Maandag 17 Dec. 1894. No. 4415. 39e Jaargang. EEN BELOFTE. Binnenland. :'riv.v- Uitgave Firma A. H. VAN CLEEPF te Amersfoort. Verschijnt Maandag- en Donderdagnamiddag met gratis Zorulagsblad. Abonnement por 3 maanden ƒ1,Franco per post ƒ1.15. Abonnement alleen op hot Zondagsblad voor Amersfoort 40 et., voor binnenland 50 et. per 3 maanden. Advertentiën 16 regels 60 et.; olke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Legale-, offleieële- en onteigeningsadvert, per regel 15 ct. Reclame; per regel 25 ct. Afzonderlijke nummers 10 cent. Dienstaanbiedingen en aanvragen, uitsluitend voor- en betreffende den werkenden stand, van minstens 5 regels, in het Zondagsblad, per regel 5 cent Btf advertentiën van buiten do stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. Bureau MUURHUIZEN hoek Kortegracht, Wijk B. 60 Telephoonnummer 19. Nog enkele dagen en we worden weer overstroomd door kaartjes, in allerlei vorm, meest van personen die we nauw bij name kennen, doch die het zich tot een duren plicht rekenen hun natuur- genooten te onthalen op een ware over stelping met hun naamkaartjes, welke als dragers van hun gelukwenschen bij de jaarswisseling dienst doen O, als ze hun kaartje eens konden volgen, hoe zouden ze er zich in den vervolge voor wachten het af te zenden, niet alleen om de in den regel weinig vleiende commentaren die het karton netje uitlokt, maar ook om de noncha lance waarmee de moeite van hetadres- seeren en de kosten van postzegel, envelop en drukwerk beloond worden. Nog enkele dagen en het kartonbom bardement begint weer, óok zeer tot wanhoop van de postambtenaren, die de kaartjes sorteeren, en de beambten die ze bezorgen moeten. Er is een algemeen streven naar Zon dagsrust en verkorting van arbeidstijd, doch om de postlui wordt niet gedacht. Waar bijna iedereen den gezelligen Syl- vester-avond in huiselijken kring door brengt, moeten zij tot laat in deu nacht de Nieuwjaars wenschen expedieeren. Ware het niet beter na te volgen wat 'sedert een paar jaren in Duitschland geschiedt Daar hebben zeer velen de gelden, die zij anders voor den aanmaak en de ver zending hunner Nieuwjaarskaartjes be steedden, ter hand gesteld aan de eene of andere weldadigheidsvereenigingdeze laatste publiceerde dan de namen van Feuilleton. H. M. SCUSÜMEB, 2). (SLOT). Middernacht. Meteen dreunt het geluid van een, Marie zoo welbekenden voetstap hun in 't oor. Hij die hem veroorzaakt, is nogal voldaan over zichzelyen. 'tls bijzonder vroeg van avond. „Nog licht in de gang, kan 'tniet op?" Of heeft Marie nu eens naar hem geluisterd en zich óok een avondje genot verschaft; is ze eindelijk wijs geworden en heeft ze nu eerr paar kennissen genoodigd Hij had dat immers al zoo dikwijls gezegd, 't Goede wijfje, hij gunde haar zoo gaarne genoe gen, maar op dit punt was ze wel wat koppig. Als ze dan volstrekt geen cognac of punch in huis wil hebben, kan ze immers een fleschwijn laten komen? Die vrouwen hebben altijd zoo hun eigen meoning. Hij moet bekennen, hij voelt zich van avond wel wat zwaar in 't hoofd, zelfs eer. beetje opgewonden, maar komaan, hij was bij vrienden geweest, en dat waren allen respectabele personen die allen een net ambt bekleedden en nog nooit was een hunner „onbe kwaam" geweest. Maar daarvoor zou hij dan ten minste wel waken, vooral nu er sprake van- en kans op promotie was. Terwijl die gedachten zijn brein doorkruisen, betreedt hij de stoep en steekt hij den sleutel in zijn huisdeur. Kee is weer de goede genius die mijnheer waarschuwen zal voor 't zwaard dat hem, op den drempel zijner woning, boven 't hoofd hangt.. Maar ze vreest ook, dat die voetstap even forsch in 't buis der angst zal klinken als op de stoep, en opent behoedzaam de voordeur. „Verduiveld Kce, is 't hier feest van avond en jij oudje, moet je niet naar bed?" „Stil