Up-to-Date.
LINOLEÜM-WAS.
BRILLEN en PINCE-NEZ
I.F.A. ÖROENHÜIZEN, InslrumenimakBf,
DE HUISHOUDGIDS
Alléén
SINGER
SINGER-MAATSCHAPPIJ,
tot steun aan miliciens,
CES
„De Arend".
Feuilleton.
De broeders.
De Tariefwet beteekent:
De Tariefwet beteekent
Brood duurder,
Duur bouwen,
Leven zuurder.
Minder overhouwen.
ASTI-Ta tt 1 Kt' WRT-OOM1TK.
Gebruikt uitsluitend
KATHREINER
huil' om half
MET KOFFIE.
Let vooral op, dat U de echte KATHREI-
NER ontvangt, want andere merken zijn
namaak en slechts gewoon gebrande gerst.
KATHREINER is bij Uwen winkelier
verkrijgbaar
a 25 cU. per ponds-pak
"Vi 'la
>5 ons-pakje.
ff Bij den ondergeteekende verschijnt £3
JjB ietieren Woensdag
0 De Hollandsche Lelie
t Weekblad voor jongedames. fö
onder Hoofdredactie
AJ VAN
P, Jsnkvr. ANNA de SAVORMN LOHMA.V
De Hollandsehe Lelie" is het eenige jö
f Weekblad in Nederland voor dames
uit de hoogste en beschaafdste krin- jl
i gen. Let hierop voor uwe advertentie,
Prijs per jaarg. f 4, fr. p. p. f 4.20 jj§
proefnummer gratis.
Amsterdam. L, J. VEEN. 31
.."'■"l m./fl ^i'f) «M'i-n -«'tTI ijnjiï! 'tl'jT'. -iW
Maakt het linoleum niet donker.
Geeft mooien glans, doch maakt den
vloer alet glad.
Voor AMERSFOORT alleen verkrijg
baar en- gros bg de N. V. DE EERSTE
AMERSFOORTSCHE HANDEL Mu.
NIEUW END IJK CO.
Magazgn van alle bestaaude soorten
iu alle metalen,
Alle optische-, verhand- en zieken-verplHglngsartikeliMi.
Prima kwaliteit Scharen, Messen pii bljbehoorende zaken.
Reparation aan Brillen worden direct uitgevoerd. - - -
Drillen worden geleverd op voorschrift van H.H. Doctoren.
Aanbevelend,
Telefoon Intero. 83,
Langestraat 42.
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mejuffrouw N. CARIOT, Leerares in Koken en Voedingsleer
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en
aan het bureau van de »DE HUISHOUDGIDS*
Burgstraat 65, UTRECHT.
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit
hangbord zijn de
Naaimaehines
verkrijgbaar.
Amersfoort, Westsingel 49 hoek Tarkensniarkt.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het juiste adres
gekocht worden.
Afdeeling Amersfoort en omstreken.
Werkgevers, die b 0 t r 0 u w b n r e
werkkrachten noodig hebben, en Miliciens,
die naar werkzaamheden uitzien, worden
verzocht zich te wondon tot liet Secreta
riaat der afdeeling, Scliiminelpeiininck-
straat 41. te Amersfoort.
X B Alléén die miliciens, waarvan de
dienstrapporten, opgevraagd hij
hunne laatst commandeerend
officieren gunstig luiden, komen
in aanmerking voor steun door
do verceniging.
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Vronwe-kerkliof, AMERSFOORT.
N. V. Bloscope Maatschappij
De Directie vnn bovengenoemde
DliHJCoopnndorucuiliig maakt het ge
achte Amersfoortsehe publiek bekend,
dat de opname van den Jaclitrit door
heeren 0rik'leren van de Rijschool,
gebonden te Manrsbergon en getiteld
Woensdag 24 April a.s.
en volgende avonden vertoond z>il
worden. Haar groole opkomst vnu
bet publiek verwnclit wordt, /.uilen
reeds overdag de plaatsbewijzen ver
krijgbaar gesteld worden. De plaat
sen worden dan tevens kosteloos
gereserveerd.
Prijzen der plaatsen als gewoon.
Iste Rang 10.40, 2e Rang fO.SO,
:le Rang f 0.20, terwijl er een beperkt
aantal logeplaatsen disponibel zijn
tegen den prijs vnn f 1.voor
Mlddeuloge en fO.Ï"» voor Zijloge.
