Standaard Cacao
„EYSI1TK" Rijwielen
lichten gang en soliditeit.
KORFF's
HET KIM)
WERELDSTAD-
PROGRAMIMA No. 13
ra ïrijlai 11 tot en Donderdag 20 Februari 13.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Solied.
Sierlijk.
zijn overal bekend door hun
Snel.
Sterk.
aATll^r-m-
PRIMA CACAO j
Bios
coop De Arend.
6 Het gestolen halssnoer.
Feuilleton.
Vriendschap.
Bureau tot publiciteit van Wetenschappelijk nieuws.
- Singel 276, AMSTERDAM.
ENGELSCH
LATIJN
RUSSISCH
Le«rt:
FRANSCH DUITSCH
ITALIAANSCH SPAANSCH
DEENSCH-NOORSCH ZWEEDSCH
door middel van de schriftelijke cursussen van ons Bureau.
Wetenschappelijke leiders: dr. J. M. HOOGVLIET, privaat-docent aan de Universiteit
te Utrecht; dr. A. A. FOKKER, privaat-docent aan de Universiteit en leeraar aan de
Handelsschool te Amsterdam, en andere bekende docenten.
Goede leiding bij de vrije studie. Speciale handelscursussen. Opleiding voor alle
examens. Duur van eiken cursus éen jaar. Conditiën f 5.— per kwartaal.
Suooes verzefeercJ!
Vraagt een gratis prospectus of een proefles.
amfrtkaansch systeem.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen worden le Amersfoort '5 Woensdags franco gebaald en gebracbt.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
OUDERS, OPVOEDERS en ONDERWIJZERS!!!
ABONNEERT U OP
Veertiendaagsch blad voor ouders en opvoeders, onder redactie van dr «T.
H. C3HD3V3NTNC3- Wasn., met medewerking van bekende
opvoedkundigen en artsen. Prijs per jaar franco per post f8. Met Januari
begon de 14e jaargang. Om zijn pittigen inhoud is »Het Kind* een zeer
gewaardeerd en steeds meer gezocht blad. Proefnummers op aanvraag bij den
Uitgever J. PLOEGSMA, Zwolle.
ENGELBERTS, VON GLAHN SLIGCHER.
COMMISSI ON N AIRS IN EFFECTEN EN KAS8
AMSTERDAM. vin het Bykantoor te Amersfoort
N„U..<.SCOUL£ - B,.ud-
UOB» TE HUUR v.n LEO
De
voor SMAAK
GEUR
KRACHT
en PRIJS
overal verkrijgbaar in ronde bussen g
inet wit etiket, goud bedrukt
fl.— per 'j2 K.G.
Kleinere bn9sen naar verhouding.
i. DE RIVIER DE ORNE. Prachtvolle natuuropname,
z. GAVROCHE EN Z'N SCHOONMOEDER. W Zeer komisch.
3. ONDER DE MATROZEN. Komedie
4. MODERNE LANDBOUW. Leerzaam.
5. DE FAMILIE MOPPU. Komisch.
e DE SLANGENBEET, OF HET VERGIF. Drama
7. OVERDREVEN DANKBAARHEID. Komisch.
Hoogst spannend drama, gespeeld door de bekende Engelsche artisten Laura Sawyer,
Jessie Allister, Ethel Jewet, Benjamin Wilson en James Gordon.
2.)
„Wat ben je een domme jongen", riep de
molenaar uit, „ik weet heusch niet, waar bet
toe dient, je naar school te zenden. Je schijnt
nieta te leeren. Wel, als Hans hier kwam en
ons groote vuur, het lekkere avondeten en ons
groote vat rooden wijn zag, zou hij jaloersch
kannen worden en jaloezie ia een vreeeelijk iets
en bederft iedera karakter volkomen. Ik zal zeer
zeker niet toestaan, dat het karakter van Hane
bedorven wordt; ik ben zijn beste vriend en zal
altyd over hem waken en opletten, dat hij niet
in verleiding wordt gebracht. Bovendien, ale
Hans hier kwam, zon 't mogelijk zijn, dat hij
mij vroeg, hem wat meel op krediet te geven
en dat zou ik niet kunnen doen. Meel is meel
en vriendechap ie heel iets anders en zij moeten
niet met elkaar verward wordende woorden
worden heel verschillend gespeld eu bedoelen
ook heel verschillende zakendat weet iedereen".
„Wat redeneer je toch goed", zeide de vrouw
van den molenaar, ^erwjjl zii zich zelf een groot
glaa warm bier inschonk, „ik voel mij bepaald
slaperighet is alsof ik in de kerk zit".
„Vele mensohen handelen goed", antwoordde
de molenaar, „maar er sjjn er weinig, die goed
redeneeren, waaruit blijkt, dat redeneeren verre
weg 't moeilijkste is en ook 't mooiste", en hij
keek over de tafel zijn zoon streng aan, die
zich zóo schaamde over zichzelf, dat bij 't
hoofd liet hangen en begon te huilen over zijn
kopje thee. Maar hij was nog zoo jong, dus
moest zijn vader het hem dezen keer wel ver
geven.
„Is 't verhaal nu uit?" vroeg de waterrat.
„Zeker niet", antwoordde de vlasvink, „dit is
pas 't begin".