mijnheer, om Godswil zwijgt u toch, onze Lisemevrouw In haar angstvollen ijver waagt Kee het haar heer, die in alle opgewektheid de gang instapt, vast te houden en hem naar de keuken te leiden, de gevers, en het resultaat was, dat de vrienden nu toch hun Nieuwjaarsgroet outvingeu, maar dat de weldadigheid er bij profiteerde en de arbeid van de post mannen veel verlicht werd. Ons dunkt, dat deze maatregel wel navolging zou kunnen vinden. Doch wat denken onze lezeressen en lezers er van, en wat nog meer zegt, zullen ze de proef nemen? November was voor de Rijksmiddelen weel een zeer gelukkige maand; er werd ont vangen 1"'12 024 343 tegen 1'10282978 in No vember'93 en tegen de raming van 110 015801. Van ile f'115 744115, die het geheele jaar moet opleveren, is reeds 1' 108 054 414 binnen: verleden jaar om dezen tijd ontving men slechts f105100 537. Ditmaal zijn wij de raming over 11 maanden reeds bijna 2 millioeu vooruit. En nu heeft de opbrengst der Vermogens belasting de volle raming reeds vóórer is niet alleen f6.8 millioen maai- zelfs nog f35 000 ineer ontvangen, terwijl op de Be drijfsbelasting (op f3067 000 geraamd) nog 1.1 millioen tekort komt, die in December wel zullen ingehaald worden. Bijna alle middelen hebben tot de zoo gunstige uitkomst meegewerkt, de successie rechten slechts voor een kleinigheid (ruim f40 000) hetgeen den toestand nog gunsti ger maakt. De directe belastingen brachten in Novem ber 1.2 millioen boven de raming op en 19 ton meer dan in November '93. De invoerrechten f514 771, tegen f 410014 die geraamd zijn. De accijnzen bijna 7 ton boven de be groeting en ook boven de opbrengst van November des vorigen jaars. of liever te schuiven, en hem op een gewonen keukenstoel neer te zetten. Nu begint mijnheer toch te begrijpen, dat er iets heel bijzonders gaande is, iets anders dan een vriendinnenpartijtje, dat er iets ernstigs gebeurde in zijn woning, welks dierbare gehei men hij, zoo in 't volle besef van zijn recht en plichtgevoel, eenige uren achtereen aan 't noodlot heeft prijsgegeven. De halve zwijmel, waarin hij verkeert, maakt weldra plaats voor die kalme vastberadenheid, welke dikwijls uit een overweldigenden indruk of aangrijpende tegenstelling geboren wordt. Hij gevoelt zich de geliefde en tevens beminnende man en vader van twee, hem toch zoo dierbare wezensen even behoedzaam en zacht als eenige uren geleden zijn dochtertje naar moeders schoot is getrippeld, stijgt hij de trap op, buigt zich bij vrouw en kind neder en voelt weldra twee dierbare armen om zijn bals geslagen, dat nu in diezelfde schoot troost en vergiffenis zoekt. Man en vrouw spreken geen van beiden éen woord. Zijn armen omklemmen haar gestalte en zijn ziel verneemt haar barteklop, waaruit de geschiedenis van haar stil gedragen lijden- niet alleen van dezen avond, maar van zoo ontelbaar vele, gedurende de zes jaren van hun huwelijk,- hem tegendreunt. Hij weet, dat zij daar zit om misschien den laatsten ademtocht van hun beider eenig kind af te wachten. En zoo in elkaar gestrengeld, vloeien hun gedachten ineen on verwijlen ze bij dien plechtigen stond toen hij haar gesluierd kopje in zijn armen geklemd hield, en op de angstvolle vraag harer moeder gesproken had „Ik beloof u, ik zweer u mama, ik zal een goed echtgenoot voor Marie zijn." Eindelijk verheft hij zijn hoofd en zoeken zijn oogen de hare, en dat lieve, nu zoo bleeke ge laat met die diep glanzende oogen, waarin een ziel vol weemoed, angst en smart, maar ook nieuwe hoop zich afspiegelen. Hij laat haar niet uit zijn armenhij omklemt haar vast, nog vaster, alsof hij vreest, dat ook zij hem in dit uur, in dezen hangen nacht zal ontsnappen. Hij fluistert haar woorden van liefde en trouw toe, woorden vol medelijden en troost, en ook vol sin eekingen om vergiffenis. Daar schrikken beiden