No. 5524.
53e Jaargang.
Reis-exemplaren.
Feuilleton.
Stadsnieuws.
FIRMA A- H VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt DinsdagDonderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f\.
franco per post 1.15. Advertentiën 16 regels 60 centelke regel meer 10 cent. Legale-,
officieële- en onteigeningsadvcrtentiën per regel 15 cent. Reclames 1—5 regels/" 1.25; elke regel
meer 0.25. Groote letters naar plaatsruimld. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening
gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
KORTEGRACHT9
Telephoon 19.
Aan onze abonne's, die tijdelijk elders,
hetzij binnen- of buitenlands vertoeven, wordt
op aanvrage en met duidelijke opgave
van adres, <ie Courant eiken verschyndag tegen
vergoeding van het porto toegezonden.
Ook niet-geabonneerden kunnen op de
zelfde wijze de geregelde toezending van de
«Amersfoortsche Courant" tijdens hun uitste-
digheid zich verzekeren.
Kindeiruil.
In een vorig nummer maakten we met
een enkel woord gewag van het plannetje
van den heer H. C. den Hartog om in de
vacantie voor weinig gelds onder uitstekend
geleide de kinderen een reisje te laten doen
naar Amsterdan, Marken, Den Haag of Utrecht.
Nu komen we met een uitbreiding en zulks
naar aanleiding van een artikeltje in een
Zuidduitseb kindertijdschrift, dat ten titel
heeft: «Internationale kinderruil".
Het daarin aangeprezene is zóo eenvoudig
en practisch, dat ook wij de hoofdgedachte
hier weergeven in navolging van het iNwbld.
v. h. Noorden".
Het b vatte een aangenaam geschreven
verhaal van een jongemeisjes-kransje, dat vóór
de groote vacantie voor't laatst samenkwam.
De leden van het gezelschap, wier ouders in
goeden doen waren, gaven hoog op van de
prachtige reisjes, die zij zouden doen, en de
vreemde plaatsen, waar zij zouden gaan
logeeren. Een meisje zou naar Brussel, een
ander naar Eugeland, een derde naar Zwit
serland. De respectieve papa's waren goed
voor de onkosten.
Terwijl ze zoo zitten te smullen in het
vooruitzicht van hunne genoegens komt Nelly
Birckhammer de kamer binnenstormen met
den juichtoon «11c ga naar Florence, en het
kost niets!"
De meisjes, die wel weten, dat baar vader
slechts een middelmatig bezoldigd ambtenaar
is en een groot huisgezin heeft, kyken verbaasd
en zes paar vraag-oogen zeggen Nelly, dat
zy ec-n nadere verklaring schuldig ls.
Zij kwam in dezen vorm
«Heelemaal niets, is eigenlijk te kras gezegd;
de reiskosten moet papa betaleD, maar dat
is dan ook alles. Ik kan dus wel zeggen, dat
mijn verblijf te Florence ik blijf er een
half jaar mijn ouders zoo goed als niets
kost.
87.
PENSI0N0P0LIS.
.Wat ik nog noten wil? Natuurlijk alles" viel do
ovorste uit „of Dornbach al een huis beeft, of bij
er een buurt of een koopt, of bij rjjtuig houdt en
een grooten staat tal voeren, of, als wij, te voet sal
gaan". En toen kreeg Bodenitock een beurt. .Vroe
ger liep er bg sjjn vrouw een streep door, maar nu
begint hjj óok al te koldereu. Ilij heeft sich nu
iets aangewend waarvan ik hem wel eens de expli
catie sou willen vragen met een piston ia mgn band.
Als bij me tegenwoordig op straat de haad wil ge-
ven, trekt hg eerst een handschoen aan, alsof bij
bang is, dat hij siju band sal vuil maken. Lang
laat ik me dat niet moer welgevallen."
in 'tvooruitsicbt van betgeen bij dan souseggen,
laebte hjj nu al.
