Dagelijks versch Boterletters en Spoorbanket,
LANGESTBAAT 54, hoek Krommestraat.
St. NICOL AASFEEST.
Gedurende de St. Nicolaasweek 1908 werden in de Fabriek 120 000 pond Boterletters gebakken.
Zuid-Hollandsche Stoomfabriek.
Alléén
SINGER
Naaimachines
SINGER-MAATSCHAPPIJ,
D. J. SMITS
211 BE ETALAGE
Feuilleton.
SAROLTA.
C. JAMIN.
gegarandeerd met enkel zuivere Natuurboter gebakken ii 50 CENTS per Pond.
SPECULAAS 25 h 35 cent, BORSTPLAAT 321= cent, FONDANT GULDENS 35 cent per Pond.
Groote-, Middel- en Kleine SUIKERBEESTEN 32'|s cent per Pond.
In de alom bekende 05 Filialen is de grootste sorteering voorbanden vanChocoladeletters, Harten, Figuren en diverse St. Nicolaas-artikelen
Alle artikelen zijn van gegarandeerd prima kwaliteit grondstoffen vervaardigd en verkrijgbaar te AMERSFOORT
Wilt «ij uw huis«enooteii, familieleden of kennissen met bet aanstaande St. NICOLAAS"
FEEST eens ECHT verrassen, niets beters is daarvoor dan uw
PORTRET
te laten maken, niet of zonder lyst. Geen beter adres dau het bekende atelier van
B. NIEWEG, Lange Beekstraat 2,
alwaar men voor zcor billijken prijs keurig afgewerkte foto's kan bekomen.
Groote collectie in alle soorten en formaten van lysten, zoowel voor foto's als voor
Elaat- en schilderwerk, tegen uiterst lagen prijs, óok bijzonder geschikt voor St. NICO-
iAAS-CADEAUX.
Minzaam aanbevelend, B. NIEWEG
Lange Beekstraat 2, Amersfoot.
in winkels met DIT uit
hangbord zijn de
verkrijgbaar.
Onze machines behoeven
geene aanprijzing.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het juiste adroB
gekocht worden.
AmersfooTt, Westsingel 41) hoek Varkenmarkt.
Kunst-aardewerk
Theewarmers
Vellen en Vachten
Dameswerktafels
li i 1 1 y k e prijzen.
ARNHEMSCHESTRAAT 20, Telefoon 229.
AMERSFOORT.
Speciaal adres voor EENVOUDIGE en meer
KOSTBARE geschenken
Theetafels
Fantasiestoeltjes
Voetzakkcn
Reis- en Tochtdekens
Groote kenze.
„Je bei.t eigenlijk een monster, Joe, voor wie
iaën bar.g moest zijn" zeide Marguerite en zij
zag hem ann met een blik, die geen vrees, doch
bewondering uitdrukte. „Ten slotte zal je nog
Haroltu nuloopen en dan heb ik het op mijn
gewlen.''
„Daarvoor behoef je niet bang te zijn, Mar
guerite," zeide hij zachtjes, huur blik beant
woordend.
„Joe," zeide zy, zyn arm grypende.
„Wat wil je
„Wanneer zien wij elkaar?
Zij drukte zijn arm bijna kapot; haar adem
hygde, haar wangen gloeiden.
„Wanneer je wilt,"
„Waar?"
„Ik zal je schrijven."
„Adieu dan."
Joe maakte een buiging. „Ik heb de eer, me
vrouw de gravin
„Tot zieiiB, mieter Alexander," zeide zy nog.
naar haar kleedkamer gaande.
Joe slenterde langzaam naar den stal, kwam
by den vos staan, dien hij zooeven bereden had
eD die nu, met een wollen deken om, in zijn
box stond. De vot draaide het hoofd orn. Joe
nameen naar klontjes uit zijn zuk en hield die
het paard voor.
„DaarBill", zeide hy en zich naar den schim
mel wendende, die er naast stond, zeide hij
„Ja, jij zult óok wat hebben. Och die vrou
wen, die vrouwen".
Daarbij dacht hy niet alleen aan gravin
Kroysenbach, aan miss Brown, aan Mizzi de
dochter van een opperstalmeester, die nu in het
park te vergeefs op hein wachtte en de vele
anderen, die haar arm om zijn hals hadden
geslagen, maar hij wist zelf niet waarom, ook
aan de oud geworden mulatin iu Amerika, die
hij en niet zijn vriend Charley, zooals hij
miss Brown eenmaal had voorgelogen met
baar drie kinderen had laten zitten. Hij bad
bijna een aanvechting van heimwee, maar die
duurde maur heel kort. Sporenrinkelend liep
hij tusschen de boxes, een paar coupletten van
een Amerikaanseh straatliedje neuriënd.
