BLOCKER'S
CACAO
Brillen en Pince-Nez in Goud, Zilveren Nikkel. 11 Aigemeene Maatschappij van
VOORHEEN
THANS
Hollanflsclie TheeMrt-weeiiiging, AMSTERDAM.
Prima kwaliteit Scharen en Messen
W. F. A. GROENHUIZEN,
DAALDERS
kost slechts de helft van
andere goede cacao. De prijs
van een bus van 1 Kilo
(twee pond) bedraagt ƒ1.50
(een daalder). Kleinere bussen
naar verhouding.
Mooit los verkrijgbaar.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
FLEHITE
EAU DE COLOGNE
DRINKT ONZE THEE. ggp
Feuilleton.
Loupen, Leesglazeu, Compassen, Curvinieters, Windkussens, IJszakken,
alle soorten Spuiten, Ondersteeken, Hospitaaldoek, Buik- en Breuk
banden en meer Optische-, Geneeskundige-, Verband- en
Ziekenverplegings-artikelen.
en bjjbehoorende zaken.
Ie klas Artikelen. Billjjke pryzen.
Eigen reparatie- en slijpinrichting bij
INSTRUMENTMAKER
LANGESTRAAT 42.
1
l)e bekende distillaten
wijnen en likeuren, van de
firma VETTER Co., distill.
Ie klasse, zijn alhier ver
krijgbaar in de oude Slijterij
op het Lieve Vrouwe-plein,
naast het Kapelhuis, Tele
foon 131.
te AMSTKRDAM,
ï- Damrak 74t.
Scadgtk. Dij Koninklijk Bod. va'. I No». 1880, No. 28.
DIRBCTKÜUKN-
E. W. Scott, J. F. L. Blankenberg
en Mr. J. van Schevichaven.
Waieringaohana No. 117, Ami
Etour voor Utrecht!
Wegriiainttol O.Z. GCbii, Vlrichl.
MARPHEMIE por
000.-- veriekcrd kapitaal
Ouder
Betaalbaar na hol
pvorlljilon mot premie
betaling gedurende:
Betaalbaar dlrecl
na overlijden el op
den leeflljd van:
dom.
helgohoole
ÏO
laren.
15
(aren.
es
laren.
180
1M
25
30
35
40
45
I7!03
1!) 56
221)5
27 42
32|99
24 65
27.26
30 67
35 05
4020
•in
3261
3617
4133
4603
10)68
23j 13
23,04
35|S4
16 66
2l|75
26,46
33 45
14! 14
iijü"
2516
32,16
42 37
50 50
0142
kookte ik in den zomer
zelden soep, daar de
tijdroovende toeberei
ding en dientengevolge het lange verblijf in de warme keuken
mij niet behaagde, ofschoon ik wi9t, dat een bord soep bij het
begin van den maaltyd een gunstigen invloed op het verte
riugsproce8 van de daarop volgende spijzen uitoefent.
evenwel kook ik dagelijks soep, daar ik
in staat ben gesteld, in korten tijd en
voor weinig geld smakelijke en voed
zame soepen te bereiden door het gebruik van MAGGl's
SOEPTABLETTEN.
r—ZEIST.
AMEKIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GUEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gebaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden.
Oudheidkundig Museum is,
dagelijks te bezichtigen voor
niet-leden ii 10 cont.
Kosteloos des Dinsdags vau 10 tot 12 er
van U/2 tot 3 uur.
THE CHARTER of COLOGNE
Anno 1535
overtreft alle Keulsche producten.
Te Amersfoort bij den beer R. J. van
ELMER EN, Coilleur, Langestraat 7.
Voor AMERSFOORT alleen verkiijgbaar bij
N. OOSTERVEEN, Langestraat 46 en Arnhemschestraat 11, Telefoon 11,
M. R.
Zeer goede gruisthee 5">-60 Ct.
grove thee vanaf 05
Ontbijtthee70
NamiddagtheeSU
Extra line Ch. Congothee 100
DODO.
48.)
„Dehemel beware mij", antwoorddeBraunstein,
„ik ben weer bij Babrino, waar ik reeds als student
woonde, vijf trappen hoog, marmeren vloer,
verwarming onmogelijk, maar daarvoor dan ook
een wonderbaar uitzicht, over half RomeEn
een origineele huiejuffrouw, die op zichzelf al een
genot is, nog daargelaten, dat zij de heerlijkste
„pasta asciutta ai pomi d'oro" klaarmaakt, die
men te Rome kan krijgen. Alleen, u moet niet
kijken terwijl zij haar kookkunst uitoefent".
