Donderdag 3IS0& December 1914. Bericht. No. 8511. 64e Jaargang I itpve Xaamlooze ennootschap „I)e Amersfoortsche Courant, voorheen Firma A. H. van Cleeff". hoofd.redaciei.r S'RïDEEtES. amersfoort. Verschijnt DinsdagDonderdag- en Zaterdagavond. Abonnement per 3 maanden fI.— franco per post /t.15. Advertentien 1—6 regels 60 cent; elke regel meer to cent. Bij regel- aDonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kosteloos. Legale, officieêle- en onteigening»- aavertentiën per regel 15 cent Reclames 1—5 regels ƒ175. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers to cent. Bij advërtentier. van buiten de stad worden de incasseerkosten In rekening gebracht SORTXGRACET O. Postbus 9. Ingevolge Raadsbesluit van 22 December zal bet steno- grafisch verslag der openbare vergaderingen van den Ge meenteraad worden saniense- steld en gedrukt door de X. „De Amersfoortsche Courant, voorheen firma A. H. van ('leeft'". Het /.al kosteloos wor den toegezonden aan de j abonne's op de Amersfoort sche Courant. Xiet-geabonueerden op die courant kunnen volgens art. 5 van de overeenkomst met de Gemeente de geregelde toezending van dat verslag voortaan zich verzekeren tegen betaling van 50 cent per kalenderjaar. DE DIRECTIE. IlIllSt F. V I S li. Burgemeester en Wethouders van Amersfoort maken bekend, sla; bet Bureau van der. Bur gerlijken Stand op t .Nieuwjaarsdag voor liet publiek geopend zs\ r.;r, ie? v'.oriniii- dags van half negen tot negen uur uitsju:'.en-l tot het doen van aangit'.e van geboorte 0: over- lijder. De hiervoor noodige aanvrage moet ge«cnie- den aan het (ietneer.'.ehuis. atou-ieurg o. se.irif- telijk. uiterlijk tu^oheri acot uur enswartover acht des voormiddag^ van dien dag. Aiuer-ioort. G" December lvl4. Burgemeester en w etnomiers voornoemd, De Burgemeester. YAS RANDWIJCK. De Secretaris. A. II. VKBJWTBA. Oudejaarsavond. Terwijl ge deze courant openslaat, begin nen de klokken te luiden voor den Oude- jaarsavonddienst en de wind draagt 611.1 tonen mee over een nog vrij v <-derla..d On o n r 0 11 bodem behoeft geen moeder te weencn over bet verlies van haar zoon. die viel bij de verdediging des lands, oc- hueft geen kinderstemmetje te vragen waar vader Lh blijft; behoeft geen ion«= het rouwkleed te dragen voor den verloofd- die zijn leven gaf voor zijn land Moge groote dankbaarheid ons -ervui en dal, bij het vele ernstige, dat indejBWj vijf maanden over ons kwam, dit on i tverd bespaard en de eerste weMch voor he nieuwe jaar zijn, dat het ons late een vrij weerkeeren In Europa. Van de dingen, die voorbij gaan. Als de herfst komt zomsr, waarin het lev, schittering van gouden glans. 4« bladeren, doodgeschroeid door vurigen zor.nekus, de takken, waarvan ze ir. trossen neerhingen, loslater, en ter aarde vallenals de uren van den dag, d:e in nevelen wegzwijmt, krimpen en de nachten groeier., de nachten zonder sterren en zwart van wolkengrauw, dan ont waakt weemoed ir. de ziel en klinker, klachten om verwelkte schoonheid, om gestorven bloe men. gebroken door der dagen gang. Er is iets droefs in dat langzaam vergaan van wat jong en lieflijk was in de jeugd van het jaar, nu dat jaar oud is geworden. Zooals er iets droefs is in al hetgeen vergaat, al is ook het wegteerenae. het kwijnende en tct eindelijk verval gedoemde niet zonder schoonheid. Op een mooien Octoberdag is het bosch vaak een sprookje van kleuren en licht. eer. jubelende schatering als van eer, grooten. laatsten lach. die over de aarde klinkt, doch wij weten, dat al dit mooie de bruidstooi is van een sterver.de, voor wie de blanke bruidskamer van den witten wir.ter- dood spoedig opengaat. Het is de laatste donkering der verwording, de schoonheid van oud geworden leven, dat zich ter ruste nijgt. Al'.es gaat voorbij. De lente met haar be loften, haar frisch jong groen, geurend in den zoeler wind. de zomer met zijn bloemen weelde. de herfst met zijr. stormen, die de wouden en zeeën geeselen, de winter met zijn gewaad van sneeuw, waaronder de aarde slaapt. Alles gaat voorbij; jok in het menscben- lever.. De vreugde en het spel waarvar. het kind droomt, zijn niet meer de vreugde en het spel van der. jongen mar. er. het jonge meisje, dat eens gelukkig maakte. Een hand vol knikkers, een hoepel, eer. pop. is weg- gedaan of ligt ongezien in een verborgen hoekje, er. voor oogen, waarin verwachting»- licht schijnt, blinken nieuwe visioenen: de opgegroeide kinderen peinzen over andere spelen en dansend gaande door