Donderdag 19 April 1906. verhuizing* No. 7186. 55e laargang TENNISSEN. Feuilleton. Leemen voeten. Stadsnieuws. 1 •«*•>■1 - I i A* rrnm na jen^bOB N»il rut)| i -i««i <>f?f Isrf auv FIRMA A. H. VAN CLEEFF te AMERSFOORT. Verschijnt Dinsdag- Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden ƒ4. iranco per post 1.45. Advertentiën 4—6 regels 60 cent; elke regel meer 40 cent. Legale- officieële- en onteigeningsadvortentiën per regel 45 cent.Reclames 45 regels/-1.25;eikeregel meer 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 40 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracbt. KORTEGRACHT 9. Postbus 9. Telephoon 19. BELEEFD VERZOEK ons kennis te willen geven van opdat de courant Zjnder stoornis kunne wor den bezorgd en niet in het oude huis in de bus blijve liggen. De uitgevers. KENNISGEVING. De BURGEMEESTER vau AMERSFOORT, Gezien artikel 41 der Geineeutowet, Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de Raad dezer Gemeente zal vergaderen op Dinsdag, den 24 April aanstaande des namiddags te l'/t ure. Amersfoort, 19 April 1906. De Burgemeester voornoemd, E. L. VISSER. Loco-Burgemeester. De heer M. E. van de Wall heeft doen drukken een warm pleidooi voor het lawn tennia-spel. Nu hier een belangrijke serie wedstrijden wordt gehouden, mag wel een en ander uit het boekje worden overgenomen. Van de zomer-vermaken is tennis uit een sportoogpunt een van de mooiste. Wie zegt dat na? Dat arme tennis! Waar denkt ge aan, die weinig meer van dit zomerspel ziet dan wat middelmatig geracket en gedraaf op de gras velden Waar denkt ge aan, als ge dat woord leest? Tennis, lawn tennis? Waarschijnlijk, hoogst waarschijnlijk aan Den Haag. De moderne Nederlandsche literatuur heeft het voorrecht te kunnen wijzen op een uitge breide collectie „Haegsche" romans, handelend in die speciaal „Haegsche" luxe-kringen, waarin de verfijnde weelde of décadente schijnweelde stof gaven tot gelukte of meer mislukte ziels- en karakterontleding; in den vorm van romans, die in de residentie, en ook daarbuiten, vooral in den goeden eersten tijd zijn gelezen, stuk gelezen. Daaruit weet de Nederlandsche lezer, dat in Den Ilaag wordt getennist, getennist, getennist...., omdat er in werken van Couperus, BoreL Jeanne Kloos, Marcellus Eraants, Anna de Savornin Lohman, en zoo, en zoo, door alle hoofd- en bij-figuren wordt getennist, getennist, getennist. Is u wel eens in Den Haag geweest Oók in de Boschjes? Oók in de Bataaf?O, dat is, waar zooveel wordt getennist? Ja, ja, juist, de zelfde. Die letterkundigen hebben het tennisspel, de tennis sport geen goed gedaan. Die arme tennissende hoofd- en bij-personen, die verfijnde wezentjes met hagelwitte en zachtroode sport hemden en vlugge, blankgeschoeide voetjes, met eeuwigdurend geflirt, daar is het meest, 19.) Ester dacht niet aaD de gewoonte op het Adonis feest, wanneer hij haar heden eeu krans van viooltjas, morgen een van narcissen in de blonde haren drukte en als zij in het groene bladerbosch op de bergen van Albanië zaten, het stille meer vau Nerni aan hun voeten, dun keek zij peinzend in dsn zooge' Stamden spiegel van Diana en de gedachte aan dat wreede offer van Tiberius, aan dat fabelachtige schip vol jeugd en eehonubeid, dat de zieke keizer hier moet hebben lateu zinken, verdoofde niet den glans der 6trulende zon in baar oogen. Door een gebeint- zinnigen drang hing zij wel