Maandag: 28
September 1891.
53732mm!
as 407i>.
o
Uitgever
Dit blad verachijot MnmUj en no»iUr.hjmi,Uaf Abonnement per 3 maanden f 1.—Pranco per
H. VAN CLEEPP P""' Z1-15- Adtertenti'nl-B regel» «0 Ct». elke regel meer 10 CU. Groot» letten naar
t« Amnrsfnort pl«*Urnimt. mor rrnden en ander. e«tr» inrigting ge^biedt hooger prlj.ber.keniDg. Legale
ftuiöxsiüori. offloiuUloen onteignn. Adr per i«g«l 15 Cu. Reclame, per regel 35 Ct». Aft. nummert 10 CU. hOOk Kortegracht Wijk B 60
Bureau
HUURHUIZEN
V&ennlSKevliiff.
De RURGEMEESTER en WETHOUDERS van
AMERSFOORT
Gezien art 5 dor wel tot regeling van den
kleinhandel in sterken drank en tol be-leugeling
van openbare dronkenschap
llrengen ler open bin e kennis, dal een vcr-
zockscbiill om vergunning lot verkoop van
slorken drank in liet klein bij lien is ingekomen
Van WERY A z., in het perceel wijk F n°. 318
Amersfoort, den *2rt September 1891.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
De Burgemeester,
F. D. SCUISIMELPENNINCK.
Re Secre'aris
VV L SCI1KLTUS.
Politieke Revue.
Re Rniische regccring heeft de bcperkenile
bepalingen onrrorit hel verkeer aan d« grens
in het rijksland aanmerkelijk gewijzigd en ver-
'/■'dit. Men weelwaarom zij werden genomen.
Rij Ruitsche regceiing had zich vergist in de
gevoelens van de Glzassevs cn van de Franschen.
Yj<\ meende dat dezo gevoelens van vijandschap
co wiaakzucht minder diep gingen d.»u later is
gehlelu n
Ro e-rsic stadhouder van hel rijksland, Man»
tcuflel regeerde in verzoenenden geest. VY'aron
niet de Elzassers ten sloile Gerinaanscho broe
ders een afgesneden tak van den ouden boom,
die thans opnieuw daarop werd geënt Maar
de broeders cn slamgenoolcn vergaten Fi ankrijk
cv'-nmin als de republiek ben vergat.
Toen vond Bismarck een maatregel uitdie
aan de geïnde wereld m ic^t loonen dat de
nieuwe provinciën voor goed waren ingelijfd
dat Klzas voor de Franschcn het vreemde land
was geworden Zij moesten daar komende
zich van passen voorzien cn aan lastige lorma-
liiciien onderwerpen, liet verkeer werd gestremd
cn men hoorde klachten van alle zijden.
In 't begin van dit jaar dacht men reeds aan
eene verzachting van hel scherpe toezicht, maar
ongelukkig m nikte dc bcw. ging te Parijs naar
a inleiding van dc reis der keizerin Fredeiik een
eind* aan de reeds on!worpen plannen.
Thans zijn zij eindelijk uitgevoerd
Re Ruitsche pers onivangt die aankondiging
mei te moor voldoening omdat zij daarin het
bewijs meent te vinden dal de regeering zich
FEÜIL [.ETON.
Slot) Naar hel Ruitsch door S.
Oom Weberzoo werd de vroolijke opge"
wekte weldoener steeds genoemd.
«Is je vader dood, kleine?»
«.la, mijnheer reeds sedert jaren.»
Rus gestorven, de beminlijkelevenslustige
oudeRen jongen man kwamen onwillekeurig
tranen in de oogen.
Rn thans vond bij diens kind terug, schijnbaar
met haar moeder in dc kommervolsteellen
digste omstandigheden verkeeronde thans
bestond er een weg om aan die beiden te ver
gelden wat de oude lieer voor hern gedaan bad.
«Je beet Gerda hé, kleine!»
«Ja, mijnheer,» antwoorddi zij schuchter
verlegen onder zijn ernstigen blik, den zacblen,
nndrukkelijkcn toon zijner stem.
GerdaRal was de naam zijner dierbare
onvergetelijke moeder, want Daniel Weber had
zijne ouders zooveel innige vriendschap toege
dragen dat hij zijn kind naar de vrouw zijns
jvriends genoemd had. GardaDie naam riep
allerlei herinneringen in hem wakker.
