---Empire Costumes
Directoire Costuumrokken
ROB. LEYY,
Amersfoortsche Bank,
Nageperste Gevelsteen
FERWERDA TIEIAN.
LIJNZAADKOEKEN
A. J. van WIJCK
in exquisite keuze ontvangen.
Mode-magazijn
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Feuilleton
In den trein.
WESSANEN LAAN,
WORMERVEER.
Opgericht 1765.
Koninklijke Fabrieken.
Voedert uw vee met de zuivere murwe
merk de „Ster", en W L
uitrauuteiide door hoog eiwit- en vetgehalte
en voedingswaarde
J5EBK-DIPLOMA Parijs I960.
NEGEN OOI!DEN MEDAILLES
De bekende distillaten,
wijnen en likeuren, van de
firma VETTER Co., distill.
Ie klasse, zijn albier ver
krijgbaar in de oude Slijterij
op het Lieve Yrouwe-plein,
naast liet Kapelhuis, Tele
foon 131.
FABRIKANT van
RENKÜM.
Vraagt prijzen en monsters.
Telegrant-ndres: Telef. Tuterc:
VAN WIJCK.UENKI!» WAGENINUEN U
Langestraat 40,
AMERSFOORT,
Telefoon 103.
ZEIST.
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wasschen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN
De goederen norden te a mersfoort 'sWoe nsd o g i
fro ft ro gehooid en gebracht.
PROSPECTUS woidt op aanvrage franco tot gezonden
KORTEGRACHT 20, Amersfoort,
(naast bet Postkantoor) Telefoon 36.
St. Estèphe Médoc
CHAT. MALLERET
per anker van 45 fl. f 82,
Petit Bourgogne.
Witte Bergerac
Graves Blanc
Niersteiner
Oude Roode Portf 1.08
Extra Oude Roode Port1.44
Oude Witte Port1.08
Extra Oude Witte Port„1.80
Fine Old gold Sherry
Goede Madeira
Witte Samos
Prijzen netto h contant.
0.80
0.99
0.99
0.72
0.72
j; 1.22
1.80
1.35
2.25
0.90
0.90
0.90
Depot te Amersfoort bij M.R. N. Oosterveen.
i l'l
Amersfort
FABRIEKEN van MELKPRODUCTEN
Amersfoort—Harderwijk
Controle den heer W. A. van den Bovonkanip.
Uitsluitend prima Melkproducten.
Ziektekiemvrije Melk,
uitsluitend in flesschen.
Koffie en Slagroom. Karnemelk.
Boter onder Rijks-controle f 1.45.
Belasten zich met
aan- en vorkoop van
Effecten, Wissels en
Coupons.
Sluiten prolongation
Safe-inrichting.
Zij moesten do automobiel overlaten aan de
zorg van den chauffeur en wandelden naar het
hooggelegen spoorwegstation om vandaar per
trein na>r de stad .erug te keeren. Het jonge-
meisje praatte vroolijk om bij haar metgezel
het gevoel te verdrijven, dat zijhield voor ver
legenheid over den mislukten tocht en ergernis
over het feit, dat zijn hooggeroemde nieuwe
automobiel alreeds een gebrek aan de machine
had gekregen. Hoe had zij ook kunnen vermoe
den, dat de reden van Edward Langley's ont-
atemdheid veel diener lag
Langley had zich reeds dagen lang te voren
op dezen tocht verheugd, toen Marjorie hem
had beloofd te zullen meerijden in zijn nieuwe
auto naar een oude landelijke herberg, waar zij
zouden soupf eren eer zij daar van tafel opston
den, zou hij daar de vraag doen, die zij tot dus
verre zoo behendig wist te ontwijken.
Nu was het schione droombeeld geheel ver
vlogen zij waren op den terugweg naar dt pro
zaïsche stad, die hom thans vervelender toe
scheen dan ooit te voren.
I)e trein was reeds eenige stations voorbijge
reden, toen hij in zijn treurige overpeinzingen j
weid gestoord door de Btem van Marjorie, die
zacht tot hem zei:
„Kijk eens uit het venster links. Ik zal u
wat vertellen van de twee, die tegenover ons
zitten. Neen, u moei niet naai hen kijken, al
geloof ik ook, dat zij geen besef hebben van
onze aanwezigheid."
Hij deed gelijk ze zeide, maar het gelukte
hem toch, een vluchtiger, blik op het paar te
werpen. Het waren Italianen. Het meisje had
haar nationale kleederdracht nog niet afgelegd.
Zij droeg een zeer bonten doek om 't hoofd en
groote oorringen schommelden heen en weer bij
elke beweging, die zij maakte. Zij was eentoon
beeld van jeugd en gezondheid en de glans ba
rer oogen overstraalde ee parels van het snoer,
dat eenige malen om haar hals was gewonden.