zoo'n krans, dien zij ecnige uren gedragen had, voor eeu der vele Maria beelden op, of vouwde zjj de hauden, wanneer S onder het kruis vau Tuskulum stond eu haar ik van de zee tot de mu'sn vau Romeeen wereld van schoonheid omspande, die baar vrees aanjoeg. In waarheid was ze met hem liever te Feterswalde geweest, in de forsche natuur van de Mark, ouder de deunen, die met zoo'n helderen klank ruiscUen als de voorjaarswind er door strjjkt. Maar dat geide ze hein niet. Hij dacht er ander? over. Steeds werd hy meer bedwelmd bij de gedachte, zjjn reine vrouw op deze plaatsen rrnd te voeren, waar het hom een heerlik spel der fantasie was, ze weer op te bouwen en met levende wezens te vullen. Hy noemde haar tn dezen tijd slecht Psyche en verzekerde haar, dat hy dezen naam voor haar wilde behouden. Hjj hield ach heel slecht mee afgeloopen. Wer Tenuis hat gespielet, Dem bricht das Herz entzwei. „Flauw, laf balletjes-gegooi" zeggen de schrij vers; „kinderachtig balletje slaan", praten de leeken na. 't Is zoo iets als ping-pong, maar dan buiten, en meer in 't groot. Je zit er in een aardige omgeving, kout gezellig, bij een köpje thee, en vroolijke meiskenssoms speel je een partijtje „Daar het spel door menigeen wordt beschouwd als: kinderachtig, flauw, minderwaardig aan andere sporten, vind ik het noodzakelijk, daar tegen op te koruen en het tegendeel te bewijzen". Zie, in deze krachtige verklaring zijn we aan het aanhalen gegaan. Niet alleen, omdat het zoo goed doet, weer eens een echt, eerlijk sport- geluid te hooren, maar ook omdat het geschreven is door een der beste tennisspelers van ons land, den heer M. E. van de Wall, in het éérste in onze taal geschreven en door hem zelf uitge geven werkje over „Lawn-tennis". „Vat men het spel ernstig op", zoo betoogt hij volkomen terecht, „dan blijkt spoedig, dat het tot de moeilijkste der sporten behoort. Wat kost het niet een oefening en inspanning eer men een backhand presteert en eer men iets volleeren kan; en dan het,,effect"-spel (toedekken) en de „American service zijn geen dingen, die men zoo maar in een jaartje leert! Ik ken wel lui, die na een jaar trainen een eerste klas roeier of hockeyspuler of voetballer werden, maar een le of 2e klas tennisser heeft een jaar trainen nog niet opgebracht. „Van belang is, dat het een zeer goede lichaams beweging is (alle spieren worden gebruikt en hst lichaam blijft lenig). Ook de „Ausdauer" wordt zeer vermeerderd en „tot staling" van het zenuw stelsel is het uitstekend (bjjvoorbeeld als het „five all final set" staat op een match). Juist omdat het spel zich er lo'. leent om door de week gespeeld te worden (bij sporten met elf tallen gaat dat lastig) kunnen velen boven de 25 jaar, die dikwijls een groot deel van den dag tusechen vier muren moeten zitten en dus van buitenlucht en gezonde beweging verstoken zijn, er aan deelnemen". Zoo verdedigt de schrijver dit spel tegen spotters en weifelaars, en zoo vertelt hij een voudig in pittigen, misschien te hoekigen stijl, maar vol vuur en met eigen kennis, van regels en bijzonderheden. Van de geschiedenis, de ontwikkeling óok. De oorsprong van het spel wordt gevonden in Fiankrijk, wat men niet verwachten zou uit de volkomen Engelsche benamingen en regels. Het wns daar bekend als „jeu de paume" eu is eerst in 1844 naar Engeland overgebracht, aldus vertelt de schrijver, waarschijnlijk op gezag