Maandag 12 September 1898. No. 4805. 47e Jaargang. Binnenland. Zuster Alida. PHOBNIX-BROÜWERIJ. H. MEURSING Co. AMERSFOORT. Specialiteit in Exportbier naar de Tropen. Uitgave Firma A. H. VAN CL E E FF te Amersfoort. Verschijnt Uarndag- en Donderdagavond. Abonnement por !J maanden f 1,franco por post 1.15. Advertcntiën 1—6 regels 00 cent; elke regel moer 10 cent. Grooto letters naar plaatsruimte. Legale-, oflicieële- en onteigeningsadvertentiën per regel 15 cent. Afzonderlijke nummers 10 cent. Rij advertcntiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. Bureau KORTEGRACHT 5 6. Telephoon 10. KENNISGEVINGEN. De BURGEMEESTER van AMERSFOORT, Brengt ter kennis der ingezetenen, dat belang hebbenden ter Secretarie alhier inlichtingen kunnen bekomen omtrent de voorwaarden, waar onder aan verlofgangers van de militie te land wordt vergund zich buiten 's lands te begeven. Amersfoort, 9 September 181)8. De Burgemeester voornoemd, F. D. SCHIMMELPENNINtJK. KOSTELOOZ E-IN ENTING. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Gelet op artikel 18 der Wet van 4 December 1S72 (Staatsblad No. 184): b'ehgen ter kennis van belanghebbenden, dat voor een ieder de gelegenheid tot kostcloozc in enting wordt gegeven op den eersten en tweeden Maandag van de maanden Januari, April, Juli en October, telkens des namiddags te drie ure, in de daartoe bestemde lokaliteit gelegen aan de Breedestraat F. No. 188. Gedaan te Amersfoort, den 10. September '1898. Burgemeester cn Wethouders van Amersfoort, De Burgomoester, F. D. SCIIIMMELPENNINCK De Secretaris, W. L. SCHELTUS. Bij den Burgemeester van Amsterdam, tevens Voorzitter van de lloofd-Commissie tot het aanbieden van een Nationaal Hulde blijk aan II. M. de Koningin-Moeder, is in gekomen het volgend schrijven: 's-Gravenhage, 4 Sept. 1898. HoogEdel Gestrenge fleer. Ik veroorloof Mij uwe bemiddeling in te roepen om allen, die door hunne bijdragen hebben deelgenomen aan het Nationaal ge schenk, Mij bij het nederleggen van het Re gentschap aangeboden, daarvoor Mijn oprech ten en diepgevoelden dank te beluigen, in het bijzonder ook dien te willen overbrengen aan de commissies en personen, die in deze hunne medewerking hebben verleend. Het geschenk is grooter dan Ik Mij had mogen voorstellen, de deelneming meer al gemeen dan lk bad mogen verwachten. Het stemt Mij tot groote dankbaarheid, en lk gevoel behoefte U te verzoeken dit namens Mij openlijk uit le spreken. Moge de Stichting die lk wenscli in het leven te roepen, niet alleen velen ten zegen worden, maar een waardig gedenktceken zijn van de liefde en trouw, waarmede liet Ne- derlandsche volk Mij bij de vervulling Mijner Feuilleton. taak omringde en steunde, oen blijvend go denkloeken tevens van Mijne oprechte en innige dankbaarheid. (get.) Emma De Sehied. Cl. zegt de volgende bijzonder heden uit «particuliere Hiuigscho bron" ver- hommen to hebben. Do proclamatie van 31 Augustus, waarmede de Koningin de regeering aanvaardde, is ont worpen door minister Pierson. In het ont werp zijn echter op verlangen der Koningin twee kleine, maar karakteristieke wijzigingen gebracht. Kr stond, dat H. M. aan Hare Moeder veel verschuldigd is. Dit vond de Koningin te zwak uitgedrukt; zij liet er van maken ^on uitsprekelijk veel". Eene tweede opmerking van de Koningin was, dat mot geen woord gedoeld werd op bestrijding van bol