t
Compagnie Lyonnaise
I
I OPENING VAN HET HERFSTSEIZOEN
f
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
Succursale
MAANDAG 22 SEPTEMBER
Bioscoop ggPc Arend"
O. BIJNTE,
Lang-estraat 83. Telefoon 179.
AMERSFOORT.
♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦©♦O
Wereldstad-programma n«. 44
4 De dochter 1. d. kolonel.
cent per m. A
Feuilleton.
Miss Sauerkraut.
Fournisseurs de
S. M. la Reine.
Fournisseurs de
S. M. la Reine-Mère.
Wij hebben de eer de ontvangst te berichten van de nieuwe modellen GEKLEEDE COSTUMES,
VV IJ HOUUOU UO OOI UU Ollll V l)U MV1 lOMUOU V UU UO U1UUHO II1VUV11VU -•
TAILLEUR-COSTUMES, MANTELS, BLOUSES, PEIGNOIRS, PELTERIJEN, enz. en noodigen onze ge-
achte clientèle beleefd uit tot een bezoek.
Zaterdag 20 en Zondag 21 September 1913.
AANVANG ZATERDAGS 2, 7 en 83/4 UUR.
ZONDAGS 3, 5, 7 en 83/4 UUR.
1. BENARES EN AGRA. Prachtvolle natuuropname.
2. O, MIJN LIEVE KRULLEBOL. Komisch.
3. De Holdon van liet 13e Regiment.
Groote klucht in 2 afdeelingen. Lengte ±700 Meter.
Spannend en boeiend drama in 2 afdeelingen
Episode uit den Sioux-opstand.
Het feest in de voorpost.
Een geheim huwelijk.
Jalouzie van luitenant Cole.
Een onverantwoordelijk bevel.
De moed der liefde.
De vinger Gods.
12 tafereelen.
Lengte 750 Meter.
7. Dankbaarheid van Witte Boog.
8. Opoffering.
9. De opstand der Sioux.
10. Bestorming van het fort.
11. Hulp nabij.
12. Vergiffenis.
7 ZEE- oil RIVIERVISCIIHiDVDBL
Langestraat 14. AMERSFOORT. Tel. Int. 277.
Levende Forellen
I Q.SS per pond.
LEVENDE BOT 25 cent per pond.
HOLLANDSCHE SCHOL 40 cent per pond.
TONGEN van af 40 cent tot fl.50 per stuk.
TARBOT van af fl.25 tot f2.75.
GEBAKKEN SPIERING 10 cent per ons.
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
31.)
De oude man begon te politiseeren en ver
gat zijn ontbijt, tot hij zichzelf in de rede viel:
„Wilt n ale 't u blieft mijn emmer uitbren
gen, miss Mevrouw doet dat anders, maar het
ie vandaag al zoo laat, en hij is heelemaal
vol".
De oude man vroeg het zóo aantrekkelijk be
scheiden en Loe was op den cursus voor zieken
verpleging wel aan zulke plichten gewend.
„Waar moet ik er mee heen?" vroeg zij hul
peloos.
„Gooi hem maar uit onder de vijgeboschjee"
zeide Koch lachend. „Dat doet mevrouw Sto-
wer 6ok altijd!"
Loe rilde. De vijgeboschjee! Maar er waren
hier ook nog geen riolen en andere veroverin
gen der beschaving. Zy dacht er aan, dat do
gezondheid8politie in Duitscbland een kliniek
onder zulke omstandigheden wel dadelijk zou
sluiten.
Het kostte haar groote zelfoverwinning, Koch's
wenscb te volbrengen. De zonnestralen flikker
den over het verzengde gras. Bij eiken pas joeg
zij wolken vliegen op, toen zij de noodlottige
vijgeboschjes naderde. Zij voelde zich ziek van
walging en vermoeidheid en had al haar wils-
kracht noodig om die onaangename taak te
volbrengen.
Vergenoegd ontving de oude man haar weer.
Hij had alles opgegeten en verklaarde, dat het
hem nog nooit zoo goed had gesmaakt. Loe streek
hem de kussens glad en raimde de kamer op.
Toen zette zy een glas frisch water voor hem neer.
Dankbaar schndde hij haar de hand. „U ie
Dog eeDS een lief meisje
Dit vriendelijke woord van dank vergoedde
een weinig alle ondervonden onaangenaamheden.
Zij had het blad weer in de keuken gezet en
bedacht nu, dat zij in de spreekkamer stof moest
afnemen. Aan een spijker in den hoek hing een
oud, vuil operatie-schort, dat zij voorbond, want
zij walgde er van, alle dingen, die hier stonden,
met haar lichte japon ook maar aan te raken.
Uit een kist nam zij een paar vodden, die zeker
stofdoeken moesten voorstellen, en ging toen
naar het voorvertrek, waarboven het bord
„Doctor-Stower, specialist" hing. Goede hemel,
wat zag het er hier uitl Een schrijftafel, een
paar stoelen, een boekenrek en planken met
ontelbare öeschen en fiescbjes, alles met dik
stof bedekt, dat door de moskietenramen en
denren in wolken naar binnen dwarrelde, zoo
dikwijle er een auto of buggy door de laan
voorbij reed.
