Dinsdag 9
Februari
1909.
No. 768!,
58e Jaargang
Stadsnieuws.
FIRMA A H. VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt Dinsdag Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden ƒ1.—
franco per post 4.15. Advertentiën 1—6 regels 60 centelke regel meer 10 cent. By regel-
abonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kosteloos. Legale, officieële- en onteigenings-
advertentiën per regel 15 cent. Reolames 1—5 regels 1.25 elke regel meer 0.25. Groote
letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en kosten
evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
By advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
KORTEGRACHT 9
Postbus 9.
Telephoon 19.
KENNISGEVING.
De GEZONDHEIDS-COMMISSIE voor de
Gemeente AMERSFOORT
brengt ter kennis vnn belanghebbenden, dat
zij hare Openbare vergadering, bedoeld bij art.
27 der Gezondheidswet, zal houden op Vrijdag
12 Februari 1909, des avonds te half negen uur,
in het Raadhuis.
De Gezondheids-Commissie
voornoemd,
De Voorzitter,
H. VV. SCHREUDER.
De Secretaris,
des TOMBE.
Niets te wenschen.
Op een avond der afgeloopen week
ontving ik het bezoek van een vroegere
dienstbode, die als een jong Duitsch
meisje by my in huis was gekomen, acht
jaar bij my gebleven was, en toen trouw
de met een man, die slechts eeu zeer
klein weekgeld had. Wy hielden haar
tevergeefs voor, dat zij armoede tegemoet
ging. Jaren had zij hem liefgehad en
ofschoon het mooie blonde schepseltje
herhaaldelijk welgestelde lieden had kun
nen huwen, wilde zij van geen ander
weten en begon zy moedig den strijd om
het leven.
Door zelf uit koken en wasschen te
gaan, verdiende zij er wat bij en haar
huisje was een toonbeeld van properheid
en orde.
Nu twee jaar na haar trouwen
liet ik haar aan het eind van haar be
zoek uit en den prachtigen sterrenhemel
ziende, zeide zy„Oik zag, toen ik
hierheen kwam, zulk eeu prachtige ster
vallenhet was alsof zy langs de heele
lucht gleed."
„En heb je toen gauw iets gewenscht?"
vroeg ik lachend, „je kent immers het
oude volksgeloof, dat wat men op zulk
eeu oogenblik wenscht, vervuld wordt".
„Ja", antwoordde zij, „ik dacht er wel
aan, maar ik had niets meer te wen
schen. Toen ik verleden maand ziek was,
dacht ik nog, dat ik misschien sterven
zou, omdat men hier op aarde niet al te
gelukkig mag wezenmaar ik ben nu
hersteld".
„Dat verwondert mij niet", zeide ik,
„mijn overtuiging is, dat ons geluk blijft,
zoolang wij er zoo dankbaar voor zyn
als gy. Blijf dat altyd, kind".
ik dacht na over haar woorden „ik
heb niets meer te wenschen".
En toch had zy, om maar iets te
noemen, een heel klein huisje, zonder
gang, waar men door de voordeur inde
eenige kamer komt, zoodat het er 's win
ters niet warm is te krijgen.
Niets te wenschen, terwijl haar vroe
gere kameraden het zooveel breeder
hadden en zelfs niet mee uit werken
behoefden te gaanDat kwam mij mooi
en verkwikkend voor. En toch was het
niet meer dan de dankbaarheid, die ons
allen moest bezielen, en ook bezielen
zou, als wy slechts stilstonden by het
vele goede, ons geschonken.
Maar dat is het ongelukwij sommen
dagelijks alleen onze kleine en groote
teleurstellingen op. Wy gaan na, wat
ons ontbreekt, doch niet wat wy hebben.
Hoe dikwijls hooren wy, als iemand
sterft, door zijn omgeving zeggen„Nu
pas zien wy hoe onmisbaar hij ons was
Is dat niet ontzettend ondankbaar
Jaren samen te hebben doorgebracht,
zonder elkander ten volle te waardeeren!
Eu zoo gaat het met gezondheid, jeugd,
gaven, met alle voorrechten, ons ge
schonken.
Een arm vrouwtje zeide eens: „O! ik
ben dankbaar eiken ochtend als de bed
jes leeg zijn!"
Zij was een weduwe, die voor acht
kinderen heel hard moest werken maar
als de bedjes leeg waren, d.w.z. als de
kleinen gezond waren, had ook zij niets
meer te wenschen.
Gezondheid schijnt een gewone zaak
men vergeet de duizenden, die op een
ziekbed lijden. Men denkt er niet aan,
hoe heerlijk men heeft gerust, hoe warm
men het had gedurende den kouden
nachthoe een goed ontbijt ons wacht
hoe we daarna lessen zullen ontvangen,
die ons nuttig kunnen zijn voor heel de
toekomsthoe we omringd zyn van lief
derijke ouders, van broeders, zusters en
vrienden.
