s3 gril m de mm.
jtó iTWi.
Maandag- 30
November 1891.
Politioke Revue.
feuilleton.
H VANCrPRPTP vo«AboDoen9nt 8 mMnd#» n— fet
n. *A« ILEEPF A4wt"«*. ■-# r.g.U (0 Ce..; elk. rejel meer 10 Ct*. Groote Utter.
UaiUrimLi„•«X.;. '4L L.J.
te Amersfoort.
Bureau
MUURHUIZEN
- - iu ww. uTooce letter, naar
J" j «-«■* kW, prijsharnkcning. t.,.1»
Jitorthrtki..» Ai. II Cu. reg.i »5 c... - a/.. 10 C1,. hoek Korte gr aoht, Wijk B 80
«Nooit is de nieuwe economische politiek
welke Frankrijk thans volgt, zoo duidelijk uil
"elkaar gezetmet zooveel helderheid nvt zoo-
v.-el kracht.» Deze kritiek geeft eert,rj^sch
blad- op de rede van Jules Ferry, diéyVdert
Senaat de beschermende politiek" V-Ledigde
legen de aanvallen van Challernel Lr/.&hr, Jüles
Siinon en Tirardvolbloed vrijhandelaars.
«Wij, dat zijn allen die heil zien 'in "l heffel»
van hooge rechten wij zijn, zegl iülles Ferry,
gematigde, protcctionisten, terwijl men ons heett
voorgesteld als de apostels dèr bescherming.
Wij denken, dal bescherming van den landbouw
door douanerechten heel goed is, maar betèr
nog is hel, hem te ontwikkelen door de weten
schap. Bij ons bestaan niet de absolute lèer-
slellingen. Wij hebben niet de ijdelheid te gaan
zeggen, dat wij een nieuwe onfeilbare leer ver
spreiden. De maatregelen, welke wij voorstellen,
schijnen ons te zijn bevolen door. den écono-
mischen toestand van Frankrijk en van de ge-
heele wereld en in overeenstemming met de
omstandigheden.»
Dan verkondigt de welbespraakte Staatsinaft
de leer, dat de traclaten van 1860 niet beant
woord hebben aan de verwachtingenwelke
men van hen koesterde. Want de handelsvloot
hebben zij gedood en de nationale industrie,
den nationalen landbouw ernstig geschaad. En
niet Frankrijk is begonnen bescherming te v'ra
gen doch de andere mogendheden zijn voor
gegaan Italië en België hebben meegedaan en
hun vrijhandelstelsel verzaakt, zoodat Frankrijk
eigenlijk met geen enaele mogendheid handels
overeenkomsten kon sluiten.
Salisbury Enpelands premier, heeft weer êeds
gesproken "over den politieken toestand, en wel
verb week in hei stadhuis te Birmingham.
De eerste minister van Gmot-Brillannië sprak
tegen een loslaling van Ierland deed men dit,
dan zou daarin een bewijs vaa zwakheid worden
gezien en al spoedig zouden de koloniën trachten
zelf haar afscheuring te bewerken, terwijl juist
Engelands bezittingen in de andere werelddee-
U*n Engelands macht en aanzien vormen. Öe
datum van de samenkomst van het Parlement,
is door Salisbury niet medegedeeldmaar toch
valt uit zijn woorden op te njakendat 't wel
Februari zal worden.
lÊiersi door Oostenrijks keizer in zijn troon
rede hèt idöaal van een ontwapening en een
éeuwigen vrede Verheerlijkt, daarna kwam Kal-
ooky om 1n geen der bestaande quaesties een
Onmiddellijk gevaar vóór den vrede te zien en
hij werd in menigen toonaard nagezongen. Nu
komt hel rapport van de begrotingscommissie
uit de Oóstenrijksche Delegatie en dat spreekt
van d-n algemeenen Wensch om van de zorgen
en lasten des bedreigden vredes te worden
Vetfost een Wenschdie in Oostenrijk on
getwijfeld veelvuldig wordt gedeeld.
Zooals öu blijkt is de algemeene toepassing
van hel uitvoerverbod der landbouwproducten
op gansch Rusland en Finlandeigenlijk een
wetsverkrachting. Finlands graan-uitvoer staat
buiten atie verbod èn een ingrijpen in Finlands
vrijen graanhandel moet, om geldig le zijn, 5
jaar van te voren algékondigd worden.
tër zijn Rüssischè bladen, die óp 't oogenblik
beginnen te spreken van eéne toenadering tot
Ouitschland. Zij gaart zoo ver van te beweren
nat Rusland waarschijnlijk als de vriend var»
frankrijk en van Duitschlancl beide, pogingen
zou kunnen doen om het keizerrijk aan de
éenë en de republiek aan de andere zijde der
Vogeezen lot elkander te brengen. Ruskind zou
dan de vredesengel zijn eene roldie kwalijk
past ^bij de gewoonten dér Peiersburgsche po
litiek.
