Maandag 1 Mei 1893. No. 4245. 37e Jaargang. Buitenland De diamanteD m den kapitein Binnenland Uitgave FIRMA A. H. VAN CLEEFF te Amersfoort. Dit blad verschijnt Maandag-en Donderdagnamiddag. Abonnement per 3 maanden f\. Franco per post ƒ1.15. Advertentiën1—6 regels 60 Cents.; elke regel meer 10 Cents. Groote letters naar plaatsruimte. Legale-, officieële- en onteigeningsadvert. per regel 15 Cent®. Reclames per regel 25 Cents. Afzonderlijke nummers 10 Cents. Bureau MUURHUIZEN hoek Kortegracht, Wijk B. 60 kennisgevingen. Do BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Gezien art. 5 der wet tot regeling van den kleinhandel in sterken drank en tot beteugeling van openbare dronkenschap; Brengen ter openbare kennis, dat een verzoek schrift om vergunning tot verkoop van sterken drank in het klein bij hen is ingekomen van W. MANTEN, in het perceel wijk F, n°. 120. thans bewoond door W. de Voogd. ♦Amersfoort, den 28. April 1893. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, W. A. CROOCKEWIT. De Secretaris. Weth. 1°-Br. W. L. SCHELTUS. De BURGEMEESTER van AMERSFOORT, Gezien artikel 41 der Gemeentewet, Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de Raad dezer gemeente zal vergaderen op Dinsdag, den 2. Mui aanstaande, des namiddags kalftwee. Amersfoort, den 29. April 1893. De Burgemeester voornoemd, F. D. SCIIIMMELPENNJXCK. De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Gezien art. 8 der wet van den 2 Juni 1875 (Staatsblad n°. 95), Brengen ter kennis van het publiek, dat door hen aan NICOLAAS MIJS en zijne rechtverkrijg enden vergunning is verleend oui een koekbak- kerij optericliten in het perceel, alhier gelegen aan de loemendalsehestraat, wijk D. n° 368,ka dastraal bekend onder sectie E n° 910. Amersfoort den 1 Mei 1893. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, F. D. SCHIMMELPENNINCK. De Secretaris, W. L. SCHELTUS. Het bezoek van den Duischen keizer aan den Paus maakt de menschen nieuwsgierig. Wat is er gezegd? Wat is er behandeld? Hoe was de toon van bet gesprek? Volgens den berichtgever van de Figaro is aanvankelijk de. ontvangst vrij koel geweest, doch nadat het gesprek eenige oogenblikken geduurd had, was het ijs spoedig gebroken, en men is op de meest vriendschappelijke wijze van elkaar gescheiden. Zal daardoor de verhouding tusschen Staat en Kerk ge wijzigd worden wordt er gevraagd. Het antwoord, dat de schrijver zich zelf geeft, luidt: «Men kan stoutweg beweren heen. Feuilleton. Naar het Duitsch door S 20.) Krnatz woelde met de hand door de kostbare kleinoodiën en verklaarde Walther er het een en ander van. Ten slotte haalde hij een prach tig zijden gewaad te voorschijn, dat met diaman ten als bezaaid was en toonde hem een afgods beeld met kostbare edclsteenen versierd. „Nu, wat zegt gij daarvan?" zeide Kraatz. Walther wendde zich om en bracht de hand aan het hoofd. Zuchtend zette hij zich op een divan en zeide: „Het bedwelr-.t mij. Laat me tot mijzelven komen." Kraatz drukte op een tweede ornament. De kisten verdwenen in de diepte en de vloer sloot zich. Al de pracht was verdwenen hot door leefde scheen Walther een droom toe. Beiden zwegen eenige oogenblikken, welken tijd Walther benuttigde om zijn opgewonden heid meester te worden. Daarna trad hij op Kraatz' „waarheidstoetser" toe en bezag het werktuig nauwkeurig van alle kanten. „Ik zou heel graag het zoogenaamde wonder zien, dat naar uw meening, aan dit instrument verbonden is. Hebt u er wel eens aan gedacht om mij op de proef te stellen?" Het is niet te gelooven, dat de keizer getracht heeft Leo XTH af te brengen van zijn alge- meene politiek, vooral omtrent Frankrijk." Er is