Maar de vreugde, die uit Haar oogen blonk,
was niet opgewekt door de schoonheid van de
streek, die zij voor de eerste maal zag. Zij had
voor niets oogen dan voor den man, die naast
haar zat. Hij was nog jong van jaren, maar
scheen afgemat van moeite en zorgen en oud in
levenservaring. Zijn gebogen schouders getuigden
van zwakte en bovenmatige inspanning en daar
van spraken ook de donkere kringen om zijn
oogen, de zenuwachtige bewegingen zijner ma
gere handen, de scherp afgeteekenden plek op
zijn wangen en de hoest, die hem telkens stoor
de in zijn druk gesprek. Het licht echter, dat
uit zijn oogen straalde, was niet door koorts,
maar door liefde ontstoken. Hij dacht niet meer
aan der. langen treurigen tijd van wachten. Zij
wiiB er nu immers. Eindelijk, eindelijk.
Zij zaten met de gezichten naar elkander toe
en hielden eikaars handen vast. Er vloeiden
teedere, liefkoozende woorden van hunne lippen.
Behalve Marjorie, die twee winters in Italië had
doorgebracht, was er in den waggon niemand,
die ook maar (en woord verstond van hetgeen
zij zeiden.
Plotseling warden de teedere, vroolijke woor
den van den jongen Italiaan afgebroken door
een hevige hoestbui. Marjorie stond haastig
op.
„Hebt gij er iets tegen, als wij naar den an
deren kant gaan vroeg zij aan Langley. „De
zon schijnt hier zoo fel".
Toen zij naar den doorloop tusschen de coupé'e.
ging, zag Langley door haar voile been, dat zij
groote traDen in de oogen had. Hij boo gang-
stig naar haur toe.
„Ik dacht wel terstond, dat het te veel voor
u was. Eerst die last met de automobiel en nu
de rit ir. dezen ongerieflijken waggon, met die
slechte lucht".
„Neen, dat alles heeft mij volstrekt niet ge
hinderd. Ik ben zeer wel. Maar ach, mijn
heer Langley, zij heeft hem lief, zij heeft hem
zoo onuitsprekelijk lief, en toch is zij hier ge
komen om hem te zien sterven".
„Denkt u dat waarlijk?" vroeg Langley met
hartelijke deelneming.
„Ja, ik ben er van overtuigd, De man heeft
zich bijna dood gewerkt om haar uit Napels te
laten overkomen. En zij vertelde wat er alzco
in haar kleinen kofier zatde mooie fijne sprei,
die haar grootmoeder had gemaakt, en naar
bruidskleed, dat geheol en al haar eigen werk
is. En bij eiken steek, dien zij er aan naaido,
heeft zij aan hem geuncht, den liefsten vriend,
dien zij in de wereld bezit. En zij vermoedt in
de verste verte niet, dat hij doodziek is. lïij
heeft zich aile-denkbare ontberingen getroost,
honger geleden en daardoor zijn hartebloed
gegeven om haar nog eens te zien. Begrijpt u,
wat dat zeggen wil V"
Langley voelde, dat hij zijn zelfbeheorsching
zou verliezen, als hij Marjorio in de bedroefde
oogen keek. Was dat die elegante, deftige groote
dame? Hij had dus de echte Marjorie nog niet
gekend.
De jonge Laliaanschc boog voorover en zag
haar verloofde in de oogen.
„Mio tesoro
Langley kon alleen de uitdrukking van haar
beweeglijk gelaat zienmaar Marjorie ver
stond elk woord harer zachte, welluidende taal.
„Mijn liefste!" zei ze, hartstochtelijk. „Wat
kunnen mij je breede straten en je groote hui
zen schelen Ben ik daarvoor naar Amerika
gekomen Ik wil niets zien dan jou. Maar je
gezicht is moe, smal en mager. Je hebt niet
eens het noodigste voor jezelven genomen, maar
om mijnentwil gespaard en honger geleden. Niet
waar? Maar nu ben ik hier en nu wordt je
fliDk en gezond, mijn Giuseppe I"
„Dat arme meisje! Haar liefde is sterk,maar
niet sterk genoeg om in den strijd tegen die
ziekte te overwinnen!"
Marjorie had die woorden meer in zichzelve
dan tot Langley gezegd. Thans wendde deze
zich plotseling tot haar en vroeg
„Zou u het onaangenaam vinden, jufi'rouw
Marjorie, aan het volgende station alleen uit te
stappen en een rijtuig te nemen om naar huis
te gaan Ik zou wel naar het zelfde station
willen meereizen als die twee en zien of ik iets
voor hen kun doen. En dat kan ik het best,
als ik alleen ben."
Marjorie sloeg haar voile op en zag hem ver
wonderd aan. Hij sprak bijna barsch en keek
haar niet aan,
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk, Firma A. H. van CLEEFF, Amersfouit.
