Jan Olieslaegers vliegt
IJACOL
MANTEL-COSTUMES.
op hst terrein achter het Wilhelminapark te Utrecht
atoiiistr. werkzaamheden.
Hollandsche Thee-YerhraikyereeniM, AMSTERDAM. Prijsnoteerinoerüons.
(SMrkraoht)
FLEHITE
Bij deze geef ik aan mijne ge
achte clientele kennis, dat ik aan
mijne Magazijnen heb toegevoegd
eene
SPECIALE AFDEELING
Beleefd noodig ik uit tot eene
bezichtiging der modellen.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
DE HUISHOUDGIDS
24 tot en met 28 AUGUSTUS
DRINKT ONZE THEE.
Feuilleton.
DODO.
bet geheim van den gezonden haargroei is
Te Amersfoort by den heer R. J. van
EI MEREN. Coiffeur.
w Bij den ondergeteekende verschynt
iQ iederen Woensdag
Do Hollandsche Lelie
3$ Weekblad voor Jonge Barnes
fonder Hoofdredactie
VAN I
Jonkvr. ANNA de SAYOKN1N LOBMAN. 5
grc De Hollandsche Lelie" is heteenige j
Weekblad in Nederland voor dames
uit de hoogste en beschaafdste krin- 1
gen. Let hierop voor uwe advertentie. 3
Prijs per jaarg. f 150, fr. p. p. f 5.25. o
proefnummers gratis.
Amsterdam. Ij. J. VEEN.
Oudheidkundig Museum is,
dagelijks te bezichtigen voor
niet-leden h 10 cent.
Kosteloos des Dinsdags van 10 tot 12 en
van iy2 tot 3 nnr.
Mode-magazijnen
ROB. LEVY,
Langstraat 46, Telefoon 103,
AMERSFOORT.
AMERIKAAN8CH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZFN.
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco toegezonden.
Gouden Medaille, Gent 1S08.
Onder redactie van mejuffrouw N. CARIOT, Leerares in Koken en Voedingsleer,
te ZWOLLE.
Dit tydschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en
aan het Bureau van de »DE HUISHOUDGIDS":
Burgstraat 65, UTRECHT.
VLIEGWEEK-UTRECHT.
(ingang Rembrandtkade).
Toegangsprijs fl eu f 0.50.
Terrein geopend van af 3 uur.
Kaarten ook verkrijgbaar in de meeste sigarenwinkels te Utrecht.
Iemand, den geh. dag disp., biedt zich
aan voor
Brieven onder no. 198, aan het bureau
van de Amersfoortsche Courant, Korte-
gracht 9.
M. R. H.
Voor AMERSFOORT alleen verkrijgbaar bij
Langestraat 46 en Arnhemschestraat 11, Telefoon 77.
Zeer goede gruisiliee 55-60 Ct.
grove thee vanaf 65
Ontbijtthee70
NamiddagtUee .80
Extra line ('h. Congothee 100
54.)
Friedel schreef onmiddellijk teer uitvoerig en
zeer in zijn schik. Eberhard had zich vermand
tot het zenden van een telegram, waarop eerst
na eenige dagen een brief volgde, aan oudere,
en zustere eameD gesteld een ietwat verwarden,
wonderlijken brief, aan den eenen kant opge
schroefd, met klinkende phrasen van geluk en
liefde, die den een onthouden bleven, den ander
in den schoot roldeD, doch aan den anderen
kant zeer gelukkig. Hij bad tegenslag gehad,
zijn beste paard was gestorven, op zijn Btal was
influenza ae voorjaars-campagne was waarschijn
lijk voor hem vorloren.
Vader wilde er eerst met een grapje overheen
praten „Jullie kinderen kost me toch wat I Nu,
enfin, het doet er niet toe". Toen las hij den
brief nóg eens. Er was een zonderlinge, vreemde
toon in dien brief, die hem verontrustte. Ten
slotte scbreef hij aan Friedel, dat deze eens op
Hardi moest letten. Voor zoo iets was Friedel
altijd uitstekend.
