Voetbal-wedstrijd
KORFF's prima Cacao
Bioscoop DE AREND.
Holland-Engeland
PETROLEUM.
Prima NATÖURHONING van
Bijenvriend
FROU-FROU
I Firma Wed. B. ran
H)e proef op de som_
's avonds kwart voor tien precies
Stoomwasscherij WG. BURGER,
amerikaansch systeem.
THEEROOS
Leert
VETTER Co.,
MOEILIJK IS HET
GEMAKKELIJK
1*1. per kilo.
Feuilleton.
De sphinx.
verkrijgbaar ARNHEMSCHEWEG 42.
12 flacons van 1 pond A f 0.60.
8 1 -0.66.
4 1 v - 0.70.
en
MOCCA TRIC-TRAC
met de „LINDEBOOM",
het Succes van den Dag.
Den lezers van onze maandberichten is het niet onbekend hoe wij over het
optreden der Standard-Oil Company (A. P. C. in Holland) denken.
U allen kunt zich in deze dagen persoonlijk overtuigen van de groote belang
stelling, waarin wij ons, van de zijde der A. P. C., thans mogen verheugen, sedert
wij met den Straat-tankwagen onze clienteele bezoeken.
De firma J. van Vollenhoven (depot-hondster der A. P, C.) vond het geval
interessant genoeg om een barer mannetjes de speciale opdracht te geven, den wagen
overal te volgen.
Hoelang wij ons nog zullen mogen verheugen in deze, door ons zoo zeer ge-
arprécieërde attentie, kon de firma J. van Vollenhoven ons niet meedeelen.
N.Y. DE EERSTE AMERSFOORTSCHE HANDEL-MIJ.,
voorheen NIEUWENDIJK Co., Amersfoort.
ENGELBERTS, VON GLAHN SLIGCHER.
AMSTERDAM. AMERSFOORT.
COMMISSIONNAIRS IN EFFECTEN EN KASSIERS.
Beheerder van het Bijkantoor te AMERSFOORT, Plantsoen 12:
J-. C A T T I B.
Incasso. Deposito. In- en yerkoop van Effecten. Geven en nemen van gelden
op prolongatie. Coupons. Vreemd bankpapier en specie. Credietbrieven, enz.
SAFE-DEPOSIT.
Nieuwste constructie. Fabricaat Lips. Brand- en Inbraakvrij.
Loketten te huur van f 7.50 per jaar, f 2.per maand enz.desgewenscht met
gecombineerde geheime sluiting.
Van af lieden (Donderdag)
op Tweeden Paaschdag j.l. te 's-Gravenhage gehouden.
Wassehen geheel opgemaakt of droog ^toegeslagen.
G°EGoedDe«nAwoDrdenTe Amersfoort 1 Woensaags franco gehaald en gebracht.
MT PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
Cr e diet- vereeoiging
Correspondentschap te Amersfoort.
uir, H. J M. ran den BERGH
WILHELM1NASTBAAT 5.
te Amsterdam.
DIANA-SPRITS
een overheerlijk broos BOTERGEBAK
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
Firma Wed. B. van DOESBURG.
Franseh, Fransche Handelscorrespondentie,
Duitsch, Duitsehe Handelscorrespondentie,
Engelsch.Engelsche Handelscorrespondentie,
Italiaanscb, Spaansch, Deensch-Noorscli,
Zweedsch, Russisch of Latijn
door middel van de schriftelijke talen-cur-
sussen van het Bureau tot publiciteit van
wetenschappelijk nieuws, Singel 276 te
Amsterdam.
Wetenschappelijke leidersdr. A. A.
FOKKER, privaat-docent aan de Universiteit
en leeraar aan de Handelsschool te Amster
dam, en dr. J. M. HOOGVLIET, privaat
docent aan de Universiteit te Utrecht.
Vraagt onzen gratis-prospectus.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder pei-
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden a dópcsito
rekening-courant.
gemerkt
Wed. B. van I)., Mijdrecht
zijn „DE ECHTE".
Overal verkrijgb. in doosjes a 35 ceut.
BiscDitfabriek „DE LINDEBOOM".
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Vronwo-kerkhof, AMERSFOORT.
een juiste keuze te doen, welke Caoao door U
gebruikt zal worden
even een bus
te laten halen en gy zult na gebruik niet langer
twijfelen.
Deze oaoao is in ronde bussen met wit etiket,
goud bedrukt.
1
2
ZCleinere bussen naar verhouding.
Overal verlirljghaar.
no
Toen de gesprekken der gasten zoo geanimeerd
mogelijk waren, meende de gastvrouw, volgens
Parijsche gewoonte, dat het tijd werd er een
eind aan te maken. Een jongedame nam plaats
voor de piano en plotseling werd de lucht ver
vuld door zestienden, die een wanhopigen strijd
aanbonden tegen de menschelijke stem. Zoo
wordt op het slagveld vaak het gejammer der
gewonden onhoorbaar gemaakt door knetterende
salvo's geweervuur. Een tweede jongmeisje, bijna
nog een kind, met armoedig uiterlijk, speelde
viool. Mevrouw De la Méhauté stelde deze
virtuose voor als een nog onbekend wonder,
hetgeen waarschijnlijk zooveel beteekende als
dat het wonder nog geen geld kostte.
Toen dit nummer was afgeloopen, wendde
mevrouw De la Méhauté zich tot Le Tonturier,
die "oelde, dat hij bij haar nadsring verbleekte.
„Zullen wij ook het groote genoegen hebben,
mijnheer, enkele van uw balladen te hooren?"
aldus voegde zij hom met haar meest innemend
lachje toe.
Het ging mooilijk het verzoek, dat volgde op
een uitstekend diner, van de hand te wijzen.
