Maandag 13 September 1897. No. 4701, 46e Jaargang. EIGEN HULP. Binnenland. VERGIFT. PHOENIX BROUWERIJ. H. MEURSING& Co. AMERSFOORT. Specialiteit in Exportbier naar de Tropen Uitgave: Firma A. H. VAN CLEEFF te Amersfoort. Verschijnt Maandag- en Donderdagavond. Abonnement per 3 maanden f 1.franco per post f 1.15. Advertentiön 16 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Legale-, ol'ficieële- en onteigeningsadvertentiën per regel 15 cent. Afzonderlijke nummei-s 10 cent. Bij advertentiön van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. Buroau KORTEGRACHT66 Telephooii 19. II. In ons voorlaatste nummer schreven we, dat .Eigen Hulp" zooveel nadeel doet aan den winkelstand doordien de winkeliers, in plaats van gezamelijk tegen haar op te treden, het laten bij klaag liederen en zij in het hoogste geval trachten elkaar een vlieg af te vangen; terwijl zeer velen zoo niet het grootste aantal van hen die gebruik maken van de winkelvereeniging niet bedenken, dat deze niet voor hen werd opgericht. Dit laatste noemdeu wij immoreel en en het zal ons niet moeilijk vallen dit wellicht scherpe, maar toch juiste woord te verdedigen. Wij kunnen ons voorstellen,dateenige jaren geleden, toen in een der grootste steden van ons land de handel in artikelen van dagelijksch gebruik in handen was van drie of vier groote firma's, die weder aan elkaar verwant waren, dat er toen behoefte bestond om dezen, die werkelijk te hoogc prijzen vroegen voor hun waren, te dwingen om de artikelen van dage lijksch gebruik goedkooper te leveren. Dat toen personen, die van een soms zeer beperkt inkomen moesten leven, zich vereen igden en onmiddellijk van de grossiers een flinke hoeveelheid kruide nierswaren inkochten, om die met een zeer geringe winst weder te verkoopen, is niet anders dan hoogst billijk te noemen. Maar voorkomen had moeten worden, dat naast die artikelen van dagelijksche behoefte, zaken werden ingeslagen welke uitsluitend tot luxe moeten worden ge rekend en meer nog, dat verkocht werd aan hen die onder geen enkel opzicht konden gerangschikt worden tot de zoo genaamde minimum-lijders. Deze beide zaken namen geheel en en al het karakter weg dat „Eigen Hulp" beoogde en zoo werd de winkelvereeniging in plaats van een weldaad voor sommigen, een ongeluk voor velen. Om te kunnen koopen in een winkel van „Eigen Hulp" moet men lid worden van een districts-afdeeling, tegen beta ling van f 1.50, een entree betalen van f 1 en twee aandeelen nemen van f5, dit laatste te storten in eensofinmaan- delijksche termijnen van f0.50, terwijl men van elk volgestort aandeel 5% rente geniet; bovendien moeten de winkelboek jes maandelijks worden voldaan, dan wel alles moet contant worden gekocht terwijl zelts storting vooraf van een bedrag van f10 kan worden gevorderd. Van de door de vereeniging gemaakte winst wordt jaarlijks omstreeks 82% onder de leden verdeeld, naar verhouding van elks ver bruik in bet afgeloopen jaar. We maken ons sterk, dat als ieder kooper in eenigen kruidenierswinkel te Amersfoort we bepalen ons voor het oogenblik tot dit onderdeel eens begon met aan den winkelier vooraf te geven f 12.50 als entree en f 10 telkens opnieuw „te storten wanneer waren tot het gede poneerde bedrag geleverd zijn", met an dere woorden indien iedere klant zich verbond, nog meer dan contant te koopen, we maken ons sterk, dat