Z
GROOTE OPRUIMING
Groote keuze
GrROC
Fortmann Mental,
Instmmentmaker Langestraat 12
Gr. H. van der Sandt Co.
Stoom was scherij W. G. BURGER,
FLEHITE
W. F. A, GROENHUIZEN,
Horloges en Horlogekettingen,
Prachtvolle regulateurs, Klok
ken, Pendules, gewone en fan
tasie-wekkers.
t®0®<
Feuilleton.
AMEKIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
De goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden.
Bij den ondergeteekende verschijnt g
iederen Woensdag 3
S De Hollamlscho Lelie
Weekblad voor Jonge Dames §jj
fonder Hoofdredactie |l
van
ttg Jonkvr. ANNA do SAVORNIN LOHMAN.
e-ta »De Uollandsche Lelie" is heteenige
q$| Weekblad in Nederland voor dames
uit de hoogste en beschaafdste krin- 3
Ss gen. Let hierop voor uwe advertentie,
Pi-ijs per jaarg. f LBO, fr. p. p. f 5.25.
?g| oefnummers grats. g
Amsterdam. L. J. VEEN.
PUNCH - RHUM
COGNAC
bijzonder krachtig en voordee g voor
Directe import.
Slijterij »HET KAPELHUIS", inganj
Lieve Vrouwe-kerkhof.
Oudheidkundig Museum, is
dagelijks te bezichtigen voor
niet-leden ii 10 cent.
Kosteloos des Dinsdags van 10 tot 12 er
van IV2 tol 3 nur*
Langestraat 63
over de Krommestraat,
Telefoon 88.
Door deze heb ik de eer te berichten
dat een mijner stemmers geregeld elke
maand in AMERSFOORT en omstreken
werkzaam zal zijn.
Hoogachtend,
J. F. CUYPERS,
Kon. Ncd. Pianofabriek,
WESTEINDE 37. - TELEFOON 289.
DEN HAAG.
bericht de ontvangst ecner geheel nieuwe zending
gouden, zilveren en nikkelen dames- en heeren-
Grootste keuze. Goedkoopste prijzen.
Ie klas artikelen.
Repnratiën beslist goed en billijk.
XT. V. Manufacturen handel
Oudegraeht 32-34. UTRECHT.
9
Telefoon 555.
VAN
Zomermantels, Costumes, Kindermantels,
Linnen costumes en Linnen paletots.
Gekleurde en Zwarte Jnponstoffen,
Zijde, Tussor, Percales, Mousseline de laine
tegen gereduceerde pry zen.
Zijden, Stoffen en Mousselinen blouses, Costuunirokken
met 20 pCt. korting.
DODO
24.)
Mevrouw Gudereza herinnerde zich wel, dat
haar oudste vroeger, te Köriin, 6ok altijd den
naam had, veel van kinderen la houden, maar
later was haar dit weer uit het geheugen gegaan.
Het scheen ook niet zoo goed bij Öigne's heeie
zijn te passenhet leek iets vreemds. Als moe
der zelf in den beginne er het hoofd over schudde,
was het niet onverklaarbaar, dat andere er iets
„aanstellerigs" in vonden. Mevrouw Neumann
zei bij de eerste repetitie„Maak u het zoo druk
niet met die twee bengels", om zichzelf dan
toch met kleine moederlijke ijdelheid te be
kennen, dat haar kinderen werkelijk het hart
van het schoone meisje veroverd hadden. Zoo
dra het' tableau vertoond was, toog Signe telkens
met het tweetal naar een hoekje en kon daar
met hen spelen, zooals eigenlijk slechts de eigen
moeder met haar kinderen spelen kaD. Om de
vorige gedeelten der repetitie bekommerde zij zich
niet, evenmin als om de jonge luitenant-, die de
aanstormende Jacobijnen zouden voorstellen.
Den voormiddag van het feest werd er nog
een repetitie gehouden in kostuum onder
verzwarende omstandigheden, zooals de presidente
niet ten onrechte vond, want het was in de
salons onbeschrijfelijk onrustig.
Tegen "de wanden werden de verkoop-ten ties
opgeslagen decorateurs hamerden en plukten,
tuiniers brachten guirlandes aanhier en daar
lag een stapel geschonken verkoopuwaren, en
Haartusechen dribbelden de mama's rond, wier
dochters 's avonds de taak van bevallige winkel
juffrouw, koffie-, of champagnenimfen zouden
vervullen, en streden min of meer opgewonden
over de beste plaatsen.
Ook ditmaal had Signe, onmiddellijk nadat
na haar tableau voor de tweede maal hel scherm
gevallen was, de beide kinderen bij de hand
genomen, was van het koudo tooneel naar de
garderobe gegaan, had ze een beetje ingepakt,
zelf haar mantel omgedaan en zat nu met het
tweetal in de voorzaal in Dodo's halfopen cham
pagne-tentje en vertelde hun sprookjes; zij in
het midden der smalle bank, rechts en links
een der kinderen. Gedempt klonk uit de schouw
burgzaal de muziek.
De kleine Karli was een beetje erfelijk belast
met den nuchteren zin van papa, handelaar in
tabak „en gros". Hij was altijd vol twijfelingen,
wilde altijd op nieuvr weten of er werkelijk le
vende dwergen waren, of feeën «chte vleugels
hadden, en of de koning een echte kroon van
louter goud droeg. En Signe bevestigde telkens
weer, dat alles precies zoo was als zij het ver
teld bad.
Plotseling merkte Signe, dat zij werd bespied.
