V ri jdag December 1889. M 3891. Het geheim van hare Hooghei! Ungovor H. VAN CLEEFF te Amersfoort. Oil Mud Tennhijnt tfa.ndaj eu Uondtrdajniddag. A I,on.«mrnI p.r S 1,—Franco p. Ad»ort«utifi0 l-« regels 60 Cts elk* regel meer 10 Ct*. Groote letters *s p Mttriml*?oor raude* en sndere extra inrigtiug geschiedt honger prgsherekening Legal QftnePleen onteigen. Adv. per regel 15 Cts. Reclame, per regel 15 Cts. - Aft nummrr. 10 Cts Bureau MUDKHUIZEX hoek Koi iegiachL, Wijk B 60 hoi KKltSTKKfcST iw dil ]>iiiiiiiieriu plaats Donderdag avond j^edriikl en uit^e^even Vrij daym id dan; HULPBANK te A MERSFOORT. Tol hot geven van gelden tk» leen zal oone Commissie uit liet bestuur op M A N I) A G, don .1'! DEC. aanslaande's namiddags van halftwee tot iiali'DHie zitting houden in een der localen van liet Raadhuisalwaar de. l>c- Iangl1e.bbenden7.ifh kunnen aanmelden, ook voor bel teruggeven van gelden. IIKHM». I'. VAN HASELEN Secretaris-Penningmeester. Politi'ke Revue. De commissie, uit de Fransche kamer voor bet voorstel van Bsrdouxstrekkende om de voltrekking der doodvonnissen niet meer in bel openbaer te doen plaatj hebben concludeert tot verwerping dearvan. Hel getuigenverhoor in het sociiliiten-proces te Elbeileld is eindelijk algeloopen en de arnb- tanaar van het O M. kon Donderdag zijn re quisitoir beginnen en bracht bij het len einde mei den eisch van gevangenisstraf van één maand tel jaar legen 8i beschuldigden: voor 5 verlangde hij vrijspraak. Onder de beschuldigden bevinden zich vier leden van den rijksdag de i elgevaardigden Hebei (legen wien 15 maanden gevangenisslral geëischt werd) Harm en Grillen- j bergtr (ieder cén jaar) en Schumaclier (zes maanden). Het O M achtte hel door de ver klaringen der getuigen aldoendo bewezen dat die beschuldigden en eebeim en door de wet verboden genootschap vormden en verbodes geschriften hadden verspreid. He Times vestigt de aandacht op een vonnis, Donderdag te Liverpool uitgesproken over iweo leren die uit Ierland waren overgekomen om twee in Ierland geboycotte veehandelaars, die met bun vee naar Liverpool waren gegaan om hel daar te verkoopen te verhinderen daarin te slagen. Zij hadden op allerlei wijze gepoogd iedereen op de Liverpoolsche maikl af te schrik- FEUILLETON. 4) Vrij gevolgd naar 'l Duitsch door S... Freule von Giiinwald wilde opgaanmaar de vorstin had zelve reeds het schelkoord geval en. wenkte hol jonge meisje om te blijven Zij herhaalde den binnentredende» dienaar haar bevel en nauwelijks vijf minuten later verscheen de opper■hofmeesteres gravin Dahlen. Deze was cene sehoonereeds be jaarde, dame rnel een edel gevormd, eenigszins streng gelaat. «Uwe Hoogheid heeft bevolen,» begon zij vragend lol de vorstin die haar scherp aanstaarde. .Waar is Christian* Wather,» reide deze. «Waar om vervult 7.ij de plichten nietwelke mijn penoon- lijke dienst haar opleggen?» «Genadige gebiedster.» merkte de gravin ver legen aan. Is liet meisje ziek?» onderzocht de vorstin verder. Eigenlijk nut,» antwoordde de opperhofmeesters aarzelend, inlusschen na hetgeen voorgevallen isschijnt zij mij niet meer waardig toe om in de nabijheid Uwer Doorluchtigheid...» «.Maar wat is er dan loeit geschied viel de vorstin haar opgewonden ui «Ie rede. «Heli ik met steeds dringend verzocht om mij getrouw op de hoogte te houden van alles, wat er ui mijne onmiddelijke Omgeving voorvaltHel wol en wee mijner onder— daneii al betreft het ook den geringste hunner berust alleen ill mijne handen lieve gravin.» De oude dame stond roerloos tegenover hare ver toornde gebiedster. Zij had eigenmachtig en tegen kon van bet koopen van dal ven. Zij werden wegens deze boycottcrij door den rechter te