Maandag* 27
Mei 1889
DE 5C100NE 7I7IENNE.
Politieke Revue.
FEUILLETON.
"TT"
Uitgever
VAN CLEEFF
te Amersfoort.
Dit hlad reiVchijnl Maandag en Donderdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f 1,Franco po:
oit /1,16. Advertentie» 1 9 regel» 90 Ct». elk* regel meer 10 Cti. Groote lettor» nan
plaatsruimte voor randen en andere extra inrigting geschiedt hnoger prijsberekening. Legal)
officiePle en onteigen. Adr. per regel IS CU. Reclames per regel 15 CU. - Aft. nummert 10 Cts.
Bureau
KDDRHDIZEV
hoek Kortegraoht, Wijk B 60
Wegens den HEMKLSVAARTSDAG wordt het
volgend nummer in plaa's Donderdagnamiddag,
gedrukt Woeusdacn iiniddau.
beleefdelijk wordt verzocht inzendingen ad-
vertenliën, voor dit nummer be-Hemd te doen
toekomen spoedig mogelijkuiterlijk tot
hallvier Woensdagmiddag.
De tweede dag van koning Humberts verblijf
te Berlijn was zoo mogelijk taaier dan de eerste.
De hemel was bijna even blauw als in Italië
de Meiluclit baast even warm als in 't zonnige
zuiden aan gene zijde van de Alpen. Het was
de dag der parade. Heeds des morgens vroeg
begon een talrijke menigte naar het paradeveld
te stroomen. Ieder drong en duwde zijn voorman
vooruitdoch alles ging in de beste orde De
voortuinen van café's en particulieren gebouwen
waren vol toeschouwers cn alle vensters waren
bezet.
Te halfnegen verscheen de keizergekleed
in groot admitualsunilonn met het breede oranje
ordelint van den Zwanen Adelaarnam het
opperbevel over de troepen van den comman
deerenden generaal over en wachtte toen zijne
gasten af. Eenige oogenblikken later vloog als
een eleelrische vonk door de wachtende menigte
de tijding: «de koning koinl Er ontstond
eenige oogenblikken een ontzettend gedrang
iedei rekte den hals uil, drong en duwde en
wrong zich naar voren. Daar verschenen de
blinkende helinen en pluimen boven de hooiden
der menigte paardengetrappel werd hoorbaar
de politie maakte ruimbaan
liet was de koning van Italië en zijn gevolg.
Keizer Wilhelm reed zijne gasten te gernoet
•n geleidde hen terwijl de muziek de Marcia
reale speelde voor de troepen die daarop hunne
oeleningen begonnen. Hel was «en schitterend
schouwspel dal ruim twee uur duurde. Twee
malen voerde de keizers zeil zijne troepen aan,
toen zij langs de tribune waarop zijne gaaien
zich bevondendelilecrden Te balftwaalf was
alles afgeloopen cn nam de keizer afscheid van
xijnen gast.
Terwijl de bevolking van Berlijn feest viert
ter eere van den gast des Keizersblijft in
parlementaire kringen nog steeds de jongste
redevoering van Bismarck in den Rijksdag een
15) Vrij gevolgd naar 't Engelsch door S
HOOFDSTUK VI.
«Vrouw» kreet zij ten laatste wanhopig
«vrouw, hoe kunt gij zoo lieldeloos, zoo hard
handelen tegen een meisje dat u nimmer iets
misdaan heelt. Weet ge weldat die laster mij
elk aandeel op levensgeluk ontrooft. Kent gij
dan geen inededoogen
«Ik zoude gaarne andere verklaringen willen
gevenjulfrouw Carewmaar ik moet locb
vertellen, wat ik aanschQUwde. Ik zag duidalijk,
hoe ge dien avond hel hoofd op den schouder
van deu heer Graham rusten liet. En kwain
deze later niet bij mij om mij 50 gulden te
gevenindien ik beloofde te zwijgen Is dat
geen bewijs genoeg Zells voor de rechtbank
gebracht, zou ik niet anders kunnen getuigen.»
Hel gelaal met de banden bedekkende, zonk
Vivienne uitgeput op een stoel neer.
«Laat haar vertrekken,» steunde zij eindelijk,
«de onschuld is niet opgewassen tegen zooveel
list en verraad. Üocli neenjullVouw Venner
zeg mij eens, wie is Percy Graham.»
