Maandag 1
Mei 1893.
No. 4245.
37e Jaargang.
Buitenland
De diamanteD m den kapitein
Binnenland
Uitgave
FIRMA A. H. VAN CLEEFF
te Amersfoort.
Dit blad verschijnt Maandag-en Donderdagnamiddag. Abonnement per 3 maanden f\.
Franco per post ƒ1.15. Advertentiën1—6 regels 60 Cents.; elke regel meer 10 Cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Legale-, officieële- en onteigeningsadvert. per regel
15 Cent®. Reclames per regel 25 Cents. Afzonderlijke nummers 10 Cents.
Bureau
MUURHUIZEN
hoek Kortegracht, Wijk B. 60
kennisgevingen.
Do BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van AMERSFOORT,
Gezien art. 5 der wet tot regeling van den
kleinhandel in sterken drank en tot beteugeling
van openbare dronkenschap;
Brengen ter openbare kennis, dat een verzoek
schrift om vergunning tot verkoop van sterken
drank in het klein bij hen is ingekomen van
W. MANTEN, in het perceel wijk F, n°. 120.
thans bewoond door W. de Voogd.
♦Amersfoort, den 28. April 1893.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
W. A. CROOCKEWIT.
De Secretaris. Weth. 1°-Br.
W. L. SCHELTUS.
De BURGEMEESTER van AMERSFOORT,
Gezien artikel 41 der Gemeentewet,
Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de
Raad dezer gemeente zal vergaderen op Dinsdag,
den 2. Mui aanstaande, des namiddags kalftwee.
Amersfoort, den 29. April 1893.
De Burgemeester voornoemd,
F. D. SCIIIMMELPENNJXCK.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van AMERSFOORT,
Gezien art. 8 der wet van den 2 Juni 1875
(Staatsblad n°. 95),
Brengen ter kennis van het publiek, dat door
hen aan NICOLAAS MIJS en zijne rechtverkrijg
enden vergunning is verleend oui een koekbak-
kerij optericliten in het perceel, alhier gelegen
aan de loemendalsehestraat, wijk D. n° 368,ka
dastraal bekend onder sectie E n° 910.
Amersfoort den 1 Mei 1893.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
F. D. SCHIMMELPENNINCK.
De Secretaris,
W. L. SCHELTUS.
Het bezoek van den Duischen keizer aan
den Paus maakt de menschen nieuwsgierig.
Wat is er gezegd? Wat is er behandeld?
Hoe was de toon van bet gesprek?
Volgens den berichtgever van de Figaro is
aanvankelijk de. ontvangst vrij koel geweest,
doch nadat het gesprek eenige oogenblikken
geduurd had, was het ijs spoedig gebroken,
en men is op de meest vriendschappelijke
wijze van elkaar gescheiden. Zal daardoor
de verhouding tusschen Staat en Kerk ge
wijzigd worden wordt er gevraagd. Het
antwoord, dat de schrijver zich zelf geeft,
luidt: «Men kan stoutweg beweren heen.
Feuilleton.
Naar het Duitsch door S
20.)
Krnatz woelde met de hand door de kostbare
kleinoodiën en verklaarde Walther er het een
en ander van. Ten slotte haalde hij een prach
tig zijden gewaad te voorschijn, dat met diaman
ten als bezaaid was en toonde hem een afgods
beeld met kostbare edclsteenen versierd.
„Nu, wat zegt gij daarvan?" zeide Kraatz.
Walther wendde zich om en bracht de hand
aan het hoofd. Zuchtend zette hij zich op een
divan en zeide:
„Het bedwelr-.t mij. Laat me tot mijzelven
komen."
Kraatz drukte op een tweede ornament. De
kisten verdwenen in de diepte en de vloer sloot
zich. Al de pracht was verdwenen hot door
leefde scheen Walther een droom toe.
Beiden zwegen eenige oogenblikken, welken
tijd Walther benuttigde om zijn opgewonden
heid meester te worden. Daarna trad hij op
Kraatz' „waarheidstoetser" toe en bezag het
werktuig nauwkeurig van alle kanten.
„Ik zou heel graag het zoogenaamde wonder
zien, dat naar uw meening, aan dit instrument
verbonden is. Hebt u er wel eens aan gedacht
om mij op de proef te stellen?"
Het is niet te gelooven, dat de keizer getracht
heeft Leo XTH af te brengen van zijn alge-
meene politiek, vooral omtrent Frankrijk."