zij, die nu hun waren per vrachtwagen uit Utrecht doen komen, nog veel goedkooper te Amers foort zelf zouden kunnen koopen en wel licht ook veel betere waar zouden ont vangen: goedkooper, omdat zij geen vracht hebben te betalen en zij direct van gros siers kunnen betrekken, die geeu zoo grooten staf van administrateurs hebben te bezoldigenbeter, omdat de waren worden ingeslagen en verkocht door vak lieden, wier practische kennis heel wat staat boven de theorische van het gros der keurmeesters van „Eigen Hulp". Indien heeren winkeliers ons daartoe in staat zouden willen stellen, wenschen we hun prijscouranten gelijk ze die thans bij hun afnemers rondzenden wel eens te vergelijken met die van de Utreehtsche Coöperatieve Verbruiks-ver eeniging. We hopen dit in een volgend nummer te kunnen doen en dan aan te toonen, waardoor de uitkeering der percenten, op welke zoo vele huismoeders zoo ver lekkerd zijn, ontstaat. Mochten zij toch inzien, dat ze al die zoogenaamde winstuitkeeringen zelf dub bel en dwars betalen. Bij het Departement van Koloniën zijn ont vangen twee van 0 dezer gedagtoekende telegrammen van den Gouverneur-Generaal van Ned.-Indië, betreffende gebeurtenisson op het eiland Lombok. Het eerste telegram luidt »Eene colonne van Ampenan via Narmada naar Soerabaija (een des::a in de onder-af- deeling Midden-Lombok) opgerukt, om oeno groote rooverbendo uit de Prajasche bosschon te verdrijven en onschadelijk te maken"; en het tweede »Hooverbende verdreven uit hure verschan sing aan den noorderrand van het. bosch van Praja, met achterlating van twintig dooden. «Vervolging wordt voorgezet. «Gesneuveld óen officier en Óen fuselier; gewond een fuselier." Ken derde telegram, beti-elfende de krijgs- verichtingen in Groot Atjeh, luidde «Gisteren had in het dal van Lamteh in Le- pong een gevecht plaats met sterke benden van Toekoe Oemar, wier klowangaanval driemaal werd afgeslagen. «Gesneuveld drie fuseliers en gewond éen officier en twee militairen beneden dien rang." De beroemden Oosteryksche geleerde Rudolf Falb heeft, na nauwkeurig onderzoek, ver klaard, dat de wereld precies om drie mi nuten over drie op den middag van 13 November 1899 zal vergaan. Spoortijd 'l Van iemand, «die in deze zeer goed on derricht is'" verneemt de Amst. Ct. dat de Minister van Binnenlandscho zaken voorne mens is een wyziging der Armenwet zoo spoedig mogelyk bij de Volkstegenvvoordiging aanhangig te maken. Men zou aan zyn Departement reeds met de voorberoidende weikzaamhedon voor de samenstelling van dit ontwerp bezig zyn. Art. 13 der wet tot regeling van het Arm bestuur, de beoefening der weldadigheid door particulieren zooveel mogelyk willende be vorderen, heeft over het algemeen hot houden van openbare geldinzamelingen ton behoeve van instellingen van weldadigheid vrijgelaten en slechts afhankelijk gostold van oen voor afgaande kennisgeving aan hot Gemeentebe stuur, dat voor het overige slechts tot stuiting bevoegd wordt verklaard. 