WIE HEEFT GELIJK?
St. Nicolaas-Cadeaux
St. Nicolaas -inkoopen:
Nieuw Parijs,
Een klant van C. J AMIHUi
want die bespaart 50 pet!
Stamouderij C. SCHIMMEL, Utrechtschestraat
tpr- koopt
Langestraat 54, Amersfoort
Doet daarom Uwe
in een onzer 95 filialen. i
Wie TIJDIG koopt, heeft de mooiste keuze!;
Boterletters
Spoorbanket
Speculaas
C. Th. RUYGROK.
Stalhouderij VAN DER ZWAAN,
307-
Lang-estraat 37. Telefoon 308.
DE HUISHOUDGIDS
35 Filialen!
850 personen!
met Natuurboter gebakken
per pond 55 ct., p. ons 11 ct.
SO&SVP&AAV
Strii&E&BESVJES
DIERGAARDE
per pond 40 ct.
Heerlijke
per pond 27x/2 en 371/2 ct.
Dikke Speculaasbrokken
per pond 27*/2 ct.
Vrucbten-Borstplaatjes.
FONDANT-GULDENS
FONDANTKWABTJES
per pond 46 ct.
Vruchten-BorstplautjcH
in luxe kistjes 55 ct.
PEPERNOTEN
per pond, 25 cent
Kruidnootjes
per pond 35 cent,
Hiermede brengen wij ter kennis van het geachte
publiek, dat wij de vanouds bekende
alhier, voortzetten. Door prompte en soliede bediening
hopen wij de oude clientèle te behouden en een nienwe
te verwerven, en alzoo de goede reputatie, welke deze
zaak voorheen genoten heeft, te Herstellen.
Hoogachtend,
UEd. dw. dienaar,
N.B. Bestellingen s.y.p. aan het woonhuis, Utrechtschestraat no. 2S ot iu de
Stalhouderij Utrechtschestraat no. 26, Telefoon 64.
Kantoor: UTRECHTSCHESTRAAT 7a,
is thans aangesloten aan het telefoonnet met no.
Na 's avonds halt elf gelieve men te vragen telefoonnummer 92.
AANBEVELEND.
uw
lil
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mevrouw W. van der VECHT. Oud-leerares in Koken
en Voedingsleer.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en aan
het bureau van »DE HUISHOUDGIDS*
Burgstraat 65, UTRECHT.
FEUILLETON.
42)-
»Dan zuilen we den koopprijs in 's hemels
naam maar houden op 30 000 Mark* zeide
de ingenieur, die voortging met lezen
5. De helft van de koopsom moet betaald
worden op den dag der onderteekening van
het contract, >de andere laten wij zeggen
een half jaar later of beter nog, na het
vinden van de eerste winstgevende bron*.
»Zet: Sint Jan, het andere jaar, mijnheer
de ingenieur. Als ik verkocht heb, dan heb
ik verkocht. Met uw zaak en haar verloop
heb ik niets te maken*.
»Mij goed! Dus volgend jaar Sintjan. En
dan uw en mijn onderteekening. Is het zoo
goed Keurt u den inhoud van het contract
goed?*
Brinkmeier dacht een oogenblik na.
»Zet er nog bij, mijnheer de ingenieur:
De verkooper geeft er geen garantie voor,
van welken aard ook, dat en hoeveel olie
er op zijn voormalig stuk grond zal gevon
den worden. Zet dat in 't contract*.
<Maar, beste burgemeester, dat is immers
geheel overbodig*.
»N«e. Ik ben geen man van 't vak. Het
land ligt er en kan er, wat mij betreft, nog
honderd jaar liggen, zonder dat er iemand
aan raakt. Mijnheer de ingenieur heeft zoo
iets bestudeerd. Die moet weten, waarom bij
het land volstrekt wil hebben. Maar ik wil
mijn grond niet geheel doorwoeld en ver
graven terugkrijgen, ingeval de berekenin
gen van mijnbeer den ingenieur om de eene
of andere reden blijken te falen. Daarom
moet er in het contract staanVerkooper
geeft geen garantie*.
»Als u 't dan bepaald wilt hebben*, ant
woordde Nedderhoff gedwee en krabbelde
de opmerking in zijn notitieboek. Daar staat
het*.
Hij schreef zorgeloos de clausule. Volgens
zijn laatste onderzoekingen moest de grond
zonder eenigen twijfel winstgevende aardolie-
bronnen bevatten. En de olie was zoo goed
van gehalte en zoo zuiver, dat de kosten
van het zuiverings-proces slechts gering zou
den zijn.
>Ik laat het contract dus door onzen nota
ris uitwerken en zend het u met mijn onder
teekening in twee exemplaren u zet dan
óok uw naam onder beide documenten, be
houdt er een cn zendt het andere in een aan-
geteekenden brief aan mijn adres. Heeft u
het begrepen
»J-ja«, verzekerde Brinkmeier, en zij gaven
elkaar de hand ten teeken, dat zij het eens
waren geworden. En nu ging de Burgemees
ter naar het hoekkastje en nam daaruit de
flesch met kersenbrandewijn en twee glaas
jes. Die vulde bij tot aan den rand en dronk
op het sluiten van hun handel en het goede
gedijen van de onderneming van den inge
nieur.
Daarop deed hij zijn gast bedaard uitge
leide tot aan de voordeur. Geen zweem van
de triomfeerende vreugde, die hem vervulde,
verried zich op zijn onbeweeglijk gelaat en
in zijn inderdaad waardige wijze van doen.
Pas toen hij de deur van de kleine kamer
weer achter zich had toegedrukt, veroorloof
de hij zich, in het verheffend gevoel van
de met moeite bevochten zegepraal, zacht in
zichzelf te lachen en zich in de vereelte
handen te wrijven.
Nu ging de deur open van het vertrek,
dat aan de kleine kamer grensde. Enno stond
voor zijn vader.
»Ben je al lang daar binnen geweest?*
>Ja», antwoordde Enno.
*Dan heb je zeker veel kunnen hooren,
van wat ik met den ingenieur heb verhandeld
»Ja*, herhaalde Enno. Hij zag vaalbleek
ondanks zijn door de zon verbrande huid en
zijn oogen gloeiden alsof hij de koorts had.
»Nu, het komt er ook niet op aan. Je bent
immers mijn zoon en erfgenaam. Waarom
zou je er niet van afweten 'k Heb vandaag
het stuk zandheide om den zwarten poel aan
ingenieur Nedderhoff uit Hannover verkocht.
Dertigduizend marken betaalt hij er voor».
»Vader dat stuk land is geen dertig
zilver grosscher.waard».
»De ingenieur wil het met dertigduizend
mark betalen». Weer lachte Brinkmeier ge
noeglijk in zichzelf.
«Ja», zei Enno, «omdat hij zich verbeeldt
dat daar petroleum in te vinden is; maar die
is er niet. En je weet dat».
»Ik weet in 't geheel niks- Niks weet ik*
verzekerde Brinkmeier heftig. »En dat is
mijn zaak ook niet. De ingenieur heeft de
petroleum besnuffeld en bekeken en in zijn
huis onderzocht, een week lang*.
Enno kwam opgewonden een schrede
nader.
Vader het is geen eerlijke handel. Je
moogt dien niet sluiten*.
Hinnerk Brinkmeier hief zijn hoofd op.
»Wat vermeet jij je vader voor de voeten
te werpen? Geen eerlijke handel? Mag ik
dien niet sluiten Wil jij, bengel, die nog
niet beelemaal droog achter de ooren bent,
mij voorschrijven wat ik doen mag en wat
niet
(Wordt vervolgd).