Er is echter reden te gelooven, dat de be
handelde onderwerpen van het grootste belang
zijn voor Duitschland, want nauwelijks van
het gezantschap teruggekeerd, beeft de keizer
een conferentie gehouden met de heeren
Marshall en Von Bïilow, en gedurende een
uur heeft hij een geheim onderhoud met
hen gehad.
Dezelfde berichtgever voegt aan deze mede-
deeling toe: «De heer Marshall, minister van
Buitenlandsche Zaken, is nog nie„ op liet
Vaticaan ontvangen. Men gelooft, dat de
Paus niet zal nalaten hem audiëntie te ver-
leenen." Dat is juist gebleken. De vrijheer
Marshall von Bieberstein is op het Vat'„aan
ontvangen en heefteen onderhoud gehad, dat
anderhall' uur duurde.
«Zooals ik verneem van een zijde, die zeer
goed op het Vaticaan hekend is," seint men
aan het Berliner Tageblatt «bespraken bei
den zeer nauwkeurig de hangende Duitsche
'waagstukken. Mijn berichtgever verze
kerde mij, dat vrijheer Von Marshall zich
tot niets wilde verbinden; toch beloofde hij
een grootmoedige tegemoetkoming. Onmis
baar valt er een toenadering op te merken
tusschen het Vaticaan en Duitschland. Voor
het overige verbergt men in het Vaticaan
ook in geen geval de bevrediging over den
nieuwen keer dei1 dingen."
Hoe geheimzinniger een samenkomst tus
schen twee hooge persoonlijkheden, des te
meer wordt de nieuwsgierigheid geprikkeld
en des te gretiger put de fantasie uit de
bronnen, welke zij zich zeil graaft! Doch
allen fantastischen onderzoekers werd het
nasporen bijna onmogelijk gemaakt wegens
het strenge toezicht, dat in Italië gehouden is
op het afzenden van telegrammen. Wat
maar eenigszins verdacht voorkwam, werd
eenvoudig niet overgeseind.
Scherpe vernuiten weten toch nog altijd
een grassprietje te vinden in een woestijn.
En zoo ook de Figaro, die met wellust smult
aan de grashalmpjes, die hij heeft ontdekt,
waar anderen te vergeefs hebben gezocht.
»De keizer zou ook hebben gezegd, dat er
iets moest worden gedaan om den tegen-
woordigen toestand van Europa te verbeteren
en dat in Italië, zijn hoedanigheid van groote
mogendheid, noodzakelijk moest deelnemen
aan de maatregelen, welke deze verandering
eischen.
«De Heilige Vader heeft den keizer niet
willen ontmoedigen, doch heeft geen enkele
Verwonderd keek Kraatz den vrager aan.
„Neen," antwoordde hij kortaf, „neen, mijnheer
Von Strausz."
„Wel, dat is heel ondoordacht van u," schertste
Walther, „Gij maakt mij tot uw vertrouweling,
gij wijdt mij in de geheimen van uw huis, toont
mij uw kostbare schatten en gij denkt er niet aan
om te onderzoeken of ik uw vertrouwen waar
dig ben."
„Maak geen gekheid met zulk een ernstige zaak,
mijnheer Von Strausz. Gij zult mij niet be
driegen. Uw ziel ligt in uw oogen."
Walther knikte.
„Dat heeft mij reeds zoo menigeen gezegd. Maar
toch zou ik u wol willen verzoeken om ook mijn
rechtschapenheid aan uw werktuig te toetsen."
„Welnu, als gij dat zoo vurig wenscht, dan
wil ik dat wel doen."
Hij drukte op den gouden knop.
Het werktuig bewoog zich niet.
„U ziet, dat een advocaat nooit zonder neven
gedachten is."
Kraatz werd verlegen.
„Heb slechts een paar minuten geduld."
De mannen wachtten, doch het werktuig be
woog zich niet. Het werd der. kapitein zonderling
te moede, hij geloofde aan de werking van het
instrument en juist thans, nu het zijn vertrouwen
moest bevestigen, liet hot hem in den steek. Wat
moest den jongen advocaat wel van hem denken.
„Neem mij niet kwalijk, mijnheer Von Strausz;
het moet u voorkomen alsof ik u een sprookje
op den mouw heb willen spelden. Dat ding moei
en zal mij gehoorzamen."