De oude lui deed het werkelijk verdriet, dat
de goede Hartwig Braunstein zich nu terug
trok. NatuuïfMr zond hij ook een gelukwecsch
en prachtige bloemen en aan vador een brief
met verontschuldigingen; hij moest plotseling
naar Athene, daar de opgravingen op Kreta
weer voortgezet zouden worden. „Jammer, maar
onder de tegenwoordige omstandigheden niet
andere denkbaar; het eenig mogelijke" zeide
mama „maar hij was toch een alleraardigste,
hupsche gids".
Acht dagen bleef men nog te Rometoen
reisden de Gadareza's naar Napels on den vol
genden dag kwam Hoburg. Zij logeerden in de
bovenstad, hij aan de golfl Dit had Signe zoo
gewenscht en zij voelde, dat zij gelijk had. Men
was niet zoo onmiddellijk op elkaar aangewezen
en zag elkaar toch dagelijks uren lang. De Prins
kwam steeds lunchen in het hotel, de gebiui-
kelijke uitstapjes maakte men gemeenschappelijk
en men dineerde samen, hetzij in de bovenstad,
hetzij in een der groote hotels aan de Golf. En
dan 's avonda, als alles in rust was, zaten de
beide zustere meestal nog lang op hun hal kon
netje en staarden naar de betooverend schoone
baai. Bij volle maan glansde de zee als een spiegel.
Daarbij spraken zij weinig, doch lieten zich gaan
in hun eigen gedachten. Dodo had goede be
richten en haar hart was weer rroolijk en vol
vertrouwen, maar zij verwonderde zich toch, dat
ook Signe er zoo vroolyk en vol vertrouwen
uitzag. De vrede moest in hoar ziel gekomen
zijn zóo zag zij er uit.
Slechts eens sprak zij zoo iets van dien aard
uit„Je moet in het leven altijd een bevredi
gend slot trachten te vinden".
Eens, toen de zusters weer op hun balkon
zaten en naa: bet doffe gedruiach der stad luis
terden, over de sombere muren 7an het Castel
del Ovo naar de zee tuurden en verder naar het
silhouet van den Vesuvius, waaruit nu en dan,
duidelijk zichtbaar in bel klare maanlicht, een
lichtend rookwolkje opsteeg, verbrak Dodo plot
seling het lange, bijna vrome zwijgen „Zou jij
óok niet willen, dat Bill hier zat eu met je be
wonderde, dat de wereld zóo schoon is?"
Signe antwoordde Diet. Eigenlijk had Dodo
ook nauwelijks een antwoord verwacht. Wat zij
zeide, was eenvoudig maar de uiting van baar
eigen hartewensch, maar zij zag toch in het
schemerlicht, dat er iets als een glimlach over
het gelaat harer zuster vloog, eu gretig vatte
zij het op ais een toestemming.
In werkelijkheid was het een ietwat spotach
tig lachje geweest, niet boos gemeeud, ook Diet
bitter, maar een beetje ironisch. Signe had zich
onwillekeurig herinnerd, dat Bill volstrekt geen
gevoel voor het stemmingsvolle en betooverende
ven een landschap bad. Dit was haar in de
laatste dagen herhaaldelijk opgevallen. Bij elk
uitstapje was by goed op de hoogte en had
zelfs een paar passende woorden voor de schoon
heid der natuurprecies zooals hij ook nooit
verlegen was om een goed oordeel over een
kunstwerk. Maar zij voelde in beide geval
len dat bij nooit iets uit zichzelf gaf. Hij
had een goed geheugen en herhaalde slechts
wat hij ergens gehoord of gelezen had. Onlangs,
toen zij het gezicht van Posilippo op Capri ge
noten, toen zij in bewondering en ontroerd was
door de fijne tinten van lucht en zee, was zij
bijna boos gewordeD, dat hij maar steeds her
haalde „Ja, heel mooi, maar jij bent toch het
mooiste I" Hot had haar een godslastering ge
schenen. En op den rit van Amalfi naar Sor
rento had hij zich met mama onderhouden, bijna
zonder een blik voor al de wonderen van dien
schoonsten weg der wereld. Hij had met haar
gepraat over macaroni en over Emmy Deotinn,
over Leoncavallo en de SaraceneD, over het
menu van gisteren en de vele Engelschen in de
hotels.