„Trek er ti maar niet sooveel van aan" suste ma
joor Sperlicb „ik dunk er soms nog aan boe u mjj
mij inaertjjd te ljjf is gegaan toen ik mjjn staf kaart
had vergeten"
„O, dat was nog nietsik kan nog veel beter uit
pakken" antwoordde de overste „en Bodenstock beeft
sich nog iets aangewend, dat me tureluurs maakt.
Ala ik hum vraag: „Wel, wanneer komt je vriend
Von Dornbach" dan trekt hjj een geheimsiDiiig ge-
sioht en segt„Wacbt maar, overste, baron Von
Dornbach komt wel". Natuurlijk weet hjj net soo
veel er van als mjjn laars pardon, bottinelaar
zen droeg ik in do dagen van Olim maar in plaats
van dat te erkonnen, hangt bij don gewichtige uit
je ergert je balfdood over dien vent".
„Ja, maar waarom vraagt u 't hem dan altjjdf"
vroeg de oude heer Wejjer.
De overste keek hem met groots oogen aan. Hjj
was nog niet op den inval gekomen, 't niet aan Bo-
«Dat komt zóo: Ik ga inwonen in het huis
gezin van een Italiaanschen collega van papa
en zal daarvoor niets behoeven te betalen.
Die Italiaanscbe familie heeft Aen dóchter
van mijn leeltyd, waaraan ik dus een gezellige
vriendin zal krijgen. Ik heb dan een mooie
gelegenheid om Italiaansch te leeren en leer
haar Duitsch.
«Terwijl ik daar ben, logeert een zoon van
dian mijnheer bij ons. Die wil graag Duitsch
leeren. omdat hij dat later noodig zal hebben.
Zijn ouders betalen natuurlijk ook geen kost
geld voor hem, evenmin als mijn ouders dat
voor mij doen. Zij ruilen ons voor een half
jaar. Is dat niet heerlijk?".
Verdere vragen van het kransje lokken
verdere antwoorden uit en zoo vertelt Nelly,
dat er te Parijs, Boulevart Magenta 38, een
internationaal bureel bestaat, dat zich belast
om dergelijken «internationalen kinderruil"
te bewerkstelligen. Personen,die maatschappe
lijk ongeveer in de zelfde omstandigheden
verkeeren, brengt dat bureau tot elkaar. Het
verschaft eerst allerlei inlichtingen en brengt
later de personen tegen een niet-hoog tarief
met elkander in correspondentie. Het verdere
volgt dan vanzelf.
Tot zoover het verhaal in het Duitsche blad.
Daar zit een gedachte in, die, met de noodige
wijziging in de uitvoering, ook hier wel met
vrucht kon worden geprogageonl ten bate
van onze kinderen.
«Vreemde oogen dwingen", zeiden onze
ouders, en nog steeds geldt het als heilzaam
voor onze jongelui, dat zy de beenen ook eens
onder andermans tafel leeren steken. Zy wor
den er vrjjer door. Zij worden door het vreemde
opgevoed, leeren zich beter schikken, kortom
een verblijf buitenshuis, al is het ook maar
voor eenige weken, is heilzaam voor menig
kind, dat bezig is de kinderschoenen te ont
wassen.
Velen onder de meergegoeden, die deze
behoefte voor hun kinderen voelen, zoeken
daarom voor hen een kostschool, waar zij,
behalve de noodige kennis, ook nog wel wat
meer leeren, dat hun in hun later leven te
pas kan komen.
Maar hoevelen zijn er niet, die er niet aan
kunnen denken om het altijd vrij hooge bedrag
voor een pensionaat te betalen en die toch
ook wel graag zoon of dochter eens eenigen
tijd van huis willen sturen.
Welnu, hun wordt hierboven een weg ge
wezen. Het is niet beslist noodig om onze
kinderen zoo maar eventjes naar Florence te
laten gaan, of naar Londen, of zelfs naar
denatock te vragen.
„U hebt gelijk" leide hij eindelijk „hoe ben ik
soo'n «iel geweest om me talken» juist by hem te
informeeren. U allen keut het meesterwerk van
Quy de Maupassant „Le horla", het tragisch verhaal
van dien ongelukkige, die cich vervolgd waant door
een onxiebtbaar weien, xóo dat hij ten slotte waar
xinnig wordt. Welnu, overate Von Dornbach is mij..
