BLOOKER'S
CACAO.
STKRKINK
DAALDERS
DE HUISHOUDGIDS
Alléén
SINGER
SINGER-MAATSCHAPPIJ,
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Nationale Vereeniging
tot steun aan miliciens,
VETTER *C*
De Arend".
Feuilleton.
Besluiteloos.
l)e Tariefwet beteekent:
Onze producten geweerd uit het buitenland.
De tariefwet beteekent
Trustvorming aangemoedigd.
Ahti-Tarikfwet-comité.
Cacao is heilzaam, mits ze goed is.
Daarvan zijt gij zeker bij
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mejuffrouw N. CARIOT, I.eerares in Koken en Voedingsleer
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Roekhandelaar en
aan het bureau van de >DE HUISHOUDGIDS»
Burgstraat 65, UTRECHT.
s
Onze machines behoevei
geen aanprijzing
in winkels met UIT uit
hangbord zijn de
Naaimachines
verkrijgbaar.
Amersfoort, Westsiugel 49 hoekTVarkensmarkt.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het juiste adres
gekocht worden.
amekikaansch systeem.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen «orden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
Crodiet- vereen iging
Correspondentschap te Amersfoort.
mr. H. J. M. Tan deu BERG II
WILHELMINASTRAAT 5.
te Amsterdam
Zij stelt zich ten doel
liet verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden i\ déposito
rekening-courant.
Bij den ondergeteekende verschijnt
SB iederen Woensdag HE-
De HoUandsche Lelie *i|
Weekblad voor jongedames. (Mfc
3$ onder Hoofdredactie
VAN m
Joukvr. ANNA «Ie SAYORNIN I.OHMAN. jg
De HoUandsche Lelie" is het eenige jg
f Weekblad iti Nederland voor datnes
uil de hoogste en beschaafdste krin-
gen. Lel hierop voor uiue advertentie, fjfê
Prijs per jaarg. f 4, fr. p. p. f 4.20
proefnummer gratis. «g
Amsterdam. L. J. VEEN.
Afdeeling Amersfoort en omstreken.
Werkgevers, die betrouwbare
werkkrachten noodig hebben, en Miliciens,
die naar werkzaamheden uitzien, worden
verzocht zich te wenden tot het Secreta
riaat der afdeeling, Schimmelpenninck-
straat 41, te Amersfoort.
N.B. Alléén die miliciens, waarvan de
dienstrapporten, opgevraagd bij
hunne laatst commandeerend
officieren gunstig luiden, komen
in aanmerking voor steun dooi
de vereeniging.
Distill. Wijnen. Likeuren.
LiiiYO Vronwe-kerkhof, AMERSFOORT.
N.V. Biose. Maatschappij
P1Ö&1AMMA
VAN 22 TOT EN MET 26 MEI.
f. Aan de kost van de Middelland-
sche zee, natuuropname.
2. Mevrouw is slecht gehumeurd,
komisch.
3. Een mislukte aanslag, j,.-,™
1. Het vrijtóllet, komisch,
5, Hoe een vulpeubonder ontstaat,
leerzaam.
6. Kardinaal de Richelieu,
prachtig gekl. historisch drama.
De geleende bruid, komisch.
8. De hand, drama.
9. De vrouw van den huurkoetsier.
komisch.
Hij warm weder biedt de zanl
van „UK AREND" een aangenaam koel
zitje. Uitstekende ventilatie.
Van af begin Juni
Openlucht-voorstellingen.
Gereduceerde prijzen.
is een prima en zuinige scliiiurzeep, waarmede verrassende
bereikt. Voor huishoudelijk gebruik onovertrefbaar.
•esiiitaten worden
6.)
„Mooi ip ze; maar ik mag haar niet!" dacht
Antje. En dadelijk daarop lachte zij over haar
kinderachtige gedachte. Wat ging ha -r die dame
aan
Nog eens ademde zij met volle, lange teugen
de frissche lucht in daarna ging ze terug in de
kamer en belde.
Dadelijk daarop verscheen Marie Lorenzen.Zij
droeg het theeblad in beide handen en knikte
reeds bij het binnenkomen vertrouwelijk toe.
„Goeden morgen, juffrouw Bergholm. Al zóo
vroeg op? Eu hebt u goed bij ons geslapen?
Ja? nu, dat doet mij genoegen. Want, zooals
men den eersten nacht onder een nieuw duk
Blaapt, zoo gaat het iemand daaronder verder."
Zij dekte vlug de tafel. „Ik moet u de groeten
doen van mijnheer uw vader."
„Ia vader al weg?"
Het frissche meisje lachte.
„Mijnheer Bergholm is altijd met de kippen
op, ook al is het 's avonds eens recht laat ge
worden. Uw papa laat zeggen, dat hij tegen
tafel terug zal zijn en dat u in dien tusschentijd
onze stad maar eens moet bezichtigen. Uw vader
heeft er namelijk altijd pleizier in om gekheid
te makén met Ebenotedt. En toch is het een
lieve plaats; dat kunt u gerust gelooven. Maar
nu moet u gaan ontbijten, juffrouw Bergholm."
Zij wilde zelf thee voor haar gast inschenken.
