Donderdag October 1903. No. 5408 53e Jaargang. Binnenland. Feuilleton. Stadsnieuws. AMEBSFOORTSCHE COURAIT. IJITGAVE: FIRMA A- H- VAN CLEEFF te AMERSFOORT. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden ïDC0.1per post Advertentièn 1—6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent Legale-, oflicieele- en opteigeningsadvertcntiën per regel 15 cent. Reclames 1—5 regels f 1.25; elke regel meer f 0. j. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebraciit en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. BUREAU KORTEGRACHT9 Telephoon 19. In zijn rubriek »Wat voor de hand ligt" schrijft liet »Algemeen Nederlandsch Export- blad" De Kamer van Koophandel en Fabrieken te 's-Gravenhage herdacht dezer dagen haar 5C-jarig bestaan door een feestmaaltijd, .bij wilke gelegenheid de bekwame Voorzitter (de heer A. A. Knuyver) en de Secretaris (mr. I. D. Verbroek) in de geschiedenis der Kamer natuurlijk ruimschoots stol vonden voor een terugblik. Voor ons, die van deze plaats eer zijn ge roepen oo- vooruil te zien, is bedoeld feest opnieuw een aanleiding, bij de Regeering aan te dringen, dat de reeds lang gevraagde reorganisatie worde ter hand genomen op zoodanige wijze, dat deze aan de Kamers grooter bevoegdheden verh-ent, zoodat om trent Post-, Telefoon-, Telegraaf-, Informatie wezen, Invoerrechten en Consullaatwezen geregeld door de Kamers de voorlichting worde gegeven, die de wetgever dringend behoeft, wil hij op een gegeven oogenblik of van Regeerings-politiek veranderen, gelijk bijv. nu de aangekondigde tarief-wijziging in uitzicht stelt, bf wel ten bate van eenig deel des lands een verzuim herstellen, gelijk bijv. nu voor het verwaarloosde Delzijl is aangewezen, bf bijv., in algemeener zin, de dagelijks meer belaste en reeds overbelaste intercommunale telefoonverbindingen zóo tijdig versterken, dat de praclijk niet de be zwaren ondervindt van onvoldoende voor zorgsmaatregelen in het verkeer, een dei- hoofdvoorwaarden voor het meest economisch ontplooien onzer nationale arbeidskracht. De postbeambten welke dezen zomer een inaand onder de wapenen zijn geweest, hebben 14 dagen traktement uitgekeerd ge kregen; vooral voor de gehuwden een buiten kansje. Hun recht op 8 dagen verlof vervalt evenwel hierdoor, en dat is minder aange naam voor de betrokkenen. SCHAFER Go. 9). 'tin beter dat uw vrouw bet maar dadelijk ver neemt," viel Rabe hem in de rede en zijn bevende Btem verried maar al te zeer boe moeilijk bet hem viel, zijn kalmte te bewaren. „Uw associé kwam gis teravond mot den laatsten trein aan en nam zijn intrek bij mij." „Ah hij was toch niet boos, dat ik hem niet ontving „Volstrekt niet. Wq hadden over vele gewichtige zaken te spreken en ous beiden deed het genoegen dat we dit ongeBtoord koudon doen." Rabe's toon was weder scherp en vol berekening en hij zag hoe dreigend Hartwig's gelaat werd. „De tijd vervloog en 't was middernacht eer we 't wisten toen opeens hard aan de huisdeur werd gescheld. De maid, die de deur opende, kreeg van een vreemde een aan uw compagnon geadresseerd briefje waarin hem werd meegedeeld, dat een tele gram uit Brazilië het faillissement van eeu der eerste huizen meldde en hq werd verzocht, aanstonds bij u te komen." „Een telegram uit Brazilië?" vroeg Hartwiguiter mate verbaasd. „Maar dan had 8chafer mij aanstonds eenig bericht moeten zenden of zelf moeten komen en ik zou dadelijk zijn teruggekeerd ofschoon ik plotseling zelf ongesteld werd. Weet u ook, welk „Luister verder", vervolgde Rabe, eenigermate in dé war gebracht door Hartwig's vragen. „Het briefje werd namens u geschreven." „Namens mij Hoe is dat mogelijk Ik ben hier geweest van gistermiddag half vqf." „Vreemd", zei de heer Schwarz. „Zou er een mystificatie „Het is een mystificatie" zei Hartwig kalm, „ik ben om vier uur van huis gegaan, heb geen tele gram uit Brazilië ontvangeu en had niet de minste aanleiding om roqn associé aanstonds te willen spre ken. Er is maar éen mogelijkheid, dat het telegram is aangekomen na mijn vertrek en dat inijn kassier of