Zaterdag 12 1906. muzikale mmmrn. No. 7196. 55e Jaargang Vredesconferentie. Feuilleton. Leemen voeten. Stadsnieuws. FIRMA A. H. VAN CLEEFF te AMERSFOORT. Verschijnt Dmsday Donderdag- en ZaterdagmiddagAbonnement per 3 maanden f\. iranco per post 4.45. Advertentiën 46 regels 60 centelke regel meer 40 cent. Legale- oflicieële- en onteigeningsadvertentiën per regel 45 cent. Reclames 45 regels/" 4.25; elke regel meer/- 0.25. Groote lettere naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden inrekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 40 cent. Bij advertentiën van buite.i de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. KORTEGRACHT Postbus 9. Telephoon 49. Heden verzenden wij aan de daarop ge- abonneerden alle vering 16 van den Vierden jaargang van onze premie »De Muzikale B 1 o e m l e z i n g". Deze allevering bevat, behalve de gewone «Wenken van een ouden muziekmeester" kunstenaars-biograohieën en berichten, bene vens zeer lezenswaardige mededeelingen op muzikaal gebied, de volgende muziekstukken Lucia di Lammermoor, voor piano, door Donizetti Krug; 2. Schlafe, raein Prinz- chen, sciilaf ein, voor piano door W. Popp 3. In den Augen liegt das Here, voor piano en zang, door Fr. Abt. De «Muzikale Bloemlozing" kost voor de abonné's op ons blad slechts 60 cent per kwartaal, voor welk luttel bedrag men in de drie maanden 6 afleveringen jnet 20 a 25 muziekstukken ontvangt. KENNISGEVING. De BURGEMEESTER van AMERSFOORT, Gezien art. 33 der Kieswet, Brengt ter openbare kennis, dat de door bet Ge- moentebeatuur genomen beslissingen op de iugeko- men verzoekschriften om verbetering der Kiezers lijst 1906/1907 voor deze Gemeente voor een ieder ter Secretarie zjjn nedergelegd en in afschrift tegen betaling der kosten verkrijgbaar gesteld. Amersfoort, 12 Mei 1906 De Burgemeester voornoemd, WUIJTIERS. Voor de Vredesconferentie, dit uajuar ander maal in Den Haag te houden, kan een groote taak van practiseh nut zijn weggelegd. In het Engelsche Lagerhuis werd oen motie ingediend ten gunste van de verlaging dei- uitgaven voor leger en vloot, en een beroep gedaan op de Regeering om de zaak der ver mindering van de bewapening voor de Haag- sche Vredesconferentie te brengen. De Minister van Buitenlandsche Zaken zeide, dat de openbare meening in Europa nooit sterker zicb bewoog in de richting van den vrede dan tegenwoordig en nochtans drukt steeds meer de last van de uitgaven voor leger on vloot. De Haagsche Confe rentie kon geen grooter dienst doen dan de voorwaarden voor den vrede minder kostbaar te maken. De volken wachten allen op elkaar om de uitgaven te virlagon; Den oenen of anderen dag moet iemand den eersten stap 29.) Ester kwam iu de kamer. „De knecht van 't slot is er. Of we komen tennissen." Z|j zei het niet onvriendelijk en scbeen zich moeite te geven om beel onbevangen te zijudit trof hem. „Maar je Lont zoo bleek, lieveling. Als je hoofd pijn hebt, bedanken wy. Wjj ziju hun slaven niet." „Ga alleen, toe, Harry. Ik ben werkelijk niet heel lekker. Een paar uren rust en als je terug komt. ben ik de oude weer." Zij was toch werkelijk liot! Wellicht had ze niet veel geest; hij was wel steeds de gever geweest, maar baar hart maakte alles weer goed. Hij nam haar in zyn armen en kuste haar. Zjj sidderde oen beetje, maar hield zioh in. Spoedig daarna had hy vau kleeren verwisselden stormde den berg af. Met de haud had by baar van beneden nog eens toegewuifd. Ester zette zich half liggend in een van de groote verandastoelen. Do Junidagen, met hun hooigeur en bun velden met roode klaver, hadden reeds lang voor de hitte van den midzomer moeten wijken. Beneden, door de straten van het stadje, waarin meu van hier kon zien, reden de vol beladen oogstwagens. Als een lichte s|uier van stof hing hot in de lucht, de wind dreef hel voort, bet drong in alle poriën, in de slijmvliezen der ademhalingsorganen. Het was een onweer, dat op haar zenuwen werkte. Benedeu op do mooie grasvlakte zouden ze die onaangenaam heden niet gevoelen. Ester s hoofd brandde en haar Solsen klopten razend. Maar nu wilde zjj niet