Horla. Die man brengt me tot vertwijfeling en
maakt ook mjj nog gek als hg niet heel gauw komt.
Als ik de courant lees, of eeu brief schrijf, of mgn
middagdutje wil gaan doen, of wandel, dan deuk
ik eeuwig eu altijd aan Dornbach. Als hg niet vry-
willig komt, baal ik hem hier", bulderde hg.
Allen barstten iu lacheu uit, doch de overste nam
hun dit zóo kwalijk, dat hg buna weer uitgevaren
was; hg bedacht xich evenwel, daar hg toch als
gastheer niet 7.60 onwellevend kon xgn en eeide
„Ja, heeren 'tis monilgk, xich te verplaatxeu iu eens
anders positie en vooral te gevoelen wnt hg gevoolt.
Als u dat kou, dan xoudl u niet 0111 me Uchen,
maar met mc weeuen".
„Dan maar weeneu" xeido majoor Sperlich „waar
om ook niet? Over honderd jaar xgu we tóch alle
maal dood." Maar al xgn pogiugeu om oen traan te
voorsohgn te brengen, mislukten. „Enfin, dan mor
gen maar" troostte hg den overste en sichzelveii.
Onmiddellijk na het souper werden de bokken
van de schapen gescheiden; de dames gingen in de
kamer rechts zit en praten en de hemen links rookeu
maar wonder boven wonder was de scheiding dexeu
avond niet volkomen de beide jonge olliciereu
offerden er voor ditmaal hun tabaksrollen aan op
en gaven ar do voorkeur aan, bg de dames te blij vou.
Ganschelgk verwonderd xng majoor Sperliuh sijn
dochter met Stieber heengaan. Hij riep haar even
terug onder ceu of ander pretext en zeide: „Hoor,
eens, Lili, je suit toch wel niet zóo dom wezen
Geen kunsten hoor. Je weet 't, vóór je zestigste
jaar donk je maar niet aan tiouweu."
Lilli was vuurrood geworden en vond cimlelgk
den spraak torug om te zeggen: „Maar papa, hoe
Brussel; maar toch ligt in de gedachte van
zulk een tydelijken kinderruil tusscben fami
lies, die in ongeveer gelyke omstandigheden
verkeeren, iets dat in de practyk te verwezen
lijken is. Zoowel door tusschenkomst van de
bladen als door particuliere correspondentie
met collega's en andere personen kan men
een dergelyk plan ten uitvoer brengen. Fami
lies uit de stad kunnen ruilen met families
op het platteland; huisgezinnen a'.n zee, met
huisgezinnen uit het binnenland. Vooral onder
spoorweg,-, post-, belastingambtenaren, e. d.,
ook onder leeraren en onderwyzors, waar de
bami van het v.tk menige aanraking biedt, is
het plan lichtelijk uitte voeren, althans eens
te probeeren.
Vooral in dezen tyd, nu slraks de vacantie-
dagen komen en de sedert 1 Juli hH reizen
zoo goedkoop maken, is bet een geschikte ge
legenheid, het eens to overwegen.
Waar een wil is, is ook een weg, zegt een
Engelsch spreekwoord, en de weg, dien wy,
in navolging van bodoeld verbaal uit het
Duitsche tijdschrift, hebben aangegeven, is
te volgen. Ouders, die bun kinderen een
waar genoegen willen bereiden en willen
medewerken aan hun opvoeding, zullen de
stippellijn, die wij nog maar heul losweg trok
ken, weten uit te werken en te maken tot
een weg, die gemakkelijk is te volgen.
Over het nut spraken wy reeds en behoeven
daaraan slechts weinig toe te voegen. Over
bet genot, dat men zijn kind verschaft, wan
neer het eenigen tijd uit logeeren mug gaan
en geheel in een andere familie wordt opge
nomen, zullen we zeker niat behoeven uit te
weiden. Dit staat wel a priori vast.