Het koude zweet brak hem uit; heftig en
krachtig drukte hij op de knop, terwijl Walther
forrneele verplichting op zich genomen. Ook
de Oorlogswet is ter sprake gebracht en de
keizer is niet zeer voldaan geweest over dit
deel van het onderhoud."
Dit laatste gedeelte heeft evenwel niet be
let, den keizer en den Paus afscheid van
elkaar te doen nernen in de beste verstand
houding!
De New York Herald staat in voor de
volgende mededeeling: «Toen de keizer den
Paus verliet, hoorde men Zijn Heiligheid
zeggen: Dat God u zegene!"
Bijzonder is ook opgevallen het schenken
van de orde van den zwarten adelaar aan
kardinaal Rampolla, die nooit zeer gunstig
voor Duitschland gestemd moet zijn geweest.
Hetgeen verhandeld had kunnen worden,
tusschen de verschillende staatsmannen van
het Duitsche hof en het Vaticaan wordt, door
de Voce delta Verilaeen Vaticaansch blad,
terruggebraeht op een overwinning van het
Duitsche centrum. «De energie, de moed en
voorbeeldige gehoorzaamheid der Duitsche
katholieken aan den Paus verdienden waar
lijk een openlijke erkenning, als geschied is
door het bezoek van den keizer aan den Paus."
De keizer heeft dus zijn kathoiieken onder
danen een genoegen willen doen. Datzelfde
denkbeeld verspreidt ook de Kölnische Volks-
zcilungwanneer zij schrijft, dat de keizer
de volgende woorden zou hebben gespi oken
tot, kardinaal Ledochowski: «Uwe Eminentie
wordt verzocht het verleden te vergeten;
toen de treurige voorvallen plaats grepen,
wist ik nog van niets."
De Reichsanzeiger zegt echter, dat de vorm,
waarin elericale bladen »de huidevolle woor
den door den Keizer tot kardinaal Ledochowski
gericht, weergegeven hebben, volkomen ver
zonnen" is.
Zoo zoekt ieder het zijne uit het voorge
vallene. Eigenaardig echter is nog de ge
volgtrekking, welke de Gaulois maakt. Keizer
Wilhelm en koning Humbert hebben groot
vorst Wladimir, den vertegenwoordiger van
den Czaar, met de grootste welwillendheid
behandeld, aartshertog Rainer, vertegenwoor
diger van Oostenrijk, vrij koel. Dit is een
bewijs, dat de Duitsche en Italiaansche mo
gendheden het plan hebben, Oostenrijk uit
liet Drievoudig verbond te stooten en Rusland
daarin op te nemen I
Hare Majesteiten de Koningin en de Ko
ningin-Regentes zullen overmorgenochtend
omstreeks 9 uur van Het Loo vertrekken
naar Ludwigsburg en in de Wurtemberg-
sche residentie aankomen 's avonds half-negen.
Het vertrek naar Flims is bepaald op Maan
dag 8 Mei, des avonds half-tien.
Baron van Sytzama zal, in plaats van den
ordonance-onderofficier graaf Schimmelpen-
niack, dienst doen bij het bezoek aan het
Wurtembergsche Hof.
Hare Majesteiten zullen in het laatst van
Juni naar Het Loo terugkeeren endaar ge
durende den ganschen zomer verblijven.
De Ministers van Financiën en van Justi
tie vestigen in de Staatscourant de aandacht
van de daarbij belanghebbenden op de be
langrijke vermindering, die de kosten der
acten van overdracht van onroerend of roe
rend goed ondergaan door het in werking
treden van de wet op de Vermogensbelasting.
De Tweede Kamer heeft de Faillissements-
wet bij eindstemming aangenomen met 56
tegen 12 stemmen.
Dinsdag 16 Mei zal de belissing plaats
hebben over het aan de orde stellen der
Bed rij fsbelasti ng.
Tot dhn dag is de Kamer gescheiden.
Een uitvoerig antwoord van den Minister
van Financiën op het verslag van de Commissie
van Rapporteurs over de Bedrijfsbelasting is
Vrijdag der commissie in handen gekomen.
Ingevolge art. 40 der wet op de Vermo
gensbelasting zullen de belastingschuldigen
hun belasting, zonder kosten voor hen, aan
den ontvanger per postwissel kunnen over
maken. Hiertoe zal gebruik gemaakt worden
van een bijzonder formulier postwissel No. 11.
