CIGARETTES
Eieren
Waarom
Instrumentmaker Langestraat 12 Amersfoort
Sprakbrook Rijwielen,
Hecla Tangent Rijwielen.
Klok Rijwielen.
Stoomwasscherij VT. G. BURGER,
DE HUISHOUDGIDS
W. F. A GROENHUIZEN,
Horloges en Horlogekettingen,
Prachtvolle regulateurs, Klok
ken, Pendules, gewone en fan
tasie-wekkers,
Chapehal Frères,
OVERAL
St. Petersbourg.
Kremlin.
BOVENAL
©♦©♦©♦©♦©♦♦©♦©♦©♦©♦O
Düsseldorfer Tafelmosterd
„Küchenchef"
Paul Eisenhardt
B. A. JANSEN,
Feuilleton.
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaa ct of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. j BILLIJKE PR'JZFV
Goederen lorden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage franco (toegezonden.
Gouden Medaille, (Sent 1908.
Onder redactie van mejuffrouw N. CAR1ÖT. Leerares in Koken en Voedingsleer,
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt ieiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en
aan het Bureau van de »DE HUISHOUDGIDS":
Burgstraat 65, UTRECHT.
bericht de ontvangst eener geheel nieuwe zending
gouden, zilveren en nikkelen dames- en heeren-
Grootste keuze. Goedkoopste prijzen.
Ie klas artikelen.
Reparation beslist goed en billijk.
ALEXANDRIA
PETERHOF.
LIVADIA,
Eisennardt's
(Keukenchef)
volgens eigen methode uit de be9te ingrediënten
d, is buitengewoon aangenaam van smaak en
opwekkend voor den appetit.
Deze mosterd
bevordert zeer de spijsverteering
t is derhalve speciaal bij het gebruik van vleesch,
yiseh, salade enz. zeer aantebevelen.
Rijnlandtiche Mosterd- en Wijnazijn-Industrie
Diisseldorf.
Gelieve uitdrukkelijk te verlangen het merk
„Küchenchef".
Engelsche
Nederlandsche
Dnitsche
Prima waar. Matige prijzen. Rijwielen
voor den kenner. Sterk, lichtloopend en
élégant. Lovale garantie.
Rijwielfabriek Den Bosch,
Zuid-Willemsvaart 57/59.
Huis opgericht in 1881.
Auto garage. Benzines. Motoronderdeelen.
Groote verscbe Noord-Hollaadscbe
50 stuks f3.00
100 f 5.20
150 f7.50
zending onder rembours franco huis.
A. H. DEKKER,
Spanjaardstraat C. 31, Alkmaar.
FABRIEKEN van MELKPRODUCTEN
AmersfoortHarderwjjk
Controle den heer W. A. van den Bovenkamp
Uitsluitend prima Melkproducten.
Ziektekiemvrije Melk
uitsluitend in flesschen
Koffie- en Slagroom. Karnemelk.
Boter onder Rjjks-controle f 1.50.
staat eene advertentie van
uwe firma niet op deze plaats
Een zeer groot aantal lezers zouden
er dan kennis van hebben kunnen
nemen
39.)
„Onze juffrouw was zeker heelemaal in de
war van het bericht?" vroeg ik.
«De slag kwam zóo plotseling, dat zij er ziek
van werd. Wel een week heeft zij op bed ge
legen. Wij waren bang voor haar leven."
„Arme juffrouw. Hielden zij van elkaar
„Alsof ze werkelijk vader en dochter waren.
Zij is dan ook van baar achtste jaar in bnis en
werd altijd behandeld als eigen kind."
„Des te erger, dat alles zoogeloopen is. En er
ia geen testament?"
„Neen. Zij werd nu op eens straatarm."
„En vond ze dat erg?"
„Ik geloof, dat ze veel te edel i» om daaraan
te denken. Ik zeide haar eens, dat ik het niet
mooi van den dokter vond, dat hij geen testa
ment te haren gunste had gemaaktmaar toen
gebood zij mij te zwijgen en weenend voegde
zij er aan toe„Mijn arme vader heeft altijd
het beste voor gehadmaar wie heeft nn ook
aan zóo'n ongeluk kunnen denken."
„Naar mijn meeniDg hebt u volkomen gelijk,
juffrouw Nanny. De dokter heeft toch tijd ge
noeg gehad. Waarom heeft bij dan geen rege
ling getroffen?"
Nanny trok haar wenkbrauwen op en dreigde
met haar vinger.
„Ja, dat was zoo zijn karakter. Hij was wel
heel goed, tnaar toch ook een beetje wantrou
wend en een beetje bijgeloovig. De juffrouw zeide
mij, toen wij daarover eens praatten, dat er
veel mensch«D waren, zeer omwikkeld en wel
knap, die toch moeilijk besluiten konden, voor
zieningen te treffen voor het geval van den
dood en die liever alles aan het toeval over
lieten. Toen kwam die geschiedenis met mijn
heer Liborius
„Wie is dat?" vroeg ik nieuwsgierig.
Zij dempte haar stem nog meer en fluisterde:
„l)e aanstaande van de juffrouw."
„Is zij verloofd?"
„Ja. Dat wil zeggen t^t voor korten tijd was
hy eigenlijk niet baar aanstaande. Doktor Har-
ras kon hem niet Jijden. Hy meende, dat mijn
heer Liborius niet bij juffrouw Clara paste, dat
hij te lichtzinnig en oupractisch was eu dat zij
niet gelukkig met bem zou worden."
„Wat is die mijnheer Liborius."
„Een achitect te Bockenheim, een aardig en
net mensch en de dokter had zeker ongelijk.