pauperisme, waarin toch naar Hare opvatting een deel van Mare taak moet bestaan. Daaraan is te gemoet geko men door do woorden »Ik wensch naar Mijn vermogen bij te dragen tot verinniging van Uw geestelijk en stoffelijk welzijn." Beide opmerkingen zijn, gelijk men ziet, zeer kenschetsend. Dezelfde geest die or uit spreekt, innige ouderliefde en diep besef van de verplichtingen van den Vorst jegens zijne onderdanen, wordt teruggevonden in do re devoering, door do Koningin by de inhuldi ging uitgesproken. Die rede is geheel door Haar zelve gesteld alleen heeft Zij haar vooraf aan liet oordeel van Hare Moeder onderworpen. Treffend is daarin de hartelijke toon jegens het Neder- landsche volk en de Sinten-Generaal. De Ko ningin «acht hot een groot voorrecht, dat het Hare levenstaak en plicht is, al Hare krach ten te wijden aan het welzijn en den bloei van Haar dierbaar Vaderland". En Zij laat er op volgen eene herinnering aan het ge lukkigste woord, dat ooit door Willem 111 gesproken is: «Oranje kan nooit, ja nooit ge noeg voor Nederland doen" Het «zoo wijze en zegenrijke Regentschap" van Hare «innig geliefde Moeder" had reeds 00 John Watford was een advocaat met een uit gebreide praktijk en ecu grooten kring van vrien den. Hij was acht en twintig jaar; zijn ouders verloor hij, toen hij nog college liep. Slechte eigenschappen bad hij niet, tenzij rnen voorliefde voor sport daaronder rekende, want hij was be kend om zijn hardloopen en springen en ver maard om zijn boksen en wiolrijden. Watford was vrijgezel. Hij was populair in mannelijk gezelschap vrouwen kondon hein niet bekoren. Nooit zocht hij de dames, tegen wie hij, zelfs in zaken, nauwelijks beleefd was onder zijn vrienden had hij den naam van „vrouwenhater". Hier bestond geen bepaalde reden voormisschien kwam het omdat hij weinig van zijn moeders tegenwoordigheid had kunnen genieten en nooit gezegend was geweest met zusters; vandaar wellicht, dat hij een diepen afkeer van do vrouwelijke sekse had. Eens, op een Pietswedstrijd, kwam hij te val len. Een diepe wond aan liet hoofd maakte hem voor vele dagen bewusteloos. Men bracht hem naar huis en stelde hem onder do zorg van zijn bediende. De dokter oordeelde het echter noodig, een pleegzuster to ontbieden om don patiënt een zorgvuldige verpleging te verzekeren. Zuster Alida, de eerste verpleegster van de stad, was in den namiddag reeds op baar post. Ze in den aanvang dor rode eene welverdiende hulde ontvangen. Een Vorstin, die op achttienjarige!) leeftijd deti troon beklimt, pleegt ver boven hare jaren ontwikkeld te zijn. Met onze Koningin isdat zeker hot geval. Haar uiterlijk voorkomen heeft al do lieftalligheid, aan Haren leeftijd eigen; maar, zoodru men huur ziet handelen en hoort spreken, vergeet men llare jeugd en bekomt men don indruk, dat eene hoog ontwikkelde en begaafde Vrouw optreedt, eene ware Vorstin. Aan de wijze waarop de rede in de Nieuwe Kerk word uitgesproken, zoo dat geen der aanwezigen een woord kan gemist hebben, is reeds van allo zijden rechtmatige lof ge bracht. Even algemeen verstaanbaar was de toast, door do Koningin dienzelfden dag aan bet diner ten Puleizc ingesteld. En dat, niet tegenstaande acousttek en stilte in de groote eetzaal natuurlijk meer te wensch cn over lieten dan in hot kerkgebouw. Van den even- daarna door den voorzitter der Eerste Kamer uitgebraclUcn