Als uw Bril gebroken is,
B L O O K E R'S
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
DE HUISHOUDGIDS
W. F. A. GROENHUIZEN,
ZEER GOED
NOG BETER
DE BESTE
FLEHITE
Feuilleton.
VOOR DEN SPIÈGËC
ZEIST. - -
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaïikt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZFN
De goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco getaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden.
Gouden Medaille, Gent 1908.
dactie van mejuffrouw N. CARIOT, Leerares in Koken en Voedingsleer,
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en
aan het Bureau van de »DE HUISHOUDGIDS":
Burgstraat 65, UTRECHT
N.V. v/h Be NEB. STA AL-IN BUST R IE H. E. Oving Jr.
CONSTRUCTIE. WERKPLAATSEN
aan de BINNENHAVEH O.z.
VERVAAR DIGT
ROTTERBAM.
IJzeren Bruggen, IJzeren Gebouwen,
IJzeren Overkappingen, LTzerconstructies
van eiken aard.
Complete aanleg van Fabriekssporen.
een glas stuk, een armpje van uw bril of een lcuvkje of hoorntje van uw pince-
nez, wendt u dan met vertrouwen tot ons. Wij repareeren billijk vlug en goed.
Groote sorteering BRILLEN en PINCE-NEZ, LEESGLAZEN, BAROMETERS, enz
Onze 25-jarige werkkring hier ter stede waarborgt U 9en vakkundige
behandeling.
Brilleu worden geleverd op voorschrift van H.H, Doctoren.
Instrument- en Horogeinaker, Langcstr.iat 42.
Daalders Cacao
Twee-Guldens Cacao
't Fijnste merk
(vierkante bussen, bruin etiket)
(vierkante bussen, groen etiket)
(ronde bussen)
bussen van 2 pond f 1 50
bussen van 2 pond f 2.
bussen van 1 pond f 1-60
1 0 80
1 105
w m Va M 0.85
V2 0.425
2 0 55
1 ons 0-18
I ons 0-24
m 0 45
Bij den ondergeteekende verschijnt^
iederen Woensdag: a?
Be Hollandsche Lelie M
Weekblad voor Jonge Dames
onder Hoofdredactie
VAN ai
Jonkvrouwe ANNA de SAVORNIN LOHMAN.
öu »/>e Hollandsche Lelie" is het eenigst Sb
Weekblad in Nederland voor datnes
uit de hoogste en beschaafdste Icrin-
gen. Let hierop voor uwe advertentie, gp
ufc Prys per jaarg. f 4.50, fr. p. p. f 5.25.2b
Proefnummers gratis.
H Amsterdam. L. J. VEEN.
Oll<llll'i<!lillll<lle Must'II III Is
Iliiffflljks l«' l>e».lclill«ten
voor ui l-l.'il.'ii a IO cenl.
Kostolooa clos Dinsdags van 10 tot 12
en van |i/2 tot 3 uur.
Eindelijk was dan de groote dag gekomen.
Zij koos zich een eenvoudig maar flatleerend toilet
en toen zij de kamenier had laten gaan, be
keek zij zich lang in haar spiegel. Bij die bezig
heid was zij gewend, halfluid interressante kleina
alleenspraken te houden en haar geheimste ge
dachten te uitende geheime gedachten van
een mooie vrouw een luistervink zou heel
wat interessants gehoord hebben.
Ook vandaag spraken de lippen van hetgeen
waarvan het hart zoo vol was.
„Dat heb ik nu eens netjes gedaan", zeide
zij met. vrij sterke zelfingenomenheid tegen haar
beeld in den Bpiegel. „Ik heb den goeden man
in 't minst niet aangemoedigd hoogstens van
tijd tot tijd een wat langeren blik, een lachje
van verstandhouding, een licht drukje van de
hand. En toch wist ik hem steeds weer te bren
gen tMt vriendelijkheden. Nu is het zoover, dat
het tot een verklaring moet komenvandaag
bij de thee, waarop ik hem gevraagd heb, moet
de uitbarsting plaats hebben. Ik had het als
weduwe van een rijk fabrikant wel niet noodig,
weer te trouwen, maar ik bsn jong en dan altijd
den wedowsluier te dragen; men komt zoo licht
in een scheeve positie. En het leven zoo alleen
door te gaan. is toch 6ok treurig. En ongemak,
kelijk. Ik ben altijd op mijn vriendinnen aan
gewezen wanneer ik naar een comedie of con
cert wil. Een knappe vrouw kan niet overal
alleen heengaan. Men komt in moeilijkheden,
die men niet vermoedt.
„HÖ is een zeer ernstig, knap man. En van
goeden adel. Nieuwe gezelschapskringen zullen
zich voor mij openen. Ik heb mij niet in die krin
gen willen dringen zooals andere vrouwen, die
er zich belachelijk mee makenmaar wanneer
het toeval het zoo wilzal ik er niet over
kl&geD. Ook zegt men, dat hij gefortuneerd is.