Schrijftafel en stoelen waren gauw klaar,
maar hoe moest zij al die Sessuhen schoon krij
gen Toen bemerkte Loe, dat iemand het haar
al had voorgedaan, In de onderste rij waren
alleen de voorste flesschen afgeveegd en die
weer alleen aan den voorkant. Zóo kon zij bet
óok doen. Het duurde ook niet heel lang, of zij
was klaar met dit werk. Voor het oog zag de
wachtkamer er heel netjes uit. Haar nauwge
zetheid kwam weliswaar in opstand tegen dit
halve werk, maar zjj was toch ook niet bier
gekomen om bij de Stowers groote schoonmaak
te houden. Het stof, dat daar lag, was maanden
oud.
Nieuwsgierig deed zij de deur naar de kamer
er naast open en bleef verrast staan. Dat was
een brandheldere operatie-kamer met lichtge
verfde muren en lichte vloer. Alle apparaten
waren wel uiterst eenvoudig, maar rein en doel
matig.
In een glazen kast lagen honderden instru-
meuten. Er ontbrak er geen, die een chirurg
noodig zou kunnen hebben. De vensters waren
van matglas en hielden alle stof buiten. Er
heerschte dan ook in het lage vertrek een tempe
ratuur, die aan een bakoven herinnerde en het
werken hier tot een plaag moest maken. Electri-
seermachines, apparaten tot behandeling met
X-stralen en anderen ontbraken niet. Het was
zulk een volmaakte werkplaats voor eeu arts,
als men in een groote stad niet beter zou heb
ben kunnen vinden.
Loe bekwam nauwelijks van haar verbazing.
Die tegenstelling in alles hierl Bovenal die
tegenstelling van vuilheid en overdreven rein
heid. In zyn beroep moest dokter Stower zeker
heel flink zijn.
Voorzichtig sloot zij de deur naar het aller
heiligste weer. Zij waagde er zich niet met haar
vuile schort. Hoofdschuddend ging zij op de
veranda aan den voorkant. Hoe vervallen en
vuil zag de bungalow er uit, hoe belachlyk dat
witte bord boven de spreekkamer I
Mevrouw Stower kwam over het gras naar
haar toe.
„Hier is de post voor u, freule Loe 1"
Wat een vreugdeEindelijk een groet van
thuis, een teeken, dat men toch niet geheel af
gesneden was van Duitschland.
Het was een dikke brief van oom en tante,
vol vermaningen, goed op te passen en zich heel
nuttig te maken bij de Siowers. Er was nog een
andere brief en een pak kranten voor haar ge
komen.
Loe was in haar haast om alles te lezen op
de stoffige veranda gaan zitten, de oude stoflap
om de schouders. Met vuile vingers doorbla
derde zij haar correspondentie. De tweede brief
was van dokter Burghard. Hij zond haar ook
couranten van Philadelphia en Galveston. „U
zult er pret yan hebben", scheef hij.
Nieuwsgierig sloeg zij de bladen open. Een
lang artikel van de „Saturday Review" trok
onmiddelijk haar aandacht. Dokter Burghard
had er een blauwe lyn rond getrokken. Zij las
de volgende opschriften
De „Wolga" brengt een beroemde persoon
lijkheid naar Amerika 1 Dame uit de hoogste
kringen van den adel uit Europa bezoekt Ame
rika I In het geheim verloofd met een Konink
lijken prins I Door Zijne Majesteit den Duitschen
Keizer van het hof verbannen I
En toen kwam er bijna een woordelijk ver
slag van al den onzin, dien zij de reporters aan
boord van de „Wolga" had opgediecnt. Tot slot
nog de mededeeling, dat freule Von Wersten
naar New-Braunfeis in Texas was gereisd om in
dit idyllisch oord op de bezitting van een be-
vriend millionnair de zomermaanden met sport
en andere genoegens door te brengen.
„Och, lieve hemel 1" zuchtte Loe en bekeek
haar vuile vingers en den stofdoek en de bun
galows. Wat een tragi-komische situatie I
Zij lachte luid, maar dadelijk daarna dreigde
zij in snikken uit te barsten, en zy moest al
haar wilskracht inspannen om het te onder
drukken.
Toen ging zij naar haar kamertje en pakte
de kranten diep onder in haar koffer.
Het was intusschen tien nar geworden, eenige
buggies naderden door de laan en hielden stil
voor de tuindeur.
„Daar komen al patiënten" zei mevrouw'Sto
wer bijna boos. „Jammer, nu moet ik den dok
ter wekken I Freule Loe, bindt toch als 't u
blieft een schoon operatie-schort om, ze hangen
binnen in de operatiekamer, en ontvang de
menscheD I"
Zwygend voldeed Loe aan dit verzoek. Het
scheen wel, dat zy daar inderdaad de rol van
verpleegster moest spelen.
(Wordt vervolgd.)
