Koopt
JVIEUW PARIJS,
De Patent-ROSS
Amersfoortsche Bank,
zijn overal bekend door bun
lichten gang- en
soliditeit
Nageperste Gevelsteen
uw Schoon
maakartikelen
Langestraat 37.
SINGER naaimachine
Snel.
„Eysink" rijwielen
Sterk.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Gloeikous
BERN. BROM, Langestraat 27 Amersfoort.
Solied.
Methorst Van Lutterveld
LIJNZAADKOEKEN
A. J. van WIJCK
Feuilleton
Een kostbare bloem.
IN
voor eken tak van nijverheid, als ook voor alle
hnishondeijk naaiwerk.
Onderricht gratis ook in het moderne borduren en
stoppen.
TW1" Wie eeue Singer Naaimachine wenscht tekoopen
iiije uitsitend in een winkel van de SINGER-MAAT-
I SCHAPPIJu want er worden vaak ook uamaaksels van weinig
i waarde ond.*; misbruik van den naam „SINGEK" aangeboden.
Te AMERSFOORT heeft de 8INGER-MAATSCIIAPPIJ
slechts éen winkel, en wel
»e. do WESTSINGEL 49, hoek Varkenmarkt.
uithangbord tyn de SINGER
naaimachines verkrijgbaar.
Z E I S T. «i=—
AMERIKA ANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslager
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZFN
He go filer en Hortten te Amersfoort 's oensdugs
franco gehooid en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden
Van der ZOO de JONG Van OPHOVEN
A iiiersfoort- Wcstsliigel 43. Telefoon 93.
Zetten gelden uit op prolongatie met
bewaring van het onderpand bij de Twent-
sche Trust-Maatschappij te Amsterdam.
Gebruikt steeds
en U bevoordeelt uzelven.
Zij is beslist de BESTE en STERKSTE der wereld.
Let op bovenstaand fabrieksmerk.
Hoofddepothouder voor AMERSFOORT en omstreken
KORTEGRACHT 20, Amersfoort,
(naast het Fostkantoor) Telefoon 86.
Kassiers en Commissionairs in Effecten
H.
te Amsterdam)
BAARN
AMERSFOORT
Munrhnizen 15, (naast de Nederl. Bank). Mollerusstraat,
Telephoon 49. Telephoon 14.
Voeren effectenorders uit aan Binnen- en Buiten-
landsche Beurzen.
Deposito. Prolongatie.
WESSANEN LAAN,
WORMERVEER.
Opgericht 1765.
Koninklijke Fabrieken.
Toedert uw vee met de zuivere murw
merk de „Ster'' en W L,
uitmuntende door hoog eiwit- en vetgehalte
en voedingswaarde
EERE-IHPLOMA Parijs 1900.
NEGEN GOUDEN MEDAILLES
FABRIKANT van
RENKÜM.
Vraagt prijzen en monsters.
Telegram-adres: Telef. Intorc:
VAN WIJCK, RENKUM WAGEN ING EN 3.
2 (Slol).
Do gevangenen zijn gescheiden in twee groe
pen do beschuldigden en de ter dood veroor
deelden. Het aantal der Iaalsten groeit telkens
meer aan. Daar de rechters niet genoeg haast
maken, iaat Caarier de terechtzittingen verkor
ten en de noodlottige woorden „Ter dood, ier
dood wee»klinken londer ophoud n.
„Henri de Kergouet" roept de deurwaarder
af.
lCen jonkman van achttien jaar treedt naar
voren en groet zijn rechter koelbloedig met een
bevallige buiging, nlsof hij aan het Hof te Ver
sailles i®. Hij schijnt het wanhopige van zijn
toestand niet te begrijpen en niet te weten, dat
het schavot hem wacht.
„Gij zijl beschuldigd samen te zweren tegen
de Republiek en baar vertegenwoordigers met
de wapens te hebben aangevallen. Wat hebt gij
tot uw verdediging te zeggen?-'
,,fk ben o den <l->od van mijn vader schuldig
men moet zijn schulden betalen."
Uij wildet u van mij meester makenwat
zOU'ft gij met my gedaan hebben?
)ns is de gmliotine onbekend, maar wij go
bruiken een Imogen boom en een flink touw;
vervolgens zou ik mijn boeren hebben uitgenoo-
digd, bet schouwspel bij te wonen u te zien
hangen en dal zouden zij zeker met handgeklap
hebben toegejuicht
„Henri! ritp een vrouw op Bmeekenden
toon".
Carrier wiep een woedenden blik om zich
heen.
>.Gy gelooft dus, dat uw hoofd zoo stevig op
uw schouders stunt, dat gij op die wijze den spot
met mij durft drijven?"
„Gij kunt mijn hoofd afhakken; het buigen>
nimmerwas het trotsche antwoord.
Het vonnis was niet twijfelachtig.
„Kergouet is ter dood veroordeeld."
Twee vrouwen naderen de balie.
„Zijt gij de moeder van dien jongen
..Ja, mijnheer, en ik vraag u vergiffenis voor
hem hij is nog zoo jong."
„Hij is veroordeeld, Uw naam?"