7,öo do meerderheid van den Raad van State iu haar rapport aan do Kroon op het beroep van do «Vereeniging tot ondersteuning van weduwen te Amsterdam" tegen het ver bod van Burg. en VVeth. van Haarlem om te dier stede eene collecte te houden uan de huizen der ingezetenen ten behoeve van ge molde Vereeniging. Do Minister van Binnenlandsche Zaken heeft oehter anders geoordeeld. Hy schaarde zich naast de twee leden van don Rund van State de heeren Moltzer en Hubor die de beslissing van Burg. en Weth. van Haarlem gemotiveerd achtten. En zoo is, voor de eerste jaren ulthans, een administratieve jurisprudentie gevestigd, dio van uitnemend gewicht is voor vele ge meenten, weshalve wjj het zeer der moeite loonend achten daarop even de speciale aan dacht te vestigen. Hot is volkomen waar, dat goljjk de meerderheid van den Raad van State zegt hot niet ter beoordeeling van het gemeente bestuur slaat, in weike malo op den liefdn- digheidszin der ingezetenen (i. c. van Haar lem) een beroep mag worden gedaandoch het is tevens waar. dat, dowyl het recht tot stuiting aan de Gemeentebesturen is over- Selaten by de wot, die stuiting ook kan plaats ebben op grond van omstandigheden di Feuilleton. 42). Welzeker, ik zal mol mijn bruidegom een zoor slim huwelijkscontract sluiten, dat mij bij oen ovon- tucele scheiding, een liink kapitaal verzekert. Dat huwelijk is zooveel als een levensverzekering. Heel aardig verzonnen, laehtc de vieomte. En denk je, dat dio scheiding spoedig volgen zul Ik geluol' het weldenk jo dan, dat ik lang builen het tooncol zou kunnen Neen, want gij zyt een priesteres der kunst. Ga nu heen, vieomte, mijn kameel kan elk oogenhlik liior zyn. OI ik zou in staat zyn hem te dooden Neon, neen, doe dat nietten minsto nög nietlaat iiijj eerst zijn vrouw worden. Nu goed. ik ga, maar nog óen afscheidskus, liefste Bcncdicln, zeide de vieomte. Oik wacht met ongeduld op het oogenhlik dat jo weer zult zyn. Stol mij niet op te zware proef. Do dame liet zich door den vieomte kassei uczo werd daarop door haar met zacht gewold uit het boudoir vorwyderd. Toen do dame iu negligé alleen was, lachte zij luidkeels. -- Du vieomto denkt, dat ik hem bemin, zeide zij halfluid, maar toch hard genoeg om in de alcove rent!,an te wordenWilhelm is totaal verzot op tui). Welnu, waarom zou ik óok niet eens de pikante spelen? mpte lachend door een zijdeur de kamer uit. Afschuwelijk, welk een eerloos schepsel, sta- imM*. mevrouw Kuiser. Zij bedriegt niyn zoon eui wW uil te plunderen. En deze boer, waarmee Bouedicta zoo vertrou welijk omgaat, is vieomte Luoion do Nival zcidc do directeur. Vrouw Binkert kwam do kamer in en riep: Verwijdert u snel I De directeur geleidde de moeder van Wilhcliu, dio beefde van verontwaardiging, het huis uit en ,g voor do deur wachtte. alles zeggen, seido mevrouw Einscr. Dat is uw plicht, sprak de tooneeldircctour plechtig, terwijl hy liaaj do hand drukte. Benedicta kwam van haar wandelrit thuis. Haar wangen, die sedert do verwonding, dio zy zichzelf luid toegebracht, nog oonigzins blook gebleven waren, bloosden thans. Zy zag er zoor lieftallig uit, Dio nare raaf: wat hoeft mij dat dier doen schrikken, mompelde zij, niaar nu is alles over, ik wil er niet mom' aan donken, maar myn lieve Wil helm met een lachend gnloat tegemoet treden. Benedict!! vorheugdo zioh als oen kind in liet voor uitzicht Wilhelm te zullen weerzien. Zy had hem zoo innig lief. Hij bleef dien dag echter lang weg, waarover Be- ncdicta zich ernstig ongerust mankte. De keeron dat zij op do pendule keek, waren niet te tollen. Daar ging do huisbel over, maar in plaats dat Be- dicta, zooals anders wanneer zy Wllholm verwachtte, verheugd opsp-ong, huiverde zij, alsof zy eonklaps pijn gevoelde. Hot geluid van dio bol had luuir