Maandag 28
Maart 1898.
No. 4757.
47e Jaargang.
Binnenland.
-BROUWERIJ.
AMERSFOORT.
artbier naar de Tropen.
Dit woord
Dordrechtsch Nieuwsblad, 23 October 1897.
Gezusters Heijmann.
„Johanna speelt, zingend, Sophie zingt spelend,
van do „Kólnisoho" is geheel waar.
Hoe ik genoten heb van dut piaehtvolle, vrome spel in liet
Rondo van den goddelijken Mozart, ik kan hot ni« l zeggen.
Hel. was, alsof de "tonen 'hel hart tot juichen en dunken brach
ten, bij zooveel genie van scheppen, zooveel talent van uitvoe
ren. Wie, die Johanna nog niet kende, en haar «lezen avond
hoorde, erkende niet, «lat zij aller harte won, «loor haar bril
jant Bpel, maar vooral ook door li'-t ge.voclv«'ll«\ h-t ver-
iievene, «lat zij ons dceil loealroomen. uit d«-i> ad«.-l van haar
zielvol muziekleven. 7.oo moet Chopin gespeeld hebben, toen
hij «loor zijn sehwiirmoristhe «ompositi« n een were'd aan zijn
voeten zag, en «Ie romantiek «leed zegevieren, en tui-li ook weer
moesten we. da liov«' verschijning voor den vleugel zi-it, om te
kunnen geloovcn, «lat liet een vrouw was, «lie zoo in d«' snaren
greep, bij de vertolking tan de fuga van liaeh l.iszt. Wie
daar «lal motief zoo luted, zoo bat-hl ie hoorde l« riigklinken,
in elke stem voorttrcdeml, omslingenl dour «In- tipte, raylijite
figuraties, wie dweepte op «lal ««ogenblik niet m-l h en met
de vertolkster, Ook in Lis/.l s. huterde zij, zooalsinalh;tuclire
en ik durf verklaren „Waai Johanna ll-ijinonn komt. speelt
zij, zingt ze en overwint ze." Moge Dordt haar siterug
zien. Wat .Sophie kan en k.-nt, bleek «liii.it-li.il: uil «Ie
Aria uit „Traviatnou h«*t Keholu-tl van h-ckerl. Wat een
«lat zij ten volle waardig is de opvulg-
r geiua
Eene opmerking echter, Is ,1e uitspraak van liet Hollutnlsch
niet «ren weinig foiitiof'" Bijv. zij zong ad«un en l-r «ui
meer zoogenaamde tooiilooze lol leigtypon m.-t «•«•n al« ut pet.
Ook meen ik, dat «1«- klankvorming in 't llullatnl.-i-h t- helder,
te open i,-:. Kan liet. zijn, «lat de Krans,-lm s«-h"-il «laar «le
Het zijn opmerkingen allee" - •-
hoe opletten.1 i
En i
rde gevolgtrekkingen te «loer. maken ik stel.Snpl:
'voor beiden vee! rozen Op «iió looi-haati bloeien «ui
hare kunst ons tmg vaak verkwikken en lwge.-st.-r
Dordrechtsche Courant. Zaterdag 23 odob't
Coïteert Heijmann.
De dames Heijmann zijn oen zeer begaafd zust« rpa
liet mij voorkomt.
de
Wat «le za
wel moer li
maar toch
coloratuur s
wachting li
cit ond'-rgaat.
tuositeii dan t«t. •/.«-;.
et mij to--sehijneii d,
gen, «lat itoelrMonte
l zullen zijn een ei
- doen groeten.
ugski'ai ht «ui sentimciv
w.-lluideinlh'-i'! en evènzoo
losheid van beweging. H-'l pianissimo is volmaakt - a ge-sfl
ïssemle blijken van gi oole stembc-lieerseliing «ui ailemkiinst
a de hoogere sferen blijft- het timbre stoeils onaangetast en
i pianiste is zonder twijfel eva degelijke kunstenares, en
ia hut doen kon, gaf ik haar den mooiston driepednals
as).
met je koppigheid te maken 7
U hebt hem niet gekend, padre, u weet
dus ook niet, dat bij alleen de schuld draagt
van moeder'e ziekte.
