Dinsdag 6
Maart 1906.
No. 7167.
55e Jaargang
Een Natipnale Hulde.
Feuilleton.
ZOO N EGOÏSTE.
UITGAVE:
FIRMA A, H. VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt Dinsdag- Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f 1.
iranco per post 1.15. Advertentiën 16 regels 60 centelke regel meer 10 cent. Legale-,
officieële- en onteigeningsad verten tien per regel 15 cent. Reclames 15 regels f 1.25; eikeregel
meer f 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening
gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
KORTEGRACHT9
Telephoon 19.
KENNISGEVING.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
AMERSFOORT
breuken ter algemeene kennis, dat zy voornemens
zijn aan den Gemeenteraad voor te stellen, ter ge
legenheid van de Jaarmarkt, tijdelijk aan den open
baren dienst ie onttrekken,voor het tijdvak vau 17
tot en met 27 October 1906:
a eene oppervlakte van 550 M* op den Hof.
b 250
c 150
d H 160 „HM X
1
100
Varkensm.
Nadere inlichtingen zyn ter Secretarie verkrijgbaar.
Zg, die tegen do voorgenomen onttrekking bezwa
ren wenscben in te brengen, worden uitgenoudigd
die vóór 12 Maart a.s. schriftelijk ter Secretarie in te
dienen.
Amersfoort, 5 Maart 1906.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
De Burgemeester,
WUIJTIERS.
De Secretaris,
J. G. 8TENFERT KROESE.
1606-15 Juli—1906.
Rembrandt aan het volk.
Landgenooten
Een Volk, dat zijn groote mannen eert, is
waard, zelf geëerd te worden.
Rembrandt is een vau Neerland? grootste
burgers geweest. Niemand vóór noch na
hem, heeft den Nederlandscben naam luister
rijker glans verleend.
Z\jn nagedachtenis te eeren, is derhalve
onze dure plicht.
Hoe?
Door iets van zijn kunst te brengen tot
het geheele Volk.
De waardigste hulde, welke den grootsten
schilder van zijn tijd gebracht kan worden,
is, er naar te streven, dat weldra in geen
enkel Nederlandsch huisgezin éen cf meer
mooie reproducties zijner meesterwerken
ontbreken.
Dat te verwezenlijken, is het doel der Na
tionale Rembrandt-hulde.
De (thans reeds 193) Comité's, die zich
allerwege ter bereiking van dat doel gevormd
hebben, wenschen, ter gelegenheid van den
30Usten herinneringsdag van Rembrandts
geboorte, op den 15den Juli 1906, een Rem-
brandt-album te verspreiden in tienduizenden
exemplaren. Elk plaatselijk comité besteedt
het geld, in zijn Gemeeute bijeengebracht,
in die Gemeente zelve.
Het album zal bevatten 6 reproducties in
kleuren van Je volgende schilderijen 1. Kop
uit de Staalmeesters. 2. Het Joodsche
Bruidje. 3. Portret van Elisabeth Bas.
4. Landschap. 5. Simeon in den Tempel.
6. Portret van Rembrandt als officier. (1—4
uit het Rijksmuseum5—6 uit het Maurits-
huis). Ze worden vervaardigd op de ateliers
der firma Joh. Enschedé Zonen, te Haar
lem, door den bekwamen kleuretser J. Ha-
gedoorn.
De platen worden opgezet op zwart karton
en verzameld in een eenvoudig omslag. Een
beknopte levensbeschrijving is aan het album
toegevoegd.
Het verschijnt in de eerste helft van Juli.
Thans komen wij tot U inet het dringend
verzoek helpt mede aan de verwezenlijking
dezer Nationale Rembrandt-liulde
Slechts door den krachtigen steun der
meergegoeden kan zij slagen. Geeft dus
een ruime bijdrage aan het plaatselijk comité
in uw Gemeente. Waar zulk een comité
niet mocht bestaan, kunt gij Uw bijdrage
sturen aan den Penningmeester van het Cen-
traal-comité te Amsterdam. Dit wenscht
dan de ontvangen bgdragen te besteden voor
de uitreiking van een album met éen of
meer eenvoudige lijsten aan scholen, Zieken
huizen, weesinrichtingen, e.d.