de poorter, j van het groote menschenleven speler, zij het spel der liefde. Dan komt de tijd. waarin I jonge menschenharten bonzen van naamlooze vreugde om den glimlach van een vrouwen- oog. waarin een blonde of bruine haarlok I eer. kostbare schat. eer. warme handdruk of i geheime kus hemelheii beteekent De hemel schijnt een paradijs, een sprook- j jeswcreld, waarin goede feeën wonen, die het lever, maken tot een durend feest, en onsterfelijk droomt men zich het geluk, de vreugden van het spel der liefde. Het is de tijd van het optimisme, var. de ontkenning j der donkere zijde van'.het bestaanhet is 1 de dag van gouden zonlicht, da: oogen en 1 iiarten drenkt met warmen gloed, en vol vertrouwen ziet men uit naar de toekomst, die zooveel zaligheid bergt in haar schoot. I Maar aiies gaat voorbijook de luidende 1 klokjes van het spel der liefde verklinken, ook de zon van den meest glorievollen dag 1 gaat onder en de smart komt om teleur stelling, de wanhoop, het groote leed. om dat de kostbare vaas van jonge liefde brak. 1 Het groote leed schijnt onoverkomelijk; geen lichte morgen Z3l meer dagen na der, zwar ten nacht, die de door smart geslagen men- schenziel omhult, geen hoop slaat haar kleu rig weefsel om het donker beeld der toe komst. die is als een bedreiging. Toch komen en gaan de uren en als vreemde wondervogels uit een sprookje dragen zij op hun wiekende vleugels telkens weg een stukje van den centenaars zwaren last. die ondraaglijk scheen. lot de smart is gestild, tot de last is weggenomen en nieuwe droomen komen, visioenen van eerzuchtige verlangens, wier bevrediging de rijpere, zoo genaamd verstandige man of vrouw begeert. Een streven om iets te beteekenen in de wereld, een pogen om naam te maken, in kleiner of grooter kring, is het nieuwe spel, dat de mensch met het leven speelt. Doch als de begeerte wordt vervuld en de schaal met het gewenschte ooft wordt gereikt aan den eerzuchtige, dan blijken het Sodoms appelen te zija en hun smaak is bitter. Voorbij de droom van liefde en eerzucht, en de oud geworden mensch buigt het hoofd, dat vergrijsde in het zoeken, in de vruebte- looze jacht naar de diagen, die voorbijgaan, buigt het hoofd naar de aarde en verlangt naar rust. Geslagen door Jen golfslag van den stroom der durende verandering spoelen wrakken van menschenlevens aan op de kust der eeuwigheid, levens, die ondergingen in de zee van den tijd, omdat zij niet koersten in de richting van het eenwige, omdat zij het vergankelijke, de snel wegschitterende glansen kozen boven het stabiele, der ver schijnselen kern, die niet vergaat. De vreugde gaat voorbij, maar ook de smart, en dit is een troost voor hen, die, omdat zij dieper en fijner voelen dan de massa, cok meer lijden dan de massa. In de voortdurende wisseling der dingen is niets bestendig dan de verandering en volgt er op den dag een nacht en op den nacht een nieuwe dag De wereld gaat voorbij en haar begeer- lijicheid. Beseffen wij de waarheid der door Scho penhauer in zijn «Parónesen und Maximen* geciteerde woorden >Ist eiaer Weit Besitz fur dich zerTonnen, Sei nicht in Leid darüber, es ist nichts; Und hast Du eir.er Welt Besitz gewonnen. Sei nicht erfreut darüber, est ist nichts. Vorüber gehn die Schmerzen ur.d die [Wonnen Geh'n an der Welt vorüber. es ist nichts* dan verheugen, wij ons niet al te zeer om 's werels vreugden, noch bedroeven ons te erg om 's werelds smarten. Het is slechts het niets der wereld, dat voorbijgaat en niet het eeuwige, dat zich openbaart in der dingen tijdelijkheid. Dat blijft en is de onvergankelijke kern. het wezen van hetgeen in den vloed der veran dering ten onder gaat. De vormen, waarin het leven zich kleedt, worden verbroken, doch het leven zelf is onsterflijk. Evenals de bladeren aan den boom ont vallen als de herfststorm waait, dcch de boom blijft, die zich bij de komst der lente met versche loovers tooit, zoo komen en gaan de verschijnselen en komen opnieuw, zoo vervluchtigen de wanen des levens en verstuiven, verdord en verschroeid onder den adem des tijds. Maar het wezen blijft. Het spel der liefde komt aan zijn einde, maar de l.efde, die twee menschenzielen samenvoegde in goddelijke omhelzing, blijft en zegent eiken levensdag. Het spel der liefde is een spel der zinnen en gaat met den tijd voorbij doch hetgeen ontspringt aan de bronnen der ziel is onuitputtelijk als die peillooze bronnen en draagt het ken merk van zijn eeuwigen oorsprong. Het spel der eerzucht, dat