Liverpool lot r.es maanden dwangarbeid ver oordeeld. Hieruit blijkt, zegt de Times dal het boycol ten ook volgens do Engelsche wet on niet alleen volgens de lersche dwangwel straf baar is. BARNUM De reclame is schier de ziel van onzen tijd- Meer nog zij beheerscht onzen lijd Aan de zoogenaamde tyrannic der mode vermag een zelfstandig gemoed zich nog te onttrokken ten minste lot op zekere hoogte maar niet aan de macht der reclame; 't spreekwoord dat goede wijn geen krans behoeltkan men gerust afschaffen. Ook bij den besten wijn behooren een dozijn kransen te worden uitgehangen om de deugde lijkheid van een produel te bewijzen inoet het toch eerst gebruikt zijn en men vindt geene gebruikers meer als men niet dagelijks luid luid *rallerluid»! uitroept, dat wat men aan biedt is het beste en Jegelijkste in 't gebruik, j Daarom is Barnum een der koningen van i onzen tijd. Niemand heelt ooit harder geroepen j dan hij hit overtreft alle collega's gelijk d« Niagara den waterval bij Schaffhausen hij is de grootste humbug Hij is eene genie. Nu hij Europa ,?hetT. verouderde Europa, waarin men zijn weg slechla met strompelende schreden volgt d« eer geelt van ren («zoekis het de tijd om de aandacht op dezen runaoerigen Amerikaan te vestigen Zijn portret behoort in de galerij van de mannen dezer eeuwniet minder dan dal van Edisonvan Eiffelof van Stanley In 'l voorbijgaan gezegd hoe zouden dese bij al hunne verdienste, het gemaakt hebben zonder de reclame 7 Zeer keurig in de middelen was Barnnm niet. I Hij was blijkbaar overtuigd dal niets ter wereld /.oo belangwekkend kon wezen als hij en zijn museum ea dus was hel enkel zijn schuldige plicht tegenover het menschdom om dit te dwingen hem ie bezoeken. Bekend is hoe hij hij gelegenheid een man aannam die niets te doen had dan al loopende eenige baksteenen op zekere afstanden van elkander in de straat neer te leggen, ze dan in snellen ren weer op te rapen en bel beroemde museum binnen te sluiven Iedereen wilde wetenwat de man het uitdrukkelijk bevel Harer Hoogheid gehandeld dus die terechtwijzing verdiende zij maar toch Zij vestigde eenen veel betcekenenden blik op freule von G'üuwaldterwijl zij op zachten toon hernam «Als Uwe Hoogheid mij vergunnen wildet oa openi. De vorstin begreep haar; zij gaf de hofdame een treken met de hand waarop hel jonge meisje zich dadelijk verwijderde. «Welnu?» vraagde zij gespannen. «Hel is helaas bewezen, dal Christiane Wather een ja ik mag hel niet langer verzwijgen een zedeloos schepsel is.» «Onmogelijk,» riep de vorstin haastig uit, «dat meisje mei die trouwhartige oogen met dat reine gelaal zou... neen het kan niel waar wezen.» «Dat dacht ik ook eerst,» zei de de gravin ern stig, «maar ik heb mij zelve overtuigd, dat luer ook alweer, evenals zoo dikwijls de schijn bedriegt.» Eene zonderlinge onrust scheen de vorstin bij de laatste woorden der opperhofmeesleres ie overvallen en zenuwachtig met haren kanten zakdoek spelende fluisierdi zij gejaagd: Ik wil hel meisje zelve spreken, zij heeft immers, naar ik hoep, Int slot nog niet verlaten Wilt gij zoo goed zijnj, lieve Dalihn, om haar lot mij te zenden? Zij wierp de gravin een vriendoiijken blik toe als om hare strenge woorden van zooevin weer goed te maken. Met eme diepe buiging verliet de oude dame. daarna het vertrek. lie verstin trad wederom aan bet venster en staarde gedachteloos in de duisternis. Aan den donkeren hemel fonkelden tal van sterrenwaaionder Venus vooral sen bijzondere» glans verspreidde. daarbinnen rnel die steenen deed. Iedereen volgda en betaalde de entree. Een groot succes was de vertooning van den dwerg Tom Thumb. Hij werd door Harnum al dus gedoopt in een uniform