Donderdag 31 Jan. 1895. No. 4428, 44e Jaargang. Denckt wat hooger. gAKUNTALA. Uitgave Firma A. H. VAN CLEEFF te Amersfoort. Verschijnt Maan day- en Donderdagnamiddag oer post 1.15. Abonnemout nlluon op het Zond iratis Zondagsblad. Abonneinont per 8 maanden/1.— Franco op liet Zomlugsblud voor Ameralbort 40 et,, vuor binnenland 50 ct. ner 'tontiëu 1—0 rogoln 00 et.; elke reeol u-oor .10 el. (irooto lettor» naivr plaatsruimte. Legale-, n i ,ip i io Jngwulvert. pór rogol 15 ct. Iloclainet por regel 25 ot. Afzonderlijke nummer» 10 otint. Dienstaanbiedingen en aanvragen, uitsluitend voor- en betreffende den werkenden stand, van minstens 5 rogels, in bet Zondagsblad, per regel5 oent Bij advertentie» van buiten dc slad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. Bureau MUURHUÏZEM hoek Kortegraoht, Wijk B, 60 Tclephooiiniimmor 10. 't ls goed, deze les eens in herinnering te brengen, door Vader Cats in zijn Kinderspelen gegeven. Wat valt er veel te leeren uit de kinderwereld. Wel bukken we ons als we de kleinen willen kussen en liefkozen, maar als we weer rechtop staan, denken we ook meestal hooger. Ook het kinderspel mag, óok volgens Cats niet „te kints geacht" worden; zoo wel in zijn gebreken als in zijn geneugten kan het ons zoo dikwijls tot nutte leering strekken. Kibbelen, dat leeren ons de kinderen, is kinderachtig; denckt wat hooger, vol wassene, en twist nimmer, Het kleine zich groot te denken is kinderlijk. Gij volwassene, die naar het groote haakt, denckt wat hooger en acht het kleine niet te gering; leer vergenoegd te wezen met hetgeen gij zijt of bezit, De kinderen leeren ons kindei lijk, niet kinderachtig te zijn. Voor ons, grooten, als wij 't zien willen, ligt die les eiken dag voor 't grijpen. Maar, zien wij 't altijd? Willen wij 'twel altijd zien? In de drukte van en de zorg voor het dagelij ksch leven worder veel bloemen vertrapt en veel parels weggeschopt. De beslommeringen des levens, de bekom mernissen over vele dingen, gunnen ons te weinig tijd en lust en kalmte om liet kinderspel en het kinderleven meer dan „kints" te achten. Uw keukeu, uw kamers, uw schoon maak, uw mangel- of uaaivertrek, het getob met uw dienstboden, huismoeders, beneemt u uw kalmte en maakt u vaak kinderachtig. Mogen wij 't in goeden moede herin neren „denckt wat hooger!" Leert van uw kinderen kinderlijk te zijn en het groote niet klein te achten, evenmin als het kleine geringweest vóór alles inensch leeft vooral met, niet alleen vóór uw kinderen. En kunt gij juist minder voor, maar Feuilleton. 4). Naar het Éngelsch. Toen Kate voor de eerste maal met vacantie thuis kwam, ontkende zij, door hnar omgang met Tarvin, die verstandhouding niet, en Nick, voor wicn in alle andere opzichten onzekerheid ondraaglijk was, wilde geen rechten doen geiden en zweeg. Hij wilde haar niet door eenigen dwang tot zich trekken. Zulk een toestand was uit te houden, zoolang hij haar binnen zijn bereik wist, zoolang hij voor haar geen andere toekomst dacht dan die van iedere ongehuwde vrouwmaar toen ze hem vertelde dat je naar Jndiö ging, veranderde de zaak. Hij (lacht niet aan hofmaken. Hij vergat dat hij nooit om haar hand gevraagdhij was zich bewust, dat zijn levensgeluk van haar af hing, het zijn begeerte was haar voor zich te behouden. Het scheen echter, dat zij toch zou heengaan, ondanks alles wat hij zeide, ondanks zijn innige liefde voor haar. Hij had haar die duidelijk ge noeg doen blijken. Schonk hem dit ecnige troost? Hij wist liet, nietmaar wat hem wel in zijn ziel verheugde, was dat zij er zichtbaar onder leed. Toen zij hem zeide, dat hij niet zooveel tijd aan haar moest besteden en minder over haar moest denken, antwoorte hijdat zij haar hoofdje j daarover niet behoefde te kwellen, dat hij uieer meer met uw kinderen leven, moeders, die dienstboden hebt noch schoonmaak sters. maar alles moet doen met eigen handen, misschien onder een karig stuk brood, laat u niet ontmoedigenstelt het voorrecht met uw kinderen te mogen leven op Imogen prijs, en als de moeiten en zorgen u kwellen denckt wat hooger. 