GROOTE OPRUIMING bu
FORTH ANN HEHENKAMP,
WERKGEVERS
IMiwiilrtfir Laiestraat 42
DE HUISHOUDGIDS
Solied.
„Eysiuk" rijwielen
zijn overal bekend door bun
lichten gang en
soliditeit
Sierlijk,
Sterk.
W. F. A. GROENHUIZEN
Horloges en Horlogekettingen,
Prachtvolle regulateurs, Klok
ken, Pendules, Gewone en fan
tasie-wekkers.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
LANGESTRAAT 63 over de Krommestraat, AMERSFOORT, Telefoon 88.
Feuilleton.
SAROLTA
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mejuffrouw N. CARIOT, Leerares in Koken en Voedingsleer,
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en
aan het Bureau van de »DE HUISHOUDGIDS":
Burgstraat 65, UTRECHT.
die BETROUWBA R E werkkrachten
behoeven, worden beleefd verzocht zich
te wenden tot den Secretaris der afda
ling Amersfoort en omstreken van de
NATIONALE VEREENIG ING TOT
STEUN VAN MILICIENS,
Schimmelpenninckstraat 41,
bericht de ontvangst eener geheel nieuwe zending
gouden, zilveren en nikkelen dames- en heeren-
Grootste keuze. Goedkoopste prijzen.
Ie klas artikelen.
Reparation beslist goed en billijk.
Bij den nji'f
iederen V*
De Hollandsche Lelie
Weekblad voor Jonge Dames
onder Hoofdredactie j
VAN
jonkvr. ANNA de SATQBNIN LOHMAN.
iDe Hollandsche Lelie" is heteenige
i Weekblad in Nederland voor dames
l uit de hoogste en beschaafdste knn- r
t gen. Let hierop voor uwe advertentie. 3
Prijs per jaarg. f4.50,fr. p.p. f5.25.
Proefnummers gratis,
i Amsterdam. b. J. VEEN. 5
fabrieken van melkproducten
AmersfoortHarderwijk
Controle den heer W. A. van den Bovenkamp
Uitsluitend prima Melkproducten,
/.iektekiemvrjje Melk
uitsluitend in nesschen
Koffie en Slagroom. Karnemelk.
Boter onder Ryks-controle f 1.60.
ZEIST.
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZFN
De goederen lorden te Amerstoort 's Woensdags franco gebaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden.
MAGAZIJNEN van TAPIJTEN, BEDDEN en SLAAPKAMER-MEUBELEN.
53).
Toen stond een majoraataheer op met wit
haar. Patterson begreep door half Duitsche, half
Engelscbe verklaringen van zijn buurman, dat
deze grijsaard een beroemd parlementslid was,
een van de hoofden der Kossuthpartij, en hield
een toespraak tot Mr. Patterson. Die verstond
maar enkele woorden, als Amerika, aëronaut,
eljen, maar hij begreep toch, dat de redenaar
een verbroedering tusBchen de groote Unie en
Hongarije wenscbto; ay zag duidelijk, dat de
oogen van den spreker vochtig werden en hij
was beelemaal niet verbaasd, dat het hoofd van
de Kosautbpartij met hem aanstiet, hem omarm
de en dnem&al kuste; dat allen daarop het
zelfde deden en hem metjij" aanspraken, vond
by beel natuurlyk. Dikke tranen liepen hem
over de wangeD in het glas, dat hy telkens weer
zijn lippen bracht.
Hij verwonderde zich over niets meer. Ook
niet, dat hij plotseling op een trap stond. Graaf
Bela bad hem rechts en het beroemde Parle
mentslid links onder den armdrie, viei of vijf
anderen duwden hem. Hij kon ze wel precies
onderscheiden, ze droegen zilveren candelabres
bij herinnerde aich flauw, dat dergelijke
dingen ook op tafel hadden gestaan, waaraan
gegeten was en waar op de verbroedering van
Amerika en Hongarije was gedronken, en zoo
ging de stoet langzaam en stommelend, nu eens
rechte dan we?'1 liuka zwaaiend, naar boven.
Patterson zag met zijn verglaasde oogen een
lange gang, die donker was. Een aantal deuren
waren links en rechts.
Hij drong zijn beide geleiders naar een deur
links, maar graaf Bela en het Parlementslid
hielden hem vast.
„Hola, broeder", zeide graaf Bela, „dat is de
slaapkamer van myn vrouw".
De lieden braken, onbekommerd over de nacht
rust der dames, in een rumoerig lachen uit.
Patterson draaide zich om en stuurde naar de
deur rechts; maar weer hielden zyn geleiders
hem tegen.
„Neen, broeder, dat is de slaapkamer van
myn nicht Sarolta".
En opnieuw brulden de fakkeldragers en krom
den zich van het lachen.