Hoe dat zoo?
Omdat hij haar mishandeld, geslagen en
getrapt heeft. Ik herinner mij de nachten nog,
dat hij woedend naar huis kwam. Zij sprak hem
nooit te-gen en deed alles, wat hij wilde Hij
sloeg haar echter zóo, dat het hart mij brak.
Ik trok de dekens dan over het hoofd en deed
alsof ik sliep, maar ik weende den geheelen
nachten wanneer hij daar dan op grond zag
liggen, veranderde hij plotseling en kuste haar
zóo hartstochtelijk, dat zij uitriep, dat hij haar
muzikale familie- Heijmann, de dames Johanna en Sophie,
pianiste en chanteuse, gaven de sprekendste blijken hoe zij
haar aangeboren tal -nt. door ijverige studie, onder leiding van
de grootste meesters der kunst, tot verbazende hoogte hebben
jaren lang, als sterren aan den muzikalen hemel sohittere-In
de eerste plaats noemen wij mej. Johanna, wier voordracht,
opvatting en virtuositeit meesterlijk is, zelfs, dat. zij ons
enkele malen aan haren te vroeg aan «le kunst onttrokken
broeder Carl «leed denken. Van «le verschillende door haar
voorgedragen stukken «leden het .Rondo" van Mozart en «le
„Nocturne" van Chopin het aangenaamst aan door «Ie zoo een-
voudiye, gevoelvolle voordracht, terwijl zij in de .Valse ura-
bes-pie" en «lc „Taranlelle Napoli" van Lisz.t bewondering
wekte door do gemakkelijkheid waarmede zij alio technische
bezwaren op schitterende wijze weet u- overwinnen. In «ie
Sonate van irieg voor piano en viool bewees zij tevens een
llare zuster im-j. Sophie Heijmann wist zich reeds met haar
eerst.- „Arm" van Mozart, in-tl. viool-begek-itling, aller sympathie
li-deren «-n vooral «I- groote aria uit J.ucie «Ie Lammer moor"
niet -g.dei-ling van fluit (de heer Roule.'nit Breda),aangehoord.
1'ilslekemle coloratuur, een innemende voordracht, gepaard
aan eene omvangrijk*-, go«-d klinkende sopra'instem, vindt men
ezo jeugdige chanteuse vereenigd, -lie zeker eene goede
toe
imziekinslrnmcnt noodzakelijk nn-i-l worden
doorgespeeld, zoo denk ik dat «1«- dame mij het g«-mis van -Ie
Kindersceneii zou vevgo.-.len, daarna de t'-moll l'olonai-e aan
heffen, om met het lc preludium van Bach ot met liet Largo
uit Bcethovens le Sonate le eindigen, als zij ein.ligen z«"t. Want
deze dame is alle stijlen m-ester. zou ik denken, alle nuan«---e-
ringen van «le grootste expressie tot de ti 'aierste kourighei.l,
het gracieus® niet minder «lan liet stoute. Het is verwonderlijk,
verwonderlijk, verwonderlijk.
Hot Mozartacho rondo werd onder hare vlugge >-n bezielde
vingeren in waarheid een bloemperk, waaruit kolken van veler
lei sierlijkheid opschieten, en waarover «lartole, lichtgewiekte,
fraai gekleurde vlinders als nieuwe versieringen zweven.
Aangezien c-n rechtgeaard referent nu en dan iets moet aan
te merken hebben, zoo wil ik daartoe hot spinli'-d nemen, «iut,
naar mijn besi-ln-iileti gevoelen, al te snel werd gespeeld: h-
werd een wervelwind van tonen, maar geen spinnewiel-stemming,
zooals b. v. -Schubert die in de begeleiding van zijn tiretchen
am Spinnrade verlangt.
Veriler dunkt mij mej. Johanna Heijmann oen artiste, van
wie men meestal leerett kan uien te «l«-en heeft om zoowel
componisten als hoorders tevreden te stellen.
Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant.
29 October ISO 7.
Concert Dames Heijmann
Een in ailen opzichte z«V« goed geslaagd concert als dat van
fisterenavond mag tot de zehlzaamlioile» gerekend worden
'wee waardige vertegenwoordigsters der l-ij uitnemendheid
Wij r
«Ie dames Heijmann een tot
tcces op hare kunstreis door o
De Gelderlander, Vrijdag 29 October 1897.
Concert Heijmann.
't I- g'i-.-it ijdel vermaak zich te verlustigen in de veroering,
die 1 iti-iu'onü' i- n bitit'-n onze gronzuii ondervinden. Wanneer
straks Mess -haert en «te zijnetn wier h-er'.ijk-.- zang ons nog in
-ie- ooreu nti-cht, verre van hier. t-t zelïa aan «l«j oevers van
den schc-onen. blauwen Donan, zul!--n worden gevierd, dan
bc-ii<-oren «ic kransen, die liuit ten «leel zul!-n vallen, ons tue«le
toy, - -nalat zij verworven w.-r«len «lo.ir ht-n, die neb-«ren tot
kunstenaars, ouz«.- kunstenaressen.
I 'aaront mag hier wel het woord worden herhaald van een
(uis-.it g.-z.«-.'!iebl -11.1- '-r-oryan-.-n van «lit werelddeel, toen
h-t sprak van tw": jon-.e vrouwen, die behoor-n tot een-; IIol-
lami-' h- fan ili>- van erken-le kunstenaars, «le familie Heijmann:
.Uk-- -ii- Kitte spi.-l'.-nd -iitvt. sospielt -ii-.- An-i-re siiuend.'1
Zó-'- nut" «le Ki-lniscin; Z-ilung" hare l--wond-ring over
het m-esl-cpi-ndo spel dor jotig-re, over den begeesterende»
zang der oudere zn.-l-r. Waarom dan waren niet meerderen
opgekomen om -Sophie en Johanna Heijmann t«- huldigen?
Waarom? Is men «lalt liet woord van Rubinstein vergeten,
toen hij van de kleine Johanna voorspelde, dat zij eenmaal «le
opvolgster van Clara Schumann, dat i= -ie eerste kluvb-rspeel-
stcr van haren tijil, zou worden? Is men -lan zoo onbekend
met eigen kunst, -lat men niet weet. hoe Massenet heeft ver
klaard, «lat Sophie Heijmann „--harte comme tin tos-ignol"
zingt -tls een naeiit«./aal? D-eh. het i.s hier niet de plaats om
afwezigen hard t-- vall«-n; het is hier .«Heen -le plaats om onze
blijdschap uit t«- spreken «.ver liet vöorivcht, dat wij genoten
niét dit l-evaaf-le zusterpaar nogmaals «e liooren, en om nou
geluk t" wenschen, «li- eve.tz«;er mochten genieten van deze
weinig geevenaarilc kunst.
Nieuwe Bredasche Courant van Woensdag 27 Oct. 1897.
Concert Johanna en Sophie Heijmann.
Wat nu nog t- zeggen van «le andere solist van den avond?
Wij hebben onze verwachting hoog gespannen, en ze nog
overtroffen gezien.
Rat is g- eii zingen meer, dat is vooglcngekwoel! Welk een
„Schroei/." in 't ine/.za voce, w.-ik oen parclen.le coloratuur 1 en
welk eene poëzie1 Wij hebben in den laatsten tijd «le klacht
gehoord «lat or -.-"en Mozart-vertolkors meer zijn, welnu hier
is er cette zooals wij er niet heerlijker gedacht kan worden.
Zie, dat is liet volmaakte, wat men eerbiedig bewondert en
waarvoor ik mij bijna schaam te moeten toekeuenen mot
Op 1 d<
11 nu
Arnhemsche Courant.
Maandag S Xuvember 1897.