Hy was zoo verstandig, zich uit bet kostbare
jongelui'sleven tijdig terug te trekken. En nu
woont hij op zijn riddergoed, dat ik ken. Een
deftige bezitting, goed in orde. Mijn vermogen
is nu wel niet buitengewoon, maar het kan hem
toch helpen. Ja, mijn beste, met je aardige krul
letjes op het voorhoofd, je wordt barones".
Er werd geklopt.
„Wat is er?"
„Visite, mevrouw dr. Williamson."
„Och, wat lastig. Ik verwacht den baron op
de thee
„Zal ik den dokter zeggen, dat u niet
„Neen wacht eenshoe laat is het
„Even vier oor.!'
„De baron komt eerst om vijf uur. Tot zoo-
ang kan hij mij den tijd verdrijven. Laat den
dokter in de ontvangkamer en zet voor twee
personen thee klaar in de huiskamer."
„Ja mevrouw."
De dame keerde zich weer naar den spiegel.
„Den tijd verdrijvendat kan hij anders niet
best. Hij vertelt altijd van Amerika. Dat is
heel interessant voor eens of tweemaal, maar
vandaag kan hij vertellen wat hij wil. Ik ben
werkelijk een beetje opgewonden maar dat is
toch ook heel natuurlijk. En dan is wachten
alléén zoo vervelend. Nu, hij mag praten tot
de baron komt. Dan stuur ik hem weg; ik
versta uitstekend de kunst, de menschen op een
zeer beminnelijke manier de deur uit te praten.
Dat is een kunst op zichzelf, die niet iedereen
gegeven ie, maar ik versta ze meesterlijk. Daar
van zal de dokter vandaag eens een proefje te
zien krijgen. Vooral als hij goed vervelend is.
Nu, laten we eens kijken wat dat overzeesche
wonder te beweren heeft."
De mooie vrouw Bchi'cte nog wat aan heur
haar, bekeek zich nog eens in den spiegel
en ruischte vervolgens naar de ontvangkamer.
Daar begroette zij dr. Williamson, een eeni-
germate gezet maar nog jeugdig uitziend man,
zeer elegant, maar een beetje stijf gekleed, die
naar buiten keek.
„Excuseer, dokter, dat ik u een oogenblik liet
wachten," zeide zij, hem een plaats aanwijzend
en zelf in een hoek van de canapé plaats ne
mend.
„O, u is wel beleefd. Ik heb maar een paar
minuten gewacht. Ik keek even naar buiten.
Ik houd van het leven op straat en kijk er
gaarne na. Vooral omdat het zoo heel anders
is dan bij ons in Amerika".
„Ziezoo daar zijn we weer thuis", dacht de
mooie vrouw en wierp een blik van verstand
houding naar haar evenbeeld, dat zij zien kon
in een ovalen spiegel aan den wand.
De dokter begon haar nu bet Amerikaansche
stratenleven te schilderen. Hij sprak uitstekend,
zooals altijd als hij van zijn tweede vaderland
vertelde. Hij wist ook zijn toehoorderes oogen-
achijnlijk te boeien, zooals steeds bij dergelijke
gelegenheden, want óok verstond zij voortreflijk
de kunst, haar gedachten te verbergen. En zoo
verstreek de tijd snel. Het was al bijna vijf uur
en de mooie vrouw begon nerveus te worden.
„Zeer interessant," zeide zij. „Maar nu weet
ik, geloof ik, dank zij uw verhaal, al alles wat
men van Amerika kan weten".
„O, nog maar heel weinig," zeide Dij lachend.
„Ik zou u nog veel meer kunnen vertellen zon
der aan een einde te komen".
niette veel Amerika op eens." Voor van-
3,
daag was het genoeg, vond zij.
Misschien bemerkte hy den eigenaardigen
klemtoon in haar woorden althans hy stond
op. Het was tien minuten over vijven.
Waar bleef de baron Waarom verlaatte hy
zich juist vandaag nu net tut een gewichtige
beslissing moest komen
„Er zijn gevallen," dacht zij met een blik op
den spiegel, „waarin onnauwkeurigheid onbe
schaamdheid wordt. Hij deukt misschien, dat
ik geen andere vereerders heb buiten hem. Dat
kan ik hem dadelijk met dezen hier anders
leeren, want ik kan hem laten gaan wanneer
ik wilmaar nu zal de baron hem zien. Die
Amerikaan is eer. aardig mensch en minstens
tien jaar jonger dan hij. De kennismaking, hoe
vluchtig ook, zal goed voor hem zijn."
En met een beminnelijke lachje vroeg zij den
dokter
„Wilt u nu al gaan
„Ik was bang u al langer verveeld te hebben
dan behoorlijk is."
„Och kom, hoe kunt u dat nu denken?