toast was, althans op eenigen afstand, geen woord te verslaan. Do Koning in heeft blijk buur leeren spreken en Haar stem leeren gebruiken. Op het oogenblik waarop H. M. de Ko ningin het Paleis te Amsterdam verliet, op weg naar de Nieuwe Kerk, daalde ecu witte duif neder op den hoorn van overvloed aan het fries, en bleef daar geruimon tijd zitten. Dat dit een goed voorteeken zijn moge voor II. M. Wilhclmina is voorzeker de vu rige wensch van allen, die deze merkwaar dige gebeurtenis aanschouwden. Door H. M. de Koningin is aan den Bur gemeester van Amsterdam ter hand gesteld een som van 1'10000 voor de algemeeno ar men der'i Hoofdstadeen som van 1'1000 voor het nolilie-porsorieel, en eon van f250 voor het Brandweerkorps, Op de Tentoonstelling van Vrouwen-ar beid schonken do Vorstinnen veel aandacht aan de afdeeling Insulindc en Koningin Wil- holmina verklaarde bii die golegenhold aan den Prins van Solo, die onder (Ie bezoekers was on namens 11. M. word uitgenoodigd zich bij Ilaar te voegen, dat Zij dit gedeelte van do tentoonstelling bet interressantst vond en zich or eon, zij 't ook nijg zoo Hauw denkbeeld van hut onmetelijk Ryk waarover /.ij regeert, in een ver verwijderd wereld deel, door kon maken. Men zegt dat do Prins daarop zeer ad rem zou hebben geantwoord hoe -grootsch dan wel de indruk zou zyn, dien de Koningin zou ontvangen van Insulindc, als 't Haar, ooit, gelijk hij hoopte, mocht goeddunken zelf or hoon lo komen om de bewijzen vun eerbied en gehechtheid van al de millioenen onderdanen daarginds to komen in ontvangst nemen. Het denkbeeld van een reis naarOost-In- diö moot inderdaad niet zoo geheel door de Koningin zjjn verworpen, al staat hut plan niet vast, vool minder het tijdstip der uit voering. Het besluit, waarbij H. M. Koningin Wil hclmina aan Haar Koninklijke Moeder het Grootkruis van de beide Nederlundsche orden toekende, werd bij de audiëntie ten Hove dooi- Haar geteekend en 't stuk door Haar zelf. mot oen hartelijke omhelzing, aan de Koningin-Moedor overhandigd. Hut moet eon 'ellend oogenblik zjjn ge weest. Beide Vorstinnen waren diep geroerd en bleven lang in een teedere omhelzing ver- eenigd. N. Gr. Cl. Het landgoed «Oranje Nassau-oord", dat H. M. de Koningin-Moeder schonk aan de natie, heette vroeger «Grunsfoort" on be hoorde aanvankelijk met den nabij gelegen «WaaQningschon fierg" tol. de goederen van liet door hertog Reinoud IV van Gelder in 14l5gestichto nonnenklooster der Augustijner- orde. De Hervorming verbrak echt or de eenheid. Den 30sten Augustus 1881 sloot wjjlen Z. M. Koning Willem 111 den koop met den toen nam in een gemakstoel plaats on wachtte op i eenig toeken van leven. Na verloop van eonige dagen keerde hot bewustzijn weer. Hij had won- I derlijk gedroomd en waando zich achtervolgd door een zwart wiel, waar op een zwarte vrouw zat, diehom wilde grijpen. Telkens sloeg hij do oogen op en scheen het verradorlijke schepsel te zoeken. Tea laatste hief hij het hoofd op en scheen zich volkomen van zijn toestand bewust, want hij kermde van pijn en greep naar zijn hoofd. Het vertrok was koud en (luister, maar toch wist hij, dat hot zijn eigen kamer was. Ieder voorwerp, ieder meubel, iedere schilderij, het behang, alles was hem hekendmaar wie zat daar in zijn gcmukstoel De grijze gestalte stond op en naderde hot bed. „Wat doot go hier?" gilde hij, zich afvragend