Wy doen maar alsof dat alles zoo be
hoort.
Maar dat is volstrekt niet het geval.
Als wij dat bezitten, zyn we bevoorrecht
boven talloos veel anderen, en de dag
kan wie weet hoe snel aanbreken,
waarop men éeu voor éen al die zege
ningen mist.
Er lag veel waars in hetgeen mijn
vroeger dienstmeisje zeide.
Stel U een vader voor, die, op den
jaardag van een zijner kinderen, dat kind
de kostbaarste geschenken zou geven,
juist wat de jarige noodig had of slechts
kou wenschen, en dat zulk een gelukkig
kind daarvoor niet eens dankte en er
niet naar omkeek, meenend, dat het hem
toekwam.
Wat zou de vader doen1? Hem natuur
lijk het eeu of ander weer ontnemen om
hem te leereu, het op prijs te stellen.
Wij allen handelen soms als zoo'n
kind.
Aldus Marie van Amstel in „De huis
houdgids".
Zaken zijn zaken.
We lezen in „De Middenstandsbond":
Een voorbeeld van wat men in Duitsch-
land tegen oneerlijke concurrentie kan
bereiken, levert oen vonnis door de Recht
bank te Duisburg gewezen tegen che
mische handelaren te Emmerik. Zij ston
den terecht voor het in de laatste vyf
jaren in hun fabrieken citroensap te
hebben nagemaakt en als Messina-citroen-
sap inden handel te hebben gebracht.
De aanklacht luiddeVoediugsmiddel-
vervalsching en oneerlijke concurrentie.
Drie vruchtensapfabrieken hadden zich
civiele partij gesteld en vroegen schade
vergoeding wegens oneerlijke benadeeling
hunner zaak.
De Rechtbank veroordeelde beide be
klaagden tot twee boeten ieder van
1500 Mark wegeus de beide delicten en
wees aan een der civiele partijen toe
10 000 Mark schadevergoeding, door be
klaagden te betalen.
Dat noemen wy een sociaal vonnis,
waarnaar wij hier te lande kunnen wa
tertanden.
Hier te lande leveren de handelaren
citroenzuur voor citroensap, bederven de
mager, der consumenten, benadeelen
eerlyke haudelaren en niemand doet hun
iets voor zulke oneerlijkheid.
En dan moet men weten, dat de Duit-
sche Rijksdag verleden week heeft be
sloten, het wetsontwerp tot verscher- I
ping van de wet op de oneerlijke con
currentie naar een commissie van een j
en twintig leden te verwijzen. Daarna j
zal de openbare behandeling van het I
ontwerp in den Rijkadag plaats vinden.
Geeu wonder, dat de berichtgever de
verzuchting slaakt
Wanneer zullen we nu toch eens mo
gen berichten„in de Tweede Kamer
(hier te lande) zijn de beraadslagingen
aangevangen over het wetsontwerp waar-
by oneerlijke concurrentie strafbaar
wordt gesteld".
Zóo iets onmogelijks vragen we toch
niet, waar we hier te lande reeds in
het bezit zijn van geheel uitgewerkte
wetsontwerpen over dit vraagstuk. Wij
wyzen slechts op het indertyd door Mi
nister Loeff voorgestelde art. 328bis
(later onder een ander Ministerie weder
ingetrokken) en het door onze Midden
standscongressen aangenomen systeem
van wet van mr. Aalberse.
Maar dat niet allen het cynische
„zaken zijn zaken" met zoo ruim gewe
ten toepassen als de boven aangeduide
fabrikanten, moge blijken uit de vol
gende mededeeling in het Engelsche
weekblad „Great thoughts" van 6 Fe
bruari, ons toegezonden door vriende
lijke hand
„Te Chicago dankt de zeer uitgebreide
handelszaak van Marshall Field Co." j
haar succes aan de door haar steeds j
gevolgde zuiver zedelijke beginselen.
„De Directeur volgde altyd dezen regel,
dat zij het belang der afnemers hooger
stelde dan eigen voordeel.
„Bjj advertentiën mocht nooit van de
waarheid afgeweken en evenmin over
dreven worden, en het werd zelfs wen-
schelijk geacht, dat de waven beter
bleken te zijn dan de aankondiging had
doen verwachten.
„Toen het alom bekend was geworden,
dat dit handelshuis bjj die gulden regel
standvastig volhardde, werd zulk een
groot vertrouwen geoogst, dat de bloei
was verzekerd".
Is er niet een spreekwoord, dat luidt
„eerljjk duurt het langst"
Werkloosheid.
De wijziging der Postwet heeft ook dil
goede gevolg gehad, dat vele tijdschriften,
die, nra het dure porto, vroeger vrij onge
regeld verschenen en daardoor weieens zaken
bevatten die niet meer actueel waren, thans
als maandblad uitkomen. Zij vallen dan on
der de rubriek «nieuwsbladen" en deelen
iu het goedkooper porto.