mijn boekhouder namens mij het briefje hebben geschreven. Maar dan zouden ze mq toch óok be richt hebben gezonden. Ik begrijp er niets van." R«be sohudde bet hoofd. „'t Was meer dan een mystificatie. Sohafer gaf aanstonds gehoor aan het verzoek, hoe ik het hem Do Minister van Waterstaat wensclit nog dit juar tot vernieuwing van de Weslelijk viaduct bij het Centraal-station te Amsterdam over te gaan. De Minister acht het (net de H. IJ. S. M. geraden, do uitvoering van het werk niet uit ts stellen. De waarnemingen tocli tonnen aan, dat het kunstwerk voortdurend blijft zakken, het sterkst aan de IJ-zijde. Gevaar is er weliswaar nog niet en ook nog niet te voorzien, maar de bouw van het nieuwe werk zal 4 jaren duron, en daarmede kun niet gewacht worden totdat het gevaar be gint te dreigen. De nieuwe viaduct is ontworpen ten Westen van de bestaande, en zal pneumalisch wor den gefundeerd op een diepte van ongeveer 19 M. onder A. P. Het geheele werk hangt af van de deugdelijkheid der fundeering, waarom het advies werd ingewonnen van een bevoegd deskundige, den ingenieur 0. Zschokke, hoogleeraar aan de Polytechnische school te Ziirich, die de pneumatische fun deering voor dit werk vond aanrewezen. De bovenbouw der nieuwe viaduct zal zoodanig worden gemaakt, dat er ruimte is voor 1- sporen. üe kosten van al de uit te voeren werken zijn begroot op f2868009, in welk bedrag begrepen is een som van f306 000 welke voor rekening der spoorwegmaatschappijen zal komen. De kosten der pneumatische fundeering zjjn geraamd op f 1350000. De H. IJ. 8. M. zal het werk voor Rijks rekening uitvoeren. Ten einde het spoorwegverkeer niet te stremmen, zul het werk bij gedeelten wor den uitgevoerd, zoodanig, dat voor den dienst steeds 4 sporen beschikbaar blijven. De II. IJ. S. M. ging met prof. Zschokke, behoudens goedkeuring van den Minister, een overeenkomst in dezen zin aan. Het is de bedoeling, zoo spoedig mogelijk met de werkzaamheden aan te vangen en nog dit jaar belangrijke voorbereidende maatregelen te treffen. In de »N Gron. C' wordt, bij het be ook ontried. Hij vond niet goed, dat ik met hein meeging. Ik kou tnjju argwaan niet overwinnen en ik volgde hem na eenigen tijd zouder dat hij het vermoedde. Vlak bij uw kantoor vond ik hem doodgeschoten." „Doodgeschoten riep Hartwig onlhuist. „Dat is onmogelijk." „Tóch is 't waar", vervolgde Rabe „twee kogels doorboorden zijn borst; nog maar heel kort nadat hij in uw huis was gedragen, overleed hij." „Ontzettend" klaagde mevrouw Hartwig in tranen uitbarstend. „En de dader?" vroeg Schwarz. „Geen spoor. Niemand heeft iets gezien, ofschoon de politie onmiddellijk na den lagen aanslag bq den reeds stervende was." „Daar begrqp ik hoegenaamd niets van" zeide Hartwig die nadenkend door de kamer op en neer liep „wie heeft belang gehad bij dezen afschuwe lijken moord? Mqn compagnon had geen vijanden. „Hijzelf kon mij geen enkele opheldering geven" viel Rabe hem in de rede „en tóch moet er een zeer ernstige aanleiding wezenbij werd niet bestolen." Hartwig zweeg; hij stond aau het veuster naar buiten te staren, terwijl Schwarz met de dames do mogelijke aar'eidiug besprak zonder echter ook maar iels te k .men vinden. Hartwig luisterde niet naar hetgeen .ij zeiden bij scheen in gedachieti verdiept. Rabo trachtte telkens weer bem gade te slaan, doch hij bleef met de armen over de borst gekruist vóór het veneter staan, zoodat hq zijn ge laat niet kon waarnemen. Eindelijk, na eeu laug, pijnlijk algemeen zwijgen, wendde Hartwig zich om hq was doodsbleek doch heel zijn voorkomen ver ried iets ongewoou ernstigs. „Het gebeurde kan helaas niet ongedaan worden gemaakt" zeide bq kalm eu zeker „thauB is 't inijn eersto plicht den dader op te sporen en de misdaad te doen boeten. Ik hoop, mijnheer Rabe, dat u mq daarin zult willen bijstaan." „Daar kunt u zeker vau zijn" antwoordde Rabe eu weder verviel hij in den scherpen, schier vijau- digen toou „de zoo laaghartig vermoorde was mijn liefste vriend en bijna op 't oogenblik van zijn ver soheiden heb ik gezworen, hem