Welnu, waar men inet wat moeite, maar
zonder veel kosten zóo kan medewerken aan
het genot en bet geluk van zyn kinderen,
daar is verdere aanbeveling overbodig.
aangebracht, zal aanstaanden Vrijdag, en zoo
noodig den volgenden dag, worden gehouden
in de Raadszanl van Amsterdam.
De zaak schynt Hink aangepakt le worden
de beschry vingsbriel beeft rond dertig hoofd
rubrieken, do meeste met onder-verdeelitigen.
Tot afgevaardigde van de Kamer hier werd
21 April benoemd de beer J. Ger. Kleber;
tot diens plaatsvervanger de heer H. C. van
Dam.
De temperatuur van het water inde Nieuwe
zwemschool was gisterochtend te 7 uur 04°
en hedenochtend 65° F.
De jaarlykscbe openbare prtysuitdeellng aan
de humanisten van hot Seminarium der Oud.
Bisschoppelijke klerezie zal ditmaal plaats
hebben op Dinsdag 12 Juli des ochtends
10 uur.
De gewone audiëntie van den Minister van
Justitie zal aanstaanden Woensdag niet plaats
hebben.
De vergadering van afgevaardigden van
Kamers van Koophandel, ter bespreking van
de eenigen tyd geleden door den Directeur-
generaal der posterijen en tele^raphie aan
die lichamen gezonden circulaire, inhoudende
het verzoek om bekend te worden gemaakt
met de verbete-ingen, die baars inziens in
het postverkeer zouden dienen te worden
Uitslag der overgangs-examens van liet
Gymnasium te Amersfoort.
Bevorderd van kl. I tot kl. II, onvoor
waardelijk: W. Doorman, A. Greidanus, J.
P. Holtscbue, B. A. van Kloef, M. A. E. van
der Moer, C. A. Prins, en D. F. van Slooten
met-bevorderdtwee,
van kl. II tot kl. III, onvoorwaardelijk:
Th. H. G. Bremer, G. P. Giskes, J. K.Glim,
A. Rinkel, W. B. Spijkerboer en G. J. de
Wilde; voorwaardelijkJ. J. Fijn vandraad,
J. A. Roeseling, Th. J. Steenbeek; niet-be-
vorderd: vyf.
van kl. Ill tot kl. IV, onvoorwaardelijk:
B. D. Cordemans, L. J. Eveleens, S. Goverts,
B. ter Haar Romeny, en II. J. Verbejr; voor
waardelijk: H. W.' van Nieuwenhuizon, A.
D. Simons; niet-bevorderdtwee.
van kl. IV lot kl. V, onvoorwaardelijk; J.
A. R. Fredorikse, A. M. Gaasbeek, A. G. H.
J. Kievits voorwaardelijk: E. F. M. J.
Michiels van Verduynen, D. II. Rector.
van kl. V tot kl. VI, onvoorwaardelijkR.
A. H. Bertel, P. de Graalf, B. Gijzel, H. van
den Nieuvvenhuizen, J. M. G. Numans, C. G.
van Riel, C. P. van Rossum, P. W. A. Smit,
C. Spijkerboer, P. J. F. van Voorst Vader;
voorwaardelijk: P. J. van Buuren, H. L.
Taets van Amerongen; niet-bevorderd: éen.
j Aan het einde vun don cursus 1903—1904
der Hoogere Burgerschool zijn door de Com
missie van Toezicht op het Middelbaar on
derwijs bevorderd de volgende leerlingen,
geplaatst in rangorde naar liet bepaalde aantal
punten
Uit kl. I naar kl. IIC. S. van Haeften, Marg,
komt u daarbij? Hebt n dau vroeger altgd maar
dadelijk aan trouwen gedacht als u met een jong
meisje sprak?."
„Ik Welxeker niet. Ik wilde beelemaal niet
trouwen. Jonggezellen en weduwnaar* xonder kinde
ren hebben 't pleixierigate levenlje op aarde auhg
bemerkte, dat hij xich weergruwelgk had versproken
en om maar niet meer nonsens te gaan débitesron,
«tok hg snel xgn eigaar in den mond. maar onge
lukkig met de verkoerden kant nu stelde by eenige
oogeobliklcen een vuurspuwenden borg xoo natuur-
Igk mogelgk voor. „Hou beu ik xoo dom. Ja, dat komt
er nu van. Lilli, kgk mgn tong eens na; ik geloof
dat ik die leeiyk gebrand heb".
