Donderdag 8 October 1908. No. 7568. 58e Jaargang. UITGAVE FIRMA A. H. VAN CLEEFF te AMERSFOORT. franrn A ^on^rda^.:. en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden ƒ1.— abonnAmnnt poHnC^i'o ^0n ,en 1—0 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Bij regel- advertentiën nar r waarvan tarief op aanvraag kosteloos. Legale, olïïcieële- en onteigenings- .«.ui uyj aanvraag K' advertentiën per regel 15 cent. Reclames 1—5 regels f 1.25 elke regel meer f 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracnt. BUREAU KORTEGRACHT 9 Postbus 9. Telephoon 19, KENNISGEVING. Aangifte van vertrek nit en van vestiging in de Geiuoente. De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Gelet op het Koninklijk besluit van den 27sten Juli 1887 (Staatsblad No. 141), regelende de verplichting der ingezetenen tot het doen van aangifte voor de Bevolkingsregisters; Herinneren den ingezetenen de op hen rus tende verplichting tot het doen van aangifte van vertrek uit en van vestiging in de Gemeen te, en brengen daartoe bij deze te hunner ken nis de bepalingen van gezegd Koninklijk besluit, welke luiden als volgt 1. Zij die op den dag der volkstelling in den vreemde of in eene der koloniën of overzeesche bezittingen van het Rijk hebben vertoefd, geven binnen éen maand na hun terugkomst hiervan kennis aan het Gemeentebestuur. Ztf die bij die telling zijn overgeslagen, geven binnen éen maand na den dag voor elke telling bepaald, van dit verzuim kennis aan het bestuur hunner werkelijke woonplaats. Voor de leden van huisgezinnen rust de verplichting tot ken nisgeving op het hoofd van elk huisgezin. 2. Zij die uit een Nederlandsche kolonie, een overzeesche bezitting of uit den vreemde hun woonplaats overbrengen in een Gemeente bin nen het Rijk, doen hiervan een verklaring aan het Gemeentebestuur, vergezeld van het gebrui kelijke getuigschrift voor hen die uit de kolo niën of bezittingen, van een paspoort of reis- en verblijfpas of andere door de politie deugdelijk erkende bewijsstukken voor hen die uit den vreemde komen. Deze verklaring geschiedt binnen éen maand na hun aankomst in de Gemeente. 3. De kennisgeving, in de twee vorige punten vermeld, gaat vergezeld van de noodige opgaven om in de Bevolkingsregisters te worden inge schreven. 4. Zij die hun werkelijke woonplaats bin nen het Rijk verlaten om die over te brengen naar een Nederlandsche kolonie, een overzeesche bezitting of naar den vreemde, doen hiervan een verklaring aan het bestuur der Gemeente, welke zij verlaten. 5. Zij die hun werkelijke woonplaats uit een Gemeente van het Rijk naar een andere Gemeente overbrengen, doen hiervan een ver klaring aan het bestuur der Gemeente die zij verlaten en waar z:j in het Bevolkingsregister zijn ingeschreven, met opgaaf der Gemeente, waar zij wenschen zich te vestigen. Z\j ontvangen een kosteloos getuigschrift van verandering van werkelijke woonplaats. 6. Ter plaatse, waar zij hun werkelijke woonplaats overbrengen, doen zij uiterlijk binnen éen maand na hun aankomst een verklaring aan het Gemeentebestuur, met overlegging van het getuigschrift, in het vorige artikel vermeld. 7. Elk hoofd ran een huisgezin geeft uiter lijk binnen éen maand kennis aan het Gemeente bestuur van ieder lid, dat in het huisgezin wordt opgenomen of daar uitgaat, inwonende dienet en werkboden daaronder begrepen. Omtrent die kennisgeving geldt het bij sub 3 bepaalde. De zelfde kennisgeving geschiedt door afzon derlijk levende personen, wanneer zij andere personen in hun huisgezin opnemen. Bestuurders van instellingen, gestichten en inrichtingen, liet staande onder bestuur of toe zicht van het openpaar gezag, waar pe'sonen, onder eenig bestuur samenwonen, geven maan delijks aan het Gemeentebestuur kennis van alle personen, die in de samenwoning zijn opgeno men of daarvan zijn uitgetreden. De verplichting vervalt, wanneer langs een anderen weg de vereischte kennisgeving voor het Bevolkingsregister gedaan is. 8. Onverminderd de bovenstaande voorschrif ten ie een ieder, door het Gemeentebestuur daartoe opgeroepen, verplicht tot het doen der opgaven, aie vereischt worden om do Bevolkings registers in te vullen. 