Maandag 10 30fit Dec. 1894.
No. 4413,
39e Jaargang.
Knutselwerk.
EEN BELOFTE.
Buitenland.
Binnenland.
Uitgave
Firma A. H. VAN C L E E F F
te Amersfoort.
Verschijnt Maand/tg- en Dimderdagnamiddag roet gratis ZontUigiblaiL Abonnement per 3 maanden ƒ1,Franco
por post ƒ1.15. Abonnement alleen op het Zomlugabbul voor Amersfoort 40 et,, voor binnenland 50 ct. nor
3 maanden. Ad verten tiün 16 regels 60 et.; elke regel meer 10 et, Groote letters naar plaatsruimte. I, egale-,
ofllcieëlo- en onteigeningsadvert. per rogel 16 et. Reclaracc per regel 26 ct. A/tonderlijke nummer» 10 aunt.
Dienstaanbiedingen en aanvragen, uitsluitend voor- en betreffende den werkenden stand, van minstens 5 regels, In het
Zondagsblad, per regel5 cent
By advortentiën van buiteu dc stad worden de incasseerkosteu in rekening gebracht.
Bureau MUURBUIZEN
hoek Kortogracht, Wijk B. 60
Telephoouuumnior 19.
Zü dit' zich met 1° Januari op dit
blad abonneer en, ontvangen de tot i
dien datvun verschijnende nummers
(j HAT IS.
KENNISGEVING.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
AMERSFOORT,
Brengen ter kennis van do belanghebbenden,
dat bij Koninklijk besluit van den 19. Novem
ber 1894, no. 21, is goedgekeurd, dat door de
Gemeente Amersfoort aan vuur-, haven en tongehl
voor het bevaren van de rivier de Eem, gudu- j
rende hot jaar 1895. geheven wordt 50% van j
het bedrag, bepaald bij het tarief, goedgekeurd
bij Koninklijk besluit van dm 1 Mei 1830, no. 3.
Amersfoort, den 8. December 1894,
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Di' Burgemeester,
F. D. SCHIMMELFENNINL'K.
De Secretaris,
W. L. SCilEI/rUS.
Lieldiuligheid heeft thans bij aanplak
biljet bekend gemaakt, dat de tentoon
stelling van voorwerpen van nut en smaak
door den werkman iu zijn vrijen tijd uit
hout, karston, blik of andere goedkoope
-grondstoffen vervaardigd, omstreeks half
Januari in de oude school aan de Koe
straat zal gehouden worden.
De wijk bezoeksters en bezoekers hebben,
reeds voor eenigen tjjd, zooveel mogelijk
ruchtbaarheid gegeven aan het plan om
deze tentoonstelling te houden, en ge
zegd wat de vevueniging beoogt met deze
poging om den veelal gedwongen
vrijen tijd nuttig te doen besteden.
Het plan komt ons tegelijk zóo nuttig
en zóo goed bereikbaar voor, dat we er
enkele regelen aan willen wijden.
Honderden voorwerpen zijn er, die uit
bijna waardelooze grondstoffen vervaar
digd, een alleraardigst effect maken. Men
denke aan de vele kinderspeeltuigjes,
gemaakt uit oude blikjes voor sardines,
■geperst vleesch, groeuteu en dergelijke
men denke aan de waarlijk aardige land
schapjes, uit stukjes kurk saamgesteld
'men denke aan de tallooze voorwerpen,
die men uit gewone kachelblokjes kan
steken, van sigarenkistjes kan ineenzet-
ten. Dan zijn er nog vloerkleedjes of
■matten te vlechten uit zelfkant of oud
Stouwvan oude lapjes laken kau men
III
Feuilleton.
li. M. KCIIEKMElt.
1)-
2$. „Schrei niet zoo lieve moes, pa zal zoo meteen
«•Jvwcl thuis komen".
Cg Onhoorbaar is ze haar bedje uitgeslopen en
jfo'heeft ze, op haar bloote voetjes, zachtjes over het
vloerzeil getrippeld, om moes te komen verrassen,
gfjïil nu hangt ze aan moeders hals, drukt het
Kokkin kopie tegen haar borst en streelt en vleit
al maar door: „Lievemoes, kleine, lieve ma, zoet
2 moedertje".
„Lieveling, ma schreit niet; wat doe je uit
t'. je bedje, je bent nog wel verkouden, en pa
is immers naar de vergadering, dut weet moes,
Ir en Lisetje ookPa heeft, ons immers allebei
goeden dag gekust Ma zal je fokker instoppen en
L' dan moet mijn meisje weer zoet gaan slapen, hoor!"
„Zal u dan niet weer zachtjes schreien, want
f ik hoor het wel, al slaap ik. U fopt me niet.
Hè moes, sliep uit!"
