 't is beter dat ik niel ga."
«Waarom toch?"
«Nu dan, wijl het mij te veel opwindt. Ge
weel toch. dat het mijn innige wensch is om
tooneclspeelslcr te worden, een wensch, die
voor mij even onbereikbaar als het geluk is.
Herinnert ge u wel, hoe opgewonden ik ver
leden jaar 's avonds thuis kwam, toen ik met
u Sarah Bernards spe. in «La Dame aus ca-
nn'lias» bewonderd had'? Hoe ik dagen, weken
laii" onder den indruk daarvan verkeerde? 0,
hoe benijdde ik die vrouw, wier ziel. wier
geheele wezen in haar spel lag. Rusteloos
wentelde ik 's nachts mij op het bed rond, de
slaap ontvlood mijne oogen, ik kon nergens
ruste vinden. Ik streed dagen lang een hard-
nekkigen kamp, de tegenstrijdigste gewaarwor
dingen verdrongen zich in mijn brein.en
slechts door het voor oogen stellen der harde
noodzakelijkheid, der nuchtere werkelijkheid,
gelukte het mij om eindelijk tot kalmte te konten.
«De dagen van strijd zijn voorbij, ze hebben
mij de tegenwoordige kalmte en onverschil
ligheid gebracht."
«Kalmte en onverschilligheid herbaalde
Annie twijfelend, «ik geloof, dat deze slechts
schijnbaar zijn cn voor het laatste behoed ik
uw warm. gevoelig harte."
«'t Kan zijn, dat ge gelijk hebt. lieve," zeide
Ange peinzend, «en juist daarom wil ik angst
vallig alle aanleiding vermijden, welke mij uit
dien wellicht schijnbaren toestand wekken kan."
«Maar wat trekt u naar 't tooneel, wal is het
toch, dal u daar boeit Ik kan ine niet voor
stellen, dal het alleen eerzucht is, dat het slechts
toejuichingen en eerbewijzen zijn, welke u
daarheen lokken."
«Geenszins, Annie, integendeel. Neen, bet
is een zeker iets in mijn binnenste, waaraan
ik geen naam weet te geven, dat nuj drijft.
0, mijn hart slaat soms van een heftig verlan
gen, dat ik ternauwernood beteugelen kan
dan jaagt het bloed mij onrustig door de aderen,
dan zou ik willenja, wal ik eigenlijk wil,
weet ik zeKe niet. ik gevoel dal er eenc
kracht in mij sluimert, die, zoo zij zich vrij
eenen uitweg kon en mocht banen, mij tot
iets groots zal voeren 0, hoe wonderbaar
beroeren mij dc gedichten, de tooneelwerken
van groote ineestois en als ik op mijne eenvou
dige kamer de rol van «Maria Sluart» voordraag,
