PRINS
Het verloren Werelddeel.
Als een Adelaar
"V" erkocht.
gevestigd te Rotterdam.
METHORST VAN LUTTERVELD,
1813-1915
DE HUISHOUDGIDS
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
m ZEIST. -
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
VICTORIAWATER
Feuilleton.
Besluiteloos.
Sm t Juli begon de 12e Jaargang van
Do mooiste Illustratie lia ISTederland.
Behalve een groot aantal zeer fraaie platen en portretten, die de voornaamste gebeur
tenissen in Nederland en in het buitenland in beeld brengen, tal van belangrijke geïllus
treerde artikelen op elk gebied en boeiende novellen van bekende Auteurs, begon vanaf
dien datum in dit weekblad een nieuwe serie romans
Een zeer merkwaardige roman van den bekenden schrijver A. CONAN DOYI.E.
(fraai geïllustreerd).
Het laatste werk van de bekende schrijvers II. RÏDER HAGGARD
tu MARIE MADELEINE.
Verder in de Bibliotheek van »De Prins* de boeiende roman van E. H. DELL
Deze roman maakt in Engeland rnormen opgang, als zelden in de laatste
jaren een boek te beurt viel
Daarna de nieuwe Roman van* A. GERSDORFF, getiteld
Alle atoonné'8 zijn verzekerd.
Men abonneert zich door het geheele land bij eiken solieden Boekhandelaar of bij de
Agenten tegen f 3.— per jaar voor de gewone, en tegen f 5.per jaar voor de luxe-editie.
Abonnementen kunnen met elk nummer aanvangen, doch zijn steeds verbindend tot No.
52. Op plaatsen waar geen Boekhandelaar gevestigd is, kan men zich direct per post
abonneeren tegen toezending van postwissel van f 3.75 voor de gewone en f 5.75 voor de
luxe-editie, aan den
Uitgever N. J. BOON, Aiii9teldjjk 13, Amsterdam.
Men ontvangt daarvoor een prachtige illustratie van 20 groote bladzijden op mooi
papier met 40 a 45 platen per week.
SITCSLBSHTS, VON GLAHXT «ft SLIGCHSH.
COMMISSIONNAIRS IN EFFECTEN EN KASSIERS.
AMSTERDAM. AMERSFOORT.
Beheerder van het Bijkantoor te Amersfoort:
J. G A T T I S,
Plantsoen 12, In tere. Tel. 188.
S A F E-I) E P 0 S I T.
Nieuwste constructie. Fabrikaat „Lips". Brand- en Inbraakvrij.
LOKETTEN TE HUUR van f 7.50 per jaar af, f 2.— per maand, enz., desgewenscht met geheime
gecombineerde sluiting. Afzonderlijke knipkaraer ten beboe7e der cliëntèle beschikbaar.
Maatschappelijk kapitaal f2 500 000, waarvan geplaatst
f 1000 000.
De Bank geeft uit 5pCts. Pandbrieven in coupures van 1 1000, f 500, f250
en f 100, tot den koers van 101 pCt.coupons 1 Januari/1 Juli.
De Bank staat onder controle van het Nederlandsch Administratie en Trust
kantoor te Amsterdam.
Uitstaande 5 pCts. Pandbrieven
op 31 December 1911 f2 618 500.
op 15 Juni 1912 - 5 007 450.-
De Pandbrieven zijn te Amersfoort verkrijgbaar bij de heereu
MuUrliulzen is.
Ter herdenking aan den grooten tijd voor honderd jaren
Geïllustreerde Geschiedenis van den Vrijheidsoorlog
door J. van PFLUGK HARTTUNG.
Nederlandsclie Uitgave door JOH. H. BEEN.
Dit prachtwerk 111 4" formaat is versierd niet 300
Kunstplaten en bovendien met 40 extra Kunstplaten,
wordt uitgegeven in 25 afl. ad 45 ct.
Men toekent in bij alle boekverkoopers.
J. M. BREDÉE's Boetadel e
Prospectus en proef-af levering van
BKËM'i 18131815
zijn verkrijgbaar iu KRAMER's BOEKHANDEL, Lunge-
straat 65, Amersfoort.
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mejuffrouw N. CARIOT, Leerares in Koken en Voedingsleer
te ZWOLLE.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en frunco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en
aan het bureau van de »DE HUISHOUDGIDS*
Burgstraat 65, UTRECHT.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. DH.I.IJKE PRTJ7.EN.
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
natuurlijk mineraalwater
uit de bron te ObelaHns tela
wordt als zeer voordeelig voor huishoudelijk
gebruik aanbevolen, in heele flesschen met
schroefsluiting (een Liter inhoud), waardoor
een glas natuurlijk VICTORIAWATER slechts
5 cent. kost.
Verkrijgbaar te Amersfoort bij F. W. VAN
DER WTI.DE, Stovestraat 12.
Crodiet- vereeniging
Correspondentschap te Amersfoort.
nr. H. J. M. van den BK KG II
WILHELMINASTRAAT 5.
to Amsterdam.
Zij stelt zich ton doel
het verleenen van Crodieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden A deposito
rekening-courant.
Bioscoop „DE AREND".
PROGRAMMA
van lieden tot en met Zondag
1. Visclivaugst op Sicilië.
Prachtvolle natuuropname.
2. Servisch bloed. Drama.
3. De gumnii-sclioenen. Komisch.
4. Iu de steengroeve. Drama.
5. De Koode Kruis-hond. Instructief,
(i. Lehman loert too veren. Lachfilm.
7. Indische idyllen. Drama.
8. Per luchtschip over Italië.
11. De slag bij Leguauo.
Groot hist, drama ten tijde van
Keizer Barbarossa.
10. Over lieg en steg. Komisch.
25.)
Toen Brodenberg haar nu aankeek, meende
hij Antje nauwelijks te herkennen. Was de uit
drukking van haar gelaat werkelijk zoo ver
anderd? Er lag een eigenaardige betoovering in
de diepe, bijna zwaarmoedige oogen van dit
meisje, dat nog kind scheen en toch vrouw was 1
En hoe fijn was bet profiel van dit gezichtje
besneden
H|j ergerde zich over zichzelf, dat hij van dit
meiaj e, dat nog wel de dochter des huizes was,
tot nu toe zoo weinig notitie had genomen. Maar
wat bekommerde hij zich ook om Antje Berg-
holm. Zat hij niet over Lilli von Bürgerwas hij
niét, allwn voor déze hier gekomen
Bergholm was voor de tweede maal opgestaan
om op de dames te toosten. Daar hij den wijn
reeds goed had aangesproken, verviel hij spoedig
van het Hoogduitech in een Berlijnsch dialect,
dat b(j vermengde met eenige Fransche en
Engelscbe uitdrukkingen, welke hij, tijdens zijn
verblijf in bel buitenland, had opgevangen. Dat
maakte zyn redevoeringen nog meer ongewoon.
Lilli von Bürger leunde achterover in haar
stpel en kneep de lippen krampachtig samen
mevrouw Kratz keek in halve wanhoop naar
het plafond; Bübler had zeker Snlfonaltje een
aardige opmerking toegefluisterd, want ze hield
baar aterk geparfumeerd zakdoekje voor den
mond, om haar lachen te verbergen. Alleen de
vrouw van den dokter Bcheen de rede zeer schoon
te vinden. Met haar groote, mooie, maar niets
zeggende oogen keek zij den gastheer aan.
Brodenberg wendde zijn blik naar Antje. Hij
zocht baar oogen; maar de oogleden waren
neergeslagen. Toen eindelijk ook de andere
heeren met veel gedruisch opgestaan waren, om
met den gasthuis in te stemmen, keek zij voor
zich uit met een blik, waarin de wensch scheen
te liggen: „Waren deza pijnlijke uren toch maar
voorbij 1"
Een warm medegevoel steeg in Max op. Hij
boog zich over haar heen om haar een vriende
lijk woord te zeggen en ook haar voor de uit-
noodiging te danken, maar hjj zag juist hoe,
aan de andere zijde van de tafel, zijn vriend
Lilli von Bürger aanstiet, hoe Pfiildner haar iets
toefluisterde, hoe een lichte blos een oogenblik
haar gelaat kleurde en het oplichtte in de oogen
van den ingenieur.
Zonder te spreken, klonk Max met Antje en
het bittere gevoel, dat in hem was opgestegen,
drukte zóo zwaar op zijn stemming, dat hij ge
durende het verdere gedeelte van den maaltijd
bleef volharden bij zijn onbeleefd zwijgen. Het
was voor hem een uitkomst, dat men eindelijk
opstond.
Nu hij de hand van Antje voor de tweede
maal op zijn arm voelde, zag hij toch de nood
zakelijkheid in, een woord van verontschuldiging
te spreken„U hebt een slechten buurman aan
mg gehad, juffrouw; ik was stiller dan te pas
komt. Neem hst mij niet kwalijk".
Voor h6t eerst keek zij hem aan en schudde
vriendelijk het hoofd.
„Ik moet u eerder dankbaar zijn, mijubeer
Von Brodenberg. Juist in groote gezelschappen
ben ik graag met mijn gedachten alleen en dat
was vooral heden het geval. Misschien hebt u
veel meer reden om te betreuren, dat papa 11
geen opgewekter buurvrouw aan tafel kon ge
ven dan my."
Met een lichte buiging reikte zij hem de hand
en wendde zich daarna tot Lilli, die juist aan
de zijde van Pfiildner voorbykwam.
Msn dronk koffie in den tuin.
Geruimen tijd zocht Brodenberg vergeefs naar
een gelegenheid om Lilli eenige minuten alleen
te spreken.
Niet, dat zij hem bepaald ontweek. Wanneer
dat althans haar bedoeling was, wist zij het op
handige wgze te verbergenmaar ze was steeds
het middelpunt van een grooten kring en vooral
Pfiildner week niet van haar zijde.
Eerst toen het gezelschap zich naar buiten
begaf, Bergholm, de overste en de apotheker
onder de veranda gingen kaartspelen en me
vrouw Kratz met taaie volharding voor een
gedeelte van de dames over de „Kreuzersonate"
van Tolstoi sprak, kwam een toeval Max te
hulp.
Hij had^ Lilli en Pfiildner niet uit het oog
verloren. Zy stonden nu achter in den tuin
Bühler, als derde tegenwoordig, scheen geen
genosgen te hebben in het onderhoud; hij liep
langzaam terug, toen juist een telegrambesteller
den tuin binnenkwam en naar mijnheer Pfiild
ner vroeg. Hij nam hem het telegram af, om
dat aan zijn chef te brengen. In het voorbij
gaan zei h(j tegen Brodenberg:
„Zoo gaat het nu ons, arme menschen. Ik
wed, dat het een spoedopdracht is uit Kiel."
Max zag, hoe zijn vriend het telegram opende,
afscheid van Lilli nam en met iiubler terug
kwam.
Juffrouw Von Bürger was blijven staan en
keek naar het bosch, dat achter den tuin lag.
Eerst toen Brodenberg onmiddellnk naast haar
stond en zacht zei„Lilli I" bemerkte ze hem. Zij
scheen eerst te schrikken, maar toen zij zich
omwendde, zag Max een volkomen rustig ge
laat. Hij had gevreesd, dat zy hem een belee-
digend woord zou toevoegen niets van dal alles I
„Wees niet kwaad op mij, Lilli 1 Ik moest je
spreken ik moest."
„Ik had gehoopt, dat je mijn wil zoudt eer
biedigen 1" antwoordde zij en haar stem klonk
koel en afgemeten. „Miar ik zie nu, dat het niet
het geval is. Wat kan je mij nog te zeggen heb
ben
Nu hij voor haar stond, ondervond hij nog
eenmaal de volle betoovering van haar schoon
heid. Zijn blik rustte op haar wondersohoone
gestalte, op de klassieke lijnen van haar gelaat.
Max haalde zwaar adem.
„Je vraagt wat ik je te zeggen heb, Lilli?"
zei hij en zijn stem trilde van innerlijke aan-
doenig, welke hij niet kon beheerscheu. „Altijd
slecht dat eenedat ik je liefheb, Lilli, en dat
ik niet ophoud te hopen
Zij antwoordde niet dadelijk.
„Lilli smeekte hij nog eenmaal. „Wees
niet zoo hard, Lilli I"
Zacht schudde zij het hoofd en langzaam
zei ze:
„Ik wil eerlijkzijn, eerlijk en openhartig, neef
Voor enkele dagen nog had ik je niets kunnen
zeggen dantusschen ons is vergeven en ver
geten onmogelijk l Ik meende ook wel, dat het
altijd zoo zou blijven." (Wordt vervolgd.)
