jy. 5814.
Donclerda Qf 18
Juli 1889
VLOEIPAPIER!
Uitgevor
H. VAN CLEEPF
to Amersfoort.
Dit lilad verschijnt Maandag en Donderdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f\,—Franco p»r
ost ƒ1,15. Advertentiën 1-8 regel* 80 Cl».elV» regel meer 10 Ct*. Groote letters nanr
plaatsruimtevoor randen en andere extra inrigting geschiedt hooger prijsberekening. Legale
olTicieCle en onteigen Adv per regel 16 Cts. Reclame, per regel -15 Cts. - Af,, nummert 10 Ct* hOOk KortegraCht Wijk B 60
Bureau
MUÜRHUIZEN
Politieke Revue.
Er is uit Frankrijk belangrijk nieuws.
De republikeinen hadden in de kamer hel
voornemen nog in deze zitting terug te komen
op hel vroeger ingediende voorstel van Laifon,
ter bestrijding van eeue meervoudige candida
tuureen voorstel rechtstreeks gericht tegen
Boulanger en hadden zijne vrienden hel voor
nemen hem zooveel mogelijk candidaat le stellen
in alle departementen loneinde op zijnen naam
een plebisciet uit te lokken, liet voorstel-Laffon
nu verbood het stellen van eeue candidaluur in
rneer dan één district.
De heer Viètte diende liet Zaterdag opnieuw
in met deze verscherping dat wie zijne candi
daluur in rneer dan een district stelt eene boete
van 10,OUD Irancs zal belo»pen
Le llérisséde bekende Doulangiststelde
nu, ironisch, voor te vei bieden, dal Boulanger
zich ergens candidaat zou steden De kamer be-
groeile liet mat gelach en daardoor geprikkeld
begon Le llérissé een dier belecdigende rede
voeringen die'men sinds lang van de Boulan-
gisten gewoon is. Er omstond tumult. De censuur
met de ti|delijke uitsluiting werd over Le llérissé
uilgesproken en de zitting geschorst
Dadelijk na de schorsing der zitting gela-tte
de president Le llérissé te verwij-leren, die
altijd op de tribune was gebleven De comman
dant van het paleis kwam a »n hel hoold van een
peloton de zaal binnen Hij besteeg de tribune
en noodigde Le llérissé uil zich le verwijderen..
Le lléüssé zeidedat hij alleen voor geweld
wilde wijken. De kol.nel legde de hand opzijn
schouder en Le llérissé volgde hem r
De zitting werd gesloten maar t.-n 5 ure her
vat. liet woord werd geweigerd aan Susini.
Het eerste artikel van hel voorstel van Vièlte
werd aangenomen met 495 legen 4.17 stemmen.
De geheele wet werd aangenomen met 104
tegen 449 stemmen.
Zondag werd het feest van den Men Juli ge
vierd en de wet schrijft voor. dal de Kamer
zitting dan gesloten inoet worden. Doch niemand
weet wanneer zij nu haar leven zal eindigen. De
nationale feestdag is in l'arijs met opgewektheid
gevierd enkele pogingen om de orde te ver
storen mislukten en zelfs üeroulède die een
enkele maal «Leve Boulanger!» wilde roepen
FEUILLETON.
Naar hel Dtiilsch door S
Een bekoorlijk kamenierlje stak op zekeren
morgen het blondgelokt hoold tusschen de por-
tièresdie het boudoir barer meesteres van de
toiletkamer scheidden en riep met haar zilveren
stemmetje
«Mevrouw, hel ontbijt is gereed!»
Arm in arm heirad het echtpaar het kleine
vertrek.
De heer Gamin stond aan het hoold van een
groote tabakszaak te Londen. Hij was z eer rijk
en zeer eerzuchtig, hij was eerst «alderman
vervolgens sheritl' en hoopte nog eens als Lord-
Mayor le zullen optreden daarmede zou hij
'l doel zijner wenschen bereikt hebben
Mevrouw Gamin is cen»i blonde zeersclioone
vrouw met eene prachtig gevormde gestalte.
Beiden namen aan dc rijk voorziene latei plaats,
dicht nevens elkander.
«Hoe hebt gij geslapen lieve Kale*?» vraagde
de heer Gamin, de golvende lokken zijner vrouw
streelende.
«Heerlijk, dear, ik heb van u gedroomd en gij?»
«Welk eene vraag liefste, maar wal droomdel
ge dan van inij 7»
«Wel, dat gij mij altijd zoo innig als nu
bemiddel en dat gij nooit inoode zoudi worden
om mij dal te verzekeren.