«Ik weet niets meer omtrent hem dan dal
hij mijne kamers huurde.»
«En waai is hij nu?»
«Dat is mij onbekend, julfrouw Carew. Hij
verliet mij op den dagwaarop uw huwelijk
inel Lord Nordenhursl plaats hebben zou.»
onderwerp van gesprek en vooral zijn aanval
tegen de ultra-conservatieven, die hij evenmin
spaarde als da vrijzinnigen en die hij zelfs bij
de socialisten vergeleek. Men weet, hoeveel ver
wachtingen de ultra conservatieven op de troons
bestijging van Wilhelm II bouwden hoe zij het
vorige jaar zelfs trachtten dea kanselier te doen
vallen, door zich te verbinden met de orthodoxen
en de voorstanders van hel onbeperkt koningschap.
De kanselier kan tevreden zijn. De toeleg is
geheel mislukt, Bismarck is nog kanselier en
kon in den vollen Rijksdag zijn bestrijders van
gisteren toeroepen: Ik acht u niet meer dan de
sociaal democraten
De aanvallen van den kanselier legen de vrij
zinnigen en de socialisten hebben een naslukje
gehad in de redevoeringen van de heeren Bebel
en Rickert in de zitting van Maandag. Zij pro
testeerden tegen de houdingdie de kanselier
legen hen bad aangenomen «Wat moet men
denken,» vraagi de heer Rickert«van de han
delwijze van den eenigen verantwoordelijken
ambtenaar in het Rijk die slechts in den Rijks
dag komtom staalkundige partijen te berispen
als schooljongensen dan weg te loopen zonder
hun antwoord «f te wachten. Een minister, die
zich dus gedraagt,» vervolgde hij, «toont noch
objectiviteit noch billijkheidsgevoel.»
De voorzitter van den Rijksdag riep den heer
Rickert herhaaldelijk lel de orde waarop deze
algevaardigde zeide, dat het eenige wal nog te
doen overbleef, was, een wet at te kondigen,
waarin de dictatuur van prins Bismarck wordt
bepaald.
De commissie uit den Russischen rijksraad
die in opdracht had de spoorwegbeambten te be
straffen voor het déraillement nabij Borki, daviseert
de mildere beambten vrij te stellen daar de
lioogere beimhlenverantwoordelijk voor het
materieel, leeds ontslagen zijn en de mindere
qualiteit van de rails niet aan de werklieden te
wijten is.
Henri Roehclorl is veroordeeld voor het standje,
dat hij Zaterdag op de opcihare straat ver
oorzaakte tot borgstelling van honderd pond
sterlingwelke som hij zal verliezen wanneer
hij binnen zes maanden nog eens de openbare
veiligheid stoort. Van een vervolging van Pilolel
heelt Hocliefort algezien.
gWSBg—"gBM
«'t Is goed, Eustace, geleid haar naar buiten.»
Nauwelijks had Eustace met juffrouw Venner
de kamer verlaten ol Vivianne brak in tranen los.
«Tante,» riep tij buiten zich telvo van droef
heid uit, «tante, gelooll gij het ook? Hebt gij
den moed om nog langer te twijleloiwaar
alles zoo duidelijk schijnt.»
«Vivienneik zal nooit ophouden om in u
te gelooven.» antwoordde mevrouw Leicester,
haar in hare armen sluitende.
«Wees echter kalm, mijne lievelinge,» (luis
terde zij 't weenende meisje na eenige oogen
blikken toe«uwe opgewondenheid leidt tot
niats. Wij moeten ons nu bezig houdei om
Percy Graham te vinden.»
«Neen, tante, ik geef het op om dat raadsel
op te loseenmijne kracht is gebrokei. Ik ben
del strijd moede.»
«Maar ik niet, Vivienne; Eustace en ik zullen
voor u handelen.»
«Tante, hij twijfelt op nieuw aan mij.»
«Welnu doet hij hei niet ter wille van u,
dan is hij het verschuldigd aan den naam
dien hij draagt.»
En koesterde Eustace opnieuw argwaan
dan liet hij het tenminsie met blijken.
Juffrouw Venner keerde den volgenden dag
naar hare woning terug. Bij hel alscheid
zeide zij nog lol den jongen man:
«Wat ik gezegd heb, is de strikte waarheid.