Maar men moest dit alles toch niet te gering
schatten. Mama scheen bij slot van rekening
toch meer belangstelling te hebben voor Sarah
Bernhardt en de beste maDier om artisjokken
klaar te maken, dan voor de grillige buchten
der kust, voor de brandende zee, voor het ver
gezicht over het cpiegelende water en op den
azuurblauwen hemel.
Men moet de menschen met hun eigen maat
staf meten 1 Signe legde, dan ook haar beide
handen vast op de ijzeren balustrade van het
balkon en haalde diep adem.
Het was toch goed, dat alles zóo geloopen
was! Het was een geluk, dat zij een groote
streep had gezet tusschen verleden eu toekomst
en dat het slot er nu was. De toekomst zou
wel in orde komen! Met Bill zou zij het wel
kunnen vindeD. Alleen maar verelandig zijn er
niet op wachten tot er sterren van den hemel
vielen.
En toch waren er oogenblikken, waarin zij
even sidderde in zijn arm.
In de eerste dagen was het bij haar geweest
een stil verzet tegen elke liefkoozing, maar bij
kalm overdenken vond zij dat zelf kinderachtig
en tevens onverstandig en nu voelde zij hoe
haar bloed warmer stroomde als hij haar tot zich
trok. Soms schrok zij van zich zelf, maar dan
dacht zij weer: „En als nu de vonk töch eens
oversprong en het waar werd wat de menschen
zeggendat liefde, liefde wekt" En zij sloot
de oogen, liet zich kussen, en dacht uan het
woord V8D Jean Paul„Verlangen naar liefde,
is reeds liefde".
Van tijd tot tijd echter waren er ook wel eens
kleine ineeningsverschilleD.
Den vorigen middag bleven de ouders thuis.
Bill reed met de twee zusters naar kaap Miseno.
Toen zij op het kleine plateau zaten, kwam er
een klein bedeljongentje. Het bedelen op zich
zelf was Bill al een gruwel, doch hij maakte er
zich meestal vlug af door eenige geldstukjes te
strooien, maar dit bruine kereltje was zóo aar
dig een prachtventje met een bruin gelaat,
kersroode lippen en fluweelen oogen. Signe kon
zich niet inhouden. Zij greep het ventje, nam
het oog op, zwaaide het wat rond, had er plei-
zier hoe het kleine mondje opeDging, de witte
tanden te voorschijn kwamen en de oogen baar
toeschitterden. Een tijdje zag Hoburg 't aan, maar
toen zei hij plotseling: „Kom, laat dien jongen
nu. Hy is zoo smerig". Dodo lachte: „Werke
lijk, Signe, kijk eens wat een lompen en wat
een handen". Toen kwam er plotseling een
geest van verzet in Signe. Zij zag, dat Bill het
voorhoofd fronste, maar zij kuste het kereltje
op beide wangen en zette het op den grond. Bill
had gelijk, de bengel had lompen aan en zijn
moeder had hem zeker in geen dagen gewusschen;
maar dat Bill het aardige kereltje een geldstuk
toesmeet, neen de manier waarop hij bet deed
en hoe hij hem nu wegjoeg, met zijn slok drei
gend omhoog, dat gaf haar een steek in het
hart. Neen, van kinderen kon hij niet hoi'den.
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk, Firma A H. van CLEEFF, te Amersfoort-