9. Overtreding dezer bepalingen wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste veertien dagen of geldboete van ten hoogste honderd gulden. Amersfoort, 6 October 1908. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, WUIJTIERS. De Secretaris, G. bTENFERT KROESE. Nogmaals de Ongevallenwet. Dat de Ongevallenwet alles behalve werkt tot ieders tevredenheid, weet ieder die er mede te maken heeft of heeft gehad, maar al te goed. Op de eerste plaats heeft zij de Rijks Verzekeringsbank een ainzienlijk tekort be- zorvd, slechts ten deele te compenseeren door de verhooging der premie voor het laden en lossen van ".hepen, waarover dezer dagen da Rotterdamsche afgevaardigde Plate in de Tweede Kamer interpelleerde en die wel eens een gevoeligeu knak kon toebren gen aan het havenbedrijf te Rotterdam. Een nadere wettelijke voorziening om het tekort aan te zuivereD, moet nog altijd ge troffen worden. Ten tweede werkt de wet veel te omslach tig, welk euvel allicht eerst zal verholpen worden als ook de wettelijke Ziekteverzeke ring wordt ingevoerd. Vervolgens klagen de geneeskundigen over de moreele werking der wet. Zoo heelt dr. Bijleveld, controleerend ge neeskundige bij de Rijks Verzekeringsbank, eenigen tijd geleden een artikel geschreven waarin hg wees op den slechten invloed der Ongevallenwet op den werkmansstand. Op grond van zijn ervaring als medicus betoog de hij, dat simulatie veelvuldig voorkomt, door de wet eu haar toepassing bevorderd wordt, door de geneeskundigen niet vol doende wordt en kan worden tegengegaan en aan arbeidskracht zoowel als aan (on nutte) uitkeeringen schatten doet verloren gaao. Bg onze publiekrechtelijke regeling zoo eindigde hg staan wij tegenover d simulatie volkomen machteloosnutte loos is het, daartegen te strijden. Ziju collega dr. E. W. de Flines, te Leider dorp, viel hem bij, die, als praktizeerend arts nogal eens oogev&llenpatiënten behandelend, op grond van eigen waarneming de ervaring van dr. Bijleveld volkomen kwam bevestigen. Hij bepleitte een algebeele vervanging van de bestaande Ongevallenwet door een rege ling in den geest van het Eugelscbe stelsel: verplichting van den patroon om de bij hem in dienst zijnde werklieden te verzekeren; toezicht daarop van den btaat; opheffing van de Rijks Verzekeringsbank, enz. Hij gaf de hoop te kennen, dat nog audere medici van hun ervming zouden verhalen, wa it, schreef hg, «ditiseeo waarheid, die mij dagelijks duide lijker wordt: de uiet gewilde gevolgen der Ongevallenwet, simulatie, zoogenaamde «trau matische neurose» (d.w.z. zenuwziekte ten gevolge van hei ongeval) euz., zijn zóo teleur stellend, dat ze de vraag doen rgzen of de wél gewilde gevolgen der Ongevallenwet niet op betere wjjze te bereiken zijn». Onlangs beeft dr.G.C. Bollen, te 's-Graven- hasce, het voorbeeld zijner collega's gevolgd en in een viertal artikelen,, Een en ander uit de practijk onzer Ougevallenwetgeving» neer geschreven, dat de mededeelingen der voren genoemde lieeren volkomen bevestigt, al legt hij meer den nadruk op .neurose» dan op «simulatie» en al deelt hg niet 1 uri ingrij pendeconclusies nopens de noodzakelijkheid eener algeheele herziening onzer Ongeval lenwet. Hij vermaant: «Laat ors nu niet doordra ven en zeggen, dat de geheele Ongevallen wet niet leugt, omdat zg aan verschillende elementen gelegenheid geeft om haar in meerdere of mindere mate te misbruiken. We gaan toch ook een