:Oncci*t van Sophie en Johanna Heijm
-r kwamen alhier twee leden der kunstentt
•hie I [eijmniin, zong „11
n viool en klavier,
dtiiilelijke uitspraak
,-t bege-
van 'l Italiaan!
ijl. «-«hi soprani
.veelaciitig verni
met hare glaszu
d hot stomorgaan
-timbre, verfraaid
terstond ingang,
verheid nog meer
Kon zien niet verueutgeu, aiou uwu ««.gou «a«.
gen en de kussen verweeren, omdat zij hem
liefhad, en ik wil niemand zóo liefhebben, dat
ik om hem ziek en ellendig zou worden.
Ben je nu niet precies een kind, dat spreekt
als iemand, die niet weet, wat er op aarde ge
beurt? Zijn alle mannen dan zooals je arme va
der was, zoodat zij elke luitn en iederen harts
tocht den vrijen teugel laten en hun vrouwen
slecht behandelen? Heb je dan niet genoeg
rechtschapen mannen gezien in den omtrek en
vrouwen, die in vrede en eensgezindheid met
hun echtgenoot, leven?
t- Van mijn vader wist ook niemand, hoe hij
voor moeder was, want zij zou liever duizend
maanden f 1.franco per
3 eer.t. Groote letters naar
regel 15 cent. Afzonderlijke
Kin rekening gebracht.
Bureau
KORTEGRACHT56
Telephoon 19.
Iter zijn jonkheid kan men
am te beuzelenaan zijn
't zeer twijfelachtige voor-
ngheid en kinderachtigheid
s die met een volharding,
waard, die jonkheid weten
g eens te rekken en die
irgeren, zooals ze met een
ticii zelf inaar steeds onder
angschikken, die zich heel
:ns ernst onttrekken. Zij,
•ij«i des levens hebben aan
vroeg voor zichzelven
tor an-leren er bij heb-
zij op wier nog jeugdige
levenstaak wordt gelegd,
niet. Het is een gevaar voor
oed, te gemakkelijk in deze
Want een waarheid blijft
den wijzen Koning, dat liet
n, die de weelde dragen.
- man te gevoelen, van wien
treven geëisebt wordt, op
dichten rusten, dat is wel
dut is wel de beste keus,
>pgang des levens is.
jeugdigen leeftijd het denk-
tog jong", in zijn kiuderach-
beteekenis, hooghartig van
hij vroeg voelt, dat hij wat
lijks, wat van beteekenis te
at hij beseft, dat het leven
is. die heeft de meeste kans,
blijven in de edele beteeke-
dut hij veel zal overhouden
de veerkracht, die fierheid
die heeft de meeste kans,
leeftijd ervaart, dat er niet
lichaam, neen juist, in hoo-
oor het lichaam, iets is voor
geest, hetwelk de mensehen
roemen: een tweede jeugd,
welke hij om de waarheid
rste niet ruilen zou.
n smeltkroes des levens hot
rd en het edele goud is ge-
R. N.
Het zeer uitgebreide Voórloopig verslag
over bet Wetsontwerp tot invoering van
den Persoonlijken dienstplicht is Vrijdag ver- -
schenen.
Onze ruimte gedoogt niet, dat we de breede
beschouwingen overnemen, waartoe tict on
derzoek in tie afdeelingen der Kamer heeft
aanleiding gegeven en waarvan het veslag
24 groote bladzijden druks bevat. Wij be
palen ons derhalve tot de mededceling, dat
een vluchtige lezing van het stuk den aan-
vankelijken indruk bevestigt, dat het wets
ontwerp bij de groote meerderheid der! weedc-
Kamer gunstig is ontvangen. Naast «le ver-
(lediging, weike het ontwerp blijkbaar nage
noeg unaniem van liberale zijde beeft ge
vonden, mag ook als een goed voorteelten
voor bet tot stand komen dezer hervorming
worden aangemerkt, dat onder hen, die de
afseheiiling van de beslissing omtrent tien
dienstplicht van de hervorming «Ier levende
strijdkrachten betreurden, er ook wf.ren die
verklaarden hierin toch gnen voldoende reden
te zien om hun stem aan het ontwerp te
onthouden. Wie die le.len waren, blijkt
voldoende uit de volgende aanhaling uit het
Voorloopig verslag
»De afzonderlijke regeling van de afschaf
fing der plaatsvervanging geheel voer de ver
antwoording der Regeering latende konden
de laatstbedoelde leden in deze wijze van
handelen berusten, omdat zij, in aansluiting
aan de uiteenzetting, voorkomende iu »Ons
Program", zich met het beginsel van per
soonlijken dienstplicht konden ve-eenigen.