op. In 't kleine leger roert zich iets. Ze knielen voor het bedje neer, wang aan wang staren ze bezorgd op dat lieve, De indirecte belastingen bijna 1 ton meer. De domeinen ruim 2 ton meer. Ook posterijen, telegrafie en loodsgelden iets meer. liet personeel bleef iets achter. De suiker gaf ff 160754tegen f435744 den vorigen November, en tegen een raming van f 708 333. De wijn-accijns bleef ongeveer op hetzelfde standpunt van November '93, maar stelt de raming voor een maand ongeveer 1 ton te leur. Gedistilleerd hield zich ferm ook het zout verschilt slechts een kleinigheid, en bet ge slacht ging Ilink vooruit(1328433 ontvangst, tegen f 252 083 raming, maar tegen f 366 707 in November van 't vorige jaar). Zegel-, registratie- en hypotheekrechten wijzen kleine afwijkingen aan. Het geheel is zeer gunstig. Wij hebben nog slechts 7 millioen noodig om de volle raming te bereiken, en als December nu op levert wat November gaf, komen wij 5 mil lioen daarboven. Wij kunnen 't desnoods met minder stellen, en nu zeker althans rekenen op meer dan 3 millioen surplus. De Rijksfinanciën staan in dit opzicht dus zoo goed mogelijk, en van de slechte tijden bemerkt men in deze Middelenstaat gelukkig weinig 1 De geweldige inspanning en zeker niet minder de verschillende aandoeningen dei- laatste maanden, schijnen, ook wel in ver band met het klimaat van Lombok, een ongunstigen invloed op de gezondheid van generaal Vetter te hebben gehad. Nu bet grootste en zwaarste deel van zijn taak is afgeloopen, deed de natuur baai- rechten gelden. Generaal Vetter is ziek, en zal volgens het Nieuws van den Dag waarschijnlijk naar Batavia moeten terugleveren. Van ongesteldheid des opperbevelhebbers W. F. A. GROENHUIZEN, Havik, hoek lavendelstraat. HORLOGE- en INSTRUMENTMAKER. gewaagde reeds de jongste hier te lande ontvangen Java Bode. Het Bat. Hbld. zegt, dat de regeering nooit j plan heeft gehad, .en ook nu niet heeft, om in Januari a.s, troepen te zenden naar Karang Asem op Bali. Het blad meldt tevens, dat er geen gevaar bestaat voor een terugkeer op Lombok van Djilantik, daar hiertegen dei] noodige voorzorgsmaatregelen zijn genomen.; Het is te hopen, dat de genomen voor-il zorgsmaatregelen niet dezelfde zijn als die'3 waardoor Djilantik belet moest worden vat Lombok naar Bali over te steken. Het i trouwens met de aanwezige maritieme mid delen niet mogelijk alle verkeer tusschend beide eilanden tegen te gaan. deelt de Javaj^L Bode opmerken. Men heeft getracht het gedrag van de goesti Djilantik te verschoonen. Die pogir zal echter weinig ingang kunnen vinaen, all men het volgende in aanmerking neemt. Uit i de door den Minister van Koloniën aan da Kamer overgelegde nota blijkt, dat in dea avond van den 24en Augustus door general J Van Ham en resident Dannenborgh, bij goesti Djilantik pogingen werden gedaan om »,e weten te komen wat er broeide. Op grold van diens verzekeringen, dat er volstrekt niets gaande was, verklaarden zij aan den oppev' bevelhebber, dat er naar huu inzien geon «evaar dreigde. Waar nu Djilantik, toen lui die geruststellende verklaringen aflegde, 36 uur te voren de ve -gadering, waar tot het verraad was besloten had bijgewoond, vuiV andert de toestaud nogal ieis. Nu toch heeft hij, door generaal Van Ham opzettelijk te misleiden, medegewerkt om de plannen ier. samenzweerders te doen slagen, en diehju- ding is te meer ergerlijk, wijl de stap van den generaal een blijk was van het er- trouwen, dat men in hem stelde. 