van het door hem geraadpleegde boek der Doherty's. Geheel juist is dit niet; hetFransche spel heette Jeu de la courte paume" en werd gespeeld in een groot, overdekt gebouw van 29 M. lengte en 10 M. breedte, waaromheen muren stonden van minstens 7 M. hoogte, waarop de peilers rustten, die het dak droegen. Ook er onuitsprekelijk van, haar te zien zitten op de stompen van oude zuilen en hoe zij haar vingersin de groeven legde, terwijl zij het slanke bovenlijf vooroverboog met den krans vaD viooltjes in het golvende, boog opgemaakte haar. Hij kon haar dan kwellen met zijn despotische wenschen. „Niet bewegen. Blijf zoo, toe, blijf." En hij lag aau haar voeten en genoot vau het heerlijke beeld, critiseerdeaf en toe en schikte terrecht tot haar de tranen in de oogen kwamen en zij klageud uitriep „Ik kan niet meer, Harryde armen vallen me af." Zij woonden te Tivoli, in de nabijheid vau den kleine Sibylleutempel boven de watervallen. Dag en nacht kan men het ruischen hooren. Het vormde met hef gezang vau de leeuweriken de melodie die ui haar heriunering onafscheidelijk bleef aan dezen tyd uit haar leven. Eu de bloem in deze wekeu was de nareis. Maar niet op lange bedden tusaoben een rand v»u palm, in stijve regelmatigheid, neen het was ala de aanrollende golf van een ovorstrooming. Zy bedekten de weiden met hun witte sterreu;in de bosschau schemerden tjj door; eenzaam stonden zij tussoüen de gele irissen.- zij bestegen de hergen, kinderen bestrooiden don vloer der kericen met hun witte kroontjes, vrouwen droegen lusten ervan naar de hei'.igeu-beeldon men zag nauwelijks een ope- uing. Men liep voort over de geknakte stelen eu als water sloten de golven zich weer aaueeu. „De geur doodt me", riep Ester uit. Zij gingen naar don ouden ltocoa di Papa om in een smerige trattoria naast de marktplaats mot zijn monumeutale fontein een bijna belachljjke tegenstelling mot het vervallen nest beroemde maccaroni te gaan eten. Ester was heel bleek. Zij bad moeite, zich op de been te houden en trok onwillekeurig den ruiker uit haar gordel, waartussohen ze hem in haar eerste hadden we in deze paragraaf „geschiedenis" van dit boekje nog verwacht te lezen, dat het tennis spel al eenige eeuwen oud is, en eigenlijk is ontstaan in Italië, als een vervorming van het klassieke handbalspal, eerst in de middeleeuwen door de toepassing van het racket in hoofd vormen tot ons tegenwoordig tennisspel, en de vrijere toepassing: lawntennis, doorgevoerd. Voor tennis-spelers is het toch wel aardig le weten, dat de eeuw van den roi soleil zóo goed met het tennisspel vertrouwd was, dat de Fran- schen het noemden le roi des jeux et le jeu des rois en dat in voorname Duitsche kringen in de 16e, 17e en 18e eeuw eveneens reeds druk werd getennist. Maar dat zijn aanmerkingen van minder be- teekenis. „Naar ons land", zegt de heer Van de Wall nog, „kwam 'thet eerst in ongeveer 1886 uit Engeland overwaaien. Langzaam maar zeker heeft het zich hier verspreid en voor een paar jaar is gelukkig het tijdstip aangebroken, dat eenigen zich met grooten ernst op het spel toe leggen, zoodat in 't buitenland (Engeland, Ber lijn, Brussel, Spa eu New-York) de opinie over ons klein landje op lawn-tennis-gebied werkelijk gunstig is". Dat is inderdaad een feit, een verblijdend feit en daarom ook gelooven we, dat heel veel tennissers, van het bestaan van dit aardige boekje