L. STAS,
R. van fiei BIG,
„DE AREND".
van Ommen,
PIANO'S. ORGELS. PHONOLA's.
Orgels van HÖRÜGEL, WORCESTER, REED ORGAN Cy., WILMINGTON, enz.
LANGESTRAAT 16.
LINGERIES NAAR MAAT.©
Bridge.
l'llllJIM'llllliltiinii
O
VICTORIAWATER
THEE
Feuilleton.
De broeders.
De Tariefwet beteekent:
De Tariefwet beteekent:
Klompen belast, diamanten vrij.
Bedelen 0111 tarietgunsten.
nTT-nPFü
e Magazijn en Kantoor Arnhemschestraat 8.
i Magazijn en werkplaatsen Koestraat 6.
OPGERICHT 1887.
tdioyirt'c van bechstein, steinweg nachf, f. adam.c.mand.zeit-
lailu ter winkelman, c. ecke, uebel lechleiter, enz.
Verder levering van elk gewenscht fabrikaat in iedere houtsoort.
VERHUREN. RUILEN. REPAREEREN. STEMMEN.
5Ê ZEIST.
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of dr00gni^®fresp^f™
goede behandeling. 'j
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
prospectus wordt op aanvrage gratis toegezonden.
NIEUWE MODELLEN
Dames XT&ohtj&ponnen
Chemises
Pantalons
Combinations
Onderjurken
Ondertailles
TELEFOON 212.
ATELIER VOOR
Handdoeken Theedoeken 0
Glasdoeken Bordendoeken g»
Depot ran dr. JAEGER's ORIG. NORMAAL WOLARTIKELEN uit de fabriek ran W. Beugor Söhne, te Stuttgart.
GROOTE KEUZE
TAFEL- en SERVETGOED.
Madapolam
Cretonnes voor Hemden en
Renforcé I en Sloopen.
Constitution
Grasl Innen voor 2-persooiis Lakens, 150 cM. breed,
"5 cent per el.
fSIC'if-lflMSII.
KOUSEN en SOKKEN t"™."
Urkers.
2'2Cl
M. C. TTUTHOVBN.
LANGESTRAAT 24
AMERSFOOBT.
telef. interc. no. 166.
Depot van de firma
BOELE SENIOR KAMPEN.
Hofleverancier.
N, Bioscope Maatschappij
Wegens verbintenissen zullen
pj Vrijdag 22 en Vrijdag 28 Maart
E a.s. geen Bioscoop-voorstellin-
fól gen worden gehouden.
Zaterdag en Zondag
het bekende
de firma Pathé, uit Parijs.
Zaterdagmiddag Matinée.
natuurlijk mineraalwater
uit de bron te Oberlahnstsizi
wordt als zeer voordeelig voor huishoudelijk
gebruik aanbevolen, in heele flesschen met
schroefsluiting (een Liter inhoud), waardoor
een glas natuurlijk VICTORIAWATER slechts
5 cent kost.
Verkrijgbaar te Amersfoort bij F. W. van
der WILDE, Stovestraat 12.
I
van
Rarenswaay Zonen
Gorinchem,
verkrijgbaar by
langestraat 18.'
AMERSFOORT.
CJ rp T7^ I T7~ T AT TA is een prima en zuinige schuurzeep, waarmede verrassende resultaten worden
IQ 1 I^i Av IV 1 11 1 i bereikt. Voor huishoudelijk gebruik onovertrefbaar.
21.)
Een kille huivering voer Lore door de leden.
Zij kende maar al te goed die uitdrukking op
het sohoone, maar lichtzinnige gelaat van Bruno.
Hoe dikwyls had zij tegen hem aangeleund en
met dwepende liefde tot hem opgezien, in de
zalige overtuiging, dat hij niemand dan baar
zóo zou kunnen aanziea. En nu Zij kreeg een
gevoel alsof zij Herman's krachtige hand moest
grypen, en hem toeroepen„Help mij, jy, die
zoo sterk, en kalm bent". Onwillekeurig legde
zy haar hand naast de zijne op tafel, doch werk
tuiglijk trok hij die terug, zonder haar ook
maar aan te zien.