echter reden te gelooven, dat de be handelde onderwerpen van het grootste belang zijn voor Duitschland, want nauwelijks van het gezantschap teruggekeerd, beeft de keizer een conferentie gehouden met de heeren Marshall en Von Bïilow, en gedurende een uur heeft hij een geheim onderhoud met hen gehad. Dezelfde berichtgever voegt aan deze mede- deeling toe: «De heer Marshall, minister van Buitenlandsche Zaken, is nog nie„ op liet Vaticaan ontvangen. Men gelooft, dat de Paus niet zal nalaten hem audiëntie te ver- leenen." Dat is juist gebleken. De vrijheer Marshall von Bieberstein is op het Vat'„aan ontvangen en heefteen onderhoud gehad, dat anderhall' uur duurde. «Zooals ik verneem van een zijde, die zeer goed op het Vaticaan hekend is," seint men aan het Berliner Tageblatt «bespraken bei den zeer nauwkeurig de hangende Duitsche 'waagstukken. Mijn berichtgever verze kerde mij, dat vrijheer Von Marshall zich tot niets wilde verbinden; toch beloofde hij een grootmoedige tegemoetkoming. Onmis baar valt er een toenadering op te merken tusschen het Vaticaan en Duitschland. Voor het overige verbergt men in het Vaticaan ook in geen geval de bevrediging over den nieuwen keer dei1 dingen." Hoe geheimzinniger een samenkomst tus schen twee hooge persoonlijkheden, des te meer wordt de nieuwsgierigheid geprikkeld en des te gretiger put de fantasie uit de bronnen, welke zij zich zeil graaft! Doch allen fantastischen onderzoekers werd het nasporen bijna onmogelijk gemaakt wegens het strenge toezicht, dat in Italië gehouden is op het afzenden van telegrammen. Wat maar eenigszins verdacht voorkwam, werd eenvoudig niet overgeseind. Scherpe vernuiten weten toch nog altijd een grassprietje te vinden in een woestijn. En zoo ook de Figaro, die met wellust smult aan de grashalmpjes, die hij heeft ontdekt, waar anderen te vergeefs hebben gezocht. »De keizer zou ook hebben gezegd, dat er iets moest worden gedaan om den tegen- woordigen toestand van Europa te verbeteren en dat in Italië, zijn hoedanigheid van groote mogendheid, noodzakelijk moest deelnemen aan de maatregelen, welke deze verandering eischen. «De Heilige Vader heeft den keizer niet willen ontmoedigen, doch heeft geen enkele Verwonderd keek Kraatz den vrager aan. „Neen," antwoordde hij kortaf, „neen, mijnheer Von Strausz." „Wel, dat is heel ondoordacht van u," schertste Walther, „Gij maakt mij tot uw vertrouweling, gij wijdt mij in de geheimen van uw huis, toont mij uw kostbare schatten en gij denkt er niet aan om te onderzoeken of ik uw vertrouwen waar dig ben." „Maak geen gekheid met zulk een ernstige zaak, mijnheer Von Strausz. Gij zult mij niet be driegen. Uw ziel ligt in uw oogen." Walther knikte. „Dat heeft mij reeds zoo menigeen gezegd. Maar toch zou ik u wol willen verzoeken om ook mijn rechtschapenheid aan uw werktuig te toetsen." „Welnu, als gij dat zoo vurig wenscht, dan wil ik dat wel doen." Hij drukte op den gouden knop. Het werktuig bewoog zich niet. „U ziet, dat een advocaat nooit zonder neven gedachten is." Kraatz werd verlegen. „Heb slechts een paar minuten geduld." De mannen wachtten, doch het werktuig be woog zich niet. Het werd der. kapitein zonderling te moede, hij geloofde aan de werking van het instrument en juist thans, nu het zijn vertrouwen moest bevestigen, liet hot hem in den steek. Wat moest den jongen advocaat wel van hem denken. „Neem mij niet kwalijk, mijnheer Von Strausz; het moet u voorkomen alsof ik u een sprookje op den mouw heb willen spelden. Dat ding moei en zal mij gehoorzamen." Het koude zweet brak hem uit; heftig en krachtig drukte hij op de knop, terwijl Walther forrneele verplichting op zich