Werkgevers en Directeuren van groote
inrichtingen wekken wij in 't bijzonder op,
een groot aantal albums te bestellen ter
verdeeling onder hun werklieden of onder
geschikten.
Landgenooten Toont nu, dat gij er prijs
op stelt tot het Land van Rembrandt te
behooren. Teekent in voor een ruime bij
drage of voor een groot aaotal albums Zorgt,
dat er den 15den Juli 1906 vreugde zij in
de harten van alle Nederlanders en vreugde
zal er zijn, overal waar op dien dag de
prachtige reproducties van Rembrandt's
meesterwerken voor de bewonderende oogen
van groot en klein, hoog en nederig, zullen
getuigen van zijn heerlijke kunst.
Namens het Centraal-comite
te Amsterdam
Prof. C. L. DAKE, Voort
G. P. WIJNMALEN Jr., Penningm.
Ceintuurbaan 249.
J. W. GERHARD, Secret.
's Gravesandeplein 25.
Secretaris-Penningmeester van hul plaat
selijk comité is de heer J. G. FONTEIN,
Langestraat 32.
3 (Slot).
Maar Het was vreemdnieUegen-
btaande dat heerlijke vooruitzicht kon zij dien nacht
maar niet in slanp komen. Zij zag bet meisje maar
altijd voor zich staan, met de lieve oogjes vol tranen
en het mondje saaingelrokken van verdriet. Nu was
het alleen nog maar om moeders dood, doch weldra
zou het ook nog om andere zaken zijn. Dal lieve,
aardige dingl Zou zy bet lachen misschien voor
goed verleeren? Die gedachte hinderde haar zöo, dat
zij haar al bet genot van den rustigon tijd, die haar
wachtte, benam. Neen I zoo besloot zij, dat zal niet
gebeurenbet kind zal niet in een weeshuis weg
kwijnen; dat verkies ik niet, bet is een veel te lief
meisje. Ware het een jongen, dan was bet iets boel
anders; maar een meisje. Daarbij, ik word gaande
weg oud on voel mij soms zoo verlaten I"
Juffrouw Christine zat in baar bed overeind, de
tranen liepen haar langs do wangen uit meely met
zichzelfen dat meelij deed baar besluiten, dat het
Kiekjes van de Vèluw!
Door D.
,,'k Doch wel da'k den ersten wèzen zol", zeit
Garritsen ien z'n eigen, init dat ie 't staosjon
binnen stapt, „bie 's altied an de teuterige kant."
Garritsen zit er daonig in-e-pakt, de wienter-
pet mit breeje oorlappen het moeder de vrouw
giesteraovond al uut 't kammenet reur d'n dag
ehaold en noe viend hie et maor wat lekker;
't is kold't het ien de naonacht knapjes evreu-
ren, alles was an-eslaogen en ien de sloot zat
hier en daor langers de kant al wat ies; en da
veur half October! Noè valt er een zware mist
da maokt 'et neet béter. Garritsen het dan ok
de hoosblokken maor an-etrokken't streui
stèekt er buuten uut; de hand'n het ie ien de
broekzakk'n't is nog wat vrog, maor anders,
je Konnen al best de wanten an velen.
Noè zit ie bie de kachel ien de wachtkaomer
dnrde klas. De pet mit oorlappen blieft opde
de hooge bevante van donkerbruun, blieft um
!e hand'n blieven ien de zakk'nalleen de hoos
blokken gaon uut en Garritsen zet de kousevoet
up de warme kachelplaot. A-je de voet warm
hebb'n zeit ie altijd dan bin-je 'tover je
heele lief. Noè kiekt ie nao de klok en dan
mit-een efkes up 'talogie, ien groote keuperen
kast't-is vuuf menuten over zeuvenen en effen
hallef achte kumt et lekaoltjen.