Jacques begon dan ook met het gevoel, dat hij
zingen moest, doch zijn stem beefde van woede.
Tot zijn uiterste verbazing werd hij uitbundig
toegejuicht en liet men hem niet van de piano
opetaan, waarop hij zichzelf begeleidde. Na
„Mellezourou are' haut" moest hij „Kroaz ann
hent" zingen, of ten minste enkele deelen uit deze
lange ballade. Mevrouw De la Méhauté smaakte
de voldoening, haar gasten een ontspanning te
kunnen aanbieden, die in ieder geval oorspron
kelijk was.
De echtgenoote van generaal De Villaubruil
drukte den „Bretonschen bard" geestdriftig de
hand. Aan meer dan twintig dames moest hij
voorgesteld worden.
Toen de kalmte eenigszins was teruggekeerd,
voelde Jacques, dat men hem op den schouder
klopte en een stem, die naar het hem voor
kwam, eenigszins spottend klonk, voegde hem
op vertrouwelijken toon toe
„Sinds wanneer onthaal jij ParijB op je mu
zikale talenten
Zich omkeerend, bevond Jacques zich tegen
over den onbekende, wiens intimiteit met Marie
de Flaignac een half uur geleden zijn nieuws
gierigheid had gaande gemaakt.
Wie was die man dan toch, die hem zoo ia-
miliaar aansprak Nadat de vreemde zich even
had vermaakt met de verlegenheid van den
ander, besloot hij daaraan een eind te maken.
„Ja, de kostschool van Vannes ligt al een
heel eindje achter ons. Om je de waarheid te
zeggen, als ik niet gevraagd had, wie je was
Zeg eens, herinner je Geffrain nog?"
„Paul de Geffrain' Ja, natuurlijkMaar wat
voer jij tegenwoordig uit?"
„We knnnen straks praten, als dat beest heeft
opgehouden lawaai te maken".
Een heer met bruine lokken en een rood
gelaat, zoo rood als een pioenroos, was juist
begonnen met een basstem, die uit een grafge
welf scheen te komen, de verontwaardiging te
vertolken van een minnaar, die door zijn aan
gebedene is verraden. Daar men weinig aandacht
schonk aan zijn gezang, werd zijn verontwaar
diging meer en meer overgebracht naar het
werkeljjke leven en nam zij ten slotte veront
rustende afmetingen aan. Paul de Geffrain be
hoorde tot hen, die niet de minste moeite deden
om hun verveling te verbergen.
„Ze moesten hem afmaken" zeide hij vrij luid
toen het gejammer van den verlatene eindelijk
ophield.
Deze woorden waren gericht tot Marie de
Flaignac, die in zijn nabijheid zat. Zij stond
op, als toonde zij zich verontwaardigd over dit
gebrek aan wellevendheid doch de schuldige
volgde haar en het kwam Le Tonturier voor,
dat dit een zeer handige manoeuvre was. Geff rain
begon epnieuw te flirten, zij het ook met slechts
enkele dames. Wat de heeren betreft, die sche
nen voor hem niet te bestaan. Toen ten slotte
mijnheer en mevrouw De Flaignac met hun
^ochtor vertrokken waren, zocht hij Jacques
weer op.
„Kom, laat ons gaan" zei hij, „ik vind zulke
soiréeB musicales verschrikkelijk".
„Ga je heen, zonder van iemand afscheid te
nemen? Men kijkt naar je; zie maar".
„G8 maar mee", herhaalde Geffrain. „We zijn
hier niet in de provincie, waar men voor ieder
een afscheidswoord heeft, zelfs voor de bedien
den".
Le Tonturier volgde hemin stilte bewon
derde hij het sans-göne van den ander en mat
hij den afstand, die hem van zijn ouden school
makker scheidde.
Op straat gekomen, sloeg Paul linksaf, ter
wijl zijn metgezel juist de andere richting uit
woondemacr hij had zijn arm door dien van
Jacques gestoken en deze durfde niets zeggen.
Zij liepen de ltue du Bac door tot den Pont
des invalides. Het was een mooie avond en
Maufras, de dokter van Paul, had hem een
llinke wandeling aangeraden alvorens te gaan
slapen.
Toen de twee vrienden elkaar verlieten, kende
Jacques in groote trekken de geheele levensge
schiedenis van den zoo onverwacht teruggevon
den schoolmakker.
De vader van Geffrain, een hooge beambte
aan het Ministerie van Financiën, was nimmer
naar Bretagne teruggekeerd, nadut zijn werkkring
hem naar Parijs had geroepen. Van de kost
school te Vannes was Paul naar een lyceum te
Parijs gegaan, vervolgens had hij een betrekking
gekregen bij het koloniaal bestuur en bad hij
zijn verderen tijd doorgebracht, evenals zijn
collega's, de helft te Parijs, een vierde hij de
tegenvoeters en een vierde op de passagiersbooten,
die hem naar Frankrijk brachten, wanneer een
ieuw verlof inging, of naar de kolonies, om op
in nieuw verlof te wachten.
Na een twintig jaren aldus zoek gebracht te
hebben, was hij opgeklommen tot een der hoogste
posteD. Hij was Sectretaris-genernal van eender
Antillen. Maar, zooals hij Jacques meedeelde, een
Gouverneur en zijn Secretaris zien elkaar slechts
zelden. De Secretaris is met verlof, wanneer de
Gouverneur op zijn post is, en omgekeerd. Voor
het oogenblik was de kolonie zoo gelukkig, Zijne
Excelleutie 111 haar midden te hehbenvandaar
de tegenwoordigheid van den Secretaris te Parijs.
Geffrain had zijn woning bereikt. Den geheelen
weg oyer was hij aan het woord geweest en al
dien tijd had hij het over zichzelf gehad.
(Wordt vervolgd).