genomen. Ook de Oorlogswet is ter sprake gebracht en de keizer is niet zeer voldaan geweest over dit deel van het onderhoud." Dit laatste gedeelte heeft evenwel niet be let, den keizer en den Paus afscheid van elkaar te doen nernen in de beste verstand houding! De New York Herald staat in voor de volgende mededeeling: «Toen de keizer den Paus verliet, hoorde men Zijn Heiligheid zeggen: Dat God u zegene!" Bijzonder is ook opgevallen het schenken van de orde van den zwarten adelaar aan kardinaal Rampolla, die nooit zeer gunstig voor Duitschland gestemd moet zijn geweest. Hetgeen verhandeld had kunnen worden, tusschen de verschillende staatsmannen van het Duitsche hof en het Vaticaan wordt, door de Voce delta Verilaeen Vaticaansch blad, terruggebraeht op een overwinning van het Duitsche centrum. «De energie, de moed en voorbeeldige gehoorzaamheid der Duitsche katholieken aan den Paus verdienden waar lijk een openlijke erkenning, als geschied is door het bezoek van den keizer aan den Paus." De keizer heeft dus zijn kathoiieken onder danen een genoegen willen doen. Datzelfde denkbeeld verspreidt ook de Kölnische Volks- zcilungwanneer zij schrijft, dat de keizer de volgende woorden zou hebben gespi oken tot, kardinaal Ledochowski: «Uwe Eminentie wordt verzocht het verleden te vergeten; toen de treurige voorvallen plaats grepen, wist ik nog van niets." De Reichsanzeiger zegt echter, dat de vorm, waarin elericale bladen »de huidevolle woor den door den Keizer tot kardinaal Ledochowski gericht, weergegeven hebben, volkomen ver zonnen" is. Zoo zoekt ieder het zijne uit het voorge vallene. Eigenaardig echter is nog de ge volgtrekking, welke de Gaulois maakt. Keizer Wilhelm en koning Humbert hebben groot vorst Wladimir, den vertegenwoordiger van den Czaar, met de grootste welwillendheid behandeld, aartshertog Rainer, vertegenwoor diger van Oostenrijk, vrij koel. Dit is een bewijs, dat de Duitsche en Italiaansche mo gendheden het plan hebben, Oostenrijk uit liet Drievoudig verbond te stooten en Rusland daarin op te nemen I Hare Majesteiten de Koningin en de Ko ningin-Regentes zullen overmorgenochtend omstreeks 9 uur van Het Loo vertrekken naar Ludwigsburg en in de Wurtemberg- sche residentie aankomen 's avonds half-negen. Het vertrek naar Flims is bepaald op Maan dag 8 Mei, des avonds half-tien. Baron van Sytzama zal, in plaats van den ordonance-onderofficier graaf Schimmelpen- niack, dienst doen bij het bezoek aan het Wurtembergsche Hof. Hare Majesteiten zullen in het laatst van Juni naar Het Loo terugkeeren endaar ge durende den ganschen zomer verblijven. De Ministers van Financiën en van Justi tie vestigen in de Staatscourant de aandacht van de daarbij belanghebbenden op de be langrijke vermindering, die de kosten der acten van overdracht van onroerend of roe rend goed ondergaan door het in werking treden van de wet op de Vermogensbelasting. De Tweede Kamer heeft de Faillissements- wet bij eindstemming aangenomen met 56 tegen 12 stemmen. Dinsdag 16 Mei zal de belissing plaats hebben over het aan de orde stellen der Bed rij fsbelasti ng. Tot dhn dag is de Kamer gescheiden. Een uitvoerig antwoord van den Minister van Financiën op het verslag van de Commissie van Rapporteurs over de Bedrijfsbelasting is Vrijdag der commissie in handen gekomen. Ingevolge art. 40 der wet op de Vermo gensbelasting zullen de belastingschuldigen hun belasting, zonder kosten voor hen, aan den ontvanger per postwissel kunnen over maken. Hiertoe zal gebruik gemaakt worden van een bijzonder formulier postwissel No. 11. Deze wissels zijn voorzien van twee strooken: de eene aan het hoofd, de andere aan den voet van den