Op dit oogeublik kwam een bediende vragen,
of er champagne gepresenteerd moest worden.
„Ja, dadelijk 1 Hier het eerst I" antwoordde
zij haastig, bly te kunnen spreken.
Nu zag zij prins Siffi in de vreemdgevormde
Slavische oogendaarin brandde een hartstoch
telijke gloed. Het wsb een geheel opgaan in
haar persoonlijkheid.
„Deze behoort je ten minste geheel toe",
vloog haar door het hoofd. Met bevende hand
hief zij kaar glas naar hem op.
„Hoe is het, prins Droomt u f Is dat ds in
vloed van de Duitsche lucht?"
Hij schrikte op, maar nam toen zijn glas op
en stootte met haar aan, zonder een blik van
haar af te wenden. Zóo had Lore von Weeznitz
hem nog nooit aangezien. Om eenigszins tot
bedaren te komen, keek hij Ëdda Helm van
terzijde aan.
Lore leunde achterover in haar stoel en luis
terde opmerkzaam naar Herman's woorden. Hoe
rustig, en geheel zonder eenige hartstochtelijke
aandoening kwam haar dit gelaat voor. Er kwam
een soort heimwee bij haar op, naar een onbe
kend. heerlijk land, dat nog door niemand was
betreden.
„Zij zou je redden, Lore, en anderen niet. Zij
alleen" klonk een stem in haar binnenste.
„Waar denkt u toch aan, prins vroeg Lore,
met zenuwachtig bevende lippen, „doet u uw
best, een nieuw model rok uit te vinden?"
Zooder notitie te nemen van Lore's spottenden
toon, zeide hij ernstig:
„Het kwam bij me op mevrouw, dat wij men-
scben van de wereld toch eigenlijk slaven van
het leven zijn en wy voor ons zelf nooit vrij
kunnen blijven. En toch strijdt ieder zijn leven
lang om den vrijen wil te doen zegevieren over
den ons opgelegden dwang. Ik heb den strijd
opgegeven, maar ik benijd hen, die hun vrijheid
weten te bewaren".
Een oogenblik kwam er een uitdrukking van
smartelijke onderwerping op zyn gelaat, maar
ook slechts een seconde. Toen begon hij Lore
plotseling allerhande anecdotes uit Parijs te
vertellen. Vroeger zou zij zoo iets niet hebben
willen aanhooren; nu lachte zij er luidkeelsom.
„En tóch houd ik het vol", liet de stem van
Herman zich een9kjaps in het vuur van zijn
gesprek met Edda hooren, „dat een vrouw, die
zich wydt uan een mannelijk beroep, vooral aan
de studie dor medicijnen, gevaar loopt iets te
verliezen, dat verreweg den ineesten vrouwen
aangeboren is".
„En dat zou zyn?"
Hy zag haar scherp aan en dacht een oogen
blik na.
„De haar zelf niet bewuste lieftalligheid, ik
kan mijn meening gerust uitspreken tegenovereen
dame, die een uitzondering op den regel maakt."
„Kinderen, wcest toch niet zoo geleerd I"
riep Lore, terwijl Edda haar een dankbaren blik
toewierp, omdat zij juist op dit oogenblik het
gesprek stoorde.
.„Wat zie ik? Nog geen champagne gedron
tegen opi Dus
eg, nog geheel
ken Daar kom ik als gastvrouw
op onze goede vriendschap".
Edda dronk haastig haar glas le
in haar eigen gedachten verdiept.
Een der gasten hield een toast een ander
antwoordde er op. De heeren verdrongen zich
om met de dame des huizes te klinken, en ook
met Edda, wier eigenaardig wezen allen aantrok.