'tZal onder deze omstandigheden moe Ijjk vallen Djilantik's schuld te ontkennen. inééngezonken kleine gezicht, waarvan de snoe zige rozenlipjes, die ze pa zoo schalks vleiend tot een kusje toesteken kon, nu een blauwe kleur dragen. Voelde het kind dien dubbelen, ineengesmolten blik? Was ze uit haar sluimering ontwaakt, of sprak er koortsgloed van dat gelaat? Ze slaat haar oogen open, wijd open, en richt ze van de moeder op den vader. Ongeloof en geluk, liefde en dank spreken uit dien oogopslag. „Ja, naatje is hier, lieveling" fluistert Marie terwijl haar onbewust twee dikke tranen ont vallen. Liesje glimlacht, ze beweegt haar lippen om te spreken. De beide ouders neigen hun hoofd, om van haar mondje de dierbare klanken op te vangen. „Blijft n nu allebei hier en gaat paatje niet weer weg?" komt er nu, afgebroken, bijna on hoorbaar uit. „Ja mijn lieveling, pa blijft thuis bij maatje en Liesje, eiken avond, hoor!" „O zucht ze nu met een aandoenlijk lachje, en sluit bevredigd, gerust de lieve oogen, alsof haar een gewicht vau 'thart gewenteld is. „Zie toch eens, mama, als die twee daarginds aan het strand, zich niet zoo druk bezig hielden met dat kleine meisje, dat het eene kanaal na het andere graaft, zou men zeggen, dat ze een pas verloofd paar waren, zóo onafgebroken loopen ze te keuvelen. Zij ziet zoo verliefd tot hem op, alsof hij haar gisteren pas het jawoord had ge vraagd en zij 't hem daar straks gegeven heeft. Wie zijn ze? Zij ziet er zeer gedist.ingueerd uit, en dat kind lijkt wel een prinsesje, al lijkt het sprekend op haarik zag ze een uur geleden van nabij, maar zij negligeeren allen en alles; 'tis of ze nergens oog voor hebben dan voor elkaar, het kind en die vervelende golven. Men kan wel zien, dat ze geen habitués van Scheve- ningen zijn. Waar kan ik hen eens gezien hebben „Och kind, het is de nieuwe postdirecteur van D. met zijn vrouw en kind; ik zou't niet weten maar papa heeft hem kort geleden bij den Mi nister aanbevolen en toen is hij even bij ods aan huis geweest om pa te spreken. Hij noet een hoogst accuraat mensch zijn." „Nu dat kan zijn, maar cat ze een exent'iék •paar vormen, zal u me toch moeten toegeven. Kijk ma, nu loopt het kind met haaremm«rtje en schopje naar hen toe, en gaan ze met ïun drieën de duinen in.'' Van die belangrijke samenppraak tusso hen baronnes Van C. en haar dochter, op het terra» van het Kurhaus, heeft het oogenschijnlijk zoo gelukkige paar niets gehoordhet was zich geheel onbewust zóo de opmerkzaamheid van twee voor name dames uit Den Haag te trekken, ei t onderwerp harer belangstelling te zijn. Maar die dames vermoeden evenmin iets 'an het geheim, dat onze reeds bekende heer inet zijn Marie tot zulk eeu diepzinnig gesprek h icft gevoerd. Ja toch iets. Het was een liefdes geheim, door hen aan de witte schuimvlokken der golven toevertrouwd, en. elkaar by 'trui- schend lied der zee toegefluisterdde herhal ing van die heilige belofte des mans, nu een jaar geleden aan hun, toen aaD den dood ontworst sld kind gegeven en sinds niet weer verbroken. Hand in hand, hun liefdepand tusschen beiilflia in, zitten ze nu op den top van een der holla ïd- sche duinen, en zien ze de zee in haar aanva lig gelaat. Evenals op dien veelbewogen avond van i er- leden jaar, zwijgen beiden weer, muar staren no op de goiven, die spelend komen aanrollen' en op het strand breken, de een den ander volgé ad, met hun eigenaardig geluid vol rythmus en zt tig. Voor hem iB dat lied der zee als 't pleet tig ruischen van een hymne in de hooge gewei ren van den Dom, welken zij op hun huwelijks! ais, nu zeven jaren geleden bezochtendoor h aar ziel klinkt, ruischt en trilt, uit de zachte mel< die der zee, het lied van hun huisklok op den se ïil- derij met zijn dorpstorenhaar toovert zij de liefste plek voor oogenhaar „tehuis" met dat ernstig klokgeluid, dat haar zoo dierbaar is ge worden op den onvergetelijken avond, toen se smeekte om 't behoud van man en kind) en onder angst en kommer met haar oude llok meezong: „Ook mijn hart rust op uw trouué; Geeft zich in Uw vaderhand." Amersfoort, 1894.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1894 | | pagina 1