Ik zou over hel gebeurde niet gesproken bobben,
indirn gij mij niet ondervraagd hadt En nu
rop ik geen woord meer over die gcheelc on
aangename geschiedenis.» Dit alles was ook
niet geschikt om Eustaces gelooi in Viviennes
onschuld te bevestigen.
Men spreekt van een mogelijke kabinefscrisis
in Rumenic. Wordt ean voorstel tel berisping van
Vernescu wegens diens benoemingen lot reihter
aangenomen dan moet het kabinetdat zich
mei hem solidair heeft verklsardvallen. Do
koning heelt geen bemiddeling kunnen uitwer
ken en een overgangsminislerie zou de eenige
uitweg zijn zonder Kameiontbinding.
Van de Bulgaarsohe officieren die nasr Rus
land gevlucht zijn bij dan terugkeer van Prins
Alexander, komen er zoovelen naar Sofia terug,
dal nu de regeering bevreesd voor kuiperijen
van deze personen zonder eenige bezigheidh.-;n
op kosten van den staal n.iar Dunne geboorte
plaatsen laat vervoeren. De -temming in het Rus
sische leger tegenover deze krijgslieden die
feitelijk hun eed gebroken nebben, moet voor
hen onhoudbaar geweest zijn.
Onder de dezer dagen tot ridders in de orde van
den Nederlandsclien Leeuw benoemden vestigen
wij de aandacht op den volgende naam
«Z II. Halilatoel Moealatn Daiman Filadil Bi-
fadlalillahil Matikil Wuhab Wahoewa Said Ahmad
Falhoedin Sjah Kaiijil Üjroehar Alam, sulian van
Tidoreen onderhooriglieden.'t Heelt machtig
veel van Volapük, en *t verbaast aan het slot
dan ook een weinig, te lezen: Sultan enz., in
plaats van Volapükalidel.
De korporaal N van het 7e regement infan
terie is door den krijgsraad veroordeeld lot
één jaar en zes maandeu gevangenis en terugge
bracht tol den rang van soldaat Reden «het
gewelddadig aanranden en dadel^k mishandelen
van een schildwacht op zijn post
Een jongen te paard is geen zeldzaamheid
maar een jongen een varken berijdende wel
dit schouwspel is te Utrecht op de Rrecdslraat
vertoond met een onwillig zwijn dat zich hal-
starrig verzette om den gcwenschlen weg al te
leggen. Een jongen zette zich toen op het dier
en rende tot groot vermaak der omstanders
de geheele straat afwaar lift weid opgevangen;
door den schok viel toen de jongen »an zijn
rijdier, doch kwam gelukkig tegen iemand aan,
waardoor de val gebroken werd cn hij geen
letsel bekwam.
Eenige dagen na het gebeurde F.uslare
loeide nog steeds in de kleine wening der heide
dames betrad de meid de kamerwaarin
het drietal gezeten was. Zij zeide tol Vivienne,
dat een meisje haar verlangde ie spreken.
«Laat zij u zeggan, wat zij mij mede te deelen
heelt,» antwoordde Vivienne de vreemde uit
drukking op hel gelaat der dienstbode evenmin
als de overigenopmerkende.
Het meisje ging; doch keerde eenigen oogen
blikken later met een brielje terug, dal zij hare
jeugdige meesteres overhandigde. Vivienne open
de het haastig en las ha f luid
«Weiger niet om mij te ontvangen. Ik ben
van Londen gekomenalleen met hel doel
om u te spreken uw geluk hangt er van af.
Zonder te willen heb ik u veel leed beroktend.»
«Ik moet dat meisje zien,» riep Vivienne
levendig uit. «Wacht hier mijne terugkomst af,
tante.» En zonder een oogenblik te verliezen
snelde zij heen en bevond zich weldra in de
spreekkamer.
Een jong meisje stond aan de tafel; hellicht
veel op haar gelaat.
«Wie zijt gij? vraagde Vivienne»
«Iemanddie u zonder opzet veel leed ver
oorzaakt heelt, mejuffrouw.» antwoordde de
bezoeksterDoch niet zoodra werd mij dat
duidelijk, ef ik begaf mij onverwijld lol u.»
HOOFUST UK VII.
Vivienne kon haar in de eerste oogenblikken
niet antwoordenen geen wonder ookwant
hel meisje, dal daar tegenover haar stond,
geleek sprekend op haar alhoewel zij er mot
zoo «ladylike» uitzag.