0 rp 1,1 XT I ~\T 17 is een prima en zuinige schuurzcep, waarmede verrassende resultaten worden
1 I 1 XX IV 1 1\ lli bel
bereikt. Voor huishoudelijk gebruik onovertrefbaar.
35.)
„Lore" vroeg Herman, na °en poosje.
„Zal ik Brnno laten komen? Je bent heel
ziek."
„Denk je, dat ik sal sterven
„Wel neen, dat niet."
Een treurig lachje vertoonde sich op baar
gelaat.
„Ik vrees den dood niet het zou misschien
nog het beste zijn". Eensklaps voer haar een
rilling door de leden. „Neen, neenhy moet
niet komen I Ik kan hem niet meer zien 1 Nooit,
nooit meer!" Toen vloog zjj overeind, strekte
de armeD uit, en gilde: „Help, belp! I)a,ar staat
hyBloed 1 bloed 1 Rood blosd 1 Daar onder
aan de slaap 1 Wesznitz Weesnilz."
Het gelukte Herman slechts raet inspanning
van alle krachten haar in bed te houaen i hij
rieu de verpleegster en verliet het vertrek.
Langzaam ging de tyd voorbij. Herman was
tot niets in staat en bleef den geheelen tijd
alleeu iu zyn studeerkamer. Toen dacht hy weer
aau Brun>. Moest hij hem toch niet telegrafee-
ren om over te komen 1 Maar waarom eigenlyk
Lore verlangde in geenen deele naar hem. Maar
hy zou bem toch schrijven.
Hy ging aan zyn bureau zitten, en begon den
volgenden brief: „Aan Bruno Wesznitz. Lore
ligt zwaar ziekzij lijdt aan typheuse toortsen.
Voor jou is er slechts éen ding te doen: je ont
slag te nemen uil den Staatadienst. Ik eisch
dat, en ik heb bet recht dat te eiechen en het
is je plicht, myn bevel op te volgen. Weiger je
dan trek ik de band geheel van je af. Wij heb-
bea niets meer met elkander gemeen. Zend my
het yaeren kruis; je zult mij wel begrijpen.
Herman."
De brief was met duidelijke, vaste hand ge
schreven.
Tegen den avond liet Lore haar zwager nog
eens by zich roepen. Sedert een paar minuten,
bad de koorts haar weer verlaten en was zij
volkomen by bezinning.
„Hoestaat het tusschen jou en Edda? Waar
om is alles voorbij Zij is zoo goed en sterk
en zou een moeder voor mijn Edgar zijn. Breng
het kind bij baar, als ik
„Je mag niet sterven, Lore
Éen onuitsprekelijk wee vervulde zijn ziel.
Zóo veel jeugd en schoonheid, zóo veel liefde
zou moeten sterven I Neen, neen, dat kon, dat
mocht niet zijn 1
Lore verlangde naar haar zoon. Zij drnkte
hem teeder tenen zich ann toen hij haar ge
bracht werdtoen nam zij Hermans hand, en
legde die op het hoofd van het kind.
„Van nu af is oom Herman je vaderBeloof
my, Herman, dat je den knaap nooit aan zijn
vader zult geven breng hem bij Edda of
houd hem oy je
„Ik beloof het," antwoordde Herman, met
door Iranen verstikte stem.
Spoedig daarna verscheen de dokter. „Mevrouw
heeft nog maar een paar uur te leven", luidde
zijn uitspraak.
Lore bad het bewustzijn verloren. Herman
week niet van haar be l en wendde geen blik
van haar gelaat af; de tranen stonden hem in
de oogen. Daar sloeg het middernacht. Jfoen
begon zij nog eens te spreken, maar zacht, uauw
hoorbaar „Óp het kerkhof, onder de linde-
naart moeder het tal nog alles alles weer
goed worden". Toen rekte zij zich uit, en
waa niet meer.
De nacht maakte plaats voor den dagsom
ber en moedeloos staarde Herman in het mor
genlicht.
„Slaap zacht, Lore". Toen verliet hij de doode.
Men bad naar weggedragen uit het slot, en
haar graf gedolven in de koele aarde. Bruno was
niet gekomen, „mtiessant afgereisd, zonder adres
achter te laten", had Herman uit Brussel ten
antwoord ontvangen op zijn telegram, dat de
doodstijding bevatte.
