55
5
«IJLDEN
THE KING,
Koninklijke marine.
ALGEMEENE
is de prijs van het FOMGERS
RIJWIEL Mod. Holl. H (net,ri,wiel
DE HUISHOUDGIDS.
De Koning der Vulpenhouders.
Ctic/ny
Alléén
SINGER
SINGER-MAATSCHAPPIJ,
Feuilleton.
De valsche erfgenaam.
CREDIET-VEREENIGING
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort.
nir. H. J. M. van den ItRKGH.
WILHELMIN18TRAAT
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden déposito
rekening-courant.
Maatschappij van
Levensverzekering
en Lijfrente
TE AMSTERDAM, DAMRAK 74.
Directeuren:
1 F L BLAXKEXBKRC, Mr. i. VAX SCHEVICHAfEX en Jhr. Mr. H. SMI8SAERT.
Ve'rzékcrd Bcdr.g:209 HlllllOen Gulden
waaronder Venekerd Kapitaal 177 n
en verzekerde Rente3/4 u n
Waarborgen62
Aan verzekerden betaald66 tt
Ontvangaten in 1912101/2
Hoofdinspecteur voor Noderland:
P. A. ADAMA VAN SCHELTEMA, NIc. Maoeatrnat 51, AMSTERDAM.
Inspecteur voor^Utrecht. WeBrtjs,nKeI Q-Zt gSbls, UTRECHT.
remmen f60.
Vertegenwoordiger: A. DEN HEIJER, Laugestraat 94, Telef. 58.
DE GEÏLLUSTREERDE PRIJSCOURANT VOOR 1914 IS VERSCHENEN EN
- WORDT OP AANVRAGE FRANCO TOEGEZONDEN. -
0| PANDBRIEVEN met WINSTAANDEEL van de
|q uuiiuuu iiuuiu nwuiiüu m pull
teGORINCHKM
(geplaatst van eind Mei 1912 tot eind Februari 1914: f1645660)
zjjn verkrijgbaur bij alle Effectenkantoren.
ge ut voor MERSFOORT
AMERSFOORTSUH WISSEL- en EFFECTENKANTOOR.
Gouden Medaille, Gent igoS.
Onder redactie van mevrouw W. VAN DER VECHT, Oud-leerares in Koken
en Voedingsleer.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en aan
het bureau van »DE HUISHOUDGIDS»
Burgstraat 65, UTRECHT.
Vraagt uwon ltaittoorl30olilifiiiclola:ir
Veiligheidsvulpenhouder met gonden pen en schroefdop. Tu elke richting
te dragen ZONDER LEKKEN.
Met vuiler en clips f 4.00.
ENGROS THE KING COMPANY DEN HAAG.
Kennisgeving, dat gelegenheid bestaat tot het aangaan eener vrijwillige verbintenis
bij I lr. Ms. Zeemacht als
Matroos-tortrcdoinaker
Kleermakerj
Matroos-kok
Stoker 2* klasse
minimum-leeftijd 21 jaar.
maximum-leeftijd 29 jaar.
minimum-leeftijd 21 jaar.
maximum-leeftijd 28 jaar.
minimum-leeftijd 19 jaar.
maximum-leeftijd 25 jaar.
(indien reeds zeer voldoende kunnende
stoken, maximum-leeftijd 29 jaar),
minimum-leeftijd 16 jaar.
maximum-leeftijd 17 leeftijd.
v_ o 14 tot en met 20 jaar immer de gelegenheid
is opengesteld om bij de Zeemacht in dienst te treden als jongen, lichtmatroos of matroos
3e klasse.
Nadere inlichtingen worden op aanvraag (het zenden van een briefkaart is voldoende)
gratis verstrekt door den Commies van aanneming der Marine, te Willemsoord (Den Helder).
Leerling-stoker
terwijl voor jongelieden op een leeftijd i
DE VERPAKKING IS EENVOUDIG, ALUESJS TEN
KOSTE GELEGD AAN.DE^KWAClTEITi'DAAROIVI.ZOO
GOED.
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit
hangbord zijn de
Naaimachines
verkrijgbaar.
Amersfoort, Westsingel 49 hoek Tarkensmarkt.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het juiste adres
gekocht worden.
i)
Sedert zes maanden was Maurice Blake aan
genomen om van 's morgens tot 's avonds toe
zicht te houden op een groep Kaffers, die de
groote klompen diamanthoudende aarde in kleine
stukken moest brekeD. Telkens werden uit de
naastbijgelegen schacht groote manden opge
haald, wier inhoud dan werd uitgestort op het
groote terrein, waar de zon haar verzengende
stralen liet branden.
't Was hem nimmer in de wereld meegeloo-
pen en ten einde raad was hy, evenals zoovelen
▼6or hem, naar de Kaapsche diamantvelden
getrokken. Amerika, waar hij steeds had gewor
steld om zich op te werken, zeide hij vaarwel
en met nieuwen moed aanvaardde hij zijn zoo-
veelste nieuwe functie.
Tot heden was hem alles tegengevallen, omdat
hij er zich een illusie van gemaakt had, goud
te delven voor eigen risico. Maar hij had de
mijnen in alle landen in handen gevonden van
Maatschappijen, waarin mannen van zijn slag
geen aandeelen konden krijgen.
Kimberloy was voor 't grootste deel een mijn-
werkerekamp en geen aandeelenmarkt. Rijk kon
hij er niet wordendat had hij al spoedig in
gezien.
Soms mompelde hij een vloek als hij den
wantrouwenden blik van een der Kaffers zag,
op wier banden hij moeBt kijken, dat zij geen
kostbare steentjes verborgen.
