STALHOUDERIJ
De waaierschilderes.
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
CENTRAAL ACCOUNTANTSKANTOOR.
W. CLAES,
Makreel, Engelsche Bokking, wscle en gebakken mi
Bioscoop „De Arend"
P. A. van der ZWAAN
voorheaa C. SCHIMMEL.
TTtreohtsotiestraat 28.
Telefoon 64.
Amersfoort.
METHORST VAN LÜTTERVELD.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
HSTieuiwe Zoutevisch
EC. SCHOK Co.
Hanfield'i
M. A. v. Tilburg,
Wereldstad-programma No. 37
Feuilleton.
Miss Sauerkraut.
Kassiers en Commissionairs in Effeeten.
(Commanditaire VennooteH H. OYENS ZOMEN te Amsterdam).
MUUBHUIZEN 15 (naast de Nederl. Bant). TELEFOON 59.
Voeren effectenorders uit aan Binnen- of Buitenland-
sche Benrzen.
Deposito. Prolongatie. 1
Hoofdkantoor Utrecht.
Z.lohtsgaa.rd 3.
I
Directeuren
Mr. P. G. H. DOP.
J. G. de JONGH.
Bijkantoor Amersfoort.
Wilhelminastraat 5.
Directeur
Mr. H. J. M. van den BERGH.
Belast zich met INRICHTEN, CONTROLEEREN, BIJWERKEN en
BIJHOUDEN van ADMINISTRATIËN, OPMAKEN van BALANSEN,
UITBRENGEN van RAPPORTEN, en verder alle voorkomende
accountantswerkzaamheden.
I
AMEKIKAANicH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen «orden te Amerstoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
Langestraat 11, over den toren. Telefoon 124.
vanaf 10 oent por pond.
BV PROMPTE EN NETTE BEDIENING.
Korte Bergstraat 10,
bericht de ontvangst der
NIEUWE ENGELSCHE STOFFEN,
MANTELCOSTÜUMS en HEERENKLEEDING.
Crodlet- vereeaiging
Correspondentschap te Amersfoort.
mr. H. J. M. van den BEKGH
wilhelminastraat 5.
te Amsterdam.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het inoasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden déposito
rekening-courant.
verkrijgbaar bij
Javastraat 120. JJ©H Haag.
WEDERVERKOOPERS GEVRAAGD.
annex Café-Restaurant.
van Vrijdag 1 tot en met Donderdag 5 Augustus 1913.
1. DE DIERENTUIN TE CINCINNATI. Prachtvolle natuuropname.
2. HUWELIJKSLOTERIJ, komische scène door den bekenden Gaumont-komiek Onésime.
3. XDe> Orgeldraaier, dramatische comédie.
4. ARTHÈME IS EEN HELD, komisch.
Groot boeiend drama in 3 afdeelingen en 10 tafereolen.
De speculant. I 6. De terugkomst. I ders v. Barmhartigheid.
Het verraad ontdekt. I 7. De strijd tusschen liefde 8. Het ongeluk b. h. meer.
De waaierschilderes. en plicht. 9. Gelukkig niet dood.
Te veel eergevoel. '7. In het klooster der Broe- I 10. Het hereenigde huisgez.
Lengte dezer film 1000 M., duur een uur. Century-opnaine.
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
ID
De dokter schoof door het gedrang en nam
plaat skaarten.
Het donderen der binnenkomende treinen, het
SDuiven en sissen der locomolioven, de helle
lichten en de drnkte van zooveel menechen
verdoofden Ix>e bijna. Zij haalde verlicht adem,
toen zy op de zachte kuaseDB van den ruimen
waggon zat, die vol waa met vroolyke, elegante
menechen, die allen naar buiten gingen om zich
te amuseeren. De spiegels aan de wanden weer
kaatsten de bekoorlijke verschoningen der meis
je* in hun luchtige toiletten en gewaagde reu-
zenhoeden. Daarnaast zaten de boys, gladge
schoren, zorgvuldig gekleed, beleefd en onbedui-
aeBd, met mantels, sjaals en paraplu'e* van hun
damee beladen. Dat was een vroolijk gebabbel,
gelach en geflirt gedurende den vliegenden rit
door sombere voorsteden en donkere omgeving,
waarvan Loe tevergeefs ieta trachtte te zieD.
„Nu, hoe vind u Amerika vroeg dokter
Burgbard lachend.
„Hier bevalt het me al beter; alles zoo vroo-
lyk sn chicl Maar ik erger me over mijn toi
let!" zei Loe en keek crilisch in een spiegel.
Te Potsdam had zij de japon heel elegant ge
vonden, maar naast de prachtige toiletten der
Amerikaanschen scheen tij haar smakeloos.
„Laat n niet overbluffen, freule" trcoate papa
Hansen. „Daar zolt u wel oog voor krijgen".
„Eo kijk eens in den spiegel, wat een mooie,
roode wangen U hebt" voegde oom Dercksen er
aan toe.
„Daarover erger ik my juist zoo I"
„Neen maarzei de dokter met komischen
schrik. „Vindt u de bleekzuchtige, zenuwachtige
schepsels werkelyk mooi 7 Denk eens, wat
er overblyft zonder het toilet 1 Ik dacht, dat u
zoo trotsch was op het Oost-Pruisische ras
Loe wierp trotsch het hoofd terug.
„Dat ben ik ookmaar ik vind het depri-
meerend, dat ik niet chic ben."