Is het juistWat in Duitschland wordt be
weerd dal van den Russi>chen minister van
financiën nu dezé vrêdelièvende beschouwingen
uitga ml Men heelt althans getracht ze aan de
Bérlijnsche beurs lè* gebruiken om de komst
van Giers met eene stijging der Russische
fondsen té kunnen begroeten. De poging is
mislukt. Dé koersendie een oogenblik rezen,
daalden weldra opnieuw. De Russische minister
heeft het zonder den heu» toegedachten wel
komstgroet moeten doen.
Nu zijn doen en laten in too hoogc mate de
aandacht trekt, is een kort antwoord op de
vraag, Wat dan toch de Ru-sische minister
eigenlijk voor een man isniet buiten de orde.
Giers is eert man van eenenzestig jaar, zeer
krachtig ért niet irtitider buigzaam. Voor zijne
buigzaamheid pleitdal hij zoo lang minister
is gebleven in eéne uiterst moeilijke positie.
Want Giers is geen echte Rus. Hoewel hij
doordrongen ik vart de Oud Russische denk
3) Naar het Duitsch door S
Hij echter, hij zag niets dan een betooverend
schoone vrouw in een lichtblauw fluweelen
gewaad bevallig en onachtzaam in een schom
melstoel liggeneene kleine hand werd naar
hem uitgestrekt, waardoor de wijde mouw
van hel kleed geheel terugviel en de heerlijk
gevormde arm zich geheel aan Georges oog
vertoonde en dat in die oogenblikken
«Gravin Laurence,» stotterde hij, geheel
onthutst, ontroerd, hartstochtelijk, terwijl hij
als in droom zijne brandende lippen op dat
jeugdige, frissche vleesch drukte... die aan
raking met de geliefde vrouw deed zijn hart
nog sneller kloppen.
«Welk eono verrassing,» riep zy uit, zich
hel eerst horslellendewant ook zij was in
verwarring geraakt bij dia onverwachte komst.
«Gij hebt uw woord trouw gehouden, dat
moet ik getuigen,» eindigde zij hem eigenaardig
aanblikkende.
«Ja ik had hot u immers beloofd, gravin,»
hrpcht hij met moeite uit.
«Uw geheugen is werkelijk te bewonderen
en had ik een ridderkruis te schenken, dan zou
ik u als loon lot ridder van mijn huis slaan...
nu echter. en zij hief het bevallige hoofdje
guitig tot hem opterwijl zij lachend de kleine,
tanden loonde, «nu echter moet ik voorzich
tiger zijrt inet mijne gunstbewijzen dafi vroeger,
loen ik nog mijne gouden vrijheid bezat, opdat
mijn brombéer niet ijverzuchtig worde.»
«Ijverzuchtig, hoe meent vraagde de
jonge zeeman doodsbleek.
«Wel, is hel zoo onrtdtüürlijk dat een man
ijverzuchtig op zijne vroüw is? Oe weet toch
immers, dat ik getrouwd ben...» en, de
knieën Optrekkende, omvatte zij ze met hare
ontblooté armen en voegde zij er schouderop
halend bü: «Hadde ik echter kunnen vermoeden,
dat hét huwelijk zoo spoedig eene gewoonte
werddat het *00 vervelend is om vrouw te
zijndan Ware ik verstandiger geweest en had
nóg wél gewacht, voordat ik mij bond.»
«Gelroüwd?» Herhaalde Georgé, als door een
donderslag getroffen achteruitwijkende hoewel
hij zijn blik geen oogenblik afwendde van die
onlbioole armen, van dat verleidelijk schoone
wezen, dubbel bekoorlijk in hare onachtzame
houdirtg.
«Wal heerlijk, dat ge teruggekeerd zijt,
mijn vriend. Ge moet mijik bedoel ons
maar dlkwyts kómen bezoeken ik ben zoo
Veel alleen... ik ga vaak bij mama, zooals
ook thanslogeerenmijn maa is soms
weken lang in het buitenlandals hij verlof
bekomen kan 0jagc moet mij dikwijls
gezelschap houdenzult ge en ik beloof
u, dat gij u nial vervelen zult, tenminste als
ik' nog iels van de macht behouden heb, welke
Ik eens op 11 uitoefende.»