Het was het «elfde gevoel dat hein bezielde,
dat onlangs Vorst Gontscharow het versje van
Ninon op de lippen had gebracht; alleen nu
was het van het elegante Fransch overgebracht
in het brutale Amerikaanseh.
Een paar uur later zat miss Brown aan het
raam van haar ontvang-, huis- en eetkamer en
rookte een van de gestolen cigaretten van Sarolta.
Tegenover haar, aan de buitenzijde van het.
raam, was een spionnetje aangebracht, waarin
men alles kon zien wat op straat gebeurde.
Miss Brown keek ontstemd in de spion en
zuchtte.
Och ja, het leven was moeilijk.
Drie dagen reeds was Joe, haar heimelijke
verloofde, niet by hoar geweest.
Zii hadden elkaar gevonden, die twee; eerst
als halve landslui, als twee menschen die een
en de zelfde taal spruken, en later zooals gelijk
gestemde zielen elkaar vinden.
En nu was die Joe in alle opzichten een kruis
voor haar geworden.
Miss Brown had gedurende de jaron die zy
bij lady Mac Leod diende en ook later nogal
wat opzij kunnen leggen, al had het haar niet
kunnen schelen of dit altijd geschiedde op de
manier die kleingeestige inenschen eerlijk noe-
mensoheu. Het leven is een strijden dus moest,
ieder volgens haar, maar nemen wat hy krijgen
kon.
I De wetten over het myn en dijn ziju door de
i rijken voor do armen gemaakt en do rijken
volgen ze zelf niet op, waarom zouden dan de
armen het doen, wanneer zij het althans kunnen
klaarspelen zonder zich bij het overtreden dier
wetten to laten snappen.
Joe had beloofd haar te zullen trouwen waar
om zou zij hem dan niet helpen als hij in ver
legenheid was. Maar hij verkeerde tegenwoordig,
ongeacht de hulp van Patterson, voortdurend
in ongelegenheid. Joe speelde en verloor op
éen avond meer dun zij in jaren had bespaara.
En nu zy hem het laatste had gegeven wat zij
had, bleef hij weg. Maakte hij gravin Thurn het
hof? Zij hud wel gedacht, dut niemand anders
dun deze alle mannen het hoofd op hol zou
kunnen brengen. En nu had gravin Kroysen-
bach haar bevestigd, dat het zoo was. O die
gravin Thurn met haar fluweelen tong. Wat
haatte zij haar I Zij bezat alles wat zij maar
verlangen kon, was rijk, had een goeden man
en toch moest zij haar, de arme manicure, nog
haar aanstaande aftroggelen.
De ingekankerde haat van miss Brown tegen
alles wat ryk was, verdubbelde by deze gedachte.
O, eens zou de dag komen, waarop zij zich zou
wreken.
Boos Blond zy op en liep haar kamer door.
Plotseling schrok zij en bleef staan.
Was daar niet geklopt?
Zij luisterde.
Ja, zij had goed gehoord. Nogmaals W6rd er
driemaal op de deur geklopt.
Zij ging vlug open doen.
Joe, met de karwarts in de hand, stond met
een boos gezicht voor haar.
Langzaam, zonder den hoed af te nemen, ging
hij naar binnen.
„Zoo vindjeeindelyk den weg nog eens Daar
mij
„Als dat. al is, wat je te zeggen hebt, ga ik
weer weg", antwoordde Joe, den hoed in den
nek schuivend.
„Wil je tenminste je hoed niet afnemen"?
„Ik ben volwassen en heb geen gouvernante
meer noodig".
„Waar ben je al dien tyd geweest"?
„Vragen, op dien toon gedaaD, beantwoord
ik niet".
„Bij je liefje ben ie geweest. Gravin Thurn
heb je het hof gemaakt".
„Als je weet waar ik geweest ben, waarom
vraag je het dan"
„Je bent met mii verloofd", riep miss Brown.
„Ik verkieB dat niet, hoor je". Zij kwam vlak
bij hem staan. „Ik verkies ant niet".
Joe ging een stap terug, nam zyn hoed af,
slingerde die op den grond en sloeg met zyn
karwats op de tafel, dat het knalde. Zyn ge
zicht was bloedrood geworden de aderen waren
op zyn voorhoofd gezwollen.
(Wordt vervolgd.)
Snelimredruk, Firm. A. H. van CLEEFF. Amersfoort.