Zóo ook bet Tijdschrift van de Neder-
landsche Heidemaatschappij, dat voortaan
omtrent den eersten van iedere maand zal
verschijnenomtrent, want althans in
den eersten tijd van dezen voor de lezers
zeer gunstigen overgang is niet alles
persklaar.
De nieuwe jaargang vau het Tijdschrift
dan wordt geopend door een zeer uitvoerig
«een en ander" over de werkloosheid in de
groote steden, in verband met de cultuur-
werkzaamheden op het platteland. De Di
recteur der Maatschappij baalt daarbij aan,
hetgeen over dit onderwerp in de Tweede
Kamer meer of minder weinig deskundig
is, gelangpraat om vervolgens breedvoerig
te bespreken in hoeverre werkloozen ge
bruikt kunnen worden bjj ontginningen.
Als vaststaand neemt hij daarbij in 't al
gemeen aan, „dat de doorsnee-werklooze"
(ondersteld altijd, dat zoo'n patiënt er het
leven afbrengtongeschikt is, zich op het
platteland te vestigen en daar een blij venden
werkkring te vinden. De Directeur is al vrij
tevreden, als verkregen wordt: «niet de
werkloozen uit de steden naar het platte
land maar de plattelandsbewoners niet
naar de stad".
Het verdere betoog kan meu zich nu wel
denken, als men daarbij weet, dat eerst be
sproken wordt bet rapport over dezequaes-
tie in 1895 in bet Nederlandsch-Landbouw-
comité uitgebracht j vervolgens de eischen
waaraan ontginningswerken moeten voldoen,
en eindelijk het bebosschen en afzanden van
uinen.
Als slotopmerking zegt de Directeur nog,
dat bij natuurlijk niet is uitgegaan van het
standpunt, dat het door de werk loozen ver
richte werk oeconomisch is dat wil zeg-
geD, dat het kapitaal rentegevend belegd
wordt te minder als men te doen krijgt
met de laatste nieuwigheid op dit gebied,
de „stakende werkloozen", die niet tevreden
zijn met een verdienste van ft.25 per dag.
Hij heeft willen zoeken naar werk om te
voorkomen, dat zij, die tot werkloosheid
gedoemd zijn, tot bedeeling moeten verval
len. Geenerlei ilusies maakt hij zich, dat het
geen bij heeft aangegeven spoedig in uit
voering zal komen. Vooreerst omdat dit
steeds een behoorlijken tijd van voorberei
ding noodzakelijk maakt, en verder omdat
die werkzaamheden slechts plaatselijk kunnen
zijn en aan een zeer gering percentage
werkloozen arbeid geven kunnen, lntusscben,
de Directie der Heidemaatschappij ver
klaart zich, als immer, volgaarne bereid tot
hulp en voorlichting en beeft nu al twee
van de besproken gevallen in bewerking
een van een complex duingrond van 200
H. A., die afgegraven moet worden om den
ondergrond voor tuinbouwdocleinden te
bestemmen, en een ander van 10 tot 30
H.A. heidegrond, die tot aanzienlijke diepte
door handenarbeid bewerkt zal worden.
Vermogende landeigenaren wordeD opge
wekt, dit anikel eens goed te bestudeeren,
opdat zy wellicht kunnen médewerken, goed
willende werkloozen op te heffen uit hun
ellende.
Zondag was het acht jaar geleden, dat
het huwelijk van H. M. de Koningin werd
voltrokken.
De commissie voor het vreugdeblijk der
officieren van het leger aan H.M. de Konin
gin bestaat voor het garnizoen Amersfoort uit
mevrouwenVan Hoek, Klerk de Reus, Van
der Burg, Steinbuch, Jasink, Scherpenhui-
zen, Grondhout en Doornbos.
De heer G. van Terwisga is aan de Rijks
universiteit te Utrecht bevorderd tot semi-
arts.
Met ingang van 26 Februari is bevorderd
tot dirigeerend apotheker (majoor) de mili
taire apotheker le klasse K. Verlaan, van
het Militair hospitaal te Amersfoort.
Van het 5e regiment infanterie zullen van
de voorj.iarspioeg der Nationale militie op
1 Mei 7 en van de najaarsploeg op 15 No
vember 6 miliciens overgaan bij de hospi
taal-compagnieën.
De «Eembode" deelt mee, dat op 1 Juni
een tweede eskadron van het nieuvvopge-
riebte le regiment huzaren te Amersfooit
in garnizoen komt en dat het plan bestaat
om het eskadron ordonnansen van Amers
foort deels naar Deventer, deels naar Ede
te verplaatsen.
Bij Kon. besluit is bepaald, dat met in
gang van 1 October a.s. aun de onderoffi
cieren leerlingen van den Hoofdcursus te
Kampen een wekelijksch zakgeld zal worden
uitbetaald van f2.25. Gedurende hun de-
tacheeringiijd bij de korpsen, van 1 Juli tot