flinken boom niet vellen, omdat bij een paarzieke takken beeft? Laat ons trachten, door wijzigingen en aan vullingen tot verbetering te komen, zoo dat het kwade elfect gestuit, zoo mogelijk vernietigd, en het nuttige elfect verhoogd worde». Een Haagsch blad, polemiseerend met dr. Bolten, gaf als zijn meening te kennen, dat de schadelijke nevenwerkingen der Ongeval lenwet, duor dien'geneesheer geschilderd alleen zouden kunnen verdwguen of sterk door een herziening der wet in privaatrechtelijken zin eu dus de ophef fing van de Rgks Verzekeringsbank als cen- traal-Staatsverzekeringsorgaan, behalve dan voor enkele, op geen andere wijze te helpen categorieën van werklieden. Dr. Bolten erkende, dat aldus de »trauma- tische neurose" met meer succes bestreden zou kunnen worden en dat ook de behande- liugsduur der organische aandoeningen daar door weer meer tot den norm (den tijd, in den regel noodig) zou naderen. Maar, zoo vreesde hij o.a.lo. zou deze hervorming andere nadeelen in plaats van de than3 be staande in het leven roepen 2o. zijn de ver schijnselen, die ik in mijn artikelenreeks aanduidde, lang zoo veelvuldig niet als men daaruit zou kunnen opmaken. Bij de 14370 aangegeven Haagsehe ongevallen zijn er im mers vermoedelijk nog geen 70 die leidden tot traumatische neurose, terwgl voor geheel Zuid-Holland (Rotterdam met zijn 45 000 on gevallen daarbuiten gelaten) het aantal neu- roselijders nog geen 150 van de 45 990 door een ongeval getroffen werklieden bedraagt Klinkt dit geruststellend, bet zelfde mag gezegd worden van de ervaring, opgedaan door dr. Vareukamp, te Za.idvoort. Volgens dezen medicus zal in verreweg de meeste gevallen traumatische neurose voorkomen worden, wanneer zijn collega's willen han delen zooals hij gewend is dit te doen. Zoodra nl. bij zgn patiënten een stadium is ingetreden, waarbij iedere aanduiding van objectief lijden ontbreekt, verzoekt bij een spoedige samenspreking met den controlee renden geneesheer der Rijks Verzekerings bank, waarvan het gevolg bijna zonder uit zondering is geweest, dat werd aangedron gen op hervatting van bet werk en trauma tische neurose werd voorkomen. He» is te hopen dat de wetgever het mo gelijk zal maken, dat, indien beide medici overtuigd zijn, dat het werk hervatten hier het geneesmiddel is, dit middel ook onmid dellijk en niet kracht kan worden toegepast. lu Engeland is de Ongevallenwet zoodanig ingericht, dat de medische uitspraak, gedaan onder bovengenoemde voorwaarden, niet voor beroep vatbaar isdit lijkt ook dr. Varen- kamp het eeDig afdoende systeem. Volgens zijn ineeoing is het (natuurlijk onbewust) de Holhuulsche wetgever, die ons traumati sche neurosen bezorgde en zijn het vooreen zeer klein, minimaal percentage wellicht en kele ondeugende patiënten. Intusschen zij hier naast deze deskundige medische verklaringen opgemerkt, dat ook de Regeering niet blind is voor de ernstige gebreken onzer Ongevallenwet. Immers Minister Talma heeft in de Eerste Kamer gezegd: »dat de historie van de Ongeval lenwet een bedreiging wordt voor de mo gelijkheid van de tot stand koming eener algemeene arbeidersverzekering" en dat bet daarom allereerst zaak is »te doen wat men kau om te zorgeo, dit die ongevallenverze kering loopt". Z.Exc. wekte daarbij de ver wachting op, >tot een oplossing te zijn gekomen en een plan te zullen kunnen aan bieden, dat inderdaad aan de gerezen moei lijkheden een einde zal kunnen maken". Na die woorden mogen wg zeker met ver trouwen naai dit pian uitzien, hopend, dat het onze Ongevallenverzekering in betere sporen moge leiden. Er is echter meer. Ook voor den werkman zeiven is de On gevallenwet niet a'.lyd billijk. Een paar voorbeelden daarvaneen boot werker van de HollandAmerika Lijn, te Rotterdam, kreeg een ongeval, waarbij hem zijn