zich richtte op de dingen der aarde, gaat voorbij en baart teleurstelling, maar de eerzucht d»r ziel. die niets anders begeert dan de verwerkelijking van den Goddelijken Wil. is oi.breekoaar en heeft het blijvende aan zich. Wat voorbijgaat, is altijd het betrekkelijk waardeloozewat blijft, is hetgeen zich tijde lijk in vergankelijke vormen hulde het leven dat onsterflijk is en niet kan vergaan. Zeker, er is weemoed in de vergankelijk heid der dingen, er is iets droevigs in het weten, dat onze blijde dagen zullen onder gaan in nevelen, dat ons lang gewenscht en eindelijk verkregen geluk, broos is en ijl als een waterbel, die door een ademtocht uiteenspat. Is niet onze levensweg bedekt met scher ven van veel kostbaars, dat brak door den tijd, en worden niet moeilijker de reis en pijnlijker de voeten naarmate wij vorderen op dien weg? Het vergankelijke der dingen is hetgeen ons doet lijden en menig menschenhart wordt gekneusd en vertrapt door de geweldige smart der tijdelijkheid, die over menschen harten treedt en ze vaak breekt tot ruinen. Dat is hetgeen den mensch maakt tot pessimist, het zien der eindigheid aller dingen, het weten, dat in de teer ontloken rozeknop reeds schuilt de kiem van het verderf, en dat het jonge, mooie, bloeiende leven Is ge doemd tot ouderdom en verval. Maar wie zich niet blind staart op de ver welking der dingen, doch door de schijnen heenboort om te komen tot het wezen, zal. ofschoon de eindigheid van al het geschapene erkennend, zich een hooger optimisme ver overen dan de aldagsmensch kent. Hij kent de wonde, doch ook de balsem, die de wonde heelen kan, want hij ziet in den woelenden maalstroom der verandering het onverganke lijke te midden van allen ondergang, bet oneindige in alle eindigheden. En als hij dit beseft, niet met zijn ver stand, doch met zijn ziel, dan wordt in hem geboren de wijsheid, die liefde is, en daalt over zijn leven een vrede, die is uitgegaan boven smart en vreugde beide. Uit «Eenheid*. Scheurpapier. In een bij de flrma Teulings te 's-Herlogen- bosch verschenen brochure, getiteld «De oorlog en het volkenrecht», wijst Staatsraad prof. Struycken er op, hoe in dezen oorlog niet slechts aan éen kant, doch aan alle zijden men zich eenvoudig niets laat gelegen liggen aan de plechtigste overeenkomsten. Ikzelf, zegt hij, heb als docent in bet volkenrecht mijn leerlingen steeds gewaar schuwd voor den s c h ij n van recht en vrede, waarin de volken leefden, maar daarnaast toch ook als mijn vav.e overtui ging uitgesproken, dat ten minste de uit drukkelijk tusschen de Staten overeenge komen regelen van oorlogsrecht in een oorlog tusschen beschaafde volken stipt zou den worden nageleefd. Ik wist wel, dat er in militaire kringen in de groote Staten velen waren, wien zelfs het weinige, dat in Den Haag is overgeengekomen nog te veel was. maar ik vertrouwde vast, dat zij bet zich toch aan hun eer en waardigheid ver plicht zouden achten, zich nauwgezet naar die regelen te richten, De Balkanoorlog deed reeds een werkelijkheid zien van geheel anderen aard. Mijn vertrouwen bleef; wij gevoelden ons immers zooveel beschaafder dan de half-barbaarsche volken van het BalkanschiereilandToen kwam deze oorlog. Dat Duitschland, in strijd met de nog in 190.2 uitdrukkelijk herhaalde neutraliteit*- garantie, zonder waarschuwing zelfs, Luxem burg deed bezettendat het schond de neutraliteit van België, die het zoo dikwijls en nog kort te voren had verzekerd te zullen eerbiedigen, het schokte diep ons rechtsgevoel, maar men wist het zoo dikwijls werden reeds polldeke tractaten geschonden, als ze strijdig waren met politieke of strategische belangen. En deze schending kwam niet geheel onverwacht. Maar van het oorlogsrecht, dat de geheele Statengemeenschap pas plechtig had bekrach tigd. verwachtte ik nog steeds stipte naleving. 1 En wat is ervan gekomen? Legt naast de couranten, die gij dagelijks leest, de ver schillende convention, en gij zult het weten. Weten, dat noch in den landoorlog, noch in den zeeoorlog, noch in de verhouding tus schen de oorlogvoerenden, noch In die tot de neutralen, in ernst aan die tractaten wordt gedacht. Is het wel noodig. voorbeelden te noemen? Denkt aan den regel, dat geen oorlog mag worden begonnen zonder oorlog»- verklaring of ultimatum. Denkt aan de rege ling van de houding der troepen ten opzichte van de burgerbevolking bij den Inval en na

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1914 | | pagina 1