51
BLOOKER'S
CACAO
Kiest in Juni alleen TEGENSTANDERS der TARIEFWET
MÉMjazp J Vlijt".
VETTER <fc Co.,
Plisseer-inrichting.
Laurens J. LUYCX.
Itl
DAALDERS
is en blijft de beste.
op $yplion& a 5 liter FI.Oö.
Alléén
SINGER
SINGER-MAATSCHAPPIJ,
FROU-FROU
THEEROOS
Feuilleton.
De sphinx.
O rdit- v«ree&igiar
Correspondentschap te Amersfoort.
nr. U. J. M. van den BERGH
wilh£lminastraat s.
te Amsterdam.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden déposito
rekening-cour a n t
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Yronwe-kerkhof, AMEBSFOORT.
De TARIEFWET schaadt:
den BURGER
door nieuw of verhoogd invoerrecht op EET- en
DRINKWAREN, als havermout, gerookte visch, konij
nen, eenden, ganzen, zwanen, schapenvleesch, varkens-
vleesch, rundervet, slachtpaarden, margarine, boter,
kaas, gebrande koffie, honig, sucade, zont, specerijen,
appelen, peren, pruimen, vijgen, mineraalwater,bier,enz.
MACHINALE
Platte plooitjes.
Waaierplooien.
Rokken met stolpplooi.
VRAAGT PRIJSOPGAAF.
PANDBRIEVEN met WINSTAANDEEL van de
te GO 11 INC HEM
(geplaatst sedert einde Mei 1912 f 1123 200)
zijn verkrijgbaar bij alle Effectenkantoren.
Agent voor AMERSFOORT
AMERSFOORTSCH WISSEL- en EFFECTENKANTOOR.
F. W. VAN DER WILDE,
8T00VKSTRAAT 12, TELEFOON 29.
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit
hangbord zijn de
Naaimachines
verkrijgbaar.
Amersfoort, Westsingel 49 hoek Yarkensniarkt.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het juiste adres
gekocht worden.
LAMAISON <s
Co.
Kortegracht 22
naast het Postkantoor.
Relasten zich met
aan- en verkoop van
Effecten, Wissels en
Coupons.
Sluiten proion gatien
Safe-inrichting.
a van 9 tot I uur.
§Bij den ondergeteekende verschijnt jS
iederen Woensdag HP
H De llollandscbe Lelie j|
Weekblad voor jongedames
onder Hoofdredactie f||
Joukvr. ANNA de SAVORNIN LOHHaN.
•r£ j> De Hollandsche Lelie" is het eenige
Weekblad in Neder la -d voor dames
uit de hoogste en bescnaafdste krin- ij§
gen. Let hierop voor uwe advertentie,
Prijs per jaarg. f 4, fr. p. p. f 4.20 |5
proefnummer gratis.
i» Amsterdam. L. J. VEEN.
en
MOCCA TRIC-TRAC
met do „LINDEBOOM",
het Sncces van den Dag.
Firma Wed. B. van
DIANA-SPRITS
een overheerlijk broos BÖTERG EB A K
Biscuitfabriek „de Lindeboom".
Firma Wed. B. van
gemerkt
Wed. B. van D., Mijdrecht
zijn „DE ECHTE".
Overal verkrijgb. in doosjes a 35 cent.
Biscuitfabriek „DE LINDEBOOM".
34.)
Eindelyk viel Ueflrain in slaap, doch spoedig
opeDde hij de oogen weer eu wenkte bij Jacques
om hem nog iets op 't hart te drukken. Ten
■lotte sprak hij hem over brieven.
„Laat niemand er een oog in werpen. Jij bent
mijn executeur testamentaire en hebt alle vol
macht. Er zijn heel veel brieven. Je bent nu
eenmaal zoo dwaas om ze te bewaren. Ze liggen
alle geordend
„ik zal ze alle verbranden" beloofde Jacques.
„Doe dat niet. Ik heb ook eens voor een vriend
moeten doen, hetgeen jij voor mij zult doen.
Men is toen gekomen om de brieven terug te
halen. Men heeft dan zijn dossier terug, weet je".
Eenige keeren wilde bij aan mevrouwTrelowitsj
schrijven, maar telkens ook gaf hij dat plan
weer op.
Jnist toen de dageraad van den tweeden dag
begon te gloren, etierf Gefirain :n de armen van
zijn vriend. Zijn laatste woorden waren
„Arme ladwiga! Dat had ik toch nooit gedacht".
Toen strekte hij zich uit als een vermoeid
reiziger die zich te slapen legt en herhaalde de
woorden, die hem op de Nijlbrug wann ont
vallen de pyramiden, de oceaan.
Voor Jacques volgde op dezen verschrikkelij-
ken nacht een reeks droeve voorbereidingen.
Toen eindelijk ieder in het Windsor-hotel naar
bed was men had verteld, dat Paul nagenoeg
was hersteld werd de zware looden lijkkist
naar beneden gedragen met een omzichtigheid
alsof moordenaars bezig waren het lijk van hun
slachtoffer ongezien te doen verdwijnen.
Den volgenden dag deed Jacques in hst
Fransche consulaat het testament openen. Paul
had bem 10 000 franc toegewezen voor zyn
execuleursschap.
Slechts zij, die in de treurige noodzakelijk
heid kwamen zulk een droeven vriendendienst
te bewijzen, kunnen zich voorstellen, wat Le
Tonturier te verzorgen had eer de begrafenis
koets, gevolgd door een klein aantal vrienden
en bekenden, het hek van Tére I.achaise bin
nenreed. Vooral de overtocht naar Frankrijk
had heel wat voorbereiding gekost.