wissel. De strook aan het hoofd van den wissel wordt den belasting schuldige ter hand gesteld, om hem te die nen tot kwitantie. De andere strook kan door den ontvanger van den wissel worden gescheiden en behouden. Men moge er wel de noodige aandacht aan schenken, dat met ingang van heden de zeep-accijns van 10 cents per kilo afge- schalt en de zoutaccijns van 9 cent op 3 cent per kilo verminderd wordt. De zeep kan dan ook voor 10 cent per kilo en het zout voor 6 cent per kilo min der geleverd worden dan tot nu toe. den blik doorborend en als bezwerend op het werktuig gevestigd hield. Plotseling vernam men een luid gekraak, dat uit het inwendige van het instrument scheen te komen. Kraatz haalde verlicht adem. „Ja, ik wist het wel," riep hij zelfvoldaan uit. „Dat ding heeft mij nog nooit bedrogen." „Het is inderdaad een wonder," moest Walther toestemmen. „Wat een groote waarde heeft dat werktuig voor een jurist. Men kan bij een onder zoek geen geloofwaardiger getuige oproepen." „Welnu, neem dan dat instrument van mij aan. Gij hebt tot heden toe elk geschenk van de hand gewezen dit zult gij echter wel niet weigeren. Gij doet mij werkelijk een groot ge noegen door het van mij aan te nemen." Walther's oogen glinsterden van vreugde. „Gaarne, heel graag, mijnheer Kraatz. Ik dank u duizend, duizend maal. Ik brand van verlangen om het instrument te beproeven." Kraatz pakte het voorwerp zorgvuldig in een doos en gaf het Walther, waarna deze spoedig van den ouden kapitein afscheid nam. Op zijn kamer in het hotel gekomen was Walther's eerste bezigheid de deur te sluiten. Vorvolgens haalde hij den toetser te voorschijn en bekeek liern nauwkeurig. „Gevaarlijk speelgoed in dc hand van dien ouden dwaas," mompelde hij: „Men beweert, dat het geloof wonderen doet, maar het bijgeloof wellicht nog meerdere. Hoe gemakkelijk had dat ding al mijn plannen kunnen verijdelen." Nieawsgierig nam hij het uit elkaar. Hij ont dekte niets in het ebbenhouten omhulsel dan een spiraalvormigen veer, welke om een stift gewon den was, die in het hout bevestigd zat. De gouden knop stond met de spiraal in verbinding. Walther zag tot zijn verwondering, dat de spi raal gesprongen wasdat had zeker het krakend geluid veroorzaakt. Welk een geluk! Met opgeheven hoofd en een zegevierend glimlachje !ag Walther hetaparaat in zijn kof fer. Weinige oogenblikken later spreidde hij een groot vel papier op de tafel uit en begon ijverig te teekenen. En langzamerhand kon men het inwendige van Kraatz woning zien, met een nauwkeurigheid, welke getuigde, dat de jonge advocuat ac locnliteit terdege had opgenomen. 's Avonds hield Walther een vergaaering met den dokter, vorst Rogansky en eenige andere heeren van het voorname gezelschap. Den volgenden avond had er een groot feest plaats in 'net Kurhaus. Eerst laat in den nacht was het geëindigd. Alice had haar hand op den arm van Walther gelegd en zwygend ging het jonge paar in de eerste minuten nevens elkander. „Gij hebt mij van morgen een angstig oogen- blik be zorgd," zoo begon Alice het eerst het gesprek. „Ik zag, hoe uw paard u afwierp en ik had u wel willen terughouden, toen gij het dadelijk daarop weer besteegt. Wees toch in het vervolg, voorzichtiger, mijnheer Von Strausz. Ik smeek u erom." Het jonge meisje schrikte zelve van de innig heid, welke zij in harr woorden gelegd had. Walther was diep ontroerd. Dat Alice hem liefhad, dat had hij reeds lang begrepen en gevoeld, want hij beantwoordde ten volle haar neiging. Een zalig gevoel doortrilde hem. O, hoe gaarne zou hij willen spreken, maar... Rabukin, RabukinI Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1893 | | pagina 1