als de waarschuwing voor oon naderend onheil too- geklonken. Zij hoorde do voetstappen van tante Binkert en het geluid van do straatdeur, dio word dichtgeslagen. Wilhelm scheen nog niet gekomen, want tante liep alleen door de gang terug, opende do kamer van Benedict», gnl' haar een briof eu vcrwydordo ziel» snel. Daar deed zy zeer verstandig aan, want nauw had Benedict» liet couvert gaouonii on oon blik op don brief geworpen, of haar gelaat word doodsbleek, on met hovende lippen stamelde zij Dat moet een ergerlijk misverstand zyn, of waanzin. Du brief was van Wilhelm on luidde: „Mejuffrouw 1 Gy hebt mij liet iiart gebroken cu niy elk geloof aan deugd en trouw ontroofd. Uw beloften waren leugens en alles wal gij zeidot of dcedt was schandelijk bedrog, huichelarij. Ik nclit mijzelvon eohtor te goed oin door u to worden uit- fiolochon, terwjjl gy iu de armen van don vieomte igt. Tracht niet u door een leugenachtig bewijs to verdedigen, ik zou u niet goloovon, nl wildet go nogmaals die eomodio van zelfmoord afspelen. Gy hebt niy nameloos ongelukkig gemaakt, maar Ik wil trachten u te vergoten. W'tj zyn voor eeuwig gescheiden. W. Ernsor." Do blik, dien Benedicta ten hemel sloeg, drukto meer uit dan duizend woorden. Zji uitte gcon en kele jammerklacht, zelfs geen zucht, maar sprong op, sloeg haar pelsmantel om, zotte haar hoed op en ging hoon. lieer lippen waren vast op olkaar geklemd, haar oogon staarden strak voor ziel» uit. In de gang ontmootto zij tante Binkert. Dozo zotto oen onschuldig gezicht en vroog Wunr ga jo heen 't Benedicta gaf haar geen antwoord maar ging hoon. Nu is zo nog zooveel u!b verdoofd door don slag, straks zal zij huilen on lainonteeren, maar ton slotte zal zy nog wol verstandig worden eu iiizion hoo dwaas het van haar was, verliefd to worden. Benedicta deed iets wat zR tot dusverre nog nooit gedaan had zij ging Wilhelm in zyn huis be zoeken. Met verwonderd gelaat bracht hot dienstmeisje luuir naar de kamer van dun „jongonhoor" en be loofde, dat zy dozon terstond van hut kantoor ïou Bevond waohtto Benedict» Wllholm. Hot kan niet waar zijn, hot is onmogelijk, st». melde zij, liet kan slechts oon boosaardige list wezen. Do deur ging open, Wilhelm stond op don drempel. Bonedict» snelde hem tegemoet mol don kroot: Wilholm I Wilhelm stond daar hoog opgericht, zijn gelaat glooide van toorn, zyn blik rustte vol verachting op tiaar en zyn uitgostroktu band wees niuir builen, terwijl by tiaar op vcrpletlurendun toon touvoogda Weg van hier, In hot huis van eorljjko men sdom kan geen pliuits voor uw zijn. Het raolqjo trotseerde zyn blik en zeide met vaste stem, hoewel zij beefde van innerlijke opgewonden heid Wilholm. Je moet iiiü eerst opheldering geven over don brlor, dlon je my goschrovon hebt. Wilhelm antwoordde Spoel mot mij tich niet langer couiodlemyn moedor hooft met eigen oogun gezien dat je dun vieomto Do Nivol in jo boudoir ontvangen hebt en jo door hom Hot omhelzen on kussen, zij Ijeoft mot eigen oor gehoord, luie je mij jo „kameel" en ons huwelijk zooveel als oen levensverzekering noonidot. Ja, mejuffrouw gij zyt bespied en bo- lulstord on uw veinzerij kan 1111 nloto meer baton. Donodiatn stond als versteend, haar adom schokte, zy wist niot wat to antwoorden. Wilhelm wees opnieuw naar buiten: Ou nu toch I

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1897 | | pagina 1