Eer hij Cairo verliet, bad Jacques geschreven
aan mevrouw Trelowitsj „te Jeruzalem" een
ander adreB wist hij niet.
Na den dienst en nadat de kelder, die het
stoffelijk hulsel van Getlrain bevatte, was geslo
ten, ging Jacques naar den notaris en vervol
gens naar de kamers van Paul. De meubels
waren, als gewoonlijk wanneer Paui niet te
Parijs was, elders opgeborgen in een garde-
rneuble. Aan de wanden hingen eenige land-
achappen uit koloniën waar Paul was geweest,
doch als verwoed vijand van „snuisterijen van
menscheneters", zooals hij ze nosmde, had Paul
uit zijn meer comfortabele dan elegante woning
alle mogelijke Caledonische, indo-chineescheen
dergelijke zoogenaamde rariteiten zorgvuldig
gebannen, waarmede oud-gasten hun huis plegen
vol te proppen. Bij zijn vloeier lag een dozijn
brieven, in zijn afwezigheid aangekomen als
laatste schakels van de plotseling verbroken
keten tusschen de levenden en den doode.
In een zeer koBtbaro dubbele lijst stonden
twee vrouweportretten. Jacques zag onmiddel
lijk, dat zij de zelfde dame voorsteldenlinks
als jongmeisje, heel eenvoudig maar toch reeds
coquet, en rechts volwassen, mooi, rijk, met
zonderlinge vraag-oogen. Beide droegen de hand-
teekening ladwiga, de eene nog aarzelend, de
andere flink.
Jacques had deernis met de arme, die, als ds
post haar plicht had gedaan, thans zou weten,
dat de man harer droomen haar niet meer kon
achterreizen in Palestina.
Zijn sombere gedachten werden eenigszins kal
mer en lichter toen hy tusschen de overige foto's
er een van Emma d'Esnol vond. De oogen van
het jongemeisje, dat niet al te best door den
fotograaf getroffen was, geleken dientengevolge
het onvoldoende werk van een schilder, die, om
zijn portret af te maken, wacht op het goede
licht of op de inspiratie. De wolk van blonde
haren, die op de schouders neerhing, bracht
Jacques echter do eerste, nooit vergeten ont
moeting in Herinnering. Na zooveel uren met
zijn gedachten alleen bij den dood verwijld te
hebben, deed deze verschijning van leven en
jeugd hem goed, evenals een blauw plekje aan
een betrokken hemel ons tot vroolijkheid kan
stemmen.
Toen hij de beide foto's inpakte, besloot hij
dan ook het tweede te behouden. Wat de eer
ste betrof, begreep hij, dat Hedwig die tegelijk
met haar brieven wel zou terug vragen. Den
eenen of anderen dag zou zij hem wel komen
opzoeken. Wanneer hij dacht aan de wanhoop
van het hartstochtelijke gelaat, aan de tranen,
die deze mooie oogen zouden storten, dan hui
verde Jacques nu al. Er begonnen reeds don
kere wolken zich samen te pakken voor het
plekje blauw azuur, dat hem zooeven toelachte.
Hij kwam thuis, doodop van vermoeidheid
en met dal onbedwingbare verlangen, het moede
lijf uit te strekken, dat wij allen gevoelen, wun-
neer, na een tijd van reusachtige inspanning,
eindelijk het uur der rust is aangebroken. Iloe
heerlijk, zijn oude karnern terug te zien, waar
Josseline hem wachtte, k'aar om hem op zijn
wenken te bedienen.
„Mynheer ia tien jaar ouder geworden" was
de eerste uitroep geweest van de Bretonsche.
Terwijl zij de koffers van haar meester uit
pakte, aie, zelf in «en gemakkelijkcn leunstoel
liggend, haar kalm liet begaan, hoorde zij het
verhaal van Jacques' wederwaardigheden met
de noodige „ma douë's", nu eens medelijdend,
dan weer bewonderend, aan.
„Niemand zou zooveel als mijnheer gedaan
hebben voor zoo'n zelfzuchtig mensch, die u
zelfs nooit bij zich ten eten heeft gevraagd En
wat een onkoBten voor u!"
„Stil, Josseline I Mijn vriend heeft mij een
kapitaaltje nagelaten. Wij zijn meer dan quitte.
En wat die zelfzucht betreft, ik heb nooit zoo
goed geweien, dat ik zelf een egoist ben, als
toen ik genoodzaakt was, het niet le zijn".'
„Arme mijnheer!" zuchtte de oude dienst
bode.
Hoe gaarne hij het ook gedaan zou hebben,
toch was het oogenhlik, waarop hij weder onge
stoord zijn leventje van vroeger zou kunnen
leiden, nog niet voor Le Tonturier aangebroken,
lederen dag werd nog een aanzienlijk deel van
zijn tijd in beslag genomen door zijn plichten
als executeur testamentaire, ofschoon de over
ledene, om hem recht te laten wedervaren, geen
schulden had nagelaten, geen moeilijkheden met
zijn tamelijk groot fortuin en geen lastige erf
genamen. Doch enkele onderdeelen van Jacque's
taak waren van zeer bijzonderen aard.
In de eerste plaats maakte hy kennis met het
komische deel. Een corpulente dame, groot van
stuk en het gelaat verborgen achter een voile
als een „chauffeuse", drong lot zijn kamers door,
bewerend, dat zij door den notaris van Gell'rain
naar mijnheer I,e Tonturier was verwezen. Zij
wilde een aantal brieven terug hebben, die nog
dateerden uit den tijd vóór haar huwelijk, wel
ken tijd zij klaarblijkelijk al lang achter den
rug had. En om de moeilijkheid nog grooter te
maken, weigerde zij haar naam te noemen.
(Wordt vervolgd.)