te wreken." Hartwig knikte; hq scheen deu vreemden toon niet te hebben opgemerkt of wel dezen toe te aclirq- vcn aan het leed dat Rabe moest gevoeleu ovor het zóo plotseling verlies van een oud vriend. Weinig later koerde Rabe in gezelschap vnn Hart wig en zijn vrouw naar de stad terug; Schwarz had wel zqu rqluig aangeboden, doch Hartwig had er voor bedankt omdat hq nog onderweg over het ge beurde wilde spreken. spreken van de schoolkaart door A. A. Beek man, een o.i. zeer juiste opmerking gemaakt, waar zij schrijft: Er zijn op die kaart geen andere dan de spoor- en waterwegen aangegeven. Dit be ginsel is in onzen tijd, nu de gewone ver bindingswegen meer beteekenis verkrijgen, niet langer juist. Dat men indertijd, toen de spoorwegen en de stoombooten nog niet lang waren ingevoerd, de landwegen verwaarloosde, sprak bijna vanzelf, omdat men toen ver wachten kon, dat de menscliheid van die wegen nog maar betrekkelijk weinig gebruik zou maken, doch sedert dien tyd is er een nieuwe richting gekomen in de ontwikkeling van het vervoer. De fiets, de automobiel heeft aan .de gewone wegen weer grooter bel eekenis gegeven. De kinderen, die de Aar'rijkskunde in de practijk kunnen be- studeeren, doen .lat vooral fietsend over die wegen. Is het nu niet een fout, dat men die wegen, althans de voornaamste daarvan, op do landkaarten mist, terwijl sporen en tramwegen en rivieren, kanalen en vaarten, daarop wèl voorkomen? Het gerucht van deu moord was als een loopend vuurtje door de stad gegaan. Toen Hartwig thuis kwam, vond hij eeu groote menigte voor zqn deur staan. Kalm en trotsch ging hij hen voorbij en begaf zich, zoodra hij zqn echtgenoote het buis had binneugeleid, naar zijn privé-kantoor. Het kantoorpersoneel had met spanning den te rugkeer van den principaal afgewacht en toen uil diens kabinet de electrisebe schel weerklonk, adem den allen als verlicht op. Slechts éénmaal was er gescheld, bet teeken dat de patroon de kassier wilde spreken. Toen deze binnentrad, slaakte Hartwig zqn op en neer loopen door hét kantoor. Vast en doordringend keek hij den kassier aan, dien hq in slechts weinige jaren van eenvoudig klerk tot kassier en factotum had verheven. „Een ontzettend voorval" ziide bij eindelijk het; beveu zqner slem verried maar al te zeer dat het hem nog niet gelukt was, zqn gewone kalmte te herwinnen „een schandelijke misdaad. Weet je er reeds iets meer van „Niet meer dan de concierge" antwoordde do kaa sier. „De patroon uit Brazilië kwam gisteravond met den laatsten trein aanlegen middernacht werd hem een brief gebracht, die „Weet ik. Maar heeft men geen verdenking op iemand „Neen." Hartwig schudde het hoofd en hervatte zijn wan deling door de kamer. „Het is mij totaal onbegrijpolijk" vervolgde hij „bestolen is hq uiet, dus is er geen wraak of haat in 't spel. Men heeft toch zeker al wel gezocht naar den moordenaar „Ik weel niet wat de politie iu deze reeds heeft gedaan. Wel weet ik, dat dadelqk een uitvoerig proces-verbaal is opgemaakt." „Ligt het lqk nog hier in huis?" „Ja. Er is verlof gegeven om het hier te laten." „We zullen moeten beginnen, te zorgen voor de begrafenis" antwoordde Hartwig koud „zorg daar voor. Ik wil dat het een zeer deftige begrafenis wordt. Zijn zijn kofiera reeds van het station ge haald „Nog niet, mijnbeer." „Nóg al niet? Hoe is 'tmogelijk. Laat de con cierge, of neen, laat mijn huisknecht ze dadelijk gaan haleu. In ieder geval zijn er papieren in de koü'ers welke op de zaak betrekking hebben en die niet iu handen van derden behoeven te komen. Hij moet ook bij Rabe de bagage gaan halen, die mijn i compagnon gisteravond dadelqk van het station heeft I meegenomen. Zorg daar voor." De heer M. Kraan, opzichter van den weg AmersfoortBarneveld der H. IJ. S. M., is, in verband met de ontsporing van den D- trein in den ochtend van 13 September bij het station Barneveld, thans ontslagen uit den dienst dier maatschappij. De wisseltong niet volkomen vertrouwend, had hij er met den ploegbaas over gespro ken om hoar eens zeer degelijk na te gaan