Overigens, u behoeft slechts het onderwerp van
gesprek te veranderen om die gedachte geheel
en al te verbannen. Gaat u dus weer zitten en
spreek mij nu eens niet meer van Amerika.
Vertel u mij eens
„Welnu dan, als ik u werkelijk niet stoor.
„Geen quaestie van
Men hoorde bellen en in de oogen van de
mooie vrouw was een triomfeerende flikkering
te zien.
„Ik moet me alleen nog maar verkleeden voor
de comedie".
Opdat moment verscheen de kamenier in de
kamer met een briefje op een zilveren schaal.
De mooie vrouw verbleekte. Zjj opende het
couvert, las het briefje, maakie er een prop
van en wierp dien met een minachtend gebaar
in den haard. De baron verontschuldigde zich,
niet te kunnen komen. Een dringende aan
gelegenheid riep hem naar zijn landgoed
terug.
„De lafaard," dacht zij. „Hij heeft dit uur
niet het hoofd durven bieden. Na zooveel
teedere betuigingen. Eenvoudig schandelijk, niet
waar
De onuitgesproken vraag was gericht tot
haar evenbeeld in den spiegel.
Toen keek zij den Amerikaan weer aan.
„Maar nu staat U nog altijd, dokter".
„Wanneer u misschien nog toilet moet maken.
„Och, dat heeft nog tijd en misschien ga ik
ook wel niet naar de comedie".
Zij belde.
„Louise, breng de thee hier. U drinkt toch
een kop thee, dokter?"
„U is wel beleefd. Heel graag, mevrouw".
„Ik houd hem hier omdat ik anders uit boos
heid de gisteren gekochte dure porseleinen vaas
nog zou kapot gooien, wanneer ik alleen wus,"
zeide de mooie vrouw in gedachten tot haar
evenbeeld in den ovalen spiegel.
En toen zijde zij
„Waar waren wij ook weer gebleven
O ja, vertel mij eens iets van uw eigen aange-
egeuhuden, van uw leven. Waarom is u eigen-
llijk naar Europa teruggegaan?"
„Ik vind het ongepast, van mijzelf te spreken
en vermijd het zooveel mogelijk, de menschen
met mijn persoon lustig te vallen".
„Dat is eeu mooie eigenschap. Hoe weinig
menschen leggen zich die zelfbeperking op,"
dacht de damo.
„Maar wanneer ik er nu om vraag vroeg
zij handig.
„Wel", zeide de Amerikaan „dan zult u het
weten. Ik ben naar Europa gekomen om mij
een vrouw te zoeken
„Ah zoo. Beviel u iets niet in de Amerikaan
sche dames
„Ja ik vond de dames van mijn stand allen
veel te groote dames voor mij. Eu de anderen
zijn mij veel te zelfstandig en zelfbewust. Ik
dacht, dat ik in Europa wel ergens een eenvou
dig, riaief, lief meisje met gevoel zou vinden"
„O, aan gevoel zijn wij hier niet arm. Hebt
ual zoo'n meiBje gevonden „Werkelijk niet?"
„Wel, er zijn er ontelbaremaar er overkwam
mij hier een klein ongeluk"
„En dat was
„Ik werd verliefd op een dame van die soort,
die ik thuis niet hebben wilde".
De dame lachte. Werkelijk, dacbt zij, die
Amerikaan kan ook onderhoudend zijn."
„En mag ik ook weten wie uw uitverkorene
isken ik haar
De Amerikaan zeide, terwijl de mooie vrouw
hem een kop thee reikte
„De dame die ik lief heb, is u zelf".
„Daar heb je nu toch een zeer geBchikte
verovering gemaakt je moet dan toch nog wel
bekoorlijkheden hebben voor de mannen," zeide
de mooie vrouw lachend tot huar evenbeeld
in den grooten spiegel, toen zij 's avonds zich
begon te ontkleeden. „Hij is heel anders dan
die afgeleefde mannen van de wereld. Hy doet
niet aan flirten. Hij bemint mij, gaat vastbe
sloten op zijn doel los en vraagt mij, zonder
veel complimenten te maken. Van het eerste
oogenblik heb ik mij tot hem aangetrokken
gevoeld. Met welk een belangstelling heb ik
zijn verhalen over Amerika aangehoord. Dat
moet een heerlijke wereld zijn, die Nieuwe
Wereld. Vol van electriciteit, zooals hij zegt.
Ik verheug er me op, die te leeren kennen. We
moeten spoedig trouwen, want zijn verlof is
gauw om. En wanneer iemand de directie van
een der grootste ziekenhuizen der Unie is
opgedragen, heeft men niet het recht, hem lang
in Europa te honden. En dat ik het gevaar
ontloopen ben, to moeten rerkueren in die
adellijke kringen hier in 't land, is een groot
geluk. Ik geloof, dat ik heel veel van Bill zal
houden."
Snelpersdruk, Firma A. H. van CLEEFF, Amersfoort.