Toen hij eenige dagen na de begrafenis in zijn
kamer kwam, viel zijn oog op den kalender. De
eerste December
Heden dus, heden mocht hij den brief openen,
waarvan hij tot nu toe, volgens den wil van
zijn overleden vader, het zegel niet had mogen
verbreken.
j Hij haalde het groote couvert voor den dag,
I bekeek het van alle kanten en verbrak eindelijk
I het zegel.
„Aan myn zoon Herman, heer von Wesznitz.
I „Het zal je zeker vreemd zijn voorgekomen,
myn lieve zoon, dat ik je eerst zóo lang na mijn
dood toesta, dezen brief te openenmaar ik
wilde, dat het gras eerst groen zou worden op
mijn grafik wilde je tijd laten, eerst alles te
regelen. Ik kon niet verdragen, dat er bij het
bericht van mijn dood een ander gevoel zou
opkomen by je, dan reine smart om je verlies."
Bevend liet Herman den brief vallen hij had
er een voorgevoel van, dat hy iets vreeselijks
te lezen zou krijgen. Eindelijk vermande hij zich
en las verder.
„Om alles te begrijpen, Herman, moet je met
mij heel wat jaren teruggaan. Op de universi
teit te Berlijn, waar ik volgens den wensch van
je grootvader een paar semesters gestudeerd heb,
had ik een vriend, een jong student in de medi
cijnen. Llij was de edelste en beBte man, dien
ik ooit grkend heb, do grootste idealist, die ooit
deze aarde betreden heeft. Ik had hem lief met
al de kracht mijner jonge ziel, eu toch heb ik
mij jegens hem als een eerlooze gedragen.
nOp zekeren avoad dat wij in een refltaurant
zaten, kwam er een man in het lokaal, die lote
rijbriefjes te koop had. Helm, zoo heette mijn
vriend, en ik kochten er samen een. „Ik wil
niet weten welk nommer het is, riep hij mij
toe, andtra brengt bet geen geluk aan, en ik
arme slokker, zou zoo graag eens wat geld in
handen hebban. Bewaar jij het lot maar, en zie
de trekkingslijsten goed na". Lachend stak ik
het lot bij mij en dacht er verder haast niet
meer aan.
„Kort daarop stierf je grootvader, en moest ik
mij op Wesnitz vestigen. Mijn vriend heb ik
nooit weder gezien.
„Nu begon het ongeluk I Wesnitz was niet
vrij van schuldener waren slechte jaren ge
weest ik had je moeder lief, en wilde lmar op
het goed een tehuis aanbieden.
„Op het lot viel een prijs van twintigduizend
Mark, en ik, o, werp geen steen op my, lierman,
ik gaf er mijn vrieud geen bericht van, maar
hield alles voor mij, voorloopig melde gedachte,
hem binnenkort zijn aandeel uit te betalen. Ik
stak de geheele som in het goed, en spaarde
als een vrek. Z to kwam ik langzaam, maar
toch zeker vooruit. Toen begon Bruno schulden
te maken en ik moest' voor hem opkomen het
was kort vóór de oorlog uitbrak. Nu kon ik
geen boete mee' doen voor mijn zondede zaken
gingen achteruit, daar ik telkens weer zwak was
tegenover Bruno.
„Doe jy het nu voor mij, lierman. Je vader
smeekt er je om. Mijn vriend heeft zioh als
dokter geve-tigd te Berlijn. Ik heb Lore over
hem hooren spreken. Geloof my, dat ik alle
folteringen der hel uitsta, terwijl ik jou, juist
jou, deze bekentenis afleg. Ik handelde eerloos
om je moeder, om het goed mijner voorvaderen
Moge God my mijn zonde vergeven
\aaibleek, met op elkaat geklemde tandenen
gesloten oogen bleef Herman zitten Wat had
zyn vader hem aangedaan
Nu ontviel hem ook het laatste, waaraan bij
tot nu toe steun had gevonden.
Hij, hij had Edda verlaten, haar heil igste ge
voelens doodelyk gekwetst, en nu was zijn eigen
vader schuld aau den Bmet die op Kdda's ge
boorte kleefde
Stom keek hij oui zich heen, als bevond hij
sich in een vreemde wereldkoude rillingen
voeren hem door de leden.
(Wordt vervolgd).
