De Arend.
ÏOO 3-cents sigaren gratis
Nationale Vereeniging
tot steun aan miliciens.
FROU-FROU
VETTER Co.,
A.J.P.'s Kerstpudding
Bios
coop
W eldadigheids voorstelling
Pracht-programma.
Mocca Tric-Trac
FLEHITE,
Alléén
singer rm
singer-maatschappij,
Feuilleton.
Gedetacheerd.
Om onze cliënteele uit te breiden, ook tevens onze nieuwe 3-cents sigaar „Goethe"
(vroeger 4-cents sigaar) in te voeren, zullen wij tijdelijk aan bestellers buiten Amsterdam,
die postwissel zenden groot f3.20, franco toezenden 200 stuks vun deze prima Torsten
landeu-sigaren, terwijl voor de 100 eerste bestellers alsnog extra een pracht Imperator
Sigarenaansteker geheel gratis wordt bijgevoegd.
Zendt postwissel aan de firma
BmldtS cfc Co., Sigaren grossiers, Gerard Doustraat 230, AMSTERDAM.
Afdeeling Amersfoort en omstreken
Werkgevers, die betrou wbare
werkkrachten noodig hebben, en Miliciens,
die naar werkzaamheden uitzien, worden
verzocht zich te wenden tot het Secreta
riaat der afdeeling, Schimmelpenninck-
straat 41, te Amersfoort.
N.B. Alléén die miliciens, waarvan de
dienstrapporten, opgevraagd bij
hunne laatst commandeerend
officieren gunstig luiden, kom9n
in aanmerking voor steun door
de vereeniging.
met de „LINDEBOOM"
is de ECHTE.
Wacht u voor NAMAAK.
m
Distill. Wijnen. Likenren.
Lieve Yrouwe-kerkhof, AMERSFOORT.
Trimnf! De vreugde stijgt ten top!
met nieuwe rozijntjes e*i amandelen.
io cent per pakje.
Thans in alle winkels aanwezig.
Tracteert u op deze lekkernij
Tot en met DONDERDAG 19 DECEMBER
Wereldstad-programma No. 4.
Magnlflqne Alms. Prijzen »)s gewoon.
VRIJDAG 20 DECEMBER, 8 uur
ten bate van de Algemeene armen.
Prijzen 75, ÖO. 35 en 20 cent.
De opbrengst strekt tot de Kerstbedeeling van
het LEGER DES HEILS voor de ALGEMEENE ARMEN
van Amersfoort.
JlU&ió&ierk,
xlfusihen ofergre/yfe* AtJde.
nxiutt xe
jywatA&ofi, ssnoJuUijJi Aft -
Slcuou* xtZ cLb hn/tofi-
A. TEN HOPE. Rotterdam.
met een overheerlijk
Moooa-aroma.
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
Firma Wed. B. van
Oudheidkundig Museum.
Dagelijks te bezichtigen voor
niet leden ïi f 0.10.
Kosteloos des Bi ïsdags vau 10 tot 12 eu
van 1.30 tot 3 uur.
Credlet- vereeniging
Correspondentschap te Amersfoort.
oir. H. J. M. van den BEK6H
wilhelminastraat 6.
te Amsterdam.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden déposito
rekening-courant.
Cbccolade Mocca Stangen
Chocolade Walnoten
Chocolade Vlinders
ware DELICATESSEN.
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
Wed. B. van
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit- ËÏTjékf
hangbord zijn de
Wij verzoeken slechts
B» er op te Ietten, dat ze
Naaimachines
verkrijgbaar.
jSf aan het j' n 1 s t e adres
gekocht worden.
Amersfoort, Westsingel 49 hoek Yarkênsmarkt.
1
35.)
Mevrouw Von Langen merkte dit tot haar
innig genoegen op. Harald had dus reeds met
zijn moeder gesproken over Gerda en thans
wilde mevrouw Von Eschborn haar aanstaande
schoondochter wat nader leeren kennen. Natuur
lijk mocht niemand hen thans storen en dus
sprak zij bijna fluisterend met Harald en Else,
terwijl ze te gelijk ijverig zat te luisteren naar
hst gesprek dier beiden. Met onbeschrijflijk
genot hoorde zij, dat Harald's moeder Gerda als
't ware uitvroeg naar haar bekwaamheden als
hnisvrouw.