Jamaar ik werd oud eene andere
moest afdruipen anders had hij een pak slaag
kunnen krijgen. Zijn kreet weid duizendmaal
mei «Weg met Boulanger!» beantwoord.
Te Londen werd een groot feestmaal gehouden,
waaraan RochefortLaisant, Naqueten de anar
chist Soudey het woord voerden. De generaal
zeide dat hij weldra de heeren Constans Bou
vier en hunne collega's naar hel bagno hoopte
te sturen Jules Ferry werd slechts door een
onwillekeurig verzuim vergelen. Een dergelijke
uitval wekt slechts den lachlust op Evenals de
kaïnertooneelenis hel de laatste stuiptrekking
eener partijdie inet den dood worstelt.
Het is nu duidelijk geworden waarom Duitsch-
land zulk een strenge houding tegen Zwitserland
aannam. De oorzaak daarvan is te vinden in het
antwoord dat de Bondsraad gaf op de laatste
nota van den Rijkskanselier. Dat antwoord is zoo
kort mogelijk en een volkomen échec voor den
kanselier. Men herinnert zichdat Bismarck
meende te mogen eischendat in Zwitserland
geen Duitscher zou worden toegelaten die niet
van een behoorlijk gelegaliseerd certilicaat was
voorzien
Namens den Bondsraad bespreekt de heer
Droz punt voor punt deze nota en men kan
zeggen dat er niets van overblijft.
Te Berlijn beweert men natuurlijk, dat de
Zwilsersche regeering door dit antwoord toont,
hoe slecht zij de bedoelingen van Duitschland
begrijpt. En de maatregelen eensklaps langs de
geheele Zwitserscho grens genomen zeggen ge
noeg omtrent den indruk van hel antwoord. Het
is een ongelijken strijdtusschen den Gerraaan-
sch"n kolossus en de kleine republiek maar het
recht, de waardigheid en het gezond verstand
zijn voor de laatste.
Prinses Pignatelli de vorsten dochterdie af
daalde tot café-chantant-zangeres en later als
buffetjuffrouw verhaalt in hare levensbeschrij
ving een aantal belangwekkende bijzonderheden
ui' haar veelbewogen leven, haai jeugd, als
dochter der hertogin van Reggina gemalin
van den Siciliaanschen gezant aan het Russische
hol. haar later verblijf te Rome en te Parijs,
waar zij tijdens het beleg inet hare moeder
hare zus'er en haar aanstaanden zwager, graat
Polockiin een luchtballon vluchtte uit de be-
jonge, schoone vrouw drong zich tusschen ons...»
«Maar, mijne lieve Kate, hoe kunt gij zoo
kinderachtig zijnge weet immers tochdat ik
niemand liefheb en liefhebben zal dan u.» En
hij sloot haar in zijne armen en fluisterde
haar allerlei verzekeringen in hel oor.
Daarop maakte Kate liet oabijt van haar echt
genoot gereed.
«Welke plannen hebt gij voor heden. Eduard?»
«Wel, ik ga natuurlijk naar kantoor.»
«En dan zie ik u weer den geheeien dag niet.»
«Nu, daarvoor ben ik ook van gisteren avond
vijf uur tot heden toe geen oogenblik van uwe
zijde geweken en nu is het reeds elf uur.»
«Reeds» pruilde Kate. «Hebt gij u dan soms
verveeld
«Te vroeg is het vertrek wanneer ik naar
u luister, te laai, als ik aan mijne plichten
denk. Ik moet gaan.»
«Ochblijflaten wij straks hel rijtuig doen
insp.mnen en wij maken een rijtoer naar het
«Hydepark
De sheriff staarde haar verwonderd aan. Hij
zou de brieven op het kantoor niet eigenhan
dig openen de bedienden een geheelcn dag
aan zich zei ven overlaten? Neen dat kon niet.
Maar Kate keek hem zoo smeekend aan en
toen zij de volle armen om zijnen hals leggende,
het schoone hoofd tegen zij' e borst vlijde, had
zij reeds gewonnen hij kon niet vertrekken
en half knorrig hall lachend trok hij aan hel
schelkoordwaarop een bediende verscheen.
De heer Gamin schreef haastig eenige regelen,
verzegelde het brieljc en gat hel den knecht
om het aan kanloor te bezorgen.
