j St. Nicoiaas-Artikelenjl
COMPAGNIE LYONNAISE,
I
I
I
im M m&&mm -iö mxmmm.
BOTERLETTERS
SPOORBANKET
Speculaas
Specialiteit
TIJDGEEST OBLIGATIES
SUCCURSAE.E
Lang-estraat 83
Amersfoort.
Zooeven ontvangen
Billijke prijzen.
IJL
95 Filialen!
850 Personen!
met Natuurboter
gebakken
per pond &5 cent,
per ons 12
Kruidnootjes
per pond 35 cent,
per ons 7
Prima
per pond 27*/2 en 371/.» ct.
per ons 6 en 8
Dikke
Speculaasbrokken
per pond 271/2 ct.
per ons ti
«EfXlFBBfiJflSSTJES -
DÏERGAARBE
per pond 40 ct.
FONDANT-GULDENS
FONDANT-KWARTJES -
HONINGRATEN
per pond 46 ct.
PEPERNOTEN:
26 cent per pond,
5 ons.
LANGESTRAAT 54, AMERSFOORT
CHOCOLADE-FIGUREN, LETTERS, HARTEN, enz.
VRUCHTEN-BORSTPLAAT
in luxe kistjes verpakt 56 ct. per kistje.
In al onze filialen hebben wij een keurige sorteeriug
voorradig
Wij offreeren deze artikelen in beslist printa kwaliteit tegen buitengewoon lage
prijzen. Wegens de groote vraag naar de St. Nicolnas-Artlkelen raden wij U aan,
Uwe inkoopen tijdig in onze filialen te doen!
Overli eerlijke Boter-St. IVicoIaai
bereid uit PRIMA grondstoffen, 12 cent per ons.
Aanbevelend,
Zuidsingel 03, telef. 369. J. D. VAN GELDER,
Gouden medaille Amsterdam, 1914.
Premietrekkingen volgens aanwijzing der Nederlandsche Staatsloterij
f 2.50, f 5.-, f 10-, f 20-, f 25-
Volgestort (Wettig geoorloofd)
Verkrijgbaar a. h. Hoofdkantoor Wijnhaven 15 te Rotterdam en by H.H. agenten
Hofleveranciers.
Hofleveranciers.
Een belangrijk assortiment van de laatst uitgekomen
nieuwe modellen COSTUUMS en MANTELS.
FEUILLETON.
37)-
Terwijl Anne onder heete tranen de hand
van haar vader kuste, staarde Enno bijna
ongeloovig op den doode, die glimlachend
in den vroolijken zonneschijn lag. Hij had
als jongen bij het sterfbed van zijn groot
vader gestaan. Welk een tegenstelling. De
dood had twee gedaanten. Hij kwam als een
ander bij de GrAveloh's dan bij de Brink
meiers. En hoe zonderling. Had zijn vader
niet gezworen, dat hij Toni Griiveloh en zijn
dochter op straat zou zetten, als Enno niet
naar zijn zin trouwde? Nu was de oude
Grüveloh daar heengegaan, waar de toorn
van den burgemeester hem niet meer kon
bereiken. Over eenige dagen zou het huisje
van den mandenmaker leeg staan.
Hij legde zijn hand op Anne's schouder.
«Wees maar niet zoo verdrietig. Ik blijtje
trouw».
Hij kon nu niet spreken over het vreese-
lijke, dat hij dien nacht had beleefd. Mis
schien was dat goed. Zijn strenge natuur
veroordeelde praatzucht altijd als een zwak
heid. Nu zou hij zich nooit over het geheim
uitlaten; tegen niemand.
Hij begaf zich naar huis. Als iemand zich
goed moe werkt, dan kan hij zich niet aan
zijn gedachten overgeven. Het akkerland
moest omgeploegd worden eer het nieuwe
zaad er in gebracht werd. Hij ging achter den
ploeg en sneed diepe voren in den zwaren
grond, maar telkens als hij den ploeg aan
pakte, moest hij denkendie is gekocht van
het geld van den Franschman, en dan maakte
een gevoel van weerzin zich van hem meester.
Hij had altijd van het paard gehouden als
van een mensch, doch toen dat zijn neus
gaten nu snuffelend naar een korst brood
in den zak van zijn kiel stak, duwde hij het
weg Het dier was óok door het Fransche
geld op de hoeve gekomen, zooals elk stuk,
dat hij zag en betastte, zelfs de grond, waarop
hij stond. Als het geraamte niet met inge
slagen hersenpan bij den bakoven lag be
graven, dan zou nu geen Brinkmeier den
ploeg door dit stuk land hebben kunnen
drijven; dan had het geslacht zijn heil in den
vreemde moeten zoeken, evenals zijn buren.
Misschien was de Franschman niet eens het
eenige offer. De kleinzonen van een man,
die uit geldzucht zulk een daad had begaan,
deinsden waarschijnlijk voor geen enkele
terug. Wat mompelden de buren toch van
zijn vader en Annemarie Rademaker?
Telkens als de ploegschaar in den grond
vasthaakte, meende Enno, dat zij bleef vast
zitten aan de bewijzen van een nieuwe mis
daad. Op eiken steen, dien zij omhoog wierp,
zag hij de oogbolten en de grijnzende tan
den van het doodshoofd. Moedeloos en troos
teloos keerde hij, toen de avond inviel, naar
huis.
«Toni Grüveloh is vandaag gestorven»,
zeide Alheid, toen hij zich zwijgend op zijn
stoel aan de tafel liet neervallen.
«Ja, moeder, dat weet ik al».
Maar toen de dampende schotel met pap
verscheen en alle lepels als op de maat
daarin werden gestoken, zag hij plotseling
als in een visioen den man voor zich, die
met den heer des huizes zijn lepel had ge
stoken in den tinnen schotel op deze tafel
en brood met hem had gegeten en die door
hem in den slaap was doodgeslagenEn
een zóo groote walging kwam in hem op,
dat hjj doodsbleek den arm met den lepel
liet vallen.
«Ik kan vandaag niet eten».
Hij sloot zich in zijn kamer op, wierp zich
in zijn bedstede en viel in een loodzware»
slaap, die hem tot aan den morgen zijn leed
vergeten.
De burgemeester had in de laatste weken
een wrok gekoesterd, tegen zijn ouden ka
meraad Toni Griiveloh, maar voor de maje
steit van den dood verdwijnt alle kleingees
tige wrevel. Brinkmeier riep den Gemeente
raad bijeen en stelde haar met aandrang
voor om den doode, die toch een Spreck-
holmer kind was geweest, een behoorlijke
begrafenis te geven. Hijzelf stelde wagen
en paarden ter beschikking voor de over
brenging van het lijk naar het kerkhof te
Grasdorf. De voorzanger moest met de school
kinderen komen en zingen.
Moeder Schletten en moeder l.eveste had
den zich dadelijk naar het sterfhuis begeven.
Zij legden den doode op een baar, luchtten,
en zorgden voor het begrafenismaal, want
Anne, dat dwaze ding, kon immers niets
doen dan schreien. Die begreep heelemaal
niet, dat de dood plichten oplegt. Zij bak
ten wittebrood, haalden bier voor het onthaal
der volgers, bestrooiden den grond met den-
nenaalden, maakten kransen en staken kaar
sen aan, zooals het gebruik vorderde.
(Wordt vervolgd).