lezend, het in eigendom zullen wenschen. De schrijver heeft er tal van wenken in gegeven, toegelicht door penteekeningen, de volledige spel regels en een wel wat onvoorzichtig lijstje van naar zijn meening goede en zeer sterke Neder landsche spelers. Ofschoon dit lijstje natuurlijk nog onvolledig is, blijkt er uit, dat volstrekt niet alle eerste spelers en speelters in de resi dentie te zoeken zijn, maar dat ook Amsterdam ze telt, en Hilversum, Nijmegen, Leiden, Haarlem, Enschede, Arnhem en nog vele andere plaatsen. Maar bij te velen is het tennisspel nog de roman-fraaiigheid, het pitlooze gedoe met bal en racket, over een netje, met lieve lachjes, in het zonnetje. Zal deze zomer, die zich zoo mooi inzet, ver- Dit eerste Nederlandsche tennisboekje meenden we onder de aandacht van onze tennisspelers te moeten brengen. Er staat veel in, dat zij nog niet weten, of graag nog eens nauwkeuriger willen nalezen. De heer Van de Wall (Van Leeuwen hoeksingel 34, Delft) zal zeker afzenden tot er niet meer af te zenden valt en dan later her drukken en nog vele malen herdrukken. Indien hij er kans toe ziet, dan verandeiehij zooveel mogelijk de onnoodige Engelsche namen door Nederlandsche. Dat kan toch welbij voet bal is het ook uitstekend geluktde zeilers en roeiers zijn nog steeds aan het vertalen, met prijzenswaardigeu ijverde automobilisten doen desgelijks. Is er voor het tennisspel een betere gelegen heid dan in een theorieboekje? H. vreugde had gestoaen. Hij naai haar arm in den zijne. Z\jn zenuwen werden er in'egendeel sterker door geprikkeld. „Ja, er ligt iets bedwelmend* in deze geur. Zonde, zou de vrome zeggen. En iu werkelijkheid herinneren mij deze witte bloeiueogeziehtjes met de aanklagende oogep sterretjes, liet gebogen hoofdje en de opgerolde blaadjes ook altijd aan de gevallen onschuld, die zich liefst achter kloostermuren zou willen verbergen. Jou ook „Ik weet het niet. Ik heb altyd veel van narcissen gehouden. Waarom zouden ze niet eerder op reine meisjes gelijken?" „Deze geur Smachtend verlangen en verheven berouw." Zy zweeg, Zij waren aau bet kleine stadje gekomen eu In het vertrek van siguora Naniva, kwam de nur- cisseugeur niet binnen. Hij had daar den strijd moeten aanbinden met olie, tomaten, uien eu honderd andere diugeu, waariegeu h\j niet bestand bleek. Vier weken waren in een zaligeu droom voorbij gegaan. Zij maakten zich weer klaar voor de afreis. Voor den laatsten keer hadden zjj den middag ouder de cypressen van de villa Este doorgebracht, voor den laatsten kee. gebruikten zy het pranzo buiten, naast het roude tempeltje van Sibyl 13, dat zoo dicht aau den afgrond staat, naast den voortstormenden, bruisenden, uiteenspattendeu waterval vau de Teve- ronc. De forellen waren even zacht en rood als anders, de Fulernowyn was even vurig: maar de gelaatsuit drukking van do twee echtgeuooten was nog nooit zoo verschillend goweest. In Esters trokken een nauw ouderdrukte vroolykheid, een zonnig dikkeren; Van der Bredeu een en al zwaarmoedigheid. „Ik geloof werkeljjk, Ester, dat je blij bent," zei by verwijtend. Ze keek een beetje schuldbewust voor zich. „We gaan immers samen, Harry, en Duitaohland Mr. F. D. graaf Schimmelpenninck, Com missaris der Koningin in deze Provincie, heeft bedankt voor de betrekking van se cundus-ouderling bij het provinciaal bestuur der Ned. Hervormde kerk in Utrecht. De Classicale