„Zoo, juffrouw! Hier is de boter! Onze boter
namelijkdat zult u wel weten, op onze boter
mogen wij, Holsteiners, trotsch zijn. Zoo iets
hebt u te Dresden zeker niet gekregen en dan
ons bruin brood; mij heeft het te Hamburg
nooit zoo goed gesmaakt. U moet welen, juffrouw,
dat ik te Hamburg op school ben geweest; ik
was toen bij mijn oude tante Gröbing in huis.
Echter maar twee jaar, want toen stierf moeder
en ik moest naar huis om vader in de zaak
helpen. Eenige jaren geleden, toen het werk
begon, was er voor hem te veel te doen". Zij
zweeg een oogenblik en vroeg toen plotseling:
„Hoe oud is u eigenlijk, juffrouw Neem mij
niet kwalijk."
Antje keek op. De vertrouwelijke toon, dien
Marie aansloeg, verraste haarmaar toen ze in
het aardige, open gezicht van het meisje keek,
verdween het gevoel van tegenzin tegen deze
onbescheidenheid dadelijk weer.
„Negentien jaar, juffrouw Marieantwoordde
zij vriendelijk.
„Al negentien jaarl" De andere sloeg de han
den samen. „Nu maar dat had ik zeker niet
voor mogelijk gehouden. Dan is u jnist even
oud als ik."
„Wat is daar dan voor wonderlijks in, juffrouw
Lorenzen
»Nu, juffrouw Bergholm, ik dacht het maar
zoo." Nu werd de hotelhoudersdochter eenigs-
ziDS verlegen. Het bloed ging haar naar 't hoofd.
„Maar u moet mij geen juffrouw Lorenzen
noemen," ging zij levendig voort. „Ze noemen
mij bier allen alleen Marie; dat wil zeggen,
onze stamgasten, ook uw vador! Dat behoort
nu eenmaal zoo en dat wil ik ook zoo; vooral
van U".
„Gaarne wil ik dat doen, wanneer het wer-
j kelijk je wensch is." Antje glimlachte en stond
j op. „Ztg mij eens, Marie, kan ik door dit raam
het huis zien, dat vader voor ons gehuurd heef'?"
Marie schudde het blonde hoofd.
„Dat niet, juffrouw het huis ligt verderop,
dicht bij de villa van den overste. Daar die
straat langs voorbij de kerk. Onze kerk moet
u zien, juffrouw, die is mooi, en dan rechts om
den hoek, dadelijk vooraan. U kunt niet mis-
loopen, juffrouw Bergholm, en anders vraagt u
maar. Om een uur wordt hier gegeten I"
Ze knikte en ging weg.
Een half uur later ging Antje het huis uit en
langzaam den breedon weg op, die naar de eigen
lijke plaats voerde. Aan den rechterkant lagen
enkele boerenhofsteden, links stonden beuken.
De zon scheen volhet was warm geworden.
De schaduw van do groote boomen deed wel
dadig aan en weldadig gevoelde het meisje ook
de frissche lucht, die ze weder met volle teugen
inademde. Nu zag ze de eerste aaneengesloten
huizenrij voor zich. llalfsteedsch was de bouw
orde. Hier en daar vertoonde zich zelfs een
groot venster met een uitstalkast, dan weer een
begroeid oud buis, tusschen de moderne gevels.
Het kind van de groote stad interesseerde
zich voor alles, wat ze zag. Wat groetten alle
menschen vriendelijk! Juist of ze Antje Berg
holm al sinds jaar en dag kenden. Daar bleef
zelfs een klein jongetje slaan, nam zijn muts
af en^ keek haar met groote, trouwhartige oogen
aan. Ze kon niet anders en moest hem vragen
„Ken je mij, ventje?"
liet kereltje werd vuurrood en deed den mond
open, als wilde het antwoorden. Maar het vol
gende oogenblik keerde de knaap zich om en
liep, zonder te spreken, hard weg.
Hoe eerwaardig scheen dat oude, ruime ge
bouw haar. En wat mooi was die eenvoudige
tuin daaromheenMen kon zien, dat hij met
liefde werd verzorgd. De paden waren netjes
aangebrachtin de perken ontsproten reeds eenige
anemonen en primula's en toon Antje, leu
nend op baar parasol, zich daarover boog, kwam
een oude man, die met mes en schaar aan de
seringen bezig was gewecBt, plukte snel een
klein ruikertje en 'reikte het haar toe. „Als 't
u blieft, juffrouw
Nu werd zij op haar beurt rood, zooals eon
oogenblik te voren de kleine jongen. „Is dat
werkelijk voor mij vroeg zij zacht.
De oude lachte: „Zeker, juffrouw! Waarom
niet, als u zooveel van bloemen houdt. Morgen
laat de lieve God weer nieuwe bloeien
Zij dankte en ging verder.
Marie Lorenzen had gelijk gehadmen kon
niet verdwalen.
Nauwelijk was Antje om den naasten hoek,
of zo zag, dat de kleine plaats ten einde was.
Nog twee huizen, als villa's gebouwd, lagen voor
haar en voor het grootste van de twee stond
een meubelwagen.
Dat moest dus wol haar toekomstig huis zijn.
Haar huis?
Een zacht gevoel van geluk, maar tevens
van angst, kwam over haar.
(Wordt vervolgd.)