Deze wissels zijn voorzien van twee strooken:
de eene aan het hoofd, de andere aan den
voet van den wissel. De strook aan het
hoofd van den wissel wordt den belasting
schuldige ter hand gesteld, om hem te die
nen tot kwitantie. De andere strook kan
door den ontvanger van den wissel worden
gescheiden en behouden.
Men moge er wel de noodige aandacht
aan schenken, dat met ingang van heden
de zeep-accijns van 10 cents per kilo afge-
schalt en de zoutaccijns van 9 cent op 3 cent
per kilo verminderd wordt.
De zeep kan dan ook voor 10 cent per
kilo en het zout voor 6 cent per kilo min
der geleverd worden dan tot nu toe.
den blik doorborend en als bezwerend op het
werktuig gevestigd hield. Plotseling vernam men
een luid gekraak, dat uit het inwendige van het
instrument scheen te komen.
Kraatz haalde verlicht adem.
„Ja, ik wist het wel," riep hij zelfvoldaan
uit. „Dat ding heeft mij nog nooit bedrogen."
„Het is inderdaad een wonder," moest Walther
toestemmen. „Wat een groote waarde heeft dat
werktuig voor een jurist. Men kan bij een onder
zoek geen geloofwaardiger getuige oproepen."
„Welnu, neem dan dat instrument van mij
aan. Gij hebt tot heden toe elk geschenk van
de hand gewezen dit zult gij echter wel niet
weigeren. Gij doet mij werkelijk een groot ge
noegen door het van mij aan te nemen."
Walther's oogen glinsterden van vreugde.
„Gaarne, heel graag, mijnheer Kraatz. Ik
dank u duizend, duizend maal. Ik brand van
verlangen om het instrument te beproeven."
Kraatz pakte het voorwerp zorgvuldig in een
doos en gaf het Walther, waarna deze spoedig
van den ouden kapitein afscheid nam.
Op zijn kamer in het hotel gekomen was
Walther's eerste bezigheid de deur te sluiten.
Vorvolgens haalde hij den toetser te voorschijn
en bekeek liern nauwkeurig.
„Gevaarlijk speelgoed in dc hand van dien
ouden dwaas," mompelde hij: „Men beweert, dat
het geloof wonderen doet, maar het bijgeloof
wellicht nog meerdere. Hoe gemakkelijk had
dat ding al mijn plannen kunnen verijdelen."
Nieawsgierig nam hij het uit elkaar. Hij ont
dekte niets in het ebbenhouten omhulsel dan een
spiraalvormigen veer, welke om een stift gewon
den was, die in het hout bevestigd zat. De
gouden knop stond met de spiraal in verbinding.
Walther zag tot zijn verwondering, dat de spi
raal gesprongen wasdat had zeker het krakend
geluid veroorzaakt. Welk een geluk!
Met opgeheven hoofd en een zegevierend
glimlachje !ag Walther hetaparaat in zijn kof
fer. Weinige oogenblikken later spreidde hij een
groot vel papier op de tafel uit en begon ijverig
te teekenen. En langzamerhand kon men
het inwendige van Kraatz woning zien, met een
nauwkeurigheid, welke getuigde, dat de jonge
advocuat ac locnliteit terdege had opgenomen.
's Avonds hield Walther een vergaaering met
den dokter, vorst Rogansky en eenige andere
heeren van het voorname gezelschap.
Den volgenden avond had er een groot feest
plaats in 'net Kurhaus. Eerst laat in den nacht
was het geëindigd. Alice had haar hand op den
arm van Walther gelegd en zwygend ging het
jonge paar in de eerste minuten nevens elkander.
„Gij hebt mij van morgen een angstig oogen-
blik be zorgd," zoo begon Alice het eerst het
gesprek. „Ik zag, hoe uw paard u afwierp en ik
had u wel willen terughouden, toen gij het
dadelijk daarop weer besteegt. Wees toch in het
vervolg, voorzichtiger, mijnheer Von Strausz. Ik
smeek u erom."
Het jonge meisje schrikte zelve van de innig
heid, welke zij in harr woorden gelegd had.
Walther was diep ontroerd. Dat Alice hem liefhad,
dat had hij reeds lang begrepen en gevoeld, want
hij beantwoordde ten volle haar neiging. Een
zalig gevoel doortrilde hem. O, hoe gaarne zou
hij willen spreken, maar... Rabukin, RabukinI
Wordt vervolgd.)