CACAO
I. F. A. GROENHÜIZ]
.Inst
BLOOKER'S
ALGEMEENE
BRILLEN en PINCE-NEZ
Utrechtsche Hypotheekbank.
DE HUISHOUDGIDS
Feuilleton.
MARY.
DAALDERS
Stoomwasscherij W. G- BURGER,
F*W4
Maatschappij van
Levensverzekering
en Lijirente
TE AMSTERDAM, DAMRAK 74.
Directeuren:
E. W. SCOTT, J. F. L. BLANKENBERG en Mr. J. VAN SCHEVICHAVEN.
Verzekerd Kapitaal 162.000.000,-.
Verzekerde Rente3.085.000,—.
Reserven 57.200.000,-.
Tot 31 December 1910 aan verzekerden
of rechthebbenden betaald 53.800.000,—.
Billijke preraiën. - Vrijgevige voorwaarden. - Proepeetns op aanvrage verkrijgbaar.
Inspecteur iroor Utrecht:
H. TH1ERENS, Weerdslngel O.Z. 65ble, UTRECHT.
Crediet-vereon tg laf
te Amsterdam.
Dnrrespondentsc.hap te Amersfoort
mr. H. J. M. ran den BKKUH,
WILHELMINASTRAAT 5.
Zij stelt zich ten doel
het v-rleenen van Credieten onder per
s'ionliike of zakelijke zekerheid of in-blanco
hei inoasseoren van handelspapier
het ontvangen van gelden a deposit reke-
ninz-eonrant.
Magazijn van alle bestaande soorten
in alle metalen,
Alle optische-, verband- en zieken-verplegingsartikelen.
Prima kwaliteit Scharen, Messen en bijbehoorende zaken.
Reparatién aan Brillen worden direct uitgevoerd. - - -
Brillen worden geleverd op voorschrift van H.H. Doctoren.
Aanbevelend,
Telefoon Zntero. 83,
tangestraa* 48.
Kapitaal f3 000 000.-.
Reserve f310 7I7.945.
Directie
mr. L. VAN LIER en Jbr. II. J. M. VAN ASCH VAN WIJCK.
CollimlssiirlSM'ii mr. F. D. graaf Schimmklpknninck, Utrechtjhr. mr. K
A. Godin dk Beaufort Maarsbergeu jhr. P. J. J. S. M. van der Doks di: Wii.lk-
Bois. 's-Hertogenbosch mr. W. K. F. P. graaf Van Bylandt, 's-GravenhageF.
H. Umbguovk, Zutphen P. Lycklama h Nykholt, Zwollejhr. mr. J. E. Hutdkcopkk
van Maahssbykkn en Nigtkvecht, Utrechtjhr. mr. J. W. M. Bosch van Oud-
Ameliswkkrd, Utiechtmr. J. W. M. ROIJAARDS, Utrecht; S. J. R. DE
MONCHY Jr.. Rotterdam; mr G. W. baron VAN DER FELTZ, Assen; mr. C.
C. M. H. baron DE BIEBERSTE1N ROGALLA ZAWADSKY, Sittard, R. P.
DOJES, Uithuizen jhr. L. P. D. OP TEN NOORT, Amsterdam K. J. A G. baron
COLLOT D'ESCURY, te Hontenisse.
Hypoheken Pandbrieven Dividend
31 Dec. 1910 f 23 498 824.15 f23 520 200 17 o/0
De Bank geeft 4 Pandbrieven uit in stukken van
f ÏOOO.—faOO.— en f IOO en 50.~en verstrekt op voorde*-li i
voorwaarden Ie hypollieek op huizen in grootere Gemeenten en op landerijen.
Hier ziet U hoe aan Noorsche stranden
Men vaagt de Dorsch me' veel beleid
Waaruit door tal van rappe handen
CATZ LEVERTRAAN mon steeds bereidt.