of het werkelijkheid was. „Lozen," zei do zuster bedaard het ochtend blad toevouwend. „Maar wie is u?" „Zuster Alida ik ben hier om n to verplegen." „Om mij te verplegen Maar ik hob u niet noodig. Ga weg! Ik heb er niot om gevraagd." Tot eenig antwoord wondde de zustor zioh naar do tafel cn goot een witachtig vocht in een glaasje. „Hier," zei ze, „drink eens. Ge zjjt opgowon- den go moet u bedaard houden." Watford zag do grijze vrouw aan on fronste de wenkbrauwen. Mooi was zo niet, maar het zou geen verschil gemaakt hebben, als ze hot geweest was. Ilij kon vrouwen niet uitstaan en nog voel minder wachtte liy complimenten van hen af. „Ik drink niet," zij hij ruw. „Ge moet," zei ze beslist. „Ik wil, dut ge weggaat," herhaalde Watford. Zuster Alida legde haar hand vriendelijk op zijn schouder. „Ge moet dit innemendo dokter hooft hot bevolen. Als go or op tegen hebt, dat ik u vor- pleeg, zeg het dan straks aan den doktor. Ge moet nu doen wat ik zeg." „Moot?" herhaalde do zieke. „Ja, ge moet. Uw horstel hangt er van af." Herstel? Was hij dan ziek? Ilij bracht de hand aan hot hoofd en voelde hot verband. Hij trachtto zich op te richten, maar viel machteloos in de kussens terug. „Drink," beval rlo pleegzuster. „Dat is het ccnige middel om weer Inter te worden." Werktuiglijk dronk by on sloot do oogen weer om tot zijn droom van straks terug te koerenoen zwarte vrouw op een rijwiel, die hem achtervolgde. Na een paar uron geslapen to hebben, ont waakte hij en zag den dokter voor zioh. Do zuster was niet aanwezig. „Spreek niet," voorkwam de dokter hom „go moet u niet vermoeien." „Ilebt gij die vrouw hier gebracht?" vroeg hy, niettegenstaande het verbod. De dokter knikte toestemmend. „Zond haar dan terstond weer weg. Ik wil haar niet hier hebben." „Onmogelijk Zij gehoorzaamt mij. Wanneer ge gezond zyt, kunt go doen wat ge wilt, nu ben ik baasl l)e ziolce antwoordde niot, maar koorde hot gelaat naar dm muur m sloot de oogen. Drie dagen gingon voorbij eer hij zuster Alida weer zag. Zo zat bij het venster to naaien, in oen zwarte japon en mot oen heldor witte schort voor. Hij ontwaakte met het gelaat naar haar ge keerd en sloeg haar gade, terwijl do zon haar lusonlco figuur bescheen. Het was goon mooi gelaat, maar aangenaam, oprecht, dacht hij. vorstand 'g en altijd opgewekt, Zo zag er niet onder uit dan 25 jaar, terw'yl hun" meisjesachtige gestalte dien leeftijd zelfs loochende. Haar en oogen waren donker. Ze was oon vrouw, meende Watford. die zich aantrek kelijk zou kunnen maken, hoewel ze hot niet deed' „Dut was oon verkwikkende slaap," zij zo op staande. „Wat wilt ge nu eons gebruiken? „Een paardzei Watford lachend. „Dat is in allo geval beter dan een fiets," ant woordde ze, eveneens lachend. „Maar go zult iets anders moeten kiezen. Ken bord soep?" „Liever twoo dan een." „Ik bon blij, dat go trok hebt; dat is een toeken van beterschap." En zo verliet de kamer om de soep gereed te maken. I Watford zag haar uan, toon zo terugkeerde. Hoe bedaard en flink bewoog zo zie'n Wat mnakto ze do kamer gezelligZe liet hem do I soep proeven en vroeg hoe hij zo vond. „Ileerlyk," zoi hij, „maar 'tis veel te weinig." „O, ge kunt meer krijgen. Ik ben blij, dat I go mijn soep blieft." I „Ze is heerlijk," zei hij, „maar go zijt er te zuinig moo." v, Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1898 | | pagina 1