«Wanneer zijt gij dan gehuwd, gravin?»
vermocht hi| eindelijk, nauw hoorbaar met
I trillende lippen te trageh.
«Wanneerwel... dal weet ik t)) prjctes
beeldenbeschouwen de bojaren hem tóch rn^
zeker wantrouweniemand uit Finland is ver
dacht voor Jden echten Moskovliet. De keizer
intusschen kan het met hem vinden en hij heeft
in zijn voordeel zijne vroegere werkzaamheid
als consulals gezant en de verwantschap van
zijne vrouw met het geslacht Gortschakoff.
Lord Lyilonde Engelsche gezant te Parijs
die aan eene langdurigepijnlijke ziekte leed
isnog zeer onverwachtoverleden Hij
werd zestig j'aar oud.
Lort Lyilon was een diplomaat en een schrij
ver. Zijne geboorte scheen hem te bes;emmea
voor de letterkunde. Hij was immers de zoon
van sir Edward—Bulwer Lyilonvan wien ten
minste een werk De laatste dagen van Pompeji,
algemeen bekend is. Ook zijne moedermisS
Rosina Wheiler, met haren meisjesnaam, had
eenige romans geschreven. De zoon studeerde
te Oxford, te Harrow en later aan een Duitsche
universiteitte Bonn werd verbonden aan 't
gezantschap te Washington en verdeelde verder
zijn leven tusschen de diplomatie en de letteren.
Als diplomaat was hij in verschillende residen
tiesteden van Europa werkzaam, ook een korieii
lijd te 's Gravenhage. Als schrijver maakte hij
den aangenomen naam Owen Meredith, weldra
en gunstig bekend In 1876 benoemde het
ministerie Disraeli hem lol onderkoning van
Indië Hij was daar ginds tijdens den Afghaan-
schen oorlog en toen de minister H. M do
koningin de keizerskroon van Indië aanbood
kon de vice koning die niruwe waardigheid
proclameeren. Hij was de man om hei met
den noodigen glans te doenweinig onderko
ningen van Indië hebben zoo weelderig geleefd
als hij. Eea blad spreekt van »een satrapen-
leven* Toen Disraeli viel, trad ook de on-
dei koning af. Intusschen verhoogde de koningin
hem in ranghij was baron en werd graaf.
In 1887 volgde hij lord Lyvus op als ambassa
deur te Parijs. Hij heeft al hst mogelijke gedaan
om de goede verslandhouding te bekrachtigen
tusschen de buren aan beide zijden van het
Kanaal.
Uil nadere berichten blijktdal bij het on
geluk op den Orol spoorweg (Rusland) twintig
reizigers dei de klasse en drie treinbeambten
gedood werden. De vier laatste rijtuigen stortten
bij het overgaan der brug over de Oltucha in
de met ijs bedekte rivier.
niet meerzulke dingen vergeel men zoO
spoedig.Ja tochik herinner mij hel
het wasgeloof ik eenige dagenna het bal,
waarop ik u leerdu kunnendat mijn man ma
vraagde, of ik zijne vrouw wilde worden. We
hebben ons toch eigenlijk recht prettig op die
partij geamuseerd. Herinnert ge U nog wel
hoe weemoedig we gestemd waren onder dert
cotillon... het was toch eigenlijk ongehoord,
hoezeer gijondeugende manmij het hof
gemaakt hebtherinnert gij het u nog
Of hij hel zich herinnerde de geringste
bijzonderheid van dien avond was sedert diert
lijd niet uit zijn gedachte geweestof hij het
gebeurde zich nog herinnerde... hij lachte
luide en honend
«Jage herinnert u dus nog alleswaar
over we toen gesproken hebben», zeide hij ein
delijk zich met alle kracht van zijne ontroering
herstellende. «Ge gaaft mij destijds een lint en
een takje myrlhen en toch veiloofdet gij u,
beloofdet gij de vrouw van een ander te word-m,
hem lief te hebben, hem toe te behooren!»
Zijn oog vlamde toornigde trots vari
den beleedigdcn man kwam in hem op.
Laurence sloeg lachend de handen in elkaAr.
«Maar mijn hemel waarom zou ik dal hieé
gedaan hebben hebt gij dan een en ander
ernstig opgenomen Ogij zeeliedenwat zijt
gij tot een zonderling slag van menschen. In
alles zoekt gij ernstscherts schijnt er voor'
u niet te bestaan.Een balgesprek een
cotillon verhit door den dansin der
gelijke oogenblikken zegt men zooveeldat
men zich later niet meer herinnertwat merf
tol kalmte gekomen niet verantwoorden kan...