Maar daar was een kloof tusschen hen. Geen
van drieën wilde toegeveD en toen de dokter
de groote onderzoekingsreis.
„Een onderzoekingsreis
„Ja. Hij reisde naar Amerika om versteende
dieren en menschen te ontdekken of overblijf
selen daarvan, en om oude wapenen en werk
tuigen
„Ik begrijp het al. En niettegenstaande ze op
gespannen voet stondeD, ging de dokter tocb
op reis?"
„Dat deed hij, want hij was eigenzinnig.
Daarom huilde juffrouw Clara ook zoo. Zij wist,
dat zij haar beminde zonder zijn toestemming
niet kon trouwen, en daar hij twee jaar zou
uitblijven, dacht hy, dat die tijd hen van elkaar
zou doen gaan. Na zijn terugkeer zou er van
een huwelijk geen sprake meer zijn. Maar nau
welijks was hij weg of daar kwam al een brief van
hem, uit Londen, gelooi ik, waarin hij zeide, spijt
te hebben en waarin hij schreef, dat hij zijn toe
stemming wilde geven. Daarin schreef hij o«k,
dat hij haar vóór zijn vertrek had willen adop-
teeren, maar dat het door dien onzaligen twist
achterwege was gebleven maar dat het nu dade
lijk na zijn terugkeer zou geschieden. En de
juffrouw schreef hem terug, dat zij hem heej
dankbaar was en dat nu alles weer goed was."
„Zal de juffrouw hier in huis blijven
„Eerst heette het, dat zij weg moest. Maar de
baron zelf heeft gevraagd of zij bij zijn terug
komst de leiding van het huishouden op zich
wilde blijven nemen en de rechtbank heeft
daarin toegestemd. Of zij altijd hier zal blijven,
weet zij natuurlijk zetf nog niet."
Dat was ons gesprek, misschien niet woorde
lijk, maar dan toch wel naar den inhoud. Ik
hoorde van het kamerkatje een heele massa
wetenswaardige détails. Ook kreeg ik gelegen
heid, spoedig persoonlijk kennis te maken met
dien mijnheer Liborius.
Hy kwam den volgenden ochtend juffrouw
Hasso spreken. Ik zelf liet hem binnen en Clara
vertelde mij wie hij was.
Nanny had hem volkomen terrecht een aardig
en knap meDSch genoemd. Hij scheen mij een
goedmoedig, onschuldig en vriendelijk man.
De heer Harras hield niet van hemhij blufte
een beetje veel naar des dokters zin, maar er
stak een goede kern in hem. Ik had later meer
malen met hem te doen en kreeg steeds een
aangenamen indruk van hem.
Tuinman Franz was natuurlijk niet zoo mede
deelzaam als Nanny. Hij dankte mij kortaf voor
mijn bereidwilligheid hem te helpenhij scheen
wel een beetje zyn aanvankelijk vooroordeel tegen
mij te hebben ovei wonnen, maar bij was geen
vriend van praten. Ik kreeg heel korte en soms
heelemaal geen antwoorden van hem, ofschoon
ik hem, zoo vaak daartoe gelegenheid wae, aan
schoot. Slechts van éen uitlating van hem nam
ik voorloopig eenige notitie. Ik vroeg hem of
hy ook van meening was, dat dokter Harras
vermoord was. Toen nam bij zijn pijp uit den
mond, blies io den kop tot de vouken rond
vlogen en zeide barsch
„Als het zoo is, dan weet ik ook wie het
gedaan beeft-"
„Wie dan?" vroeg ik snel in de hoop, dat
ik wat zou hooren.
„Och, ik weet niets," bromde hij, de pijp
weer in den moed nemend „en het gaat me
ook niet aan."
Franz leek mij een van die huistyrannen
zooals men ze bij lange dienstjaren in éen gezin
wel meer vindt.
Ik kreeg echter een veel beteren indruk van
hem, toen ik hem met juffrouw Clara samen zag.
Toen straalde er een zachtheid uit zijn grijze
oogen, welke deed denken aan een moeder die
haar kind liefkoost, en de woorden „mijn lieve
Clara" klonken bijna ontroerend in den tande-
loozen mond, die anders niet veel teederheid te
voorschijn bracht.'
Het was oen uur vóór de aankomst van den
baron en zijn vrouw. Clara had het huis laten
versieren met guirlandes, bloemen en slingers
van groen en bloemen. Boven de deur was een
reuzenkrans van rozen en violen en daar in 't
midden hiDg een schild met het woord „Wel
kom". Frans had, hoewel hij de tuinman was,
geen deel genomen aan deze versieringswerken,
zelfs niet met goeden raad. Verdrietig zat hij
naar al de heerlijkheden te kijken en dampte
als een fabrieksschoorsteen. Daar kwam Clara
naar hem toe.
„Nu, oom Franz, is alles in orde?" hoorde
ik huar vragen.
De tuinman zat op den rand van de fontein,
zijn jonge meesteres stond er naast. Ik wasjuist
uit den stal gekomen, dien ik had schoonge
maakt. Toen ik de bovenstaande woorden hoorde,
deed ik also! ik naar den tuin wilde gaan, maar
ik bleef zóo staan, dat ik elk woord kon op
vangen, terwijl men mij niet zien kon.
„Dat weet ik niet. Waarvoor dient dat alles
ook
„Wat zou de neef van mijn goeden vader van
ons denicen, wanneer wij niet eenige leestelijk-
heta hadden gemaakt bij zijn ontvangst? Hy
is de eigenaar van het huis
„Die? U bent hel", zeide de oude beslist.
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk, Fbma A.
H. van CLELFF, te Amersfoort.