Gouden Medaille, Gent 1(J08
Onder redactie van mejuffrouw N. CR10T, Leerares in Koken en Voed ingsleer,
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en
aan het Bureau van de »DE HUISHOUDGIDS":
Burgstraat 65, UTRECHT
10.)
Het sloeg vijf uur.
„Hoe ia het,, vroeg Lilly, „willen we nog een
oogenblik naar het tennisveld gaan. We zullen
er wel veel officieren treffen, want vandaag
met den Woemdag zijn de luitenants 's middags
vrij van dienst."
Mary dacht even na.
„Dan moet ik me nog heelemaal verkleeden,"
maar tenslotte besloot zij toch maar daartoe,
want zoo beel interressant was bet toch 6ok
niet, den geheelen middag zich over Fritz te
laten vertellen op zoo'n dweepaclitige manier.
Na een kwartiertje verlieten de beide vrien
dinnen het huis en toen zij op het tennisveld
kwamen, vonden zij daar bijna alle luitenants
en alle dames van het regiment. Met een luid
„hoeriP' werden zij begroet, want Mary was een
uitstekende speelster, terwijl Lilly, die er nog
niet den minsten slag van had, het „enfant ter
rible" van de club en het mikpunt van vele
grappen was.
In een gemakkelijken tennisstoel, dien hij
zich door een der joogens had laten
brengen, lag uitgeatrekt baron Von Borkeu
en keek Daar het spel. Bij de aankomst der
beide dames was bij even opgestaan om ben
te begroeten, maar het volgend oogenblik zat
hij weer uitgestrekt als altijd.
Mary's weg voerde langs den baron.
„Speelt u ook vandaag niet, baron
Toon zij hem aansprak, wilde hij opnieuw
KOFFIE is duurder geworden, doch
kost nog steeds 1.50 per bus
van I Kilo (i Pond).
Kleinere bussen naar verhouding.
3551* ZEI S T.
AMEKIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PR1JZFN.
Goederen worden te Amersfoort 's Woendags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wedt op aanvrage franco toegezonden.
opstaan, mour zij beduidde hem door een hand
beweging, dat bij zien daartoe geen moeite
behoefde te geven, en verzocht hem, rustig te
blijven zitten.
„Gaarne," klonk het zacht, en aanstonds daarop
zeide hij
„Wilt u niet een oogenblik plaats nemen
Het is ui zoo lang geleden dat ik u gezien heb."
Een piccolo bracht haur een stoel en zy giDg
aan zijn zijde zitten.
„Een beel jaar, baron," antwoordde zij op zijn
opmerking „en hoe is het u in dien tusschen-
tijd gegaan
„Altijd het zelfde," zeide hy. „Men leeft, men
brengt zijn dagen «lagen dour en wanneer men
er maar in geslaagd is. bet geluk in zichzelf te
vinden en niet altijd, zooals dwazen doen, dat
van buden te verwachten, dan leeft men zoo
tevreden als maar mogelijk is. Ik voor mij per
soonlijk heb me allang afgewend, iets ti wen-
schen ik neem het leven zooals bet is en be
vind me daar besl goed bij."
De baron had in de kleine plaats den naam
van een zonderling. E.-n paar jaren geleden was
hij plotseling opgedoken en had zich daar ge
vestigd, niemand wist vanwaar en waarom. I>e
een zeide, dat hij na een onstuimige jeugd
1 spaarzaam moest zijn met de rest van zijn kleine
vermogen en dat bij zich daarom bepaald had
tot deze stad waar het leven goedkoop waseen
ander beweerde, dat de mooie nutuur hem had ge
lokt. Zekerheid had niemand. Hij zelf zweeg er
over en al spoedig vroeg ook niemand er meer
naar. Daar bij alleen baron was, geen titel droeg
of betrekking had, kon hij doen zooals hij wilde.
In den beginne geheel vreemd in de stad, had
hij al spoedig niet eigenlijk alle kringen voeling
gekregen en zich voorul bij de officieren aau-
gesloten, die hem gaarne hij zich zagen.