Het rijtuig hield stil. Men had de woning
van mevrouw Weber bereikt De heer nam bet
kind behoedzaam in zijne ar.uon «n betrad hel
huis.
Toen hij 't bed der kranke vrouw naderde
heelde hij van ontroering Moest hij de echtgc-
noote van ootn Daniël zóó weervinden zoo
sterk gevoelt, sterk genoeg om aan alle vijan
dige pogingen uil Frankrijk hel hoold te bieden.
De Fr.mrche bladen zijn zeer voldaan en
enkele sl«an wezenlijk reeds weer op hot
Ruitschhnd is welwillender thans dan vroeger;
waarom zou bet nu m iar niet Elzas-Lotharingen
teruggeven en daardoor de blijvende oor/aak
van eeo mogelijk conflict wegnemen Zoover
zal dc welwillendheid de.r Duitsche rpgeering
echter niet gaan. Re Vogeezen zullen worden
verdedigd als de Rijn.
Rc Engelsch'; soldaten blijven in Egypte. En
nu mogen de Franscben mopperen en zeggen
dat John Bull geen r- clit heelt om te blijven
Jolin stoort zieli a..n dal gemopper niet en blijft
Aan zoo iets willen de liberalen een einde
maken. R.it blijven der Engelsche troepen in
Egypte kost Engelatld menig pond en menige
sympathie. Zoodra de liberalen aan de regeering
komen zullen dam om de Eugelschen den ransel
pakken en dc ultor.lil blazen Tol geruststelling
van de Fransch- n 1
EEN WOORD TOT OPWEKKING!
«Hkt Vadkki.vnd!" Ziet, dat woord heeft
door alle politieke woelingen heen zijn in
vloed op de zonen, geboren op denzelfden
j bodem, behouden die kreet vereenigt al
len, tot welke partij ze ook behooreu rijk
eu arm verbroederen zich, wanneer «het
Vaderland," het vaandel ontplooiende, zijne
dapperen ten strijde roept
En dat in het hart der Nederlanders niet
het minst deze gevoelens woonden, dht leert
ons zoo menige bladzijde uit het hoek der
Historie, waarin zoovele roemrijke daden
vermeld staan, dat getuigt zoo menig mo
nument, waardoor men de nagedachtenis
der helden eert
Maar de pen van den geschiedschrijver,
dat onbezielde steen alleen herinneren ons
niet aan dit schitterend verleden, neen, er
zijn nog manuen, er bestaan nog levende
getuigen, wien de deugden, vaderlandslief
de en moed sierdenlevendeherinnering
opwekkende getuigen aan een niet lang
achter ons liggend tijdperk, waarin tal van
Nederlanders onder den kreet «voor Vader
land en Vorst" de wapenen aangordden.
arm zoo Bondig
li l kind luid mei een vroolijken uitroep de
bloemen op het bed g*werpen thans liet
/.ij zich zacht uil de armen van den vreemde
glijden en k-ek haie moeder In bange ver
wachting nan.
Mevrouw Weber, vestigde het oog door
dringend op den jongeling eene tlauwe
herinnering deed baar de wenkbrauwen fronsen.
«Zijl gy Rudolf Günther?» vraagde zij nauw
hoorbaarals twijfelde zij zelveaan hetgeen
zij zoo paine geloofde.
«Ja, |4, lieve tante Daniël,» klonk het ju
belend van zijne lippen, tik ben lUidolt Günther,
die gij steeds zoo lief luidt.En hij knielde
nevens haar neer en drukte een kus op hare
vermagerde hand.
«God zij geloofddat ik u gevonden heb
lieve tante... ik heb voortdurend onderzoek
naar u en de dierbare afgestorvene gedaan. Uw
dochtertje heeft ons te zamen gebracht.»
«Ja mama de gouden regen is van hem
afkomstig
«Ja uit mijn tuinwaarheen ik u met uw
lief kind terugbreng, opdat gij spoedig her
stellen zult en de vroegcro, levenslustige vrouw
wordt.
«Gij zijl een edel, rechtschapen mensoh
Rndoll Günther,» fluisterde mevrouw Weber diep
ontroerd over de hartelijke woorden van den
jongen man.