Herman zag met verbazing, hoe zij het eene
glas schuimenden wijn na het andere ledigde
een donkerroode blos kleurde de anders zoo bleeke
wangen, en in de diepliggende oogen schitterde
een ongekende gloed. Men maakte haar eenige
complimentjeszij antwoordde, wel is waar spot
tend, maar toch op eon wijze, die de opmerk
zaamheid der heeren trok. Zy had een gevoel
alsof zij niet meer haar eigen „ik" was en er
in haar een element was ontwaakt, van welks
bestaan in haar binnenste zij totnutoe niet bet
flauwste vermoeden had gehad.
Alle gasteD begaven zich nu naar de danazaal,
waar de muziek de tonen eener wals liet hooren.
Haar polsen klopten; de elegante officier, wien
zy Bcherteend antwoordde, kwam haar niet meer
onbeduidend voor; zij vond hem iemand van
een goed voorkomen, die aardig zijn woord wist
te doen.
Nu bood Wesznitz haar zijn arm; alspf zij
het hadden afgesproken, hadden de heeren van
dames geruild. Ook Herman had iets van zijn
gewone kalmte verloren; ook zijn gelaat gloeide.
Nu rustte haar hand op zijn armmet
opgericht hoofd liep zij naast hem,
en onbevangen tot hem op.
„Het is rr ij alsof ik droom", zeide zij zacht,
toen zij zich buiten het gewoel der dansende
paren in een kamer bevondeD, waar op het
oogenblik niemand was. „Ik weet wel, dat het
de invloed van den wijn ie, waaraan ik niet ge
wend ben, en morgen zal ik er met hoofdpijn
voor moeten boelen."
Met deze woorden viel zij op een stoel neer
Herman leunde tegen een tafel. Nu sloeg zij de
t hoog
ig vrij
oogen tot hem op, en hij voelde, dat er van
dien blik een kracht uitging, waarvoor hij
moest zwichten.
„Weet u wel hoe prachtig u er uitziet iu dit
baltoilet?" fluisterde hij haar plotseling toe.
Langzaam sloot zij de oogen een drnomerig
glimlachje speelde om haar mond. Haar hoofd
viel tegen de leuning van den stoel en Herman
dacht, dat hij nooit zóo iets schoons gezien had
als deze schijnbaar slapende gestalte. Zij bleef
zoolang onbeweeglijk zitten, dat Herraa- -mgerust
begon te wordeu. Scheelde haar ie Vas zij
zich onbewust van hetgeen om ha en ge
beurde Voorzichtig raakte hy haai1 aan
deze was ijskoud. Als er nu eens .ctnaud bin
nenkwam, die haar zoo alleen met hem vond.
„Edda!" riep bij halfluid in zijn verwarring.
Tusschen de halfgeopende lippen schitterden
de witte tanden! „Als ik dien mond eens mocht
kussen", kwam het eensklaps bij hem op. Schuw
keek hij naar de deur en drukte toen zyn lippen
op de hare. Niet de geringste beweging bij Edda
verried, dat zij wist wat er gebeurd was.
Nog 6en onuitsprekelijk zalig oogenblik voor
Horman, toen vielen hem de schillen van de
oogen. Wat had hij gedaan Hoe ver had bij
eten Y* ogenblik van zwakheid ver-
Hij stormde de kamer uit om Lore te zoeken,
en fluisterde haar eenige woorden in. Lore keek
n lVeD onder-'oek<Jnd »an, en zeide toen
„Och, zoo iets komt wel eens meer voorhet
zal zoo erg niet zyn. Waar is zij
J VTf13 nT.de deurU Toen Lore binnenkwam,
zat Edda rechtop in haar Btoel en staarde om
MSS"™""i?i «Soolpm
„Myn zwager zeide my daarjuist, dat ie ie
pm ,oelt' 1,m Edd«- Z»1 ik j« Vader rot-
Ge'rf'S het ,hM" niela te k'teekenenl
terwiil i!i ?en,3lM «tamelde Edda,
■i "J b">' koofd met beide handen steunde.
(Wordt vervolgd).