Hij itak xgn tong xoo vor mogelgk uit, maar Lilli
was er niet moer.
„Wat ix dat nu?" wilde hy vragen, maar tijn
poging om met uitgextokon tong te praten, mixlukte
volkomen en xoo trok bg *gn sniaakworktuig maar weer
in en ging naar de rookkamer, wanr men al weer
bexig was met het oude liedje; „Waar biyft Dorn
bach toch".
Overste Von Dornbach kwam nog maar aliyd
niet; daarontegen had de „Beber9walder Courant"
bijna iu elk uummer nieuwtjes omtrent hem. Nu
eont bootte bet: „Naar wg uit xeer betrouwbare bron
vernemen, xal overite Von Dornbach binnen enkele
dagen hier aankomen"; dan weer: „Tot|*gn niet gering
leedwezen heeft overste Von Dornbach door geheel
onvoorziene omstandigheden van zeer tgdelgken
aard xich verplicht gezien, xiju vertrek naar hior nog
enkele dagen uit to atellon"een derde maal„Naar wo
toevallig vernamen, heeft overste Von Dornbach het
voornemen, binnen zeer kort hier te komen. Z jn
rijtuigen en paarden en een groot gedeelte van het
dieust-personrel zullen reod* in het begin der vol-
gendo week hier aankomen."
Niemand verslond lieto berichtjes met zóo veel
hartstocht als overste Von Kottier. Nu bad hg
waarnaar hy zóo had vorlangd nu word hg regel
matig ingelicht omtrent sgu doodsvgand; maar in
plaats er zich over te verbeugeu, maakte hy erzioh
uitermate boos ower.
„Hoe komt nu toch die ïuisselgke redactie aan
die beriebtjea?" vroeg bg sich af. „Wolf of Reuter
of Dalziel zullen zich toch wel niot inlaten met Dorn
bach. Niemand andera dan hgzolf lanceert die be
richtjes nn det hg dat do«t, toekent den mau vol
komen; hu ie een cbralatan, een praatjesmaker, die
reclame wil maken en wil hebben dal men van hem
spreekt eer hg hier is. Zóo'n en dreunend viel
ign vuist op de tafel, del hel too daverde.
Vroeger werd hy telken* nerveus als hU geeu be
richtje vond; nu werd hy tuuroluura als hij den
naam Dornbach in de courant las. „Al weer die ver
velende vent" raaado lid den „xelfs Barnum and Bailey
maakten niet too'n bombarie eer te In een stad
kwamen".
Zyn nerveutbeid sloeg over op vrouw en dochter.
Bij xgn vrouw uitte te zich hiorin, dal i» nóg meer
dan vroeger opging in haar voreeniging, óok al wat
to daardoor soms sóo moe en afgemat, dat te maar
een wensch kendoir te slapen en in dn ecrxto drie
jaar niet wakker te wordenmaar zoodra xe weer
ren berichtje over Dornbach gelexon had, kwam er
weer leven in haar. Haar half gesloten oogen openden
xich; zij kreng nieuwe kracht in do loodawaro
beenen; baar eksteroog stak niet meer en to trok
er weer op uit, van 't eens eind dor stad naar het
andere om wel te doen of nieuwe leden te werven.
Eu nog minder ruet dan te «ichxelven gunde, liet
xe haar dochter on 't hielp nieta of doxe al tegen
spartelde, of dat te bad on xmeekto en opspeelde
on huildetg moeit er aan golnoven, te meer, daar
baar moeder or in geslaagd was, haar man tot
bondgenoot te krggen, Vroeger bad llihls wel eons
hulp by hem gevonden, maar nn was dat óok uit
en aside hU steeds: ,'tMoet, Hilda; liet kan niet
anders, kindje".
nlgd.)