en, als zij niet volkomen betrouwbaar bleek, te doen vervangen door een geheel nieuwe. Terwijl nu de heer Kraan een dag met ver lof was, verving de ploegbaas de tong door een andere, met het gevolg, dat een ge deelte van den trein in het rechte spoor bleef en het overige dérailleerde. De ploegbaas is teruggesteld. Den postambtenaren is het voorschrift in herinnering gebracht zich, alvorens tot de afgifte van aangeteekende brieven of uitbe taling van postwissels over te gaan, bepaal delijk van de identiteit der aanbiedende per sonen voorzoover deze niet persoonlijk ten kantore bekend zijn te overtuigen. De vrees, dat aangeteekende brieven of gelden voor postwissels in verkeerde banden zouden kunnen komen, is tot dezen maat regel de aanleiding geweest. j „Zal direct gebeuren" verzekerde do kassier, die verbaasd was over de kalmte eu de beslistheid van zijn patroon. „Met de politie spreek ik zelf", vervolgde Hartwig. „We kunnen dadelijk beginnen met een premie van 3000 Mark te stellen vuur hem die den dader aan wijst. Zorg voor een advertentie in alle avondbladen, vandaag nog. Voor een overlijdens-advertentie zal ik zelf zorgen. A propos, heb je den boekhouder nagegaan Hartwig's blik werd opeens scherp en doordrin gend'twaa alsof plotseling zekere argwaan zich van hem meesier maakte, iets dat hij nog niet onder woorden kon of wilde brengen. Den kassier ontging dit uiet; een geheimzinnige, beteekenisvolle trek giirg over zijn gelaat. „Om zes uur gisteravond ging hq van kantoor en ua acht uur was hij in „De blauwe druif." Toen ik om tien uur daur vandaan ging, zat hq er nog. Het wilde mij voorkomen, dat hij nogal opgewonden was. Hij dronk ook veel." Hartwig, die weer uit hot venster stond te kijken, scheen dit niet te houren, althans er geeu acht op te slaan. „'t Is toch vreemd", vervolgde de kassier „dat Kal- tenborn óok een briefje heeft ontvangen om naar kantoor te komen en met u een belangrijke en dringende zaak te bespreken „Wat ia dit riep Hartwig verrast. „Wie heeft je dat gezegd?" „Hq zeil." „Heb je het briefje gezien „Ja, mijnheer." „Eu wie heeft het geschreven De kassier haalde de schoudors op, maar de dui- velsche uitdrukking van zqn gelaat zeide maaralle duidelijk dat hij meer wist dan hij zeggen wilde. „Nu, spreek op" vervolgde Hartwig ongeduldig, „bet kleinste spoor kan van het hoogste gewicht wor den. Heb je het schrift herkend „Ik geloof het wel." „Geloof je het maar „Ja, zeker weten, doe ik het niet. Het is van te groot belang voor deu betrokkene." „Zoo. Eufiu, wat vermoedt je dan De kassier ging vlug een paar passen naar voren. „Hel schrift lijkt verbazend veel op dat van den boekhouder" fluisterde hq „maar ik zag duidelijk dat de hand verdraaid is." H'orill vnruhjd.) De »Utrechtsciie Courant" (uitgave Van Ditmar) spreekt pertinent tegen' ons be richtje over het voornemen, dat Z.Ex. de Commissaris der Koningin in deze Provincie zou hebben, eerlang omslag te vragen uit dat gewichtig ambt. Tegenspraak hebben we verwacht, maar onze in den regel zeer goed ingelichte zegs man was zóo decisief, dat we niet aarzelden, zijn bericht in dien vorm gesteld op te nemen. Ziju antwoord was zeer laconiek: »De tijd zal 'tleeren". De heer J. ,f. Boukamp is benoemd tot onderwijzer aan de openbare Lagere school te Bussum. liet orgaan van den «Nationalcu Bond voor Vreemdelingenverkeer" deelt mede, dat brie ven enz. voor de redactie gezonden moeten worden aan het adres der firma Gebr. Schroder, Boekhandel, Rokin 50, Amsterdam. Het Secretariaat van den Bond is geves tigd te Utrecht, Oudegracht W.zijde 66bis. Inlichtingen omtrent bezienswaardigheden, uitstapjes, hotels, pensions enz. worden op franco aanvrage gaarne verstrekt en van de betrokkenen aangenomen. Men verzoekt ons mee te deelen, dat in de te Utrecht gehouden Algemeene verga dering van den »Bond van Z. A. S. M.-per- sonoel" hel Hoofdbestuur als volgt is saatn- gcsteldJ. H. de Haas, VoorzitterJ. J. Reyn- ders, Onder-voorzittterH. van Kampen, le

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1903 | | pagina 1