gesloken en voor zijne rol gedresseerd. Voor hem liet hij zijn museum «enigen tijd in den steek om hem ana Europa te vertonnen het eerst in Egyptian Hall te Londen. Welk eeie reclame toen hij daar kon laten aanslaan: «De vertooning kan heden niet doorgaan daar H. M. de koningin Tom Thumb wenschte te zien De kleine d ed zijnen leermeester alle eer. Voor hel bezoek bij den hertog van Wellington droeg hij een uniform als Napoleon 1 wandelde als in gedachten verzon ken heen en weer en antwoordde op de vraag van den hertog, waaraan hij dacht: «Aan de nederlaag te Waterloo!» Zeor trolsch is Barnum die ook als eene uitstekende reclame een hoek geschreven heeft: zijne levensbeschrijving op zijne rondreis met Jenny Lind. Hij boed de Zweedsche zange res voor elk concert duizend dollarswagen a paarden twee bedienden een secretaris eene prinses kon niel weelderiger reizen. Jenny Lind zelve stond verbaasd. «Hoe kunt gij zooveel wagen, daar gij mij nooit hebt hooien zinge i vreog zij. Maar Barnum wist wat hij deed Toen de reis was algeloopen had Jenny Lind 17Ö0Ö0 dollars verdiend an Barnum 584000. Hij durft alles wagen. Hij bood den Mormoon Brigham Young 200000 dollars als hij zich wil de laten vertoonen een aanbod, dat met apostolische verontwaardiging werd afgewezen maar toch eene reclame wasMeu weet hoe hij den vermaarden olifant Jumbo aan Engeland ontvoerde. Het geval werd eene «quaestie». H .t Engelsch patriotisme kwam in beweging. De bladen vonden Barnum en alle Yankees meer dan onbeschaamd. Het verhindert niet, dat de LonJeiaars thans zijn rau>eum zullen bezoeken. Hoe zij het vin den raakt Barnum volstrekt niet. Als zij maar komen. Hij is een philosool op zijne wijze. Zijne philosofie is. dat de wereld wil vermaakt en ook wel «en weinig bedrogen worden Een mijnwerker te Arras legde negen dyna- miet-patronen op een kachel om ze le drogen. De patronen ontploften. Het lijk van den mijn werker werd vreeselijk verminkt teruggevonden. Vijf zijner makkers zijn ernstig gewond. m Emwig het oude leed.» mompelde dp hoogc vrouw. «Wanneer zal de nicnschheid dun toch ge noeg gelpden hebben Bij liet hooren van een zachten aarzen.Ion stop wendde zij zich om; Christian* was binnengetreden Het meisje zag er bleek en treurig uit en bluf bevond aan de door staan het niel wagende om de oogen op te slaan. «Treed nader zeide de vorstin vriendelijk. Christiane deed. wat haar bevolen werd «Is hel waar, tihrisl>ane, wal ik van ti gehoord hah?» Het m"isje liet tot alle antwoord hel hou d op tie borst zinken. «Heb vertrouwen in mij,» ging de vorstin liefdevol voort, «denk, dat gij tegenover uw biechtvader staat. Zeg mij de waarheid en alles kan wellicht nog ten goede geschikt worden.» Plotseling \vl het meisje weriieiide voor haar op de knieën en drukte het gewaad dei vorstin aan j hare lippen uitroepende «O, genadige gebiedster, ik ben het niet waard, dal Uwe Hoogheid zoo goed en vrieodeltik jegens mij is... 0, ik wenschte, dal ik dord ware! Ik beu zoo slecht geweest, zoo slecht. Maar wie, zooals Uwe Hoogheid nooit de verleiding gekend wie als i een heilige leeftdiedoch tranen verstikten liaro I stem terwijl zij het gelaat met d* huiden bedekte. De vorst n was doodsbleek geworden en sidderde I als van inwendige ontroering. Langzaam boog zij zien I tot de knielende neer en hief haar op Hare donkere I oogen rustten eenige oogenblikken met eene tteunra uitdrukking op h?t meisje nde ingeving v..a iwa. gemoed volgende vlijde zij Christians blondgelokt hoofd aan bare borst Om Godswil, wat doet Uwe Hoogheid.» riey deze, haastig terugtredende uil, ik... ik b:u zoo

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1889 | | pagina 1