Hij zoebt bijna dagelijks hun gezelschap en
kwam, om den tijd te dooden bijna iederen
middag op bet tennisveld.
Bynu altijd was hij slechts toeschouwer, zoo
ook vandaag, en nu wees bij met een zwaai
van zijn racket naar de spelers en zeide
„Kijk eens aan, juffrouw, kent u dat spel?
De heeren hebben er geen flauwe notie van eD
de dames, met alle respect, nog veel minder.
Kyk nu die vrouw van den kapitein eens aan;
de uitvinder van dit mooie spel zou zich in zijn
graf omdraaien, wanneer hij haar kon zien. Zij
heeft geen flauw vermoeden van hetgeen het
spel ninet wezen. ZelfB kan zij den naam van
bel spel niet goed uitsprekenzij z- gt „teuni".
Ik krijg oorpijn als ik liet hoor,"
Mary moest onwillekeurig lachen.
„Dan begrijp ik toch werkelijk niet, waarom
u aag'lijks hier komt."
„Omdat er een paar goede spelers zijn met
wie ik speel wanneer de massa van de anderen
weg is en dat genot stelt me dan schadeloos
voor de pijnen, die ik vooraf g» leden heb."
„En waarom komt u dan altijd zoo vroeg
U kunt toch later komenu behoeft dan die
onaangenaamheden niet te hebben."
„Dat is een soort gerafliiieerde zelfkastijding,"
antwoordde bij. „Ik kan die niet missen."
„Zonderlinge dweeper."
„Toch niet," zeide hij beel ernstig. „U moet
eigenlijk medelijden met mij hebben. Er zijn
naturen, die niet gelukkig zijn dan nadat zij «le
eene of andere pijn voelen. Bereidt, de hemel
hen die niet, dan bezorgen zij zichzelf die wel.
Het is een soort zelfkastijding."
Maar plotseling stoof hij op: „Kyk me nu
die vrouw eens die brengt geen enkele bal
over het net. Wanneer ik wat te zeggen had,
zou ik haar eenvoudig verbieden, hier te komen.
Maar will u niet spelen
„Ik wacht tot ik gelegenheid vind ergens in
te springen, of stoor ik u misschien in uw zelf
kastijding? Ziet u wel genoeg van het spel?"
„Meer dan genoeg en daar ik bovendien het
geluk heb, u aan mijn zijde te hebben, begrijp
ik niet wat er nu nog aan mijn levensgeluk
zou kunnen ontbreken."
Maar nauwelijks hud hij die woorden gespro
ken of daar vloog een veel te hard geslagen bal
hem met zoo'n kracht tegen de borst, dat by
een kreet vau pijn niet kon onderdrukken. Toen
sprong hij op en wierp den bal weer naar de
spelers.
„Wat voer jullie daar uit?" riep hij. „Geloof
jullie, dat ik bij deze warmte pantseihemden
«Iriiag en gevoelloos ben, zooals je schijnt te
zijn. Giiit toch naar huis als jullie niet spelen
kunt en vermoordt geen menschen."
Hij had boos gesproken, maar met zijn iet of
wal Weensch accent klonken zijn woorden min
of meer komisch en zelfs Mary moest lachen.
„Gaat u maar weer zitten, baron u leeft nog."
Hii ging voorzichtig weer op zijn stoel zitten.
„Maar blauwe plekken zal ik krygen, eerst
blunw, dan rood, dan groen en dan geel; alle
kleuren van den regenboog zal ik op mijn borat
krygen. Ik ben bang, dat ik na heelemaal niet
meer spelen kun."
„Mag ik eens naar uw spelen kyken," vroeg
Mary. „Ik verbeeld mijzelf het spel meester te
zijn en ik zou er me ar zeer over verheugen
iemand te zien spelen, die het zoo goed kent
als u".
Natuurlijk gaf hij zyn toestemming en daar
hij toch ging Bpelen werd het zeer laat eer ze
thuis kwamen. Oom en tante hadden al op hen
gewacht.
(Wordt vervolgd).
