„EYSINK" Rijwielen
lichten gang en soliditeit.
L. STAS,
Solied.
Sierlijk.
zijn overal bekend door hun
Urkers.
Bridge.
LANGESTRAAT 16.
LINGERIES NAAR MAAT.©
Feuilleton.
De broeders.
De Tarieftvet belast:
Spykers en dergelijke met f90 000.
De Tariefwet belast:
Sinaasappelen met f 110 000.
Axti-Takiefwet-comité.
M. C. UTJTHOVEN.
I.ANliES'l'RAAT 24
AMERSFOORT.
TEl.KF. INTERC. no. lf.fi.
Depot van de firma
NIEUWE MODELLEN
Dames XTaohtjaponnen
Chemises
Pantalons
Combinations
Onderjurken
Ondertailles
TELEFOON 212.
GKOOTE KEUZE
TAFEL- en SERVETGOED.
Madupolam
Cretonnes
Hen forcé
Constitution
Grasllnnen voor 2-persoous Lakens, 150 cM. breed,
"5 cent per el.
voor Hemden oil
en Slaopen.
Handdoeken Theedoeken
Wasdoeken Hordemloeken
ERlCÖT-CrOIDlRlN.
KOUSEN en SOKKEN It
kDepot van dr. JAKUKII» OHIO. N0U.HAAL WOLABTIKEt.KN uil do hhrifk Bniger Siiliiir. to NMIIort.
o
N. V. Hioscope Maatschappij „D E A it E N D".
Elkoii Woensdag-, Donderdag-, Vrijdag-, /atordng-
- en Ziiidagavoud voorstelling.
|ae Ook Maandag, Tweeden l'aaschdag
Woensdag- en Zaterdagmiddag 2 uur Matinee.
'H0T I >e geheele week tot en met Maandag worden nog de portretten en
signalementen vertoond van de beruchte autobandieten en moordenaars
(gj KON NOT. (IA UNIEK en COItOUY. A
en kan binnen kinnen wanneer men wil;
1 bel geheele programma.
rC T71 T) J I V II is een prima en zuinige sclinurzeep, waarmede veriassonde resultaten worden
1 L -1 .i 1 U lv 1 1 Ij bereikt. Voor huishoudelijk gebruik onovertrefbaar.
27.)
Welk een chaos van gewaarwordingen en ge
voelens deden de woorden van den prins in
Lore's binnenste ontwakenhoe verleidelijk
klonken zijn hartstochtelijke woorden
Op de hevige overspanning der laatste uren,
volgde nu een gevoel van verslapping en af
matting. Daar voelde zij den druk van een
hand, die op haar knie werd gelegd, en o*n
stem fluisterde diebtaun haar oor
„Verhoor mijn gebed, geliefdeZie mij aan,
en zeg dan, of dit niet de liefde is, die tot
waanzin voert, of stand houdt tot in den dood
O, zie mij aan
Zy voelde zgn lippen op de bare zgn gloei
ende adem streek langs baar voorhoofd.
Met een schok ontwaakte zij uit haar ver-
dooving. Een onuitsprekelijk gevoel van wal
ging maakte zich van baar meester zij
stootte hem met beide handen van zicli af.
„Terug 1 Je bent dronken", riep zij uit en
sprong op. Zij rukte zich los van zijn handen, j
die nog altijd haar japon omklemden, bereikte I
ijlings de deur, en was verdwenen.
De prins lug op den grond, met het gelaat
op het tapijt, alsof hij dit wilde verscheuren
met zijn tanden. Schorre, bijna dierlijke gelui- I
den kwamen over zijn lippen. Eindelijk hief j
hij zijn gelaat op en keek rond als iemand,
die uil een benauwden droom ontwaakt en nog I
niet weet waar hij is. Doodsbleek en met wan-
kelende schreden ging hij naar een hoek van
de kamer en nam daar twee of drie flesschen,
die hij voor zich op tafel zette.
„Dus ben ik dronken", mompelde hij, terwijl
hij een glas vol schonk. „DronkenJ hut
znT wel waar zijn, want 'iiTweet met eens meer
wat ik gezegd heb!" En hij dronk het glas in
<!9n ten» leeg, waarop bij het weer vulde. ..Je
welzijn, Leonora I"
Uren verliepen steeds opnieuw vulde hij zijn
glas tot hij achterover zonk in de sofa.
Toen de kellner den volgenden ochtend inde.
kamer kwam, lag de prins dood op de canapé.
De dokter, die ijlings er bij geroepen werd, con
stateerde als oorzaak van den dood een hans-
verlamming, teweeg gebracht door het over
matig gebruik van alcohol.
Dit voorval baarde in alle kringen, waar de
prins bekend was, groot opzien. Natuurlijk ont
brak het niet aan geruchten, waarin zijn naam
samen genoemd werd met dien vun buronnes
Von Wesznitz. Zij zelf was door een- hevige
koorts aangetast, die haar aan den rand van
het graf bracht.
Zoodra Herman het bericht omtrent den plot-
selingen dood van den prins vernomen had,
haastte hij zich naar Lore.