«Slechts een weinig dankbaarheid voor ol
het goede, wat die brave oom en u aan mij
deedtbetoon ik u dal is alleslieve tante
Daniël.»
«Mama, ik heb u nu den gouden regen ge-
Trouw hebben ze gestreden, die dapperen
en viel er menigeen in den strijd van 1831
velen keerden ook weer tot de hunnen, met
het eereteekeu op de borst voor betoonden
moed. Ja, want moed behoort er toe om
het leven, waaraan we allen toch door
sterke banden gehecht zijn, veil te hebben
voor het Vaderland, inenschenliefde eu
zelfverloochening om het ten offer te breu-
gen voor de vrjjheid, waarvan anderen
dikwijls het genot, de voordeden genieten!
Welnu, zij die roemrijk uit den strjjd
van 1831 traden, ze hebben thans reeds
lang de veerkracht der jeugd verloren
dof is de eertijds zoo schitterende blik
gebukt en gebogen hunne gestalteniet
alleen door den ouderdom maar hoofd
zakelijk door den kaïnp oui het bestaan,
welke menigeen zwaarder viel dan dien
voor Vaderland en Vorst.
Is 't dan niet onze dure plicht.eene
schuld, waarvan we ons te kwijten hebben,
om de laatste dagen dier ouden en
hoevele zullen er het nog zijn? te ver
helderen en te veraangenamen door de
materieele zorgen van hunne schouders
te nemen
Ze hebben dkt ten volle verdiendof
liever ze hadden dat reeds lang, wrtUt»
als wij de meesten hunner uitgeteerd en
verzwakt door gebrek zien, moest het dan
niet reeds lang bij ons opgekomen zijn
hoe onrechtvaardighoe oudankbaar, hoe
oninenschlievend we handelden dat we het
zoover lieten komeu Velen zullen zich
verontschuldigen met een «daar hebben
we nooit over gedacht't Zij zoo
doch thaus nu het feit ouder ieders oogen
is gebrachtnu benuttige men ook de
gelegenheid om te toonendat we slechts
eene aansporing noodig hadden om onzen
plicht te vervullen en wel door ruime
bijdragen te scheuken aan de collecte
welke ten behoeve der oud-strijders, door
'tgeheele land gehouden wordt.
Moge de regeering eveneens besluiten
om het fonds «Trouw aan Koning en Va-
bracht. Zult gij nu spoedig wcr beter worden?
Wordt gij nu weer vioolijk cn gezond, zooals
de dokter zeide?»
Rudolf sloeg den arm liefdevol om de tengere
gcsi.dte van bet kind.
«Tante Daniëlhernam hij zacht op b».wogen
toon «laat haar dit schoone onschuldige ge
loof. De kleine Gerda bracht u den goudert
regende poëzie willen wij hel noemen
neem van mij den werkelijken gouden regen
den stofïelijken aan. Re gouden regen van uw
kind zij u een symbool horer liefde, barer
reinheid en haror eenvoudigheid. Stem toe in
mijn voorstelopdat ik den moed vinde tt
eon groot, een dringend verzoek tc doen, dat
me schier niet over de lippen wil, bevreesd
als ik ben, dat gij liet mij hiel toeslaan zult,
dat gij hel te vrijpostig vindt
«Uw verzoek, Rudolf gij kunt niet anders
dan iets edels verlangen. Daarom zij hel u
in voorbaat toegestaan. Zeg mij dus gerust
wal u op hel harte ligt... ge hebt tante Daniel wel
meermalen gebiechtherinnert gij het u wel?»
«01 ik tanle. Ik heb menigmaal daaraan ge
dacht en waar ik ook gezworven hebsteeds
is mij dut onvergetelijk geweest. Maar nu wil
ik ii mijn Wensch kenbaar maken. Mag ik uv
bekoorlijk kind schilderen... ik gevoel, dat fc
een goed schild* rij leveren zal.»
«Is dit alles? Gaaine, mijn jonge vriend, alt
Gerda ten minste wil en dat betwijfel ik niel,
welGerda
01 ze wilde! Wat zou ze niet doen voor hei*
die haar een schooncn tuin, vogelgezang, fri9«chft
lucht en bloemengeur schonk en die bovenal
zooveel van hare lieve moeder scheen to houden.