ua- enkeo. Ndg niet. Zy wajt veel te opgewonden om doen. Wat wij kunnen doen op de Vredescon ferentie in Den Haag, hangt ai' van het ant woord der andere Regeeringen, meende de Minister. Hij vertrouwde wel, dat de motie door andere Mogendheden zou worden op gevat als een uitnoodiging van het Britscne Parlement om te antwoorden aan den oproep tot verlaging der bewapeningen. De motie werd eenstemmig aangenomen te midden van luide toejuichingen. Waarom is de Ongevallenwet niet populair? In het maandblad «De Risicobank", orgaan vau den «Centrale Werkgevers Risieobaok" te Amsterdam, komt een hoofdartikel voor, waarin de Redactie antwoord geeft op de vraag: «Waarom is de Ongevallenwet niet populair Vooreerst de grieven van de werklieden De voornaamste is wel, dat verschillende bepalingen in strijd zijn met het natuurlijk gevoel van recht. De werkman kan zich onmogelijk indenken in de ingewikkelde en voor hem totaal onbegrijpelijke voorschriften, waarin geregeld is wie onder de wet vallen en wie niet. Het is toch duidelijk, dat een werkman het onrecht noemt, wanneer hij bijv. ziet, dat een koetsier, die een trap krijgt van een paard uit den stalhoudersstal van zijn baas, wol onder de Ongevallenwet valt, doch zijn collega, wiens been is stukgeslagen door een paard uit den stal van haudelspaar.len van dien zelfden baas, van de zegeningen der Ongevallenwet versloken blijft. Het spreekt vanzelf, dat zoo'n werkman van de fijne juridische onderscheiding, welke n die geval is gelegen, mets begrijpt en de overtuiging heeft, dat in een geval als dit, onrecht wordt gepleegd en dat hij dienten gevolge de wet een «prulwet" noemt en de Rijksverzekeringswet, welke echter onschuldig is aan dezen staat van zaken, met niet minder lieflijke epitheta betitelt. De logica van een bepaling, volgens welke de werklieden werkzaam in een herstellings werkplaats van een reederij, wier booten bijv. op Engeland varen, niet onder do wet vallen, terwijl de werklieden werkzaam iu een vlak daarnaast gelegen herstellings werk plaats van een reederij, waarvan de booten de Zuiderzee oversteken, wel volgens de wet verzekerd zijn, outsoapt, zooals ieder begrijpen zal, niet alleen aan de bevatting van een werkman, maar zelfs aan die van menschen van hoogere intellectueele ontwikkeling. Een andere grief van de werklieden is de lange duur van de door hen ingestelde be roepszaken, waardoor zij vaak meer dan een halfjaar, onder dikwyls moeilijke financieele omstandigheden, in 't onzekere blijven omtrent de hun uit te keeren rente. Nadat nog eenige zeer onaangename for maliteitsplagerijen zijn besproken, komen in het artikel de grieven van de werkgevers aan de beurt Vooreerst de toepassing van het beruchte artikel 8; dan de onoordeel kundige wijze, waarop de medische behande ling is geregeld; vervolgens de vaststelling (door de Rijks-Verzekeringsbank) van het bedrag der loonlijsten van den werkgever, die zijn risico heeft overgedragen, een vaststelling, waarin bij niet wordt gekend en waarbij zelfs de door hem gemaakte of door de Rijksbank vemeende fouten hem niet worden nu rechtvaardig te zijn. Eerst moeit het onweer voor bij zijn, dat als een alaalgrauwe muur boven het Vogelgebergte hing. Zij keek zoo vol spanning in de natuur, als vreesde zy de oogen te sluiten en den blik naar binnen te slaan. De grauwe muur steeg hooger en in de zelfde kleur teekenden zich wolkenmassa's af als bergtop pen. Het lichte stof in de lucht begon te dwarreleu. Gedurende een paar oogenblikken verdwenen de scherpe lynen vau bet stadje, de boomeu vertoonden den onderkant van hun bladeren ou alle kleuren schenen dof en in elkaar gevloeid. Toen schoten de eerste bliksemstralen door de wolk9u en tegelijkertijd begonnen groote droppols te vellen. Nu kleiterde de regen op het dak der veranda; de werold was achter dichte, natte strepen verborgen. Een heerlijke koelte kwam naar binneu en ontspande de strakke trekken der jonge vrouw. Zij sloot de oogen. Toen zy ze een half uurtje daarna weer opeude, was de luchó helder. De zon scheen niet, maar ze moest ook al laag aan den den