I
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
voor TooneeluilYoeringen, ODeretien en Maskeraiieopiocliier
I PELTERIJEN.
CENTRAAL ACCOUNTANTSKANTOOR.
WORSTMAKERIJ.
Bioscope ffDe Arend
COSTUUM-MAGAZIJNEN
Henri Schippers
Van der Zoo de Jong Van Ophoven.
WAARSCHUWING.
BLOOKER's
l»i: VLIJT".
Wpbi'M. B. tl A. t ail (i1pIiI<t.
CACAO.
SPECIALITEITEN.
Feuilleton.
Gedetacheerd.
ROTTERDAM. Tel. latere. (>552. OPPERT 82.
WestRlngel 37.
AMERSFOORT.
Telefoon 93
Nemen gelden a deposito tegen onderpand van Effecten, in bewaring te geven
bij de Twentsche Trust-maatschappij te Amsterdam.
Er wordt tegenwoordig onder de benaming
„cacao een product verkocht, in bussen zoowel als
los bij het gewicht, hetwelk zoo sterk ontvet is, dat
het eer de benaming van „afval" verdient dan die
van „cacao". De verhouding der voedingswaarde
van dit „afval" tot die van werkelijk goede cacao, is
dezelfde als die van uitgekookt soepvleesch tot een
sappige biefstuk.
Een ieder die geen gevaaT wil loopen bedrogen
uit te komen, koope de bekende bussen
MODE-MAGAZIJN -:-
I.AN0E8TRAAT 49. TELEFOON 190.
Groote voorraad.
Lanirostraal 55. A M K li S F 0 0 li T. Telefoon 54.
DAALDERS
Hoofdkantoor Utrecht.
Itichtegaard S.
Directeuren
Mr. P. G. IT. DOP, Directeur:
J. G. df. JONGH. Mr. H. J. M. van den BERGH.
Belast zich met INRICHTEN, CONTROL EE REN, BIJWERKEN en
BIJHOUDEN van ADMINISTRATION, OPMAKEN vau BALANSEN,
UITBRENGEN van RAPPORTEN, en vertier alle voorkomende
accountants werkzaamheden.
ofleverancier van If. M.
de Koningin-Moeder.
ZELF BEREIDE FIJNE WORST- en ROOKWAREN.
Neemt proef met KAI.FSTOX6-ROLLADE, PEKE1.ROI .LADE, VLEESCHKAAS.
KALl-'SLEVERWORST, ROOKWORST, KNAKWORSTJES, enz. O.'.k uitgesneden.
M
J
Bijkantoor Amersfoort.
wiiheiminaatraat B. Tijdens «lo Kermisweek worden de bioscoop-nummers afgewisseld door
Optreden van de soubrettes JEANNE BOKSTEN.
SARAH VAN DEK HELDEN, den kunstschilder-
karikaturist RAFAEL, enz.
l'ryzen f 0.50, f 0.30, f0.20. 's Avonds geen kinderkaarlcn verkrijgbaar.
Van «tl Zaterda» 10 Oototoer, vu 9i/.>iuur
SLECHTS KOMISCHE NUMMERS, if 1 -
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f.50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
lfl.)
Kapitein Von l'istorius stelde er nu eenmaal
een eer in, iedereen een grooten mond te ge
ven behalve aan zijn vrouw, ,'een groote,
slanke verschijning met een lijdend, doch .aller
liefst gezicht en vroeg-oude trekken. Voor' haar
was hij de gepersonifieerde goedheid en' .voor
komendheid nooit zei bij tot haar een onvrien
delijk of hoos woord hij was voor haar een
model echi,, iot en den mee3t zachtzinnigen
man, dien m. 1 zich maar denken koD. Niemand
wist hoe dat kwam en hijzelf begreep niet hoe
dat mogelijk was maar de zachte, stille vrouw
oefende op hem een kalmeerenden invloed, aan
welken hij zich kon noch wilde onttrekken. Als
zij hem maar aanzag, dan verdwenen alle wol
ken van zijn gelaat.
„En hoe bevalt het U nu eigenlijk bij uw
kapitein" vroeg opeens mevrouw Von Langen
aan Harald. „Kunt U 't samen nogal vinden
„Dank l', mevrouw; het gaat nogal" ant
woordde Von Eschborn.
„Een geluk, dat we gauw weer van elkaar
gaan" mopperde kapitein l'istorius „want dit
wil ik je even zeggen, Eschborn, als je hij me
moest blijven, dan vermoordde ik je in koelen
bloede".
„Of ik U".
Allen schrikten er van.
Het ergst Haraid zelf. Hij had in vollen ernst
gesprokenden eigen ochtend nog, toen hij
weer onverdiend geweldig was uitgeveterd, had
hij tot zichzelven gezegd„Als ik veroordeeld
was, lang bij deze compagnie te blijven, dan
moest éen van ons tweeën doodwant op den
duur is zfio'n hondsche bejegening niet uit te
houden". Maar nu schrikte hij toch geweldig,
want als militair mag men nóg minder dan als
burger hardop denken. De woorden waren hem
in een onbewaakt oogenblik ontvallen en nu
keek hij zijn kapitein half wezenloos aan.
Die zag hem aan alsof hij niet goed gehoord
had, maar toen zei hij plotseling
„Jij bent een kerel, Eschborn; zóo een moet
ik er juist hebben. Je meerderen dienen vau
repliek is 't eenige wal me op de wereld impo
neert. Ik maak je mijn complimentje bent
bijna even brutaal als ikmaar daarvoor hen
ik ook j' kapitein".
Harald werd vuurrood.
„U vergist zich kapitein. Dat is anders geen
gewoonte van me; in'tegendeel
„Hou je mond, man, en praat nu maar niet,
anders neem je den goeden indruk weer weg,
dien je zooeven, zij 't dan ook zonder opzet,
op mij hebt gemaakt. Denk je, dat ik je dut
kwalijk zou nemen Geen haar op mijn hoofd,
dat daaraan denkt. Ik ben in tegendeel blij,
gemerkt te hebben, dat je je mond kunt ge
bruiken. I'rosit, Eschborn. Een flinke kerel".
„Prosit, kapitein".
En flink stietten de glazen tegen elkaar.
„Daar ben ik maar best afgekomen" zeide
Harald zacht tot Gerda „daar was ik er bijna
ingevlogen".
„Ik heb ook een paar heel angstige oogen-
blikjes doorleefd" sfemde zij toe. „Laat ons blij
wezen, dat het zoo goed is afgeloopen". Zij hief
haar glas op en dronk hem toe. „En hoe bevalt
het U hier overigens: zoo buiten dienst, bedoel
ik".
Hij haalde de schouders op.
„Och, van bevallen of niet*bevallen kan hier
eigenlijk geen sprake wezen. Men doel zijn dienst,
slaagt er wel in, zijn vrije oogenhlikken klein te
krijgen met behulp van de kameraden en gaat
ter ruste op een tijd, waarop meu zich te Berlijn
begint te kleeden om uil te gaan".
„Gelooft U wel, dat ik nog nooit een voet io
Herlijn heb gezet
Hij keek haar stom van verbazing aan.
„Maar dat kan toch nietEr is toch maar
en Bellijn". En hij vertelde haar van het leven
en het doen en laten in de hoofdstad.
Zij luisterde met gespannen aandacht naar
hem hij babbelde zoo prettig en onderhoudend
en verstond de kuDst, haar zóo goed vele Le
kende persoonlijkheden der wereldstad te schet
sen, dat zij ze vóór zich meende te zien. En in
alles stelde zij belang, in kunst en theater, in
litteratuur en muziek. En hoe langer hij met
haar sprak des te beter beviel zij hem. Waarom
wist lnj zelf niet, maar hij had haar gehouden
voor een meisje, dat van den eenen dag op den
andoren leeft, zich goed kleedt en weet dat ze
mooi is en zich door de luitenants van haar
vader het hof liet maken, maar dat volstrekt
geen belang stelt in hetgeen overigens in de
wereld voorvalt.
Haar gulle bekentenis, dat zij nooit te Ber-
ziju was geweest, had zijn idee versterkt, dat
hij niet een onbeduidend provinciaaltje te doen
had; maar al pratend bemerkte hij, dat zij een
jongedame was. die zich niet alleen interesseerde
voor veel maar ook een zeer juist oordeel over
allerlei had en hem zelfs door menige vraag in
verlegenheid bracht, zoodat hij op 't laatst
zichzelven voorkwam als een klein-stedeling.
Zij bemerkte, dat het haar dilcwijls.gelukte
hem in ;t oauw te brepgen en.daarom kreeg
zeer hoe langer zoo meer genoegen in, U*>m te
plagen en zeide ten slotte
„Ziet U wel, zóo dom als U dacht, zijn we
hier toch niei".
„Pardondat heb ik ook volstrekt niet be
weerd".
„Maar wel gedacht. Neen, neen, mapk U nu
maar niet schuldig aan een valschen eed. Ik
heb 't duidelijk aan uw gelaat, kunnen zien
Inmiddels trachtte Kramer, die.tegeuover hen
zat, vruchteloos zich in hun gesprek te ipeugen.
Links van hem zat mevrouw Von Pistorius
die zich uitsluitend ondeihield melden heer des
huizes; rechts zat de kapitein, die 't aldoor
druk had met de gastvrouw. Een hoogst enkele
maal had hij gelegenheid, een paarwoorden
te wisselen met zijn buurdame en uit verveling
sprak hij den wijn aan. Ook nu was ziju karaf
ledig en de kolonel, die dit opmerkte, liet een
volle brengen.
Onwillekeurig keken Harald en Gerda naar
hem en beiden zagen, dat hij weer mooi op
weg was, zich te bedrinken.
(Wordt vervplgd.)