't Is voor meer dan éen leven dat gij werkt en opvoedt. „Denckt wat hooger" mag men ook toeroepen aan de vrouwen van dezen tijd. Niet allen zijn gezegenden onder de vrouwen; niet allen zijn huismoeders. Maar altijd is der vrouwen taak en roeping schoon en verheven. Daarom, „denckt wit hooger," gij vrouwen, die mede wilt helpen de maatschappij te her vormen, naar vergeet, dut er nog veel hooger belangen zijn en dat er aan u, gelijk aan ons allen, nog zoo veel te her vormen en te herzien is. Eenzaam het leven te moeten doorgaan, maakt het hart koud en vaak ontevreden; doch „denckt wat hooger" en vergeet niet, dat gij voor velen kunt leven, al kunt gij dan ook niet leven voor en met kinderen die de uwe zijn. Deuckt wat hooger mag vooral ook toegeroepen worden aan onze meisjes, onze jongedochters. llun pad door 'tjonge leven is glib berig eu gevaarlijk. Het uiterlijke heeft meestal bij hen de overhand; het innerlijke, met wat het goeds heeft of zou kunnen hebben, dort en kwijnt vaak droevig. Daarom „deuckt wat hooger", jonge meisjes van onze dagen. Tracht niet naar de hooge dingen, maar hebt hooge ge dachten van uw roeping, uw plicht, uw toekoust. Zoodra dc kinderschoenen zijn uitgetrokken, willen we zoo graag op stelten loopeu en als de stelten breken, is de val vaak onherstelbaar. Dus, jonge meisjes, houdt u wat lager, maar „deuckt wat hooger." Wilt vooral niet te spoedig groot en dame worden „acht niet te kints het kinderspel". Blijft kinderlijk en nederig, zoolang ge maar kunt. Houdt u bij uw stand, ook in het huwelijk, als het u voorkomt. waarde hechtte aan huur dan aan ai wat de poli tiek kou brengen. Hij wist heel goed wat hij deed. Dat weet ik wel, zeide Kate, maar je ver liest uit het oog, dat je mij in zeer moeilijke omstandigheden brengt. Jo zoiult geslagen kunnen worden en je partijgenooten zullen zeggen, dat ik het met opzet daarheen gedreven heb. Tarvin gebruikte een krasse uitdrukking om te kennen te geven, dat liet hem onverschillig was wat zijn partij zou kunnen zeggen, waarop Kate antwoordde, dat als het hem niet kon schelen, er haar wel wat aan gelegen was; zij wilde niet, dat men na do verkiezing zou kunnen zoggen, dat hij om harentwil zijn kansen ver waarloosd en daardoor haar vader den zetel ver overd had. Natuurlijk zou ik heel graag willen dat vader afgevaardigde werd, voegde zo erbij, en het zou me spyten als ze jou kozen, maar ik wil evenmin in de vorste verte de oorzaak zijn, dat jij valt. Die heelo verkiozing van je vader kan je gerust uit je hoofd zetten, jonge dame! riep Tarvin ongeduldig uit. Als dat alles is wat je 's avonds uren lang doet wakker liggen, kan je do ongeil onbezorgd sluiten. Ik ga ditmaal zelf naar Denver en ik raad jo aan je gereed te hou den om mij te vergezellen. Kom, trekt je het vooruitzicht de vrouw te zijn van oen voorzitter en op Capital Hill te wonen, niet aan? Och Nick je hebt toch geen plan voorzitter te worden? vroeg zo lachend. ik ben in staat hot tot president te bren gen, als ik wist, dat ik jou daarmee kon winnen. Geef me éen greintje hoop en je zult eens zien wat ik kan En als u vrouwen en meisjes I de lusten prikkelen en de ijdelheden u dreigen te verblinden - denkt aan uw kinderjaren, blijft vroom en vroed, neigt u niet tot het lage, „denckt wat hooger, en vaert wel!" V. Th. Buitenland. De laatste maarschalk van het Fransche Keizerlijk Francois Certain-Canrobert, is Dins dag in den ouderdom van Nti jaren overleden. Sinds 1832 was hij officier (van St.