vergadering van Amersfoort is aangeschreven om in Juni a.s. een benoe ming te doen voor deze vacature. H. M. de Koningin-Moeder, die heden den dag doorbrengt op het «Het Loo", passeerde hedenochtend deze Gemeente op Haar reis van Den Haag naar Apeldoorn en keert hedenavond naar Den Haag terug. De staat, aanwijzende welke verlofgangers bij de militie te land in 1906 worden opge roepen voor herhalingsoefeningen, met ver melding tevens van de data van opkomst onder de wapenen en van vertrek met groot verlof, is op de gebruikelijke plaatsen aan geplakt. In het volgend nummer nemen we hem in zijn geheel op. Ter benoeming in de Raadsvergadering van aanstaanden Dinsdag worden aanbevolen voor Gemeente-veearts en Keurmeester van vee en vleesch de heer W. H. van Ilaselen, Rijks-veearts hier; voor Ambtenaar van den Burgerlijken Stand de heeren R. Groene- neld, Commies ter Secretarie hier, en K. de Haan, Commies ter Secretarie van Leiden. Mr. W. H. de Beaufort is uitgenoodigd in September een der redevoeringen te houden bij de Bilderdijk-herdenking. Dr. Kujper heeft zich bereid verklaart, de feestrede uit te spreken, waarschijnlijk in den avond van 6 September. De heer N. M. Heilijgers hier, is op de voor dracht gebracht ter benopmingtot onderwijzer aan de school aan de Minkade te Utrecht. Wie heden de parade voor den jaardag van Z. K. H. den Prins der Nederlanden hebben bijgewoond, op het terrein aan de Koninginne-la n, weten nu ook waar de Landbouwtentoonstelling wordt gehouden. De N. V. «Amersfoort" heeft de groote welwillendheid gehad, dat zelfde terrein be langloos ter beschikking te stellen van het Bestuur van het Landbouwgenootschap. Als commandant van het 5e regiment in fanterie zal mot ingang van 1 Mei optreden kolonel L. W. van Hoek, thans luitenant kolonel bij het 8e regiment infanterie te Arnhem. is óok mooi." „Mooi?" Bij hein scheen de zoetste geur van de liefde nu vervlogen te zyn. 9 Toen z\j haar kofler sloot, viel haar plotseling iets iu. ,,Nu ben ik beelemnal niet te Rome goweest." Er lag zelfs geeu schaduw van verwijt in deze woorden, alleen verwondering, 's Avonds waren zij te Rome aangekomen, afgestapt in het hotel „Quirinaal" en 's morgeus naar Tivoli geredeu. Nu zou een rijtuig hen in eens tinar den trein brengen. „Je hebt uooit den wensch daartoe geuit." Zij keek hein aan eu lachte. Het kwam haar zoo vreemd voor, dat zij een wensch zou uilen, iets doen, wai hij niet het eerst voorgesteld had. Zij antwoord de daar zelfs niet op. Als hij het niet wilde, wel dau zag ze Rome maar niet. Voor baar was bet iu het geheel geeu offer. „Barbaar", zeide lay en trok haar tot zich. „Te moeten denken, dat ik eeu vrouw heb, die vanda listische gedachten heeft." De glimlach in haar oogen bleef. Toen zij den volgenden dag iu den trein zaton en den tempel van Minerva Medica voorbij rolden, dacht hij nog eens eraan, dat zij tooh eigenlijk een vandaal was. Hy hield Rome voor eeu vau de grootste indrukken, dien de mensob in zich kan opnemen maar by maakte er zich geen verwijt van. dat hij dezen indruk zijn jonge vrouw onthouden had. Voor het wave genielou der wittebroodsweken zou Rome te druk zijn geweeet. Hij kende het to goed. V,an nu af stond het overigens bij hem vastEster had Rome niet willen zien, omdat de belangstelling baar ontbrak. Wordt vervólgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1906 | | pagina 1