En ze voegt de daad bij 't woord, maar dat laatste
komt zóo gedempt, zóo heesch uit dien kleinen
mond, er is zóo iets vreemds in haar stemmetje,
als Marie nog nooit heeft gehoord en 't doet
haar 't hart ineenkrimpen.
Kozend, fluisterend „Moesepooa" is ze inge
sluimerd, de dierbare ïuoedorschatmaar do
moeder hoort die kleine borst piepen en gieren,
ze voelt dat fijne, blanke voorhoofd, waarvan ze
soms heel aardige inktlappen oflamfpen-
kleedjes vervaardigen. Met een oude
pakkist kan men wonderen verrichten.
Eu heeft men er zich eenmaal toe ge
zet, dan wordt men zóo vindingrijk, en
door de gewoonte zóo vlug in het knut
selen van allerlei aardige zaken, dat men
er zich later zelf over verbaast, niet
eerder iets dergelijks ondernomen te
hebben.
Zeker is het echter, dat do eerste ten
toonstelling moge zij druk bezocht
worden en veel geldelijk voordeel af
werpen niet heel veel moois te zien
zal geven. In onze gemeente hebben de
de vervaardigers uit den aard der zaak
slechts weiuig voorbeelden gezien, weten
ze nauwelijks wat ze zouden kunnen
maken. Maar toch zal er veel goeds komen
Het bestuur van Liefdadigheid rekent
er dan ook op, dat zeer velen eenige voor
werpen ter opluistering zullen inzenden,
als monsters voor een volgende tentoon
stelling: postzegel werk, een bloemmandje
van een halven kokosnoot en een paar
breipennen, een horlogeketting van ge
vlochten staaldraad, papiervlechtwerk
enz. enz.
Het zij herinnerd, dat de heer Peerl-
kamp, Zuidsiugel 280, bereid is nadere
inlichtingen te verstrekken, eu tevens,
dat de voorwerpen 10 Januari aanstaande
tusschen éen en drie uur des middags in
het lokaal aau de Koestraat moeten be
zorgd worden
terug, lief vonnis mm De Lesseps ten uitvoer
te leggen En niemand verhief zich daar
tegen ieder achtte den groofen man te
hoog, wien eens een gedeukteeken zal worden
gewijd.
Frankrijk heeft zijn grootsten burger ver
loren, den eenigen man, dien het in deze
eeuw voortbracht.
Ferdinand graal' De Lesseps is Vrijdag op
90-jarigen leeftijd gestorven, Den '10 Novem
ber 1805 werd hij te Versailles geboren, de
man die meer deed voor den roem van zijn
land, dan alle staatslieden eu generaals de
man wiens uaarn met eerbied wordt genoemd
door ganscli de wereld, welke hem in haar
geschiedboekou een plaats zal aanwijzen naast.
Columbus.
Men moet hier de gebeurtenissen zijner
laatste levensjaren willen vergeten. Deinsde
niet de majesteit van het gezag er voor
Aan het Departement van Koloniën is
Vrijdag het volgende telegram ontvangen
»l)e voornaamste Sasakscho hoofden zijn
door generaal Vetter opgeroepen. Sommigen,
waaronder Goeroe Dangkol (hoofd dor Praja's),
zijn reeds gekomen de anderen zyn in aan
tocht.
»Datoo Pangeran (een zoon van Anak
Agoeng K toet., den gesneuvelden troonsnp-
volger van Lombok), die Goeroe Dangkol
vergezelde, gaat fl dezer naar Batavia.
nEergister bezocht een colonne lhngkol
alles was rustig."
Het Nieuws nan den Dag verspreidde het
volgend bericht
Volgens het Hatan. Nieuwsblad gaan
ernstige geruchten, dat de Koningin Wilhnl-
mina Maandag naar Karang Asem (Bali)
gezonden wordt,
«De troepen op Lombok keerden terug
van een verkenning naar Kediri (Z.O. van Tja-
kra)de Baliörs leverden daar de wapensult."
Een bulletin van de N. Rolt. Ct. meldt:
»Do troepen op Lombok keeren deze
maand terug. Generaal Vetter stelde voor
2 bataljons, 2 batterijen en I sectie sappenrs
op Lombok le doen blyven. Alles is rustig.
Het volk verzoent zich en is boos op den
Radjah en diens raadgevers."
De laatstp berichten over de hoedanigheden
der Sasaks luiden reeds veel beter. Zij helpen
bij het aanleggen en ophoogen van wegen,
en bew\jzen goede aard werkers te zijn, riet
geen zij trouwens reeds gedaan hebben bij
liet opwerpen der hooge en breeds aarden
wallen om Mataram en li(j Ameng-Ameng.
Het Regeoringstelegram wijst op een toe
nemende pacificatie; alleen is liet«enigszins
onduidelijk ten aanzien van den zoon van
den gesneuvelden troonopvolger.