Het kleine intermezzo had hen in een vroo-
Jijke stemming gebracht, en deze bleef. Hij bab
belde over allerlei grappige bijzonderheden uit
het Romeinsche leven, veel ongedwongener,
friescher en levendiger, dan het te Berlijn zyn
gewoonte was geweest. Signe luisterde en amu
seerde zich bijzonder en wierp er zoo nu en dan
ook een vmolijke opmerking tuucben. Toen
zij voor het „Grand Hotel" stonden, verwon
derde zij zich boe kort haar de lange weg had
geschenen, hoe snel haar de tijd was omgegaan. I
Hij zei, dat hij dien middag haar ouders een
bezoek wilde biengen. „Komt u lunchen. Papa
zal het heel aaDgenaam vinden", verzocht zjj,
en toen nam zij een roos uit haar grooten rui
ker „ik dank u zeer, meneer Von Braunstein,
voor uw aangenaam gezelschap".
Zij was zich bewust het gezegd te hebben
zonder eenig spoor van koketterie. Een kleine
vriendelijkheid wilde dit zijn; meer mot, om
's hemels w:l meer nietmaar zij schrok op
het zelfde oogenblik, want zij moest wel het
eenigszins plechtige gebaar opmerken waarmee
hij zwijgend de roos nam, als een kostbaar, ver
raseend geschenk. En zij zag weer in zijn oogen
dien eigenaardigen blik, die een zwijgende hulde
uitdrukte.
„Dus tot weerziens" zeide zij haastig. Zij knikte
en ging vlug het hotel binnen.
Haar ouders en Dodo waren reeds gereed om
uit te gaan en moeder was knorrig. De aankon
diging van Bruunstein's bezoek viel eerst niet
in goede aarde. „Och, die pedante hinkepoot
vond mevrouw. „Enfin, in elk geval, ik hoef
niet met hem te trouwen".
Vader lachte „Neen, dat hoef je zeker niet;
maar anders, de jongea is nog zoo kwaad niet.
Wie weet of hij niet hier of daar een uitste
kende gids voor ons kan worden. En bedenk
ook, Ida, dat bij Friedel's zwager wordt".
„Ik hoef niet met hem te trouwen". Het
woord hoe geheel anders het ook bedoeld
was bleef dien geheelsn voormiddag in Signe
naklinken. Zij had er over kunnen lachen, dat
zij het op zich toepaste telkens weer doemde
voor haar op de ernstige blik van den man
met de schuwe teederheid, de stille vleierij in
zijn uitdrukking. Zij had he* geheel vergeten;
nu herinnerde zij zich weer hoe hij haar eens
gezegd had, toen hij haar met een visschers-
meisje uit Lesbos vergeleek„Zij was acaoon,
beeldschoon, zoo schoon als u I"
Zij mocht Braunstein zéér, nadat zij hem had
leeren kennen, om zijn kalmte, de menigte din
gen waarin hij belang stelde, de verstandige
wijze waarop hij zich wist te uiten. Het had
haar in hem aangetrokken juist dat dat
hij zich uit de kantoren van zijn vader had ge-
i.,d op het schoone eiland zijner artistieke nei
gingen, dat hij ernstig en flink werkte, niet als
dilettant, wien de rijkste middelen ten dienste
staan om aan zijn liefhebberij toe te geven,
maar als werkelijk vorscher. Ook zijn persoon
lijkheid was haar sympatniek. Maar trouwen?
De ochtend werd besteed aan een uitstapje
naar de Campagna. Over Ponte Molle ging het
langs de ouae Via Flamina naar de vila van
Li via.
De eenzame Campagna had vroeger voor Signe
altijd een bijzondere bekoring genad zij hield
er van, zich in te droomen in de stille verlaten
heid der vlakte, bnd gevoel voor haar schilder
achtige bekoorlijkheden, voor de verre uitzichten
over de korte struiken en de beblGemde weiden
op de blauwe bergen, die zich in lange reeks op
den achtergrond aficekenden. Heden zag zij dit
alles niet, voelde het niet.