-Cyr afkomstig). Hot eerst onderscheidde hij zich hij hot bolog van Constantino in Algerië, word daar bevorderd tot kapitein en met het Legioen van eer begiftigd. Van 1841 tot 184!) was hij weder in Algerië. Naar Parijs teruggekeerd, werd hij weldra tot generaal bov Napoleon 111, die bjj den staatsgreep van 2 December 1851 goede diensten van Canrobert genoot. In 1854, toen -Ie oorlog met Rusland uit brak. werd hij benoemd tot bevelhebber van bel legerkorps, dat in do Dobrutscha zoo lievig door de cholera werd geteisterd. Latei- werd hij verplaatst naar de Krim e i nain hij deel aan den slag bij «Ie Alma. Na den dood van maarschalk De Saint Arnaud, den opper bevelhebber der Fransche troepen, werd aan Canrobert liet commando over het Fransche leger opgedragen. In 1855 droeg hij het opperbevel over aan generaal Pélissier. Den I8n Maart 1850 volgde Canrobert's benoeming tot maarschalk. In deze hoedanig heid maakte hij den veldtocht naar Italië mede: heldhaftig was zijn gedrag in den slag bij Magenta, en bij Solferino was de over winning aan een door hem uitgevoerde manoeuvre te danken. In den Fransch-Duitschen oorlog stelde hij zich onder de bevelen van maarschalk Hazaine en vocht mede bij Metz, De capi tulatie van 20 October maakte hem krijgs gevangen en eerst na liet sluiten van dun vrede betrad hij weder den vaderlandscheu bodem. Op aandrang zijner Bonapartistisclie vrien den stelde hij zicii toen enndidaat voor den Senaat in het departement Lot. dat hij ge durende een reeks van jaren vertegenwoor digde. Nicolaas Karlowitseh von Giers, de Rus sische minister van Buitenlandsche zaken en de opvolger van GortschakofT, is Zater dagavond overleden. De nood verloste hem YY. F. A. G R OEN HUIZEN, Havik, hoek LavendcUhwtt. HORLOGE- on [NSTRUMENTMAKER. Neen, neen, zoide ze het hoofd schuddend. Mijn gouverneurs en presidenten zijn allemaal radjah's en wonen heel ver hiervandaan. Maar vertel rao eens, naar welken Staat je eigenlijk gaat. Indië is half zoo groot als de Vor- eenigde Staten. YVclken Staat? Ja welke provincie, welke stad, welk dorp wat wordt je adres Rhatore, Rajputana, Indie. Ilè, dat is een heel couvert vol, zoide hij wanhopend. Dc nauwkeurigheid overtuigde hein bijna, dat ze inderdaad van plan was te gaan. Hij zag haar verdwijnen uit zijn leven om zich naar het andere einde der weroid to begeven. Onzin Kate I Jo gaat niet naar dathoiden- land. Wat gaan rlo lui die daar wonen ons aan, zeg Je moogt 't niet doen, zog ik jelaten ze zelf hun zieken verplegen, of laat dat zaakje aan mij over. Ik zal erheen gaan, oen groot deel van dc juweelen, waarmee hun afgoden versierd hebben, in klinkende muntVirunderen, en een heel nieuw verplegingssysteom invoeren, dat jij zult uitdenkenwe zullen dan samen trouwen en ik zul jo zelf naar-dat sprookjesland brengen om jo mijn werk te laten zien. Ik weet zeker, dat ik hel, klaar speel. Vertol ine niet, dat ze arm zijn; éen van hun ringen zou ge noeg opbrengen om er een geheel leger van ver pleegsters mee te betalen. Als die zendeling onlangs in de kerk de waarheid heeft verteld van een langdurig ljjden, dat hem buiten staat stelde