Uit het Regeeringp-tel'egram zou men op
maken, dat doze Vorstenzoon in liet gevolg
van liet Sasaksche hoofd reisde, terwij! het
Nieuws van den Dag het vermoeden wekt,
dat de Sasaks den iongen Vorst als gevan
gene aanbrachten. Hoe het zij, ook hij wordt
naar Batavia opgezonden. De verbanning van
liet gebeele Balische Vorstenhuis schijnt dus
vast te slaan.
de goudblonde lokjes naar achteren heeft ge
schoven, gloeien en kloppen en ze merkt hoe
klam en slap dat handje is, dat haar nog pas
zoo lieflijk streelde.
,,'t Zou wel goed wezen Kee, dat je den dokter
ging vragen of hij, voor dé nacht ingaat, nog
even hier wil komen," fluistert ze op den cor
ridor haar gedienstige too, die met een besehei
den tikje aan de kamerdeur mevrouw gewaar
schuwd hoeft, dat het theewater al tweemaal van
den kook gegaan is.
Kee, de oude getrouwe, die haar mevrouw
soms nog bij vergissing juffrouw Marie" noemt
en zoools ze met niet weinig trots aan ieder
die 't maar hooren wil, vertelt haar heeft
„helpen grootbrengen," krijgt verlof do thee te
zetten cn mevrouw een kopje boven te brengen.
„Is 'tniet goed met Lisetje?" vraagt ze ang
stig. terwijl haar gelaat zich met diepe rimpels
plooit en evenveel zorg als medelijden uitdrukt.
„Neen, ze is wat vorkouden."
Moteen worden beiden, mevrouw en meid,
getroffen door een geluid gelijk aan het schor
geblaf van een ouden hond, en staren ze elkaar
een seconde in doodclijkc ontzetting aan.
„Wii ik mijnheer meteen gaan roepen?" vraagt
Kee snel, met een stem waarin angst, maar ook
zekere knorrigheid en verwijt ligt.
„Neen mijnheer is
Ja, waar is mijnheer?
J >e moeder staat al weer voor 't bedje hurcr
lieveling en Kee ijlt de trap af, en de deur uit.
Als Kee den dokter in zijn rustuur gelukkig
thuis vindt, en hem inevrouws boodschap met
haar eigen waarnemingen meedeelt, bcgryptdeze
aanstonds, dat hier iets emstigors dan een ge
wone verkoudheid te behandelen valt. Hij volgt
W.
F. A. GROENHUIZEN,
Havik, hoek Lavendelitraat,
HORLOGE- en INSTRUMENTMAKER,
Dit is vooral daarom van betuekenis, omdat
het andere, vooral in hot Oosten, nog al eens
voorkomt, dat men de dynastie spaart, door
een verwijderden afstammeling, die zich
niet gecompromitteerd heeft, op het kussen
te helpen.
Het Militair Weekblad merkt, naar aan
leiding van de jongste berichten uit Lombok,
op:
».\l deze berichten zjjn voorzeker gunstig
te noemen, en hoe langer zoo meer wordt
hut duidelijk, dat de tegenstand gebroken
is, en dat er vermoedelijk peen vijandelijk
heden meer zullen plaats vinden.
«Daar men echter de Baliëre nooit kan
vertrouwen, en niet weet of er niet weder
hier of daar verraad schuilt, blijft grooteen
aanlioudenilo waakzaamheid gebiedend noo-
dig."
Te Mataram is intusschen een nieuwe
benting gebouwd voor de daar blijvende
troepen.
l)c algomeoiic beschouwingen over dc Stuatabe-
grouting duurden zóo lang, dal «en der loden /.rif»
do vraag opperde, of door een reglementswijziging
de voorzitter ze niet zou kunnen bekorten. Hot
pruotiseli nut van die discussiön is moeitjjk to ont
dekken, en na het sluiten dor beraadslaging stond
ieder nog op zijn zelfde «landpunt, waarvan bij niet
door woorden kon worden afgeduwd. Men zou
liuet goed nog uuu dag of drie hebben kunnen
doorreduncjren, zonder dat iet» tor wereld er door
verkregen of beul int was.
Alleen minister Van Houten is er slecht afge
komen door een aanval van den heer Gerritsen,
waarover do Minister do schouders moge ophalen,
maar die toch op nubcvoornordceldcu onder de luier»
van de Kaïuervurslagen diepen indruk heeft ge
maakt.
l)e lieer Gerritsen opperde de volgende vragen:
Hoo moot de hoer Van Houten zelt verbaasd
staan over liet feit, dat hy achter de groene tafel
dan ook in gezwinden pus de hijgende oude,
naar do woning van hum, wiens jeugdige eoht-
genooto avond op avond den man dien ze lief
heeft, wiens bijzijn haar hoogste geluk uitmaakt,
„naar de vergadering" weet, waar de arme vrouw
wacht tot zo haar gedienstige wijsmaakt wat ze
zelf niet gelooft: dat „de vergadering van avond
wat langer duurt en ze voor mijnheer maar
„gedekt" moet laten."