«OEdwaid liep de jonge vrouw eensklaps
narde stad den opgang dien zij later te Parijs
maakte in de salon van haren zwager graal
Potocki enz
Maar vooral merkwaardig is een voorval dat
zij mededeelt uit de dagen loen zij te Weenen
buffetjuffrouw was in Miison Rouge. «Daar
kwam zoo verhaalt zij «dikwijls aen jong man,
's avonds laat. als de andere gasten vertrokken
waren. Hij had een schrander en vriendelijk
gelaat. Doorgaans dronk hij zwijgend zijn wijn
en soms loosde hij een srnarlelijken zucht. Na
verloop van eenigen tijd maakten wij kennis Ik
verhaalde hern mijnt geschiedenis en hij tracht
te mij te troosten over de onaangenaamheden
met mijne familie. Eens vergezelde hij mij een
eindweegs, toen ik naar liuis ging. Wij liepen
I langs den Donautoen hij plotseling bleef slil-
i staan en met een somberen blik naar het kalme
water wees. «Kijk prinseséén sprong daarin
en alle smart is voorbij Maar ik mag zelfs dat
niet doen. Ik heb plichtengroote plichten,
en moet die vervullenSterven sterven en
rust vinden een vernietigd leven eindigen, dat,
geloof me, prinses, dat is het beste..,.. Ik be
nijd de zon omdat zij hare inilliocnen stralen
uitzendt; ik benijd den bedelaar, die zijn hand
ophoudt om kopergeldmaar die vrij is. Ik
benijd uprinsesomdat gij u hebt losge
scheurd van de conventiesdie ons handen en
voelen binden Ik heb u opgezochtom te zien
of ge berouw hebtof ge zoudt willen terug-
keeren in de maatschappelijke slavernijmaar
dat wilt ge niet. Uwe overschilligheid is ver
rukkelijk. Want, geloot mij, niet de sterken
en machtigen, maar dc onverschilligen genieten
hel leven. Daarom is de dood. de lot volmaakt
heid gebrachte onverschilligheid, het begeerlijkst
goed.» De jonge man, die zoo sprak, was da
ongelukkige kroonprins Rudoli van Oostenrijk.
Tot nog toe was bij de stierengevechten die
te Parijs nabij de tentoonstelling gehouden wor
den het dooden der dieren vols rekt verboden.
Groote opschudding werd daarom dezer dagen
gewekttoen de toreador plotseling zijn degen
trok en dit den stier, die door liet lanpdiHg
geplaag woedend was geworden tot aan het
heit in den nek stootte liet dier viel en een
tweede sloot was voldoende oin het le dooden.
In groote opgewondenheid stonden alle toe-
uit«zie eens, daar wordt heden avond een
nieuw stuk «Caslle» van Robertson opgevoerd.
Laat John dadelijk eene loge ga«n nemen.»
Ook dien wensch werd door den loegeveuden
echtgenoot goedgekeurd
Een uur later rolde het rijtuig met hel echt
paar naar 'l Ilydepark. Da zon scheen heerlijk
en menig bewonderenden blik trof het schoone
gelaal der jonge vrouw die. met een gelukkig
lachje om de lippenonophoudelijk met den
nevens haar zinenden echtgenoot babbelde Men
benijdde hem om zijne vrouw, zijnen rijkdom
en werkelijk beiden voelden zich ook ge
lukkig.
De tijd ging voorbij
Nog menigen dag na den hierboven be-chreven
had de heer Gamin zich dour Kale laicu over
halen om niet naar 't kantoor te gaan. Langza
merhand ontwaakt echter de koopman op nieuw
meer en meer in hem en de wittebioods-
weken kunnen ook niet eeuwig duren
Ja. elke taal heelt voordien lijd, welke maar ééns
in *t huwelijk domleeld wout: een eigenaardig
wooid Dr Franschen noemt h> m: «linie de miel.»
de Engelschon «honeymoonde Duitschers «Flit-
terwochen.» maar allen zijn hel daarover eens
dat men daardoor slechts eene zeei korte periode
verstaat geheel aan het geluk der lielde ge
wijd Later eischt de liefde plichten... d.n
verandert zij in «moederliefde» en «trouw
Nog later is /ij onverbtrekbare. onaantastbare
vriendsdiap gewet den. Hel hart klopt rustiger,
maar de* le zekerder gt\oell nien zich melkanders
bezit on wél hen, die dal naar waarheid ge
tuigen kunnen. De heer Gamin had eene
zcei drukke zaak, wier leiding veel weikzaum-