Maar Patterson kreeg bij het noemen van
den naam van Sarolta zoo'n weemoedig gevoel,
dat by plotseling begon te builen als een kind.
„Niet huilen, broeder; alles gaat voorbij",
troostte het Parlementslid en de anderen vielen
bijna om van het lachen, wat Patterson met
een nog woester gehuil beantwoordde.
Eindelijk kregen zij hem in het voor hem
bestemde vertrek. Er werd een kandelaar met
vijf kaarsen op het nachttafeltje gezet, de heeren
omarmden hem en hij beantwoordde dat; de
heeren verdwenen en sloten de deur achter zich.
Patterson was alleen,
Hij keek eens rond in de vreemde kamer, die
een groote tegenstelling vormde met zijn kamer
in het paleie van Kroysenbach, want hier was,
buiten het bed, stoel, nachttafel en kleerhanger,
niets. Het is tijd naar bed te gaan, dacht hij.
Waar zit die vervloekte Tom nn? O juist, die
is ergens anders. „Ergens anders", herhaalde hij
hardop en hy greep, zooals hij alle avonden
deed eer hij zijn jas uittrok, naar zijn met bank
noten gevulde portefeuille.
Maar die was er niet. Waarschijnlijk had hij
die beneden laten liggen, dacht hij, ofschoon er
daar geen enkele aanleiding was geweest baar
uit zijn zak te halen en ergens te laten liggen.
„Ik moet ze halen, ik moet ze halen," lalde
hij, nam den kandelaar, zwaaide naar de deur
en verdween. Buiten op den corridor klonk een
dreigend gehuil. Patterson hield den kandelaar
buitenvoor zijn deur lag een groote hond, die
hem knorrend aankeek. Verschrikt deed hij een
paar passen terug en sloot de deur.
Zooals hij daar stond met den vijfarmigen
kandelaar in de hoog opgeheven rechterhand
en het van sohrik vertrokken gelaat, herinnerde
hij aan den door zyn geweten geplaagden Franz
Moor, die 's nachts door de verlaten kamers
van zijn kasteel rende en „verraden" riep.
Maar Patterson schreeuwde niet; hy zette
langzaam den kandelaar weer op bet nachtta
feltje en ging op 't bed liggen. Toen legde hy
zijn hoofd op het kussen en rekte zioh uit.
Het bed begon dadelijk die alleronaangenaam
ste draaiende bewegingen, die in 't bijzonder
studentenbedden na fuiven plegen uit te voeren,
en vijf minuten nadat Patterson was ingeslapen,
was by in den ballon „San Antonio", die met
hem in een onaangenaam tempo door de lucht
trok. Hem kwam by dezen tocbt angstzweet in
dikke druppels op het voorhoofd. De gondel
sprong, draaide, raasde over bergen, zonk plot
seling in den werkenden krater van een vul
kaan, waaruit den stem van Voret Gontscharow
klonk met een vroolijk „hiep hiep hoera". Dan
weor steeg de ballon in de hoogte, viel onderst
boven, zoodat Patterson met zijn hoofd naar
beneden zich moeBt vasthouden aan de touwen
dan weer zag hij Sarolta erg gedecolteerd in
den gondelmerkwaardigerwijë de zelfde japon
die Clairette laatst bij de voorstelling van de
„Kille de madame Angot" gedragen bad en
lucifers aanstak en met champagneflesBchen
naar hem gooide om tenslotte in een dolle
vaart weer te verdwijnen, ver beel ver weg.
Patterson beproefde te vergeefs het ventiel-
koord te grijpen zoodra bij meende, dat hij het
had, geloofde hy weer in het eindelooze te
grijpen. Plotseling een knal de ballon en zijn
inhoud sprongen uit elkaar in millioenen voor
werpen, die als schitterende sneeuwkristallen op
den grond vielen.
„Ik sneeuw," dacht Patterson volkomen dui
delijk al begreep hij niets van deze oplossing.
En toen dacht hij beelemaal niet meer.
Met een ontzettende hoofdpijn werd hy wak
ker hij wist op het eerste oogenblik niet meer
waar hy was en moest daar een tydlang over
nadenken.
Droef gestemd kleedde hy zich aan, bracht
zyn toilet in orde en ging naar beneden, waar
hij het gezelschap aan het ontbijt trof. Ook de
beide dames waren daar.
Sarolta had al geïnformeerd naar de terugreis.
Om drie uur hield de sneltrein stil aan het
naaste station.
Eerst moest de ballon nog geborgen worden.
Graaf Bela ging zelf met Patterson naar de plek,
waar hij was blyven hangen.
Eerst evenwel deed men allerlei wat den
vorigen avond vergeten was.
Graaf Bela zond een bediende te paard naar
het naaste telegraafkantoor met twee telegram
men, éen aan lady Mac Lood en éen aan den
bediende van Patterson.
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk, Firma A. H. v nn CI EFFF, Amersfoort.