Naar hun inzien was de afschaffing d-tr dienst-
vervanging in geen geval tegen te houden,
otnd.it zij om redenen van militairen aard
noodig is, onverschillig welk stolse van le
gervorming ook moge worden aangenomen".
Wat de persoonlijke dienstplicht bïteekent,
kan men eenigszins nagaan uit tie volgende
cijfers.
In 1897 werden 45 383 jongelieden voor
zijn, dan iets te zeggen of te
alles, omdat zij hem liefhad,
iet de liefde, dat zij iemand de
•t, waar men om hulp zou wil-
iemand weerloos maakt tegen
dan de grootste vijand ons aan
vil ik mijn hart nooit aan een
dat je een kind bent en niet
gt. Je hart zal je nogal vragen
wilt of niet; wanneer je tijd ge-
.elpt niets van dat alles, wat je
>fd zet. Weder na een pauze
heb je hein óok gezegd, dat je
je hard behandelen zou
tist zulke oogen als tniju vader,
ïr goed maakte met moeder en
m nemen wilde om haar weder
toe te voegen. Die oogen ken ik.
nd, die het over ziju hart kan
uw te slaan, die hem nooit iets
Ik huiverde toen ik die oogen
weder zag.
Daarop zweeg zij koppig ook de pastoor zeide
niets meer. Hij trachtte zich eenige mooie spreu
ken te herinneren, die hij het meisje zou kun
nen voorhouden, doch de tegenwoordigheid van
den jongen schipper, die tegen het einde der
biecht onrustiger geworden was, sloot hem den
mond.
Toen zij na een overtocht van twee uur in
de kleine haven van Capri aankwamen, droog
Antonino den geestelijke uit het schuitje en
•zette hem eerbiedig neer. Laurella «vilde echter
niet wachten tot hij terug kwam om haar te
halen. Zij nam haar rokken bij elkaar, de mui
len in de rechter- en haar bundeltje ii. de lin
kerhand, en plaste haastig door het wïter naar
den kant.
Ik zal denkelijk lang op Capri blijven
vandaag, zeide de pastoor, en je behoeit niet op
mij te wachtenmisschien kom ik pas morgen
thuis, en als je thuis komt, Laurella, groet je
moeder dan. Ik kom je nog deze week opzoeken
Ga je nog vóór den nacht terug
Als er gelegenheid voor is, zeide hemeisje,
dat zoogenaamd iets aan haar rok te verschik
ken had.
Je weet, dat ik óok terug moet. zeide An
tonino zeer onverschillig, zooals hij meende. Ik
zal op je wachten tot het Ave Maria, asje dan
niet komt, is het mij óok goed.
Je moet komen, Laurella, begon lc gees
telijke weer, je raoogt je moeder geen nacht
alleen laten; moet je ver weg zijn?
Naar Anacapri, in een wijnberg.
En ik moet naar Capri. God behoede je
kind, en jou mijn zoon.
Laurella kuste hem de hand met een Goeden
dag", dat bestemd scheen voor tien prijster en
Antonino heiden. Antonino echter seleen het
niet te hooren. Hij nam de muts af vttor den
padre en zag Laurelle niet aan.
Toen de twee reizigers hem echter len rug
toegekeerd hadden, keek hij slechts even naar
den priester, die over de groote kieze steenen
met moeite voortgingtoen vestigde hij zijn
blikken op het meisje, dat de belling tan den
rechterkant opging, terwijl zij de han-1 boven
de oogen hield voor het scherpe zonlicl t.
I {Wordt ver\'olgd).