,,'k Heb al d'n lied nog", zeit ie ien z'n eigen
en as 'taloge. weer ien 't vestzak is weg'eburgen,
kumt uut 't are 't puupjen mit slap roer veur
d'n dag; 't keesjen, waor ie mee van huus gong,
kuint bedaord ien d' acshbak van de kachel te
recht; de zuiveren tabaksdeuze het ie gisteraovond
al vol edaon, 't kan dus wel een puupjen lie-jen,
en 'nummezientjen laoter dampt Garritsen d'r
ien z'n eentjen daonig op los. StriekzwevelB
bruukt ie nooit„daor geet niks boven de ton-
deldeuze", zeit ie, ,,'t smaakt veul lekkerder."
Of en toe geet de deure achter em open en
kumt d'n een of aar binnen, mit of zonder de
gruune reiszak, mit of zonder klepmande, of
mandje mit eier of mandje mit stukjes boter
of ander mandjed'n eenen zeit heel efk cs „g'n
marrigen" d'n aar zeit zoo goed als niks
en de rest zeit heelemaol niks.
„Zoo1" klink up eenmaol een kloeke
mansstem mit dat de deure weer open geet
„Zoodat hei-je mien of ewunnen
'tls Timmers.
Timmers zit ok hoog ien de bevante, maor
hie het er de riempsjoen nog bie an en duut
èt ok nog zonder oorlappen.
„Da zou ik meinen" zeit Garritsen, as ie z'n
eigen umdreit up z'n stoel.... „Wel hé 'kzien
léven! Geet Driekesjen ok mee nao stad? Wur
jie al zoo groote, kereltjen Gèf mien is een
handje
Driekesjen blieft een beetjen verlèjen an de
hand van vaoder wat up éene hak hèn en weer
drei-jen.
„Jao, jao", zeit Timmers, „hie mag is mit
mee ien 't spoor; Zaoterdag is d'r gin sjoele...."
„Wel zoo!" valt den olden Garritsen weer in,
„gao jie al nao sjoele ok? Wel hè'k zien léven
Hoe old bin jie al
„Zeuvenen mit dat Driekesjen et zeit, kruupt
hie heele»aor achter vaoders rug weg.
„Nog tien maol zeuven d'r bie, kiend", zeit
de olde man, „dan bin je net zoo wied als
ikke nóe
„Wel heere-me-tied I" zegt een schelle vrouwen
stem, „bin jo al zeuven en zeuventig, Garritsen I
Dat zou gin mins je anzeggen. A'k alles naogao,
mot 't wel zoo wèzen, maor aarszoo up 't
gezicht of liek je wel twintig jaor jonger
„Ien m'n acht-en-zeuventigstezeit Garritsen
en hie dampt daar bie, dat 'tpoft, „en gin dag
van mien léven ziek ewèst zoowaor a'k et je
toesprèek".
„Wat 'n zegen!" zeit Timmers, krek as ie mit
de groote gestippelde rooie za-doek wat onder
meisje niet naar het weesbuis zou gaan, maar bij
haar bljjven, om als haar eigen kind opgevoed te
worden. Nu werd zy kalmer eu sliep in.
En de jongens? vroeg Rika, toen haar des
ochtends dit besluit werd meegedeeld.
Do jongeos? Wel, die gaan natuurlijk naar het
weesbui». Hoo kan je zoo'n domme vraag doen? Je
denkt toch niet Rika, dat ik zoo gek sou zijn, de
jongens. dat kan je begrijpen
Och hemel neen, juffrouwzoo bedoelde ik
bet uiet. Ik dacht alleenhet meisje is zoo aai
haar broertjes gehecht, eu wat die voor hun zuBji
zijn en doen neen zoo iels heeft u nooit gezien
en daarom geloof ik, dat het maar beter zou zijn,
ze bij elkaar te laten. Neen, zoo dom ben ik niet
Ik geloof toch, dat het meisje liever met hen naar
het weeshuis zou willen gaan, dan bier alleen
blijven.