Het hinderde hem, zóo zijn leven te moeten
slijten, terwijl de man, die als directeur fungeerde,
vele jaren jonger was en met luieren en paard
rijden zijn duizend pond per jaar verdiende,
terwijl hij, op een betrekkelijk gering salaris,
de gevaren en ontberingen had te doorstaan, die
nu eenmaal zijn baantje als opzichter meebracht.
Menigmaal dacht hij dan aan het land van
zijn geboorte.
Engeland In twee-en-twintig jaren had hij er
niets van gezien, dan even een glimp, verleden
voorjaar, toen hij uit Amerika was teruggekeerd
om gauw weer acheep te gaan naar de Kaap.
Het verlangen naar zijn vaderland verteerde
hem. Terwijl hij hier in de brandende zon op
Kaffers stond te passen, dacht hij, hoe heerlijk
't zou zyn in een luchtig pakje te liggen onder
de boomen, aan den oever van een rivier; te
rijden in een bansom door de lichtstraten van
het West-End; het leven to genieten als die
mannen, in fijne kleeren, die zich lieten brengen
naar restaurantR eD theaters.
De heete gloed van den dag verminderde
langzamerhandhet licht viel na op de sorteer-
loods, het dak van gegolfd ijzer roosterend. Een
briesje kwam op, heet aU de damp uit een oven,
het stof opjagend in steeds diohter wolken. De
wind werd sterker en het stof warrelde hooger
op; de lucht werd verduisterd als bij mist; de
deuren van de loodsen flapten dicht. Maar na
een half uur dreef de storm over.
Langzaam daalde de zon achter de sorteer-
loodshet grijs van de diamanthoudende aarde
verloor de blauwe tint, en het gillen der stoom
fluiten verkondigde, dat de werkdag om was.
Blake raapte zijn buis op en sloeg den stoffigen,
kalen weg in naar Market square, waar hij
woonde. Zijn werk was te Bulfontein. Uit de
naburige mijnen kwamen delvers en negers.
Toen hij de veranda passeerde van het clubge
bouwtje hoorde hij kurken knallen en de stemmen
van mannen, die gelukkiger waren dan hij en zich
eenig genot konden gunnen; buiten de cantine9 en
de hokjes, van pakkisten in elkaar getimmerd,
vervulden de keelgeluiden en de kreten der
zwarten de lucht. Overal stonden groepjes inboor
lingen, sommigen met hun dekens omgeslagen,
anderen nog zooals zij het werk verlaten had
den, druk pratend, met veel gebaar. Een ossen
wagen sukkelde door het dikke stof der hoofd
straat op de stoep van het Carnovon-hotel was
de eigenaar met een bezoeker aan 'l vechten.
Nadat hij een glas limonade had gedronken,
wandelde Blake langs den Du Toitsweg, tot bij
kwam aan het huis, waar hij een slaaphokje
had. Hij opende zijn deur en stapte moede op
den stoffigen vloer. De hitte had de kaars doen
smelten tot een vormloozen klomp en de kan
delaar kleefde vaBt aan de waschtafel. Die
waachtafel en een veldbed meubelden de Biaalle
ruimte tusschen de wanden van gegolfd plaat
ijzer. Hij waschte zich en ging toen liggen op
het bed, luisterend naar het gezoem van hon
derden muggen, tot het schorre gerinkel van
een tafelschel hem aan 't avondmaal riep.
De kostgangers van dit huis behoorden tot
de lagere rangen de meesten hadden een opzich
tersplaats, zooals hij. Een vrouw was een zeld
zame verschijning in Diamand Fields-hotelop
dit oogenblik echter waren er tweede vrouw
en de dochter van een Londenaur, die een win
kel voor Kaffers had gehouden, welke onlangs
door brand was vernield. Brandstichting kon
niet bewezen worden, en de familie zou terug
reizen naar Engeland met de verzekeringspen
ningen.
De nagels van de gasten getuigden van een
werkzame week, en Maurice, die geen van alle
kende, haatte hen met een onredelijken haat.
Onder het eten hield hij de oogen strak ge
richt op zyn bord, dat belaagd werd door rus-
telooze muggenzwermen maar zijn ooran kon
hij niet sluiten, en aangemoedigd door het
gezelschap van blanke vrouwen, werden de
mannen grappiger, naarmate het bier verdween.
Hun grappigheid vooral maakte hem razend.
Gewoonte had hem gehard tegen hun ruwe
termen, maar het gegiegel en gejoel van onbe
schaafd volk konden zijn zenuwen niet uitstaan.
Hij at snel, zooals gewoonlijk, en ging naar
builen zoodra hij klaar was. De maan was nu
op, en de hoopen afval, het eenige dat de een
tonige vlakheid brak, glinsterden als sneeuw.
Hij nam een karretje, want hij voelde zich
te loom om nu naar Kimberley te wandelen,
en hij moest toch gaan hooren, hoe het met
Jardine was. Wat waren zijn avonden geweeBt,
eer deze bezoeken aan het huis in Lernox street
een gewoonte werden Hoe was hij ei toe ge
komen Er was herrie geweest op een avond in
een „saloon", maar hij herinnerde zich niet
goed, hoe 't kwam, dat hij en Jardine samen
die kroeg verlieten. In elk geval was die vecht
partij de vreemde aanleiding geweest tot zijn
kennismaking men den eenigeD beschaafden man,
dien hl] kende.
Weer leek hem Kimberley groot en behaaglyk,
in vergelijking van het kamp, waar hij woonde,
toen de kar reed in het electrieche licht; doch
dat voorkomen van behaaglijkheid was maar
voorbijgaande; na de hoofdstraten werden de
straten leeg en donker.
Maurice liet den zwarten koeteier stilhoudeD
voor een houten huisje meteen veranda er vóór,
en klopte aan de deur. Een stem riep„binnen
Hij opende de deur en stond in de zitkamer.
(Wordt vervolgd).