Moeder was zeer spraakzaam. Zij schold op
het rijtuig, dat inderdaad een zeer bedenkelijk
schreef portier had, op den koetsier, die de
zweep zoo onzinnig hanteerde, op het verwaar
loosde vlakke land. Vader lachte zoo tusschen-
beiden en werd alleen knorrig, toen zijn vrouw
protesteerde tegen een oogenblik ophouden bij
de „Osteria" aan den Ponto Mulle, waar men
toch zulken voortreflijken Genzano moest schen-
ken. Dodo zat stil in haar hoekje. Het scheen
of zij heden in de rechte stemming was voor
de betoovering der Campagna haar oogen staar
den droomerig in de verte.
In Signe woelde de gedachten. Folterend. Was
Hartwig Braunstein weer zoo iemand om wien
het haar verdriet moest doen Een van degenen
niet alleen, die zich voor haar triomfwagen
spanden, die haar huldigden dan zou het
haar geen pijn hebben gedaan maar een van
die anderen, die in ernst naar haar liefde don
gen Neen, aean, dat mocht niet zijn.
Toen e .ouden zij naast elkander voor de muur-
scbilderngPi ,'n de vila. Moeder spotte met de
naieve suust, 1 iet den afgeschilferden muur en
de er op gekladderde kleurenvlekken. Eensklaps
zei Dodo, een beetje koppig „en bet is tóch
mooi".
„Wat dan eigei \'k vroeg rader. „Ik weet
het niet; ik ben f met mama eens; ik vind
het afschuwelijk."
Toen zweeg Dodo eerst, maar daarna zei zij
„Ja, wetenOch, weten kan je dat eigenlijk
niet. Dat moet je voelen. Die fijne harmonie
van kleuren, die nü r doorblinkt, en de fijne
golving der lijnen; ik kan het niet verklaren
Maar mooi is het, heerlijk mooi I"
Het was zonderling; twee uur geleden had
Snelpersdruk, Firma A. H. van CLEEFF, ti Amersfoort.
een woord dat hoegenaamd geen betrekking op
haar had, Signe's gedachten in een zeer bepaalde
richting gedwongen en nu bevrijdde haar een
ander woord, dat evenmin met het oog op haar
gezegd werd.
„Mooi, heerlijk mooi!"
Wat had zij zich toch verbeeld I Als de jongo
geleerde bewonderend haar aanstaarde, gold
die blik niet baar. Hij zag haar aan. zooals hij
een schoon kunstwerk aanzag, een kunstwerk
der natuurhet deed er niet toe of het Signe
Gudareza was, of een visschersmeisje van Lesbos.
Zóo was het I
Hij dacht geen oogonblik aan trouwen. Hij
ducht slechts: dit meisje is schoon, van dl"
schoonheid, die de oude Urieken bewonderden
verblijd je oog daarin
Eensklaps lachte zij luide. Zij had plotseling
zulk een blij gevoel van bevrijding.
Zóo ongemotiveerd lachte zij, dat haar moeder
verbaasd zei„Neen, Signe, jij bent toch een
grappig kindeerst een paur uren zoo koud als
ten kikvorsen, en nu lach je zoo op eens. En
niemand weet waarom 1"
„Moet je dat dan ook altijd weten ant
woordde zij, terwij! haar oogen schitteiden.
„Dodo heelt gelijkeen raensch moet niet al
tijd alles weten, óok niet, waarom iels mooi is.
Maar Dodo heeft ook hierin gelijk de overblijf
selen van groote kunst daar zijn nög mooi in
die droevige overblij ,t'.en. Wat hoef ik te weten
waarom? Zij geven mij dien indruk. Ik denk
er aan. dat Livia hier byna twintig eeuwen ge
leden voor die schilderingen stond en ze bewon
derde en den mee3ter prees, die ze had gemaakt."
„En daarom lach je
„Daarom niet. U moogt gerust denken, dat ik
zelf niet weet waarom ik lach."
Mosder was gebelgd. Muakte Signe zich soms
vroolijk over haar en haar meeningen Maar zij
zei niets. Tegen Signe kon je zoo moeilijk op.
Zij was er voor, nu naar huis te gaan. Er kwam
immers een gast, „die meneer" Von Braunstein.
(Wordt vervolgd.)