Houd je mond, ik wil er geen woord meer v
hooren, zei de dame rood van toorn, en Rika trok
haastig af.
Het zou toch al te gek zyn, als het meisji
liover in het weeshuis zou zyn, dan hier bij my te
blijven en het zoo goed te hebben, dacht zy. Zij
schelde Rika eu sprak:
Ga naar boven en zeg aan de kleine meid, dat
ik haar by iny houden wil, inplaats van haar naar
het weesbuis to laten gaan en je zult zien, hoe blij
zy zal zyn.
Na een korte poos kwam Rika terug met kwalijk
verborgen triomf op haar gelaat.
Driekesjens neusjen hen en weer vrieft, „wat
zégen a-je zoo gezond old mag wurd'n
„Da kumt van :tvet" meint Garritsen, ,,'k bin
klaor mit spek groot 'ebrocht en daor zit
veul ienmaor zoo I zoo 1 geet Driekesjen
mee nao HarrewiekNao daor ies 't al èvel
béter as ien Amsterdam, zou 'k mienen....!
„Harderwijk! Nijkerkl Amersfoort! De Bilt
ZeistBaarn en Utrecht I" sjrauwt up ens de
blauwkiel, dee al een mooien poos had loopen
lanterfanten buuten up et perron mit een stem
van geweld, dat Driekesjen d'r van sjrikt en kort
teugen vaoder aodringt en 't mooi grienerig bekjen
trekt en vaoder spul genog het um em naar
buuten te kriegen.
De klepmandje8 en eiermandjesen botermandjes
en alle andere mandjes, even alle gruune reis
zakken en ander reiszakken wurden van de zande
rige vloer of van de lompe zitbanken eneumen
en hebb'n een ummezientjen laoter een plek
ekregen up of onder de bank'n van 't lekaoltje.
Garritsen zit teugenover Timmers; Driekesjen
naost vaoder veur het raompjen en die dee maor
al deur niks as naor buiten kieken, 't Was alles
ok zoo vremd, zoo mooiI
„Je hadd'n er temee allicht arg in", zeit Gar-
ritse noe teugen Timmers en hie kumt em, mit
dat ie 't zee, hnost vlak an 't oor as da 'k
je Amsterdamscho reize nog neet vergèten bin.
Wil je wel leuven, as da'k er 'a nachts neet van
heb kunnen slaopen."
„Noe, um je de waorheid te zagen, 't hol!
mien ok meer dan ens, a'k van 't een of aar
wakker wur, een uur of wat gaonde; want et
is meer as erg. En et moes mien wel ien de
bol sjelen, a'k een van de kiender d'r éen dag
heen stuurde, al wouwen ze ze kommen haolen
en brengen en nog geld toegèven. A-je maor is
efkens luusteren willen. D'n eigensten avond
da'k aonkwiem, krek as we 't éten deurdekt"1
hadd'n zeit Dirk„Gao-je is mee, zwaoger V
„Waorheene zaag ik „Naor de de karke 1"
gilt Koosjen en begint weer te giechelen en te
goechelen, da'k doch, da ze d'r ien bleef. «Naor
de karke?" zaag ik, ..is hier Vriedags karke?"
„Oe", zeit Heintjen, „hier is bekant eiken dag
I karke". Allo, docht ik bie m'n eigen, al ha'k
er et miene al neet van, „ik gao mee, laat wèzen
j wat wilonderzeuk alle dingen en behou et
goeie
„Krek", stemt Garritsen ien.
„Een ketiertjen geet er over heer kumt
een rietuug veur. Heintjen, nog arger as ik weet
neet wat mit strikken en veeren operaonsterd,
d'rien Koosjen ien 't spierwit, van veuren
zoo goed as hallef neet anekleed, za'k maor
zagend'r ien
„Foj, foj zucht Garritsen.