„Dat kunt u 6ok worden Koop Amerikaan-
eche schoenen en Butterick-modesdan bent u
in uw bloeiende gezondheid mooier dan de
mooiste American-girl."
„Dank n antwoordde Loe en keek werke
lijk gerustgesteld in den spiegel en vergeleek
haar frisch gezicht met bel smalle, fjjne profiel
van de naast haar zittende girls. Ja, het was
werkelijk heel aardig maar dunner moest
zij toch worden. De Amerikaanschen waren allen
zoo slank. Loe nam zich ten slotte voor, van
nu af te vasten.
De trein remde plotseling zyn razende vaart
en reed siddend een klein station binnen.
„Willow Grove I"
.Schreeuwend en lachend stormde alles uit de
waggons.
Op het perron stonden twee conducteurs, die
elke dame ridderlijk hielpen by het uitstijgen.
Toen ging men naar den grooten weg, waar
langs de lange stoet feestelijk gekleede menechen
naar het park toog.
„O, hoe mooi I" zei Loe, geheel verbluft, ter-
wijl zij voor het station bleef staan. Een ver
kwikkende koelte, die den geur van rozen en
versch gras meebracht, ontving haar. Aan haar
voeten lagen de donkere hoornen en heesters
van het park, terwijl de wegen, weiden en het
meer Btraalden in duizenden gekleurde electri-
sche lichtjes.
De buitengewoon groote renzenschommel met
looping the loop, de waterrutschbaan en veel
andere sportinrichtingen verhieven zich hoog
tegen den donkeren avondhemel; hun omtrek
ken werden door veel witte vlammen geteekend.
In de verte Btegen de raketten van een vuurwerk
op. Reeds drong gedempte opgewekte orkest
muziek lot hen door. De schouwburgen, kramen
en restaurants waren gebouwd als Indische tem
pels en schemerden licht tusschen het donkere
gebladerte. Hier en daar werden zij door Ben-
gaalscb vuur verlicht of liepen er ryen kleurige
lantaarns langs de daken.
„Dat had ik niet gedacht, dat er zóo iets
moois in Amerika is. Maar nu vooruit!" riep zij
opgewonden en zette het op een drafje. De
andere drie volgden haar lachend.
By den ingang stuwden zich de lange rij van
girls en boys op, die hier ongegeneerd en
vriendschappelijk, zonder familie of chaperonne
op sleeptouw, pleizier gingen maken. Loe, onder
geleide van haar drie heeren en aan den arm
van den dokter, scheen volstrekt niet op te
vallen. Zy moest er onwillekeurig aan deuken,
wat men er te Potsdam wel van gezegd zou
hebben.
De boy's betaalden de entrée, namen parasol,
mantel en taschjes ter afwisseling op den ande
ren arm en trippelden achter de girls het won-
derpaik in, ais goede gehoorzame poedels. Het
viel Loe op, dat zij er byna allen waTmoe uit
zagen. Zij haddeD zeker een nacht van rusteloozen
arbeid, zenuwachtig geldverdienen achter den
rug. De girls zagen er echter stralend vroolijk
uil, hadden groote, stralende oogen en geen
vlekje was er op hun luchtige kleeding; maar
er was iets kouds in de mooie oogen en een
heerscbzuchtige trek om den mond.
Eensklaps had Loe weer dat onbehaaglijke
gevoel en dacht zij aan het Grünewald, waar
families koffie kookten, en verliefde paren don
kere stille paden i<v b en, met gloeiende wangen
en brandende oogen, waar alles warm kloppend
leven wat; wat ruw soms, maar hartelijk en
echt.
Zij volgden der stroom langs de hoofdwegen
tusschen circustenten, kinematograafiheaters en
andere heerlijkheden door ging het naar Moun
tain scenery. Juist schoten wageDljes op rails
met razende snelheid uit een donker gapende
rotspoort, schudden de inzittenden op de drie
bochten flink door elkander en stonden dan
vreedzaam stil vóór het perron. Een menigte
menschen stond aan het loket.
Lachend stegen de passagiers uitenkelen
hadden hun hoeden verloren. Nieuwen stegen
in. Schril gefluit. Dan schoten de kleine wagens
weer weg en kropen langs spiraalkronkelingen
tegen een hemelhooge rots op, waar zij achter
den top verdwenen.
„Daar moeten we óok op", riep Loe opgeto
gen, terwijl zij den dokter naar het loket trok.
Brommend volgde papa Hansen.
„Daar kan een oude zeeman nog zeeziek bij
worden", zeide hij wantrouwend.
Oom DerckBen keek het zaakje nog eens aan
en verklaarde toen, dat hij maar liever in de Ice-
cream-soda-lent" wilde wachten.
Verrukt klom Loe in het wagentje en liet
zich door den dokter om het middel vasthou
den, zooals de andere girls en boys óok deden.
Papa Hansen zette in het andere wagentje
zich schrap, zijn beenen tegen den wand, om
klemde de zijleuningen en trok een gezicht, ais
verwachte hy een taifoen van de allerhevigste
soort.
En toen ging het vooruit; eerst langzaam den
berg op.
„Ladies and gentlemen, hold your hats, (pas
op je hoeden, dames en heeren)'' klonk de stem
van den bestuurder.
Toen ging het omlaag, loodrecht schijnbaar,
in de zee van lichten, in eindelooze diepte, in
razende vaart.
(Wordt vervolgd).