„Er mag niemand bij mevrouw binnengelaten
worden" zeide de bediende hem. Wie er dan
bij haar was De dokier, en juffrouw TIelm als
„U ziet er ZelT ÏÏëcEt uil, mynheer Von
Wesznitz
Ilij keek op on zag Edda's ernstige oogen
doordringend op zich gevestigd. Iloe goed deed
hem die zachte, medelijdende stem.
„Is er aan Bruno gt-telegrafeerd
„Neen, want hij komt toch inorgen reeds terug."
„ZooMaar kan ik iets voor Lore doen Zal
ik hier blijven tot Bruno er is?"
„Neen, want 11 kunt toch niet helpen en hoe
minder menschen er in huis zijn ties Ie heter
is het. Ik blyf hier."
„Houdt u het voor mogelijk, dit de ziekte
een ongunstige wending neemt?"
„Voor mogelijk ja, tenminste voor zoover ik
het geval beoordeelen kan. Maar er is iets
vreeselijkers dan de dood, en dat is— waanzin."
„Ontzettend I" steunde Herman.
„Wij willen liet beste hopen, mijnheer Von
Wesnitz."
Met deze woorden drukte zij hem harlciijk
de hand en ging weer naar de zieke.
/.aam als een kind en Herman hoopte, dat de
I nu ontvangen harde les blijvende gevolgen heb-
j ben en hem op den goeden weg terugbrengen
verpleegstei
Terwijl Herman nog met den knecht spr
werd er voorzichtig een deur geopend en Edda
wenkto hem met de oogen, binnen te komen.
„Hoe is het met Lore vroeg hij haastig
,?Men kan er vandaag nog niets van zeggen,
mijnheer Von Wesznitz, en morgen en over
morgen 6ok niet. Maar ik hoop, dat haar ge
zonde natuur de crisis zat te boven komen, fk
weet eigenlijk niet wat ei gebeurd is. Toen ik
den piotselingen, onnatuurlijken dood van den
prins vernam, spoedde ik mij naar Lore, want
ik had er een voorgevoel van, dat ik haar wel
licht van dienst zou kunnen zijn maar ik had
niet gedacht haar zóo aan te treffen. Weet u
soms bijzonderheden
„Neen, niets van belang" antwoordde Herman
somber, met neergeslagen oog n.
Weken waren verloopen. De dood van den
Russiïchen prins, en de daafop gevolgde over
plaatsing van den logatieraad Von Wesnitz,
waren zaken, die reeds tot het verleden behoor
den. Het wus lente geworden, en te Berlijn had
men het druk met wedrennen, uitstapjes en
toebereidselen voor aanslaande badreizen.
Lore was wel-is-waar van haar ziekte hersteld,
doch haar innerlijk zieleleven scheen voor altijd
geknakt.
Op dit oogenblik was zij met Edgar aan bet
üarda-meer. Niemand wist wat er tusschen haar
en Bruno besproken was, toen zij van haar ziek
bed opBtond zelfs Herman niet. Voor dezen was
het intusschen een verlichting, dat het familie
drama, dat hij gevreesd had, was vermeden,
Toen hij Bruno voor het eerst na al het voor
gevallene had terug mien. sclipen deze pin
ander uienseh geworden hij was zacht en uls
Om de schulden van zijn broeder te Berlijn af
te lossen en hem in staat te stellen zich le
I Brussel opnieuw in te richten, had Herman bijna
zijn geheel moederlijk erfdeel afgestaan. Hij
had er eerst over gedacht, of het niet het ver
standiger was, dat Briitlö uit de diplomatie trad
en zich op Wesnitz vestigde; maar bij nader
inzien zag hij er af. Bruno was er de man
niet naar, oen goed, dat in de laatste jaren was
achteruit gegaan, weer tot bloei te brengen.
liet was toch in 't oog vallend hoe die Bruno,
met al zijn gebrokt», van hoogerhand begunstig.I
werd Ieder ander zon eenvoudig ontslag heb
ben gekregen hij werd alleen overgeplaatst, ei>
daarbij nog wel naar een stad, waar hij weinig
behoefde te ontvangen, zoodat hij gelegenheid
kreeg, zijn financiën weer in orde te brengen
liet was Herman gelukt, al het gebeurde voor
zijn vader geheim te houden, hetgeen trouwens
niet moeilijk was, daar de geestvermogens van
den ouden heer in den laatsten tijd zeer achter
uit waren gegaan.
Herman wijdde zich nu geheel aan zijn beroep'
hij wus nog stiller en meer in zichzelf gekeerd
I ilnn vroeger, ja bijna mensehenschuw. Veel van
hetgeen bij vroeger als groot en edel beschouwd
had, kwam hem nu nietig en zelfs belacbliik
j Zr:AW,8\n,el '.m'er wa«raan zich te hou-
1 ten. in deze stemming nerinnerde hij zich op
«k.ren d.g, .lat hij ibktsr llslm h." bejoof.'
„Ifl de dokter thuis?" vroeg hij aan de werk
vrouw, die de deur opende. J
„Ja, mijnheer I"
(W'udt vervolgd).