„Dirk, as een b'ron opgepronkt, heelegaor
ien 't gries en brunne sjoen'nd'r ien
en ikked'r ök ien 'k stocte d'n ziejen
hoed teugen de kap van 't rietuug, dat ie knapte
de voerman, dee an 't portier stong, sjoot ien
'n lach Koosjenda kun je begriepen
en Heintjen en Dirk al even hard noe um je
de waorheid te zagen, 'k most er eigens okum
lachenstille Driekesjenwat is 't, wou
je is kieken? gao dan maor efkens staon
zoo goed vasthouën, heurEn daor gong
het heerrie-jen man I um je hart in je
lief te houwenien één stuk deur ien
vollen runhochtes up en hochteB of.
Um kort te gaon we binnen dan zooveul as
Nu vroeg haar meesteres.
Net als ik dacht, juffrouw; zij heeft het wel Diet
mot ronde woorden gezegd, maar dat kon ik wel
zien, dat zy er niet blij om was, en de jongens deden
niets dan huilen. Waarlijk juffrouwhet is beter
ze maar alle drie naar het weeshuis te laten gaau.
Heb ik jou misschien om raad gevraagd was het
knorrige bescheid. Je hebt bet dom aangelegd en
ik zal er zelf maar eens op af gaan. Zulk eeu on
dankbaarheid is mij onbegrijpelijk I
Juffrouw Storm klom de trappeu op, zöo snel, dat
zy even voor de deur moest hlyveu stilstaan om op
adem te komen. De deur stond op een kiertje en
zij boorde bet meisje zeggen
Nu is moeder ai in den hemel by vader en
ik u wel willen, dat wy drieën ook \jj hen waren.
Maar later, dan zal het beerljjk zyn als wij allen weer
bij elkander zijn. Jelui gaan nu al gauw naar het
weeshuis en ik nioet bij juffrouw Storm blijven. Do
juffrouw ie erg goed, dat beeft moeder altijd gezegd,
maar ik zal bier zoo alleen zyn en als ik bij haar
ben, heb ik altijd een beetje angst, waarvoor weet
ik uietmaar ik zou veel liever met jelui meegaan.
Maar Rika zeide, zei Jan, het oudste broertje,
dat wy dan toch niet by raoknar zonden bljjven.
Maar Zondag zal ik jelui toch zien! en nu
hoordejuffrouwChristin* ze alle drie huilen en suikken.
Zoo Is ze bang voor me Dat zal od deu duur
wel overgaan. Ik zou het Daar vinden als zij zich
verveelde en niet op haar gemak bjj mjj was, dacht
de luisteraargtor. Als zjj zoo aan haar broertjes ge
hecht is, laat ze dan in 's hemelsnaam met ze naar
het weeshuis gaanik wil die beDgels bier niet
houden.
Nu gooide zij de deur wijd open en zeg de drie
kinderen op ecu bankje bij de kacbel zitten. Het
was aandoeulyk, hoe zjj elkander omvat bielden on
hoe bedroefd zij er uit zagen met hun betraande
gezichtjes. Het was te veel dat gezicht overwon
iedere bedenking bjj juffrouw Christine en zjj riep uit
Houdt toch op met dat buiten en snikken,
kinderen! Je blij ft by elkaar, ik ik hondje
alle drie bjj mjj, maar dat moet je eens en vooral
weten, als je niet stipt gehoorzaam benten doet wut
ik je zog, jaag ik je weg. Wil je me wel eens los
laten, kleine bengels?
Dekinderen hadden haar eerst ,orbaasdaangekeken
en toen haar woorden tol beu doorgedrongen waren,
hadden zij bun plaats verlaten en warei. naar baar
toe geijld om baar band te kussen en zich aan haar
rokken vast te klemmen.
Zjj goboorzaamdon baar eerste bevel niet dadelijk
maar zij verdroeg het, ja zij verheugde zich er over
en de traan vau medeljjden werd op baar gelaat
door een glimlach vervangen.
Zij meende, dat zij nog nooit zulk eeu gelukkigen
dag had beleefd, zelfs met haar luitenant niet.
Dat is de geschiedenis van de bar-egoïs te oude
vrijster Christine Storm.