horizon staan. Maar het gebergte scheen zóo dicht bj' alsof zij het grypen kon. Men kon de bergen en de donkere bosscben zeer duide lijk 2ien. Het onweer kwam terug, het rustte slechts een oogenblik. Er bad baar een zin in de ooren geklonken, die baar schrik had aangejaagd. „Ik geloof, dat ik tèob al gebonden genoeg beu". Had hij het zondor na denken gezegd, zonder dat hy luide uitte wat reeds lang in stilte in hem had geklonken? Ester was verstandig genoeg om geen oordeel te vellen over dit gezegde. De ouweersluoht alleen was al voldoen de om hem te prikkelen. Misschien had ze hem ook wel verkeerd verstaan. Hoo dikwijls noemde hy niet hetteslament een blok aan zyn been? Als hjj in plaats van de reute bet kapitaal had gehadja danHet kleine voorval was eigenlijk slechts de aanleiding ge weest, dat zij haar gedachten verzamelde, die iu den lsatsten tijd tslkeus weer in baar waren opgeaomen. Moest zij list zeggen Men kau veel onuitgesprokens met zich ronddragen, maar dat kon tij niet; neen, Ook wordt stilgestaan bij de bekende ge vallen, dat aan een werkman vergoeding van schade wordt gegeven, waar in het geheel geen schade meer geleden wordt. Eindelijk de grieven van de risico-dragende organisaties. Een paar voorbeelden De Rijksbank kent aan een werkman een uitkeering toen de Centrale Raad beslist, dat den werkman geen uitkeering toekwam, dat deze dus sedert den aanvang geheel ten onrechte eenige uitkeering ontvangen heeft. Dergelijke abusievelijk verleende schade loosstellingen brengt de Rijksbank ons in rekening. Wie ban dit billijk of recht achten 'l Een ar.der geval. Een werkgever is bij ons verzekerd; een zijner werklieden krijgt een ongeval. Is het een bedrijfsongeval Dat zal later de Rijksbank uitmaken. Inmiddels ver leent een dokter geneeskuudige hulp. Voor wiens rekening De Rijksbank verklaart, dat het ongeval geen bedrijfsongeval is in den zin der wet, doch legt ons toch de verplich ting op, den geneesheer te houoreeren, indien werkman on werkgever betaling afwijzen. Is ook dit billijk en recht Uitvoerig wordt dan stilgestaan bij de ge brekkige regeling der burgerrechtelijke aan sprakelijkheid als een bedrijfsongeval wordt veroorzaakt door de schuld van een vreemde. Het wordt daardoor uiterst moeilijk, dergelijke schade op derden te verhalen, noe billijk dit ook ware. Dat de Risico-bank geen recht van medisch onderzoek heeft, berooft die Bank van de daarvoor was zij te eerlijk. Haar man had geen standvastig karakter. Hij was zelfs in 't geheel geen man van beteekenia. Zij bad zich in hem vergist, doordien zy hem had leeren kennen iu een omgeving, die wat kunstzin aangaat met hem in scherpe tegenstelling stoarl. Ziju werk was niets waard. Het was slechts een spel met groote onderwepen. Dit laatste te bekennen, viel baar zeer moeilyk. Een p ar bittere tranen liepen haar over het bleeko gezichtje. De man moot in den strijd om het bestaan het zwaard voeren: Ester zag dit alles in. Als iedere vrouw had zy wellicht onbewust het verlangen gehad, alleen den waardigsteu toe te behooren. Deze droom was nu voorbij en met al de kracht die in haar reine ziel was, betreurde zij hem. Daarna zegevierde tooh weer het ideaal, dat zy iu het huwelijk had medegenomen. Niet op den meest ontwikkelden of den geestigs!en of den grootsten had zy gewacht; neen, alleen op den man, dien zy liof zou hebben. Dat zij al het andere in dit eeue begrip had samengevat, scheen haar nu kinderlijk en dwaas toe. Z\j gaf immers ook alleen zichzelf. Zy kon van bem niet meer verlangen, dan hy kon geveu. AU hy slechts den wil had, maar niet de macht om bet te volbrengen zy moest er zich in schikken. Het scheen haar toe, terwjjl ze hierover zoo ingespannen nadacht, dat haar dit gemakkelijk zou vallen. Het kwam alleen aan op do liefde; daarop alleen. Als hy het volk niet gelukkig maakte hierbij glim lachte Ester reeds was het nog zóo erg niet. „Daar komt do landedelvrouw we r boven", zeide zij iu zichzelf. Maar, wanneer zo hem door verkeerde eer zucht, door haar trotsch zijn op bem, er toe bracht dat hy meende heel wat te boteekoneu, dan deed ze voor zichzelf en voor hem verkeerd. Tusscheu beu beiden kon slechts sprake zyn van liefde en ver- trduweu, of, daar dit volgeus hun inzichten éeu was, alleen van liefde. Zoolang zij daaraan uiet twijfelde, had ze geeu recht tot klagen. In de liefde wilde zy gelukkig zyn. Er waren edele vrouwen geweest, die gelegenheid orn na te gaan of in den toestand van den getroffene een verbetering is inge treden, waardoor de rente kan worden ver minderd of kan vervallen. En dan het zeer eigenaardige geval, dat een werkman een ongeval krijgt, in dienst bij een werkgever die niet bij de Risicobank is aangesloten en de Rijksbank oordeelt ten onrechte dat de man op dat oogenblik in dienst was bij een werkgever die wel bij de Bank is aangesloten. Dan sluit art. 79 de Bank uit om wegens die vergissing in beroep te gaan! Het gevolg is, dal de Bank heeft te betalen wat de Rijksbank ter zake van dat ongeval haar in rekening brengtI De Redactie legt hier de pen neer, niet uit gebrek aan stof, want de lijst is nog lang, maar de hier gegeven voorbeelden kunnen reeds genoeg zijn om te doen zien, waarom de wet impopulair is èn bij de werk lieden èn bij de werkgevers èn bij de risico dragende organisaties. Impopulair omdat baar leemten en gebreken vele zijn. Hoe dat te verklaren'? Vanwaar die fouten? Ook daarover ware heel wat te zeggen. Stippen wij slechts dit aan deze regeling is uitgedacht door mannen, die aan de practijk te eenen male gespeend waren, terwijl voorts al hetgeen de instelling van risico-overdracht betreft zóo overhaast in de wet is ingeschoven, dat tijd voor rustig beraad heeft ontbroken, wat in de practijk nu telkens en telkens weer zich wreekt. Sedert hedenmiddag brengt het carillon van den Lieve Vrouwetoren ten gehoore bij half uur «Opferlied" van Beethoven en bij heel uur een fragment uit de cantate «Zomer nacht" van W. F. Enderle. Van dit laatste luidt de tekst Allengs omsluiert zicb weer de aarde Met scheemrend avondlicht; Langs bed en bloemperk in de gaarde Gaan weer de kelken dicht. De stilte zijgt, zoover we staren, Op beemd en dreven neer En schudt een tochtje door de blaren, Geen vogel roert zich meer. Omhoog den blik, het hart teDhoogen; De nacht zinkt neer. Wat nood Als de aarde wegdrijft uit onze oogen, Rolt zich de hemel bloot. misdadigers hadden liefgehad, en zij werd angstig, omdat een man, die met hart en ziel de schoonheid toebehoorde, zioh door den voornamen, deftigen geur liet bedwelmen, die opsteeg uit den omgang met de afstammelingen van een eeuwenoud geslacht en die hem een beetje naar 't hoofd steeg. Waren er wel menschen waartusschen nimmer verschil van gevoelen ontstond, uitgezonderd de armen vau geest? Neen, neen, daarover behoefde zy zich nietonge- rust te maken. Misschien was ze toch wel wat ijael geweest en had Ester Donates zich als Ester van der Bredeu een bescheideu plaatsje aandezijdevan haar echtgenoot willen verzekeren in een Conver sations Lexikon. Een oogenblik had bet gouden ideaal in haar hart gewankeldmaar zy had zich vergist, haar eigen hart had gesidderd. Het beeld waarop zij vertrouwde, stond weer hoog. „Hoe vindt u het?" Breden en de prinses zaten in de bal naast de kleine theetafel en zij toonde hem verschillende losse bladen. Daar hadt je de hoeren van de stamtafel uit do „Gouden druif", natuurlijk niet zooals zij zich voorgedaan haddeD aan Breden, oogenscbynlyk op zeer intiemen voet met de familie, maar zooals ze in werkelijkheid in het slot optraden, terwijl bovendien natuurlijk alle hoekjes en kantjes zeer waren over dreven. Daar hadt jo den beroemden bediende van den apotheker, die voorgesteld was als een dicht knippend zakmesden jovialen boerendokter, die een „vrij man" voorstelde en op wiens zakdoek in plaats van den naam, het getal 4S was geborduurd. De rector van het Gymnasium en zyn leeraars stelden een groep voor,ontnomen aan het leven der schapen; eenige officieren, die zoo nu en dan eensin het stadje opdokeD, waren voorgesteld als roofvogels uit de Grieksche mythologie. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1906 | | pagina 1