zijn talenten langer aan het welzijn van zijn land »o wijden. Rusland verliest in hom een buitengewoon bekwaam staatsman; Keizer Nicolaas omvalt een trouw dienaar eu vriend. Het is nog niot lang geleden bij Keizer Nicolaas' troonbestij ging da: de jonge Czaar een beroep deed op den bijstand van den ervaren po liticus. «Maar Sire," zoide Von Giers, «Uwe Majesteit ziet toch wel. dat mijn beenen mij nauwelijks meer kunnen dragen." »Cw boenen heb ik niet noodig," antwoordde Czaar Nicolaas hierop, «maar wel uw hoofd,'' De heer Von Giers is van Zweodscbe familie, die echter reeds lang in Rusland is gevestigd. Hij was gehuwd met prinses Kant.akirz.enos, oen nicht van zijn voorganger, prins GortsdiakolV, Hij begon in 1841 zijn politieke loopbaan, als attaché bij bot Russisch gezantschap te Bucharest; in 1850 werd hij secretaris der Russische legatie to Oonstanlinopel en daarna bracht hij zes jaren als gezant te Teheran door in 1860 werd hij gezant te Bern en in 1872 te Stockholm. In 1875 koerde de heer Von Giers te Petersburg terug, Hjj werd toen geplaatst bij het Departement van Buitenlandsche zaken, en in het bij zonder belast met liet beheer over de Azi atische bezittingen. Als assistent van prins GortschakolV bewees hij goede diensten bij de oplossing van de moeilijkheden met En geland. die toen aan de orde waren. In 1882 was hij dan ook de aangewezen man om prins GortschakolV als Minister van Buitenlandsche zaken op te volgen. Sedert heelt de leiding van Rusland's buitenlandsche politiek in zijn banden berust en zeer zeker beeft. Von Giers veel bijgedragen tot het handhaven van den Europeesclien vrede, ter wijl ook de toenadering tusschen Rusland en Frankrijk voor een groot deel zijn werk is geweest. In de laatste jaren was Von Giers door zijn ziekte verhinderd, de leiding van zijn departement zelf te voeren. Zijn dood zal derhalve geen invloed oefenen op Rusland's buitenlandsche politiek. Wie hem ook opvolge, in elk geval kan men verwach ten. dat Rusland's stuatskunde jegens de andere mogendheden op denzelfden grond slag zal worden voortgezet. Von Giers is een heel zeldzaam feit in Rusland gestorven als Minister, na 67 jaren Rijksdienst en wat eigenlijk nog meer is en getuigt voor den mensch - hij is arm gestorven. dan zouden we -r do huele staatsschuld mede kunnen aflossen. Diamanten zoo groot als kip peneieren, snoeren parelen, ritsen witleren tor dikte van een manspols, smaragden dat alles hangt aan het beeld van ,.oo*n leelijken afgod of wor.lt in een tempel bewaard. En zulke lui roepen fatsoenlijke blanke meisjes naar hun land om hun zieken te verplegen. Ik noom dat grenzeloos onbeschaamd Muur geld kun hen niot helpen, Nick. Wij zelf mouten helpen, we moeten onze liefde geven, ons opofleren. Heel goed. Dan ga ik ook, zoide Nick. Ze lachte, maar hield plotseling op en zoide zeer ernstig Neen Nick, je moet niet naar Indië gaan. Jo moogt me niot volgendat mag niet Waarom niet? Als ik een plaat» alsrajah kan krijgen, zweer ik niet, dat ik die niet aan neem. Ik zou or eon aardigon dollar mee kunnen verdienen. Waarom zouden zo het niet cons met een Amerikaan probeoron vroeg Nick met onver- stoorbaren ernst. Maar ik verbied je naar Indië te gaan, zeide Kutü beslist. Vergeet dat niet. Plotseling stond Tarvin op en ging hoen. Goeden nacht, was alles wat hij zoide. Ongeduldig wierp hij do deur van het woon vertrek achter zich dicht, n weerde Kuto, die hein gevolgd was, zij af toon hem wilde helpen zijn overjas aan to trekken. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1895 | | pagina 1