Zij zullen muur gaan slapen.
„Ja, slapen," mompelt Koe dan, „ik weet
wat zulk slapen ia; ik zie het 'amorgens wel
aan de roode randen om haar oogen. Dat myn
heer dit niet merkt. En dat mevrouw alles maar
zoo zoetsappig verdraagt. Maar zoo is mijn lieve
juffrouw Marin, en ze moest en wilde ninnheer
hebben, al waarschuwde inijn goede oude me
vrouw haar ook nóg zoo voor dat éono gebrek
van hem. Niet alleen dat by hot lieve schepsel
altijd alleen laat, zulke lange avonden, muur "1
die cognacjes on groejes kosten wel de helft van
zijn verdiensten. Als de oude mevrouw haar
oogen nog eens open kon doen, om te zien, hoo
haar lief, verwond kinu moet scharrelen om do
maand door te komen met haar huishoudgeld,
zou zij zich maar neen, 't is goed dat zij dit
niet heeft beloofd."
Zóo pruttelt dan do oudodoch ze zorgt wel
dat niemand haar hoort, in alles de zuinigheid
ter harte nemend als de hoste huisvrouw, alles
wat „uit een glaasje" komt, verfoeiend, en by
den uigomeenen drang om loonsverhooging nooit
aan die voor hoarzelve denkende.
zit nimat^
voerde oy
hem zelfs
En he
stiller
i als ttoüll, dien hy nog kort go-
vennoot van het Kabinet Mackay"
ncinieoleti stryd
gelegenheid hfj
met wien hg een princinieoleu s
lo Logorwot, bjj welke gefegc
rweet „kruideniers-politiek" te dry ven i
e voelt do lieer Van Houten zich wel
naast du Ministers van Oorlog en Mnrlnu, die nieuwe
geweren eu schepen aanvragen, waar hij zelf zich
vroeger togen allo overdrijving dor oorlogsuitgaven
steeds roet Itlero hoeft verzot?
Wat dunkt nir. Van Houten vorder van znn collega
Bergsiwi? Zou hij rojenen, dat deze dezelfde koffie-
politiek is toegedaan als die ten grondslag ligt aan
de bekende motie-Van Houten
zegt do hoor Van Hou
r zyu collega van Kulonl
oho ambtenaren het Cliri
moeten helpen verbreiden door bij plechtigheden
in costuum te verschijnen?
Gevoelt voorts do heer Van Houten zich homo
geen roet zijn eollega voor Financiën, die do be
lastingwetten,'door den heer Van Houten soo wurin
verdedigd, heeft geridiculiseerd en die, wat het
Kiesrecht betreft, geheel andere grondslagen heeft
Kleine Lise heeft, gezeten op moeders schoot,
volgzaam den wehladigen damp ingeademd en
ligt nu op haar bedje in een koortsachtige slui
mering. Moeder en dokter luisteren in diep
zwijgen naur de onregelmatige ademhaling van
die kleine borst, met angstige afwachting van
een herhaling der zoo gevreesde kramphotst.
't Schijnt echter of voor 'toogenblik 't grootste
gevaar jjewoken ia. I)o geneesheer vat zacht een
der kleine handjes in zijn rechter, en tolt met
liet. horlogo in de andere do polsslagen. Bemoe
digend knikt hij do moeder toe, die hom nu
een blik vol onuitsprekelijke dankkanrhoid toe
zendt,
(leen van beiden heeft er aan gedacht hoeveel
tijd er inmiddels verloopcn, hoe laat het ge
worden is; 'twas of er tyd noch uurwerk be
stond.
Maar eensklaps wenden beiden hot gelaat naar
de openstaande deur, waardoor oen zachte klank
volle melodie hen toestroomt uit de tegenover
liggende kamer, waar Kee in stilte gewacht
heeft, eveneens met open deur.
Jaren achtereen, trouw na ieder uur had het
I ouderwetsohe uurwerk, gevat in een schilderij,
I die een dorpskerkje niet toren voorstelde, zyu
I „Uren, dagen, maanden, jaren," gespeeld, zonder
(lat door een dor huisgonooten hierop bijzonder
aelu was geslagen. Nu treft de melodie Marie's
oor en luirt: zo voelt zich terug in hiuir kind-
j seho dagen, toen haar moeder aan hour ziek-
bodio zat en dan, zacht du melodie volgend, zong
„Vader, onder al mijn noodon, Sluimert in
uw vaderhand," trilt het nu door Marie's ziel,
1 door huur leven, eu daarna tolt ze do slagen
éen, twee, tot twaalf.
i Wordt vervolgd).