linkerschouder werd gekwetst, zóo ern stig dat hij maanden en maanden buiten staat was te werken, en eindelijk aan een operatie werd onderworpen. Deze operatie schijnt niet al te goed gelukt te zijn, althans de man, een boom van 'n kerel, ruim 30 jaar, is voorloupig, of misschien voor zijn ieveu lang ongelukkig, want als een gevulg van alles wat er gebeurde, heeft hg over- i gehouden een machteloozen arm, met een hand, waarvan de vingers rechtuit en uitge spreid staan. Toch wordt deze man voor 40% geacht zijn werkzaamheden te kunnen verrichten. Waar Bg wien Op welke wijze De Rijks Verzekeringsbank, die aldus be schikte, verzuimde dit er bij aan te geven. Voorts diteen jongen van 13 jaar was als kleine hulp werkzaam in een zeepfabriek te Rotterdam, waaraan is verbonden een handel in zeeppoeder. Op een goeden dag krijgt het kereltje een ongeluk hij valt uit een raam en in 't Ziekenhuis wordt hem een arm afgezet. Zoo is bij reeds op 43- jarigen leeftijd voor heal zijn volgend l9ven verminkt. Kreeg hij een uitkeering, dan zou dit bedragen (omdat bij geen „leerling" was in den zin der wet) 7U% van een loon van 11.50 per week, heel zijn leven lang. Een paar stuivers per dag dus; óok op lateren leefty l. Maar hem wordt elke uit keering geweigerd, omdat hij het on geval kreeg in dat deel van het bedryf, da den zeeppoeder handel aangaat En zoo zijn er legio gevallen op te noemen. Wat blijkt uit dit alles? Dat de harziening der wet èn den misbruikers de gelegenheid daartoe behoort te ontnemen èn de in de termen voor hulp vallenden ook zonder uit zondering moet helpen. Dan nog een flinke vereenvoudiging van de uitvoering der wet en we beginnen er zoowat te komen, zegt de „Utr. Crt.". Uit de Pers. Het «Friesche Dgbld." schrijft, onder aan haling van Laurillard's woorden „Waar de dokters de rechters opzij dringen, juichen de boeven" Lombroso heeft met zijn leer van de on toerekenbaarheid van misdadigers weinig goeds en veel kwaads gesticht. in zijn theorie schuilt een element van waarheid, en het laatste woord er over is laug nog niet gesproken. Maar tegen overdrijving dient gewaakt; en van die hoognoodige waakzaamheid ont dekt men bg do „deskundigen", die de recht banken moeten voorlichten, weinig of niets. Als het zóo doorgaat, wordt eerlang bijna ieder misdadiger ontoerekenbaar verklaard. W:s in drift iemand vermoordt, komt dan niet meer iu den kerker. Of is drift eigenlyk iets anders dan acute en zoer kortstondige krankzinnigheid? En men kan toch niet iemand straffen voor hetgeen hij in een staat van krankzinnigheid bedreef! Zóo ver is het gelukkig nog niet; maar het is reeds erg genoeg. Daarenboven schijnen er „deskundigen" te zijn, die tegen hun overtuiging io verklarin gen afl-iggen. In 1906 verklaarde althans een geneeskun dige, dat bij een beschuldigde, die wel toe rekenbaar was, voor ontoerekenbaar heeft verklaard, om hem te bewaren voor een, naar het oordeel van dien medicus, geheel onnoodige gevangenisstraf Als dat niet de spuigaten uitloopt, begrij pen wij er niets van, zegt het blad, dat in tusschen nalaat den naam van dien medicus te noemen. Een geneeskundige legt opzettelyk een valsche verklaring af om temaud uit de ge vangenis te houdenl In een ander geval, verhaalde die zelfde deskundige, had bij iemand, die niet toere kenbaar was, verklaard voor wél toereken baar. want hij vond het noodzakelijk, dat de beschuldigde voor geruimen tyd uit de sa menleving werd verwijderd. Moet zulk een bedrog, zulk een aanmati ging, zulk een rechtsverkrachting niet ver oordeeld worden? Zoo struikelt het Recht op onze straten. Ook de «Nieuwe Prov. Gron. Ct.» vindt, dat het met de oplossing van het kiesrechtvrgag- stuk den goeden kant uitgaat. Het bleek wel,

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1908 | | pagina 1