Eindelijk stond mevrouw Von Eschborn op
om afscheid te nemen.
„Wilt U nn al weer gaan, mevrouw Dat
spijt me geduchtmaar ik houd U aan uw
belofte om binnenkort ons weer te komen be
zoeken".
Mevrouw Von Langen geleidde het bezoek
door bijna alle kamers van het huis. Plotseling
herinnerde zij zich de breiende dames.
„Wilt U niet esns een kijkje nemen van ons
comité De dames zijn vandaag juist bij mij en
U znh eens zien hoe ijverig ze in de weer zijn.
Gerda ie natuurlijk óok lid en, als ik 't zelf
mag zeggen, een der ijverigste; ze is een bolle
boos in handwerken, nuttige zoowel als fraaie
en thans is zij met de dames bezig kousen te
breien voor armo negerkinderen in Zuidwest
Afrika". En zonder het antwoord van mevrouw
Von Eschborn af te wachten, geleidde zij deze
verder. „Misschien interesseert het U, eens te
zien hoe hard er wordt gewerkt en hoe wij ons
best doen om wel te doen".
Te gelijk opende zij de deur der kamer waar
de breiende dames zouden zitten.
Maar de kamer was leeg, volkomen leeg.
Zij voelde, dat haar knieën knikten toen zij
de wanorde zag waarin ds dames, toen zij heen-
vluchtten, de kamer hadden gelaten. Slim als
zij was, ried zij aanstonds de toedracht en dacht:
„dat zal ik jelui betaald zetten".
Mevrouw Von Eschborn had moeite, zich goed
te houden en Harald kreeg een geweldige
hoestbui.
Mevrouw Von Langen herstelde zich onmid
dellijk en zeide:
,,'t Is den dames zeker te donker geworden,
maar hier ziet U nog een bewijs van hun ijver".
Zij nam een paar kousen op, dat nog op de
tafel lag, doch meende het te zullen besterven,
want een misdadige hand had er een paar
groote gaten in geknipt. Maar weer herstelde
z\j zich en zeide hetgeen ook volkomen de
waarheid was „dat is natuurlijk met opzet
gebeurd. Wij oefenen ons namelijk óok in stop
pen en mazen. Er zijn veel dames lid van onze
vereeniging en de brei-bijeenkomsten worden
altijd druk bezocht. Ik geloof zelfs, dat er geen
tweede comité ie aan te wijzen waar met zóo
veel voorliefde en zóo hard wordt gewerkt".
Daar trad de huisoppasser binnen.
„Wat is er?" had de vrouw des huizes de
onvoorzichtigheid te vragen.
Eerst wilde hij 't niet zeggen, maar mevrouw
Von 1 angen keek hem zóo aan, dat de onbe-
nolpen jongen er uit bracht:
„De dames laten weten, dat ze zich verveel
den en dat ze daarom zijn ingerukt".
Het scheelde een haar of mevrouw Von Lan
gen was in onmacht gevallen. Maar ook nu
weer zij zich te beheerschen.
,,'t Is goedje knnt gaan" eu zich tot me
vrouw Von Eschborn wendend, vervolgde zy.
„Een vreeselijke pummel, onze nieuwe oppasser.
Nooit kan hij 't een of ander behoorlijk over
brengen. 't Is of die menschen 't er om doen
en al wat men hen voorzegt met opzet ver
keerd nazeggen. Natuurlijk hebben de dames
hem gezegd, dat tot bun grooten spijt ze geen
tijd meer hadden om langer te blijven en nu
maakt hij van een zoo beleefde verontschuldi
ging een zóo groote grofheid".
„Wat een comediante; wat weet die er zich
uil te draaien" dacht mevronw Von Eschborn,
die hierna met haar kinderen afscheid nam.
Mevrouw Von Langen verstond nog de kunst
haar vriendelijkst gelaal të bewaren tot zij de
voordeur achter het bezoek had gesloten, maar
toen ook kwam ze los. Ziedend van kwaadheid
liep ze door de kamer op en neer en herhaalde
telkens: „dat zal ik jelui betaald zetten"'.
„Maar, mama" trachtte Gerda te sussen,, het
zal bun ten slotte ook te laog hebben geduurd
en het zal hun zeker ook niet aangenaam zijn
geweest, dat u de koffie en de taartjes hebt la
ten weghalen".
„Ik kan laten weghalen wat ik wil" viel mama
Von Langen uit „daarvoor ben ik de vrouw des
huizes. Maar ik weet, wie me dit beeft geleverd;
natuurlijk de vrouw van den majoor. Met die
reken ik af".
En nog den zelfden middag had zij een ellen
lang onderhoud met haar man, zoodra deze
zich in haar nabijheid waagde. Natuurlijk was
hy niet in de kazerne geweest, zooals zij had
beweerd, maar had in een stil hoekje, dicht bij
den salon, op een chaise longue drie slapen des
rechtvaardigen gedaan. Maar zijn droomen waren
niet van den aangenaamsten aard geweest; pan
talons met generaals-biezen hadden daarin de
hoofdrol gespeeld en hij had zoo'n pantalon niet
aangehad, maar een ander en die ander was
verre van vriendelijk tegen hem geweest, heel
wat onvriendelijker dan hij 't wel had gedacht,
zelfs buitengewoon onvriendelijk. Toen hij dan
ook bij vrouw en dochter binnentrad, was hij
ondenkbaar slecht gemutst, maar zyn vrouw
deed alBof zij daar absoluut niets van merkte
misschien was zij zelf te veel uit haar hu
meur om het op te merkenhetgeen de dameB
baar hadden aangedaan, hield haar zóo bezig,
dat zy op niMe en niemand anders kon letten.
Met een paar woorden vertelde zy van het
bezoek der Eschboms, doch met een stortvloed
van de openlijke en meer dan schandelijk rebel
lie der dames.
„Zeur me toch niet over die vervloekte brei-
krans" kreeg ze terug. „Ik dank je stichtelijk,
me daarmee te bemoeien. Je moet maar zien,
dat ;e dat zelf weer in orde krijgt".
„Ben jij een man?" riep zij woedend. „Je
rült mijn pa.ty nemen; je züït niet dulden,
dat onze ondergeschikten
„Lieve kind" antwoordde hij, de schouders op
halend, „ik ben, dat weet ik al lang, dAn pas
een man als dat zoo in je kraam te pas komt
en overigens denk je en doe je zelfstandig. Doe
dat nu 6ok".
Mevrouw Von Langen trachtte haar kanten
zakdoekje in haar hand te verbrijzelen en zeide
„Dat zou ik stellig ook doen als mijn positie
in het regiment wat beter werd gehandhaafd.
Eenigermate ben ik hun chef, maar straffen
kan ik ze niet".
In weerwil van zijn slechte luim kon haar
man een glimlachje niet onderdrukken.
„Ach zoo. Dus je zou eigenlijk willen, dat je
disciplinair kon straffen en dus de officiers
dames een dag of wat kamerarrest zou kunnen
geven. Een kostelijk idee".
Zii nam 't in ernst op.
„Zeker eeu goed idee en let er op, het komt
er nog van. I)e vrouwenbeweging neemt hand
over hand toe. Wij streven er naar, in ieder
opzicht de gelijke te wordeu van den man
vrouwen uit alle lagen der maatschappij doen
er aan meealleen wij, v/ouwen van regiments
commandanten, hebben ons nog niet georgani
seerd. Maar let er op, dat gebeurt ook nog
ook voor ons zal de tijd komen, dat we een
woordje meepraten en niet alleen bezoek ont
vangen en dergelijke snorrenpijperij, maar dat
we óok werkelijk raee-commanueeren en dan...."
„Dan kan de geheele armee zich laten kisten"
viel hij haar in de rede „en schei nu uit met
je onzin en laat mij met ruBt. Ik heb heel an
dere dingen aan mijn hoofd dan jou idiote ne
gerkinderen en als de dames niet voor hen
willen breien, dan is dit voor mij een bewys,
dat ze voel verstandiger zijn dan ik ooit van
ben heb durven denken. Doe met je dames wat
je wilt, vraag ze niet op de koffie of geel' hun
voor Btraf geen slagroom in hun koffie; dat
kan me allemaal niet schelenmaar laat me
me rust. Je zult tocu niet van me verlangen,
dat ik ze laat optrommelen voor een groote
nachtelijke velddienstoefening of voor iete van
di6n aard?"
(Wordt vervolgd.)