Op eenigen afBtand Btond een heer, die geen
oog van het aardige groepje afhield. In den be
ginne hinderde het haar niet, zij lette er te
nauwer nood opmaar toen werd het haar toch
een beetje onaangenaam. Zy probeerde het gor
dijn van het tentje neer te laten. „Toen word
het avond" vertelde zij „en bet werd donker";
maar het linnen gaf niet mee, zij morrelde te
vergeefs aan de koorden. Toen naderde de heer
en vroeg„Mag ik u ook helpen
Eerst wilde zij met een ijskouden blik be
danken, maar toen hirkende zij den man. Hij
was bij de laatste repetitie aan haar voorge
steld August Köhne, en zij vond het toen eenigs-
zins interreseant, daar zij den bekenden komiek
verscheidene malen op bet tooneel had gezien.
Toen had zij ook naar de alleigrappigste chan
sons geluisterd, die hy bij de guitaar zoog
hij was een der weinige acteurs, die hun gaven
in den dienst der weldadigheid hadden gesteld.
Zij vond hem nu ietwat onbescheiden eu het
gladgeschoren gelaat, waarop men ook niet zien
of het jong dan wel oud was, beviel haar niet;
het was zoo ontzettend leelijk met den broeden
neus en den mond die haast geen lippen had.
Maar toen zag zij de oogeu, groote, grijze oogen
met een ernstigen, droeven blik en toen zei
de heer Köhne zeer bescheiden „Ik hoop, dat
u niet boos is; ik houd zooveel van kleine kin
deren". En haar ergernis was terstond geweken.
Het kwam tot een klein gesprekdat wil
zeggen hij sprak eigenlijk alleen met de kinde
ren. Merkwaardig goed verstond hij die kunst.
Hij deed een paar dierenstemmen na, hij liet
den wolf verschenen, sprak met een hooge stem
als booze heks en daarna weer als de goede
grootmoeder. De kinderen, die eerst wat verle
gen waren geweest, voelden zich spoedig op hun
gemak en Karli verklaarde„Hij kan het veel
beter dan jij, tante."
Éénmaal slechts wendde de heer Köhne zich
rechtstreeks tot Signe. „Neemt u mij de vraag
niet kwalijk, u hebt immers een broer bij de
garde-dragonders OnbevaDgen zei zij „ja", en
hij voegde er toen bij „Ik heb uw broer een
maal in gezelschap leeren kennen
Toen kwamen de toeschouwers uit de zaal
aanstroomen, en de heer Köhne ging ook weg,
nadat hij de kinderen de hand gegeven en een bui
ging voor Signe gemaakt had. Hy ging. Maar
bij de deur wendde hij zich nog eenmaal om,
en toen zag zij weer dien zeldzaam droeven blik
der groote, gryze oogen, die aan het leelijke
gelaat zulk een eigenaardige uitdrukking gaven.
Den geheelen dag kon zij de herinnering aan die
ernstige, droeve uitdrukking niet van zich zetten.
De avond bracht echter zooveel afwisseling
dat de indruk geheel verdween, zelfs zoó dat,
toen zij achter de koulissen naar de liedjes
van Köhne stond te luisteren, zij slechts het
leelijke, bijna clow-achtig gelaat zag met dien
mallen neus.
Professor Knut had goed geprofeteerd: „de
hertogin de Chouunnes" werd het voornaamste
succe8in de bonte rij der vertooningen. De toe
schouwers zaten eerst in ademlooze stilte te sta
ren, tot eensklaps een razend applauB de scht one
vrouwengestalte in bet donkerblauw fluweelen
gewaad met het hoog gekapte goudblonde haar
begroette.
Op de eerste rij de hooge beschermvrouw
naast Hare Excellentie Grautegasz, die telkens
weer verrukt fluisterde: „Mijn idee, Hoogheid,
mijn idee
„Wie is die bijzonder mooie jonge vrouw
„Geen jonge vrouw, Hoogheid. Een freule Von
Gudareza."
„Zonderling, ik heb ze nooit ontmoet."
De andere vertelde, dat de familie eerst kort
te Berlijn was komen wonen, dat mevrouw Von
Gudareza lid van het comité was; ze liet er
ook iets invloeien van de millioenen-erfenis.
„Het jonge meisje zul furore maken. Zóo jong
en zoo rijk buitendien. Een zeldzame vogel, om
zoo te zeggen. Als u wilt, stel mij dan even
voor aan hoe heet ze ook weer o ja,
freule Von Gudareza."
Men moest Signe zoeken. Eindelijk vond men
haar in een der kleedkamers, waar zij weer met
de kinderen bezig was.
„Hare Hoogheid zou u graag leeren kennen I"
Zij glimlachte. „Dag kinderen, slaapt lekker
Magda en Karli vlogen baar om den hals
„Neen, neen, jullie mogen mijn haar niet zoo
in de war maken morgen kom ik je opzoeken.
Zoo, nu nog een zoen en nu lekkei slapen en
heerlijk droomen".
Kr was afgesproken, dat degenen die meewerk
ten dien avond in kostuum zouden blijven. Me
vrouw Von Elsterburg wiet uit ervaring hoe
dat kleur en leven bracht in zoo'n feestelijkheid.
Zoo werd Signe dubbel snel herkend toen zij
in de eerste pauze de zaal binnentrad. Zij hoorde
zacht fluisteren: „daar heb je haar, de mooie
hertogin(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk, Firma A. van CLEEFF, te Amersfoort.