„Yolande Marie de Clairval, markiezin van
Kergouetdit is mijn dochter Yonne."
Carrier keek beide vrouwen strak aan, de moe
der en de zuster van den vermetele, die hem
zooeven uitgetart had.
„Genade voor mijn broer 1" riep Yvonne.
„O, het is je dochter en je zoon
Carrier spr*k op korten toon het doodvonnis
over het drietal uit. Dc veroordeelden werden in
de gevangenis geworpen.
Het sloeg negen urenhet doodsuur. De ge
vangenen werden bij paren in de booten gebracht
met sabels en geweren werden de ongelukkigen
voortgejaagd; de booten werden do rivier opge
roeid en tot zinken gebracht.
Maar het ging Carrier niet vlug genoeg naar
den zin; bij honderden liet hij daarna zijn elacht-
off'ersfusilleeren. De deurwaarder riep nog steeds
de namen der voroordeelden af.
Kr ontbraken drie namen op de lijst,
„Welnu, en wij vroeg De Kergouet.
„Stilgij krijgt ook uw beurt."
Óp bevel van Carrior werden zij van de ove
rigen gescheiden. Yvonne moest voor den ge-
vreesden consul verschijnen.
„Houdt gij van uw moeder, meisje?" vroeg
hij haar.
„Waarom zou ik niet van haar houden; zij
is de beste en liefste moeder, die er bestaat."
„Dat moet wel zoo zijn, mompelde Carrier.
En van je broer
„O, van ganseher harte."
„Uw broeder heeft my willen dooden en mij
openlijk belcedigd."
„O mijnbeer, vergeef hem. Onze vader is
reeds op het schavot gestorven."
„Ja ik weet hethij heeft óok gezegd, dat
men zijn schulden moet betalen; dat heb ik
goed onthouden. Zeg mij eens wat zou je doen
om je broeder te redden?"
„Ik zou er gaarne mijn leven voor geven."
„Ik heb je leven niet noodig. Luister, hier is
een brief, dien ik aan je toevertrouwje moet
hem over drie uur openen, dus te middernacht;
eerder niet. Zeg aan niemand iets van ons on
derhoud. Begrepen Ik vertrouw u. Hoe oud
zijt gij
„Zestien jaar."
„Op dien leeftijd liegt men niet. Ga."
Óntroerd bereikte Yvonne onder toezicht van
een gendarme de gevangenis, waar men haar
niet dacht terug te zien. Eer zij op de vragen
had kunnen antwoorden, werd het drietal ge
haald.
„O, zei het meisje, het is een gruwellijke
martelingmen kan zelfs den laatsten nacht
niet rustig doorbrengen."
Diepe duisternis lag over de stille stad en na
veel zijstraten te hebben gepasseerd, bereikten
zij den oever van Loire, waar dos middags hon
derden menschen verdronken waren.
Op een teeken van den gendarme legde een
bootje aan den stillen oever aan.
„Stap in!" klonk het bevel.
„Drommels, die brave Carrier znl ons op
meer eervolle wijze laten verdrinken", zeide
Henri smalend.
„O Henri, geloof jij dat?"
„Moedertje, veronderstelt u dan, dat hij ons
voor pleizier een boottochtje op de rivier laat
maken
In doodsangst wachtten allen het noodlottige
oogenbiik af, maar de tijd verstreek zonder
dat aanstalten werden gemaakt om do laatste
slachtoffers in dc - koele golven te werpen.
Eindelijk zag men in de verte een grootschip;
het was een kruiser, die op hun komst scheen
te wachten. Op een teeken hield het bootje stil
en eer de gevangenen den tijd hadden van hun
verbazing te bekomen, bevonden zij zich op
de loopplank en stonden op het dek van het
groote schip.
„Wat beteekent dat?" vroeg Henri verbaasd.
„Dat beteekent, dat gij gered en vrij zijt",
zeide de kapitein, die het drietal beleefd ont
ving.
„Vry
„Ik kan u niet veel bijzonderheden vertellen.
Alles wat ik weet, is, dat ik van middag een
flinke som geld ontving, met de opdracht, drie
menschen naar Engeland te brengen. Het bevel
kwam van Carrier. Binnen weinige dagen zul
len wij de Engelsche kust bereiken."
„Hoe heet het schip?"
„De „Corgon", mijnheer; de groote kajuit ir
te uwer beschikking."
Het drietal keek elkaar in verrukking aan;
hun geluk waB te groot om het te kunnen
uiten.
Yvonne herinnerde zich den brief, dien Car
rier haar gegeven had. Vlug verbrak zij de
onvoloppo en las
„Aau Yolande de Clairval."
„Zie eens, moeder!"
„Wat is dat voor een briei?"
„Carrier heeft hem mij gegeven."
„Lees hem voor, Henri; ik ben te ontroerd,"
zei de moeder, haar zoon den brief gevend.
Henri las.
„Twintig jaren geleden was het uw trouwdag,
toen gij een bloem uit uw bruids-bouquet op
de lijkkist van mijn zuster legde, die op zes
tienjarigen leeftijd stierf. Voor die bloem geef
ik drie hoofden."
Snelpersdruk, Firma A.H. van CLEEFF, Amersfoort.