„Dan ben je bij je tijd ten achteren", zei de
waterrat. „Iedere goede verteller begint tegen
woordig met het einde, gaat dan over tot het
begin en eindigt met het midden. Dat is de
nienwe manier. Ik heb er onlangs alles van
gehoord van een recensent, die met een jong-
mensch om den vijver wandelde. Hij besprak
de zaak lang en breed en ik ben overtuigd, dat
bij gelijk had, want hij droeg een blauwen bril
en had een kaal hoofd en telkens als het jong-
mensch een opmerking maakte, antwoordde hij
„bah". Maar ga voort met je verhaal. De mo
lenaar bevalt mij uitstekend. Ik heb zelf aller
lei mooie gevoelens, dus is er groote Bympathie
tueschen ons".
„Welnu dan", zei de vlasvink, van 't eene
pootje op 't andere huppelend „zoodra de win
ter voorbij was en de sleutelbloemen hun gele
hartjes begonnen te openen, zei de molenaar
tegen zijn vrouw, dat hij naar beneden wilde
gaan om Hans een bezoek te gaan breDgen.
„Wel, wat ben je tcch goedhartig", riep zijn
vrouw uit, „je denkt altyd aan anderen. Denk
er aan, de groote mand mee te nemen voor de
bloemen I"
De molenaar maakte na de zeilen van den
windmolen met een stevigen ijzeren ketting
vast en daalde den heuvel af, met de mand
aan zijn arm.
„Goeden morgen, Hans" zeide de molenaar.
„Goeden morgen, buurman", antwoordde
Hans, op zijr schop leunend, terwijl zijn gelaat
een en al glimlach was.
„En hoe heb je 't den heelen winter ge
maakt?" vroeg de molenaar.
„Wel, het is heel vriendelijk van u, hiernaar
te vragen, werkelijk heel vriendelijk, 't Spijt
me te moeten zeggen, dat ik nogal een moei
lijken tijd heb gehad, maar nu begint de lente
er. ben ik heel tevreden en al mijn bloemen
hielden zich goed".
„Wij spraken veel over je, gedurende den
winter, Hans", zeide de molenaar, „en waren
benieuwd hoe 't ie ging".
„Dat was aardig van u", zei Hans, „ik was
half bevreesd, dat u mij hadt vergeten".
„Hans, ik verbaas me over je", zei de mole
naar, „vriendschap vergeet nooit. Dat is 't won
derlijke er van maar ik vrees, dat jij de poëzie
van 'l leven niet begrijpt. Tueschen twee
hakjes, wat zien je sleutelbloemen er mooi uit"
ij ze mooi", zei Hans „en 't is e
„Zeker
goed ding voor mij, dat ik er zooveel heb. Ik
ga ze naar de markt brengen en verkoopen en
met dat geld mijn kruiwagen terugkoopen".
„Je kruiwagen terugkoopen? Je wilt toch
niet zeggen, dat je dien verkocht hebt? Hoe
dom, zoo iets te doen I"
„Om u de waarheid te zeggen", zei Hans,
„was ik genoodzaakt het te dosn. U moet weten,
dat de winter een slechte tijd voor mij is ge
weest; ik had in 't geheel geen geld om brood
te koopen. Daarom verkocht ik eerst de zilve
ren knoopen van mijn Zondagsohe veBt, toen
myn zilveren ketting, daarna mijn groote pyp
en eindelyk mijn kruiwagen. Maar nu ga ik alles
weer terugkoopen".
„Weet je wat, Hans" zei de molenaar „ik zal
je mijn kruiwagen leenen. Hij is wel niet in
goeden toestand; éen kant is er af en er is iets
niet in orde met de spaken van het rad, maar
niettegenstaande dat, kan je hem toch wel ge
bruiken. Ik weet, dat hel edelmoedig is en veel
roenschen zouden het heel dwaas van mij vin
den, er afstand van te doen, maar ik ben niet
zooals anderen. Ik vind, dat edelmoedigheid
het voornaamste is van vriendschap en boven
dien heb ik voor mezelf een nieuwen kruiwa
gen. Ja, je kunt gerust zijn; ik zal je mijn
kruiwagen leenen".
„Ja, dat is zeker edelmoedig van u", zei Hans
en zijn grappig rond gelaat glom van pleizier.
„Ik kan hem gemakkelijk in orde maken, want
ik heb een dikke plank in huiB".
„Een plank zei de molenaar, „wel, dat is
juist wat ik noodig heb voor 't dak van mijn
schuur. Er is een groot gat in en 't graan zal
vochtig worden, alB ik dat gat niet dicht maak.
Wat gelukkig, dat je er van sprak. Het is op
merkelijk, dat de eene goede daad altijd de
andere voortbrengt. Ik heb je mijn kruiwagen,
geleend en nu geef jij mij je plank. Natuurlijk
is mijn kruiwagen veel meer waard dan jou
plank, maar ware vriendschap merkt zoo iets
niet op. Kom, ga ze dadelijk halen en ik ga
vandaag nog aan het werk in mijn schuur".
„Zeker", zei Hans en hij liep hard naar de
loods en sleepte de plank er uit.
,,'t Is geen dikke plank", zei de molenaar
deze bekijkend, „en ik vrees, dat, als ik 't dak
van de schuur heb gemaakt, er niets over zal
zijn voor den kruiwagen; maar dat is natuurlijk
myn Bchuld niet. Nu ik je mijn kruiwagen ge
leend heb, weet ik zeker, dat je mij gaarne in
ruil daarvoor wat bloemen zult willen geven
hier is de manddenk er aan, dat